Having switched two hours ago from champagne to double vodka, I definitely began to feel the effects.
Huminto ako sa paglalakad at humawak sa railings sa tabi ko para maibsan ang pagkahilo.
"Miss, are you okay?" A deep voice interrupted from my left, startled me in the process.
Nilingon ko siya at nginitian. I nodded my head; instantly feeling dizzy as I do so.
"Liam, by the way," he said.
I stared at him for a moment before replying, "Hyacinth."
Tinitigan ko siya. He looked clean with a bit of bad boy aura. Muka siyang modelo ng mga underwear.
"Well, Hyacinth, why are you alone here?" he asked with a flirtatious edge lacing his voice.
"You're here, so I'm not alone anymore," I humoured him.
Natawa siya nang mahina. "A beautiful girl with a sense of humor."
Agad siyang tumabi ng may dumaan na dalawang babae sa gilid niya para pumunta ng C.R. Napatingin siya sandali roon at saka ibinalik ang tingin sa akin. Tinitigan niya ako na para bang pinag-aaralan ang bawat parte ng mukha ko.
"Haya!"
Napatingin ako sa likuran ko at nakita roon si Khloe. Hindi katulad ko, hindi pa ito lasing. Naglakad ito papunta sa akin at huminto sa harapan ko. Sandali niyang sinulyapan si Liam at muling ibinalik ang tingin sa akin.
"We're taking off now. Just wanted to ask if you're coming or. . ." Khloe stated, trailing off at the end, seemingly waiting for Liam to answer her question.
Liam offered her a dazzling smile before turning his attention to me, waiting for my reply.
"I'm gonna stay," I told her, shocking myself more than anything. Ano pa bang gagawin ko rito?
Liam's smile turned to that of pure filth and for a moment I wondered what I've gotten myself in for.
"I'll look after her," sabi ni Liam kay Khloe.
Khloe eyed me with a smirk, silently congratulated me on this evening's accomplishment. "Alright. Have fun you two."
Kumaway siya sa amin. Pinanood ko siyang maglakad pabalik sa table namin at may sinabi kay Maria, Lauren, at Zxyra. Mabilis inanggulo ng tatlo ang mga ulo para tingnan ako. At katulad ni Khloe, tila proud na proud ang tatlo sa akin nang makita si Liam.
I laughed at my friend's giddiness, and turned my attention back to Liam, who was smirking directly at me.
"Friends?" he asked, cocking one eyebrow up in the process.
"Yes," I replied, looking into his eyes, once again getting lost in them.
Humakbang siya ng dalawang beses palapit sa akin. He smiled and pressed his mouth up to my ear. "This place pretty dead now."
Pinasadahan ko ng tingin ang buong lugar. Hindi tulad kanina na maraming tao, kaonti na lang ang mga narito ngayon at ang iba ay paalis na rin.
"Wanna go somewhere?" Liam asked in a seductive tone, causing my stomach to flip.
"Sure," wika ko, hindi alam kung bakit pumayag.
Not even two seconds later, hinila na niya ako palabas doon. Huminto kami sa isang Ford. Pinagbuksan niya ako ng pintuan bago siya naupo sa driver seat. Hindi ko alam kung ilang minuto siyang nag-drive. Nang huminto ang sasakyan niya ay napatingin ako sa labas at nakitang nakahinto kami sa isang hotel.
Lumabas siya ng sasakyan at umikot para pagbuksan muli ako ng pintuan. I slowly got out, and he dragged me into the hallway and shove through the elevator doors.
Natawa na lang ako sa kanya dahil alam ko ang mga ganitong style. Alam ko na kung saan ito papunta.
I turned my heads towards his just in time to him to bring his lips crashing down onto mine. Ang marahas na halik niya ay lalong nakakapagpahilo sa akin. The slightly taste of beer on his lips has me biting and tugging at them.
Sumarado ang elevator at isinandal niya ako sa dingding. I focused my attention on his lips working on mine. Bumaba ang halik niya mula sa labi ko papunta sa leeg ko. His hands came to rest on my hips, creating a burning sensation.
Tahimik ang loob ng elevator, tanging ang mga naghahabulang hininga lang namin ang naririnig. Being so caught up in the moment, hindi ko na namalayan na bumukas na pala ang elevator kung hindi pa may gumawa ng pekeng ubo mula sa labas.
Pushing Liam off of me and straightening my posture. I'm horrified to see Felix standing straight and eyeing me.
Oh, shit.
Hindi ko inaasahan na makikita siya roon kanina sa restaurant na iyon. Pero mas hindi ko inaasahan na makikita siya rito. Nang lumingon ako kanina sa pwesto niya sa ika-apat na pagkakataon ay wala na siya roon at tangging ang dalawang kasamahan na lang niya na lalaki ang nandoon. Akala ko ay lumabas lamang siya saglit. Pero na lasing na ako lahat-lahat ay hindi na siya muli pang bumalik.
Liam grabbed my hand and proceeded to pull me towards his hotel room. Reaching his room, he pulled out his card and while doing so, I risked a look at Felix in the elevator.
Nang mabuksan na ni Liam ang kwarto niya ay agad niya ako hinila papasok sa loob. Within the seconds, nasa sahig na ang damit ko.
Nang magising ako kinabukasan ay nakabalot ang katawan ko sa kumot habang nasa tabi ko si Liam, na tangging boxer lamang ang suot.
Nasapo ko ang sariling noo.
Champagne and vodka, you both are no longer my friends!
I immediately looked for my underwear and got dressed; shoving every item on as quickly as possible. I grabbed my purse and silently tip-toed across the room. Carefully, I opened the door and walked outside.
Nasa restaurant ang sasakyan ko kaya kailangan ko pa magtaxi papunta roon do'n ngayon. Great. Just great, Haya.
"Why sneak off so soon, Hyacinth de Asis?"
I'm startled to a familiar voice.
Mabilis ko'ng hinarap ang pinanggalingan ng boses at nakita si Felix. "Ssshh!" Suway ko sa kanya dahil ang lakas ng boses nito.
Felix chuckled a bit while shaking his head. "Oh?"
Inayos ko ang hawak ng purse ko at pinasadahan siya ng tingin. He was wearing a black jeans and a navy blue shirts.
Anong ginagawa niya rito sa hotel? He's not local here in Davao?
Itanong ko kaya?
Hindi, wag na.
I was about to voice out my goodbye when he spoke, stopping me.
"Do you wanna grab a coffee?" A small smile tugged at his lips.
Nakagat ko ang ibaba ng labi ko.
May pasyente pa ako. . .
"Kung hindi ka busy," he added.
"Sure. Hindi ako busy."
Napahilot ako sa sintido ko habang bumababa ng sasakyan ni Felix. Napakasakit no'n at para bang hinahampas ng martilyo. Dalawang buwan na rin kasi noong huli akong uminom nang marami dahil masyado akong abala sa trabaho.“Hey, are you okay?” tanong ni Felix sa akin, bakas sa tono niya ang pag-aalala.Sunod-sunod akong tumango sa kanya. Iniharang ko ang kamay ko sa ere nang akma siyang lalapit sa akin para hawakan ako. “Yes, I am. Don't mind me,” pagsisinungaling ko.Tinitigan niya ako na para bang hindi naniniwala sa akin.Napanguso ako. “Medyo masakit lang ang ulo ko," sabi ko at nauna ng maglakad sa kanya. Pero sa laki ng mga hakbang niya ay naabutan niya ako. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng coffeeshop at pinaunang pumasok.I automatically greeted with the rich aroma of coffee and the quite sounds of people chatting from their tables.“Why don't you go take a seat before your head explodes.” Itinuro ni Felix ang bakanteng lamesa doon sa dulo, katabi ng bin
Wala na akong maintindihan sa mga sinasabi ni Rose, sa dami ng mga binitawan niyang salita ay naghalo-halo na ang lahat sa ulo ko at pakiramdam ko ay sasabog na. Sibayan pa ito ng isang matinding hangover, na hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin.Hindi pa man tuluyang naipaparada ni Zico ang van sa parking lot ng presinto ay nakahanda na si Vera para sa pagbaba namin. Binuksan na niya ng bahagya ang pintuan, at saka naunang bumaba kasabay ng paghinto ni Zico.Dali-dali kaming sumunod kay Rose papasok sa loob. Ang tatlong pulis na naroon sa lobby ay napatayo pa nang makita kami at hinabol kami ng tingin. Agad naman naming nakita si Tita Ana na nakaupo sa waiting area habang nakatingin kay Daddy. Si Daddy naman ay naroon sa dulo, nakatalikod at may kausap mula sa cellphone nito.“Tita,” bati ni Lily sa Mama ni Aza at yumakap. “How's Aza? Mailalabas daw ba siya ngayon dito? Anong sabi ni Dad?” sunod-sunod na tanong niya.“N-Nandito kayong lahat?
“Dad naman. . .you know I have my own business to run, di ba? I can't work for you and Lily.”“Dad is not asking you to close your artsy store, Vera. Isang buwan lang naman ang hinihingi namin sa‘yo hanggang sa makabalik si Mrs. Pimentel.”Naabutan ko na nag-aalmusal sina Lily at Vera kinabukasan nang umaga kasama si Daddy nang bumaba ako.Pagkauwi ko kagabi ay naligo agad ako bago kumain ng dinner. Maaga rin ako nagpasya na matulog dahil pagod na pagod ang buo kong katawan pero ayaw naman makisama ng mga mata ko, hindi ako tinatamaan ng antok. Nakailang balikwas at bangon din ako para lamang pilitin ang sarili na makatulog. Kung kaya't tinanghali ako ng gising ngayon.“Good morning,” bati ko sa kanila.“Morning.” Sandali akong binalingan ni Lily. Tumango naman sa akin si Daddy bago muling humigop ng kanyang kape.“One month, Vera, just one month,” saad ni Daddy.Dramatikong pinaikot ni Vera ang kanyang mga mata. “Fine,
“Babalik na ako ng Manila bukas,” he said, the word was almost whisper, like he didn't mean to blurt it out.Muntikan ko na makalimutan na hindi nga pala siya rito nakatira.“What about your business meeting na na-cancel kanina?”“Ipapaasikaso ko na lang siguro sa Assistantant ko.”May kung ano sa loob ko na nalungkot at biglang nawalan ng gana na ubusin ang kinakain ko. Gusto ko siyang tanungin kung kailan siya babalik dito o kung babalik pa ba siya, ngunit hindi ko iyon maisatinig.“Anong business ng pamilya mo?” Huli na nang magpagtanto ko na medyo hindi maganda ang dating ng tanong ko.The desert was served in front of us. Umakto siya na parang walang narinig, sinimulan na niya ang desert niya kaya hindi na ako nagtanong at nagsalita pang muli. Sinimulan ko na rin kainin ang desert ko.Nong akala ko ay hindi na niya sasagutin ang tanong ko, saka naman siya nagsalita. “My father is a shipping tycoon,” sabi niya. “But
Para akong tanga na nakangiti. Hindi ko alam kung bakit, kung ano ang dahilan, at kung para saan—basta masaya ako. . .para akong nakalutang sa mga sandaling iyon. Kahit nga ang mahabang traffic na kinaiinisan ko ay hindi ko man lang naramdaman. I was like an idiot, enjoying the moment while driving at home.Pero napawi ang mga ngiti ko nang pagpasok ko sa gate ay nakita ko na roon na ang mga sasakyan ng mga kapatid ko at nakaparada. Mukhang nandito na silang lahat at ako na lamang ang wala.Lumabas ako ng sasakyan ko at nagmadaling naglakad papasok sa loob ng bahay. Dumeritso ako sa kusina at doon ko naabutan ang mga kapatid ko, pati na rin si Daddy na nagsisimula pa lang na kumain."Oh, I hate traffic," pagdadahilan ko at nginitian sila. "Late na ba ako?" Hinila ko ang upuan na katabi ni Dahlia at naupo roon.Habang naglalagay ako ng pagkain sa plato ko ay pinasadahan ko ng tingin si Rose, I eyed her cautiously. Bakit hindi pa siya nagsasalita? Kailangan na niya sab
The sunlight sipped through the glass window of my room woke me up. I narrowed my eyes and checked the time on my mobile screen. It's 7:47 AM. I groaned and bolted out of my bed, and made my way towards my bathroom. Kasalanan ni Vera kung bakit ako tinanghali ngayon. I quickly finished my morning routine. A gasp escaped from my lips as I watched my reflection from the mirror. Nagmukang pugad ng ibon ang kulay lupa kong buhok, and there were huge dark circles around my brown eyes due to the lack of sleep. Napanguso ako, ngunit maya-maya'y napalitan din ng ngiti. Maganda pa rin naman ako! I changed into a fitted, below-the-knee blue dress and lifted my bag from my table and put my cellphone in it. Hinagod ko ang mahaba kong buhok at naglakad palabas ng kwarto ko. As soon as I walked into the kitchen, the sweet aroma of pancakes filled my nostrils. "
Napahinto ako sa pagpasok sa kwarto ko nang lumabas si Rose mula sa kwarto niya. Agad siyang napangiti nang makita ako at humakbang palapit sa akin. "Good morning." Hinalikan niya ako sa pisngi. "Kay Tita Hara ka natulog?" Tiningnan ko ang suot niya. "What are you wearing?" I asked her. Napatingin ako sa kaakyat lang ng hagdan na si Dahlia. Her brows furrowed and eyed Rose's shorts. Oh, wait, did I say shorts? I meant strip of material. Umikot si Rose, tila gandang-ganda sa suot niya. "Well, sasama ako kay Vera sa kompanya," wika niya at ngumiti, "baka naroon si Tim, so better put on something appropriate." I raised my eyebrow. "You call those shorts appropriate?"
Para akong tanga na nakangiti. Hindi ko alam kung bakit, kung ano ang dahilan, at kung para saan—basta masaya ako. . .para akong nakalutang sa mga sandaling iyon. Kahit nga ang mahabang traffic na kinaiinisan ko ay hindi ko man lang naramdaman. I was like an idiot, enjoying the moment while driving at home.Pero napawi ang mga ngiti ko nang pagpasok ko sa gate ay nakita ko na roon na ang mga sasakyan ng mga kapatid ko at nakaparada. Mukhang nandito na silang lahat at ako na lamang ang wala.Lumabas ako ng sasakyan ko at nagmadaling naglakad papasok sa loob ng bahay. Dumeritso ako sa kusina at doon ko naabutan ang mga kapatid ko, pati na rin si Daddy na nagsisimula pa lang na kumain."Oh, I hate traffic," pagdadahilan ko at nginitian sila. "Late na ba ako?" Hinila ko ang upuan na katabi ni Dahlia at naupo roon.Habang naglalagay ako ng pagkain sa plato ko ay pinasadahan ko ng tingin si Rose, I eyed her cautiously. Bakit hindi pa siya nagsasalita? Kailangan na niya sab
“Babalik na ako ng Manila bukas,” he said, the word was almost whisper, like he didn't mean to blurt it out.Muntikan ko na makalimutan na hindi nga pala siya rito nakatira.“What about your business meeting na na-cancel kanina?”“Ipapaasikaso ko na lang siguro sa Assistantant ko.”May kung ano sa loob ko na nalungkot at biglang nawalan ng gana na ubusin ang kinakain ko. Gusto ko siyang tanungin kung kailan siya babalik dito o kung babalik pa ba siya, ngunit hindi ko iyon maisatinig.“Anong business ng pamilya mo?” Huli na nang magpagtanto ko na medyo hindi maganda ang dating ng tanong ko.The desert was served in front of us. Umakto siya na parang walang narinig, sinimulan na niya ang desert niya kaya hindi na ako nagtanong at nagsalita pang muli. Sinimulan ko na rin kainin ang desert ko.Nong akala ko ay hindi na niya sasagutin ang tanong ko, saka naman siya nagsalita. “My father is a shipping tycoon,” sabi niya. “But
“Dad naman. . .you know I have my own business to run, di ba? I can't work for you and Lily.”“Dad is not asking you to close your artsy store, Vera. Isang buwan lang naman ang hinihingi namin sa‘yo hanggang sa makabalik si Mrs. Pimentel.”Naabutan ko na nag-aalmusal sina Lily at Vera kinabukasan nang umaga kasama si Daddy nang bumaba ako.Pagkauwi ko kagabi ay naligo agad ako bago kumain ng dinner. Maaga rin ako nagpasya na matulog dahil pagod na pagod ang buo kong katawan pero ayaw naman makisama ng mga mata ko, hindi ako tinatamaan ng antok. Nakailang balikwas at bangon din ako para lamang pilitin ang sarili na makatulog. Kung kaya't tinanghali ako ng gising ngayon.“Good morning,” bati ko sa kanila.“Morning.” Sandali akong binalingan ni Lily. Tumango naman sa akin si Daddy bago muling humigop ng kanyang kape.“One month, Vera, just one month,” saad ni Daddy.Dramatikong pinaikot ni Vera ang kanyang mga mata. “Fine,
Wala na akong maintindihan sa mga sinasabi ni Rose, sa dami ng mga binitawan niyang salita ay naghalo-halo na ang lahat sa ulo ko at pakiramdam ko ay sasabog na. Sibayan pa ito ng isang matinding hangover, na hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin.Hindi pa man tuluyang naipaparada ni Zico ang van sa parking lot ng presinto ay nakahanda na si Vera para sa pagbaba namin. Binuksan na niya ng bahagya ang pintuan, at saka naunang bumaba kasabay ng paghinto ni Zico.Dali-dali kaming sumunod kay Rose papasok sa loob. Ang tatlong pulis na naroon sa lobby ay napatayo pa nang makita kami at hinabol kami ng tingin. Agad naman naming nakita si Tita Ana na nakaupo sa waiting area habang nakatingin kay Daddy. Si Daddy naman ay naroon sa dulo, nakatalikod at may kausap mula sa cellphone nito.“Tita,” bati ni Lily sa Mama ni Aza at yumakap. “How's Aza? Mailalabas daw ba siya ngayon dito? Anong sabi ni Dad?” sunod-sunod na tanong niya.“N-Nandito kayong lahat?
Napahilot ako sa sintido ko habang bumababa ng sasakyan ni Felix. Napakasakit no'n at para bang hinahampas ng martilyo. Dalawang buwan na rin kasi noong huli akong uminom nang marami dahil masyado akong abala sa trabaho.“Hey, are you okay?” tanong ni Felix sa akin, bakas sa tono niya ang pag-aalala.Sunod-sunod akong tumango sa kanya. Iniharang ko ang kamay ko sa ere nang akma siyang lalapit sa akin para hawakan ako. “Yes, I am. Don't mind me,” pagsisinungaling ko.Tinitigan niya ako na para bang hindi naniniwala sa akin.Napanguso ako. “Medyo masakit lang ang ulo ko," sabi ko at nauna ng maglakad sa kanya. Pero sa laki ng mga hakbang niya ay naabutan niya ako. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng coffeeshop at pinaunang pumasok.I automatically greeted with the rich aroma of coffee and the quite sounds of people chatting from their tables.“Why don't you go take a seat before your head explodes.” Itinuro ni Felix ang bakanteng lamesa doon sa dulo, katabi ng bin
Having switched two hours ago from champagne to double vodka, I definitely began to feel the effects. Huminto ako sa paglalakad at humawak sa railings sa tabi ko para maibsan ang pagkahilo. "Miss, are you okay?" A deep voice interrupted from my left, startled me in the process. Nilingon ko siya at nginitian. I nodded my head; instantly feeling dizzy as I do so. "Liam, by the way," he said. I stared at him for a moment before replying, "Hyacinth." Tinitigan ko siya. He looked clean with a bit of bad boy aura. Muka siyang modelo ng mga underwear.
Napahinto ako sa pagpasok sa kwarto ko nang lumabas si Rose mula sa kwarto niya. Agad siyang napangiti nang makita ako at humakbang palapit sa akin. "Good morning." Hinalikan niya ako sa pisngi. "Kay Tita Hara ka natulog?" Tiningnan ko ang suot niya. "What are you wearing?" I asked her. Napatingin ako sa kaakyat lang ng hagdan na si Dahlia. Her brows furrowed and eyed Rose's shorts. Oh, wait, did I say shorts? I meant strip of material. Umikot si Rose, tila gandang-ganda sa suot niya. "Well, sasama ako kay Vera sa kompanya," wika niya at ngumiti, "baka naroon si Tim, so better put on something appropriate." I raised my eyebrow. "You call those shorts appropriate?"
The sunlight sipped through the glass window of my room woke me up. I narrowed my eyes and checked the time on my mobile screen. It's 7:47 AM. I groaned and bolted out of my bed, and made my way towards my bathroom. Kasalanan ni Vera kung bakit ako tinanghali ngayon. I quickly finished my morning routine. A gasp escaped from my lips as I watched my reflection from the mirror. Nagmukang pugad ng ibon ang kulay lupa kong buhok, and there were huge dark circles around my brown eyes due to the lack of sleep. Napanguso ako, ngunit maya-maya'y napalitan din ng ngiti. Maganda pa rin naman ako! I changed into a fitted, below-the-knee blue dress and lifted my bag from my table and put my cellphone in it. Hinagod ko ang mahaba kong buhok at naglakad palabas ng kwarto ko. As soon as I walked into the kitchen, the sweet aroma of pancakes filled my nostrils. "