“Mhia? Mhia?” Tapik sa pisngi ang gumising sa kaniya.
Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Wala na siya sa kusina kun’di nakahiga na siya sa sofa sa sala.
“What happened?” she asked Adreianne.
“You passed out. Ayos ka lang ba?” Pinagmasdan siya nitong mabuti.
Tumango siya. “Y-yeah. I’m fine.” Bumangon siya.
“No.” Napatingin siya rito sa nagtatanong na mga mata. “Kanina ko pa napupuna na namumutla ka. You need to consult a doctor.”
Umiling siya. “There’s no need to do that. Masyado lang akong nabigla sa mga nangyayari. Knowing you’re alive after all these years, sino bang hindi mabibigla?” aniya na may halong sarkasmo ang tinig. She just couldn’t help herself but to blame Adreianne from everything that’s happening to her.
“I-I. . . I’m so sorry. I didn’t mean to shock you. It’s just that. . . I badly need your help
“Good morning,” nakangiting bati sa kaniya ni Skyler. His husky voice became even huskier. Mas lalo tuloy itong naging gwapo sa paningin niya, lalo na sa itsura nitong gulo-gulo pa ang buhok. Nakasabog iyon sa mukha nito habang ang puting kumot ay tinatakpan lang ang umbok ng pang-upo nito.Napalunok si Mhia at pinigilan ang sarili na huwag itong lapitan. They barely got some sleep. Halos hindi na siya pinatulog ni Skyler nang nagdaang gabi. Ilang araw na rin siyang natutulog sa bahay nito dahil kumukuha pa rin siya ng tyempo. Pinanghihinaan pa rin siya ng loob, ngunit hindi naman niya pwedeng patagalin ang bagay na nais niyang sabihin dito. Dahil habang tumatagal, pakiramdam niya, mas lalong lumalaki ang kasalanan niya rito. Mas lalo lang niyang sinasaktan ang sarili.“Morning.” Ngumiti siya rito habang inaayos ang sarili.“Aren’t you gonna give me a morning kiss?” malambing nit
Paghimpil ng sinasakyan nila, nagtatakang nilingon siya ni Skyler. “Why are we here?” tanong nito sa kaniya. Huminga siya nang malalim bago ito nilingon. “I need to do this for you,” aniya. Inalis niya ang seat belt at bumaba. Ganoon din ang ginawa ni Skyler. “Are you sure about this? Because the first time I brought you here was not good. And I don’t really want to push you to get to know her. Kapag ready ka na, saka na lang natin siya puntahan,” pigil pa nito. She shook her head. “No, Skyler. I have to face her now, or else. . .” Hindi niya maituloy ang sasabihin. Nilapitan siya nito at hinawakan sa mga kamay. “Or else what?” Umiling siya. Hindi niya kayang sabihin nang harapan dito. Natatakot pa rin siya— nasasaktan. “Look at me, Mhia.” Masunurin naman niyang ginawa ang gusto nito. “Look, hindi ko hinihingi sa iyo na kila
Malalaki ang mga hakbang na nilapitan ni Skyler si Mhia. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat at pinakatitigan sa mga mata. “Ano ba’ng alam mo na hindi ko alam, ha?” tanong niya. He was shocked by her revelations. Hindi pa rin niya maproseso sa isip ang mga sinasabi nito. Ni hindi niya alam kung ano ang mararamdaman sa mga oras na iyon. Knowing Adreianne alive, parang may kung anong tinik na nahugot sa kaniyang dibdib. Because, he blamed himself for what happened to her. Sinisisi niya ang sarili na wala man lang siyang nagawa para dito. Mhia sighed. “You have the resources. You have the capabilities to know everything. Bakit hindi mo iyon ginawa noon? Hindi sana tayo aabot sa ganito,” iiling-iling na tugon ni Mhia. He saw guilt in her eyes. At nasasaktan siya sa nakikitang anyo nito. Noon niya lang na-realize na tama ito. Dahil kung binuksan sana niya ang folder na iyon, nal
Skyler was outside Adreianne’s hotel. Nasa sasakyan siya at nagmamasid sa paligid. Before Mhia left him yesterday, iniwan nito ang address at contact number ni Adreianne sa kaniya. Kaya naroroon siya ngayon. He wanted to see if it’s really true. Dahil baka dinadaya lang siya ng mga narinig niya kahapon. He was tapping his fingers on the steering wheel while looking straight at the entrance. May dalawang oras na yata siyang nagmamasid doon pero ni anino ni Adreianne, o nang sinasabi ni Mhia na anak niya ay wala. At, magtatanghali na sa mga sandaling iyon. Napabuntonghininga siya. Maybe, he was just wasting his time there. Mas madali siguro kung tatawagan na lang niya si Adreianne at sasabihin ditong magkita sila sa isang lugar. Pero paano ba niya gagawin iyon? Paano kung hindi pa pala siya handa? Hindi kaila na may pag-aalinlangan sa puso niya, maliban sa gusto niyang makita ang anak. Il
Hindi pa man nai-p-park ni Mhia ang kaniyang sasakyan, tanaw na niya ang kaniyang lola na naghihintay sa kaniya sa harap ng kanilang bahay. Pagkatapos ng lahat ng nangyari, umuwi muna siya sa San Marcelino para makapag-isip-isip, at para na rin sa ikatatahimik ng kalooban niya. She wanted to be away from the city— from the memories that made her cry every night and day.Nagkausap na sila ni Adreianne. Sinabi niya rito na nakausap na niya si Skyler. Nagtatanong ito kung ano ang sinabi ni Skyler, ngunit ang tanging naisagot niya lang ay maghintay ng tawag ng lalaki.Hindi niya masabi-sabi sa kaibigan ang tungkol sa kanilang dalawa ni Skyler. Wala rin siyang balak na sabihin pa iyon dito kahit na kailan, dahil wala rin namang mangyayari pa. Tinapos na nila ni Skyler ang lahat-lahat sa kanila. Kaya mas maigi na ang ganoon, para wala ng pag-usapan.Pagbaba niya ng sasakyan, agad siyang sinalubong ng yakap ng kaniyang Lo
Skyler was pacing back and forth. Hindi siya mapalagay. He was at his office. Natawagan na niya si Adreianne at naghihintay siya sa pagdating nito at ng kaniyang anak. Ilang araw rin ang kaniyang pinalipas bago iyon ginawa. He just wanted to make sure that it was really true— that his dead wife is really alive. Ilang araw rin siyang nanatiling nakasunod lang sa mag-ina niya sa mga pinupuntahan ng mga ito. Ayaw kasi niyang mabigla ang anak kung basta na lang siyang magpapakita sa mga ito. Mag-ina niya— anak niya. This is all new to him. Surreal. Kaya hindi rin niya mapigilan ang makadama ng takot. Takot na naroon lang naman at namamahay sa dibdib niya. Sana nga lang, hindi siya kainin niyon kapag kaharap na niya ang dalawa. It was the last thing he wanted to show to them. “Sir. . .” bungad ni Thelma sa pinto ng kaniyang opisina. Tumigil siya sa pag
Eksaktong nasa may punong hagdanan sa itaas si Skyler nang bumukas ang pinto ng silid na inilaan niya kay Samuel. Iniluwa niyon si Adreianne.“He’s asleep now?” he asked.Tumango ito. She intertwined her hands while walking towards him. Larawan sa mukha nito na kinakabahan.“We could talk now.” Nagpatiuna siyang maglakad patungo sa ipinalaan niyang opisina sa bahay na iyon. He opened the door wide. Pinauna niyang papasukin ang nag-aalinlangan pa ring si Adreianne.“Sit down,” alok niya rito bago naupo sa swivel chair sa likuran ng kulay kapeng lamesa, na nasa gitna ng malaking silid na iyon.Kulay beige ang kabuuang kulay ng kaniyang opisina. May mga bookshelves siyang ipinalagay at mga libro na rin— na halos lahat naman ay pambata. Isa rin sa dahilan kaya sa itaas niya inilagay ang kaniyang opisina-library ay dahil sa anak. Doon ni
Mabigat ang katawang bumangon si Mhia. Ilang araw na ganoon ang pakiramdam niya at palagay niya’y mas lalo pa iyong tumitindi sa paglipas ng mga araw.Kaagad siyang napakapit sa gilid ng kaniyang kama nang biglang umikot ang kaniyang paningin. Muli siyang naupo habang sapo-sapo ang ulo.It was really getting worst. Baka nga kailangan na niyang magpatingin sa doctor.“Mhia, apo—” Mabilis na napapasok sa loob ng silid niya ang kaniyang lola. “Anong nangyayari sa iyo? Masakit na naman ba ang ulo mo? Namumutla ka,” punong-puno ng pag-aalalang wika nito.Tumango siya. “Magpapatingin na ho ako.” Inunahan na niya ito. Alam kasi niyang iyon ang sasabihin ng kaniyang lola.“Mabuti pa nga at baka kakaiba na iyan. Maputlang-maputla ka na. Halata rin ang pagkahulog ng katawan mo. You’re not eating well, Mhia. Baka dahil doon kaya ka