05: Bardagulan malala

KINAUMAGAHAN nga ay naramdaman ko na lamang na sobrang lambot ng kamang hinihigaan ko. Pero nang imulat ko ang aking mga mata ay doon ko lang napagtanto na hindi ito ang sarili kong kuwarto.

"Hala! A-anong ginagawa ko dito!"

Bulalas ko at naramdaman ko na lamang na tila sumasakit pa ang aking ulo. Hanggang sa maalala ko ang mga naganap kagabi. Nagulat ako nang makita kong nakasuot ako ng puting long sleeve.

"Ohh geez! Nessa anong nakain mo kagabi!" muli kong bulong sa aking sarili.

Akma na sana akong babangon nang maramdaman ko ang kirot na nagmumula sa aking pagkababae.

"No way! No! This can't be! S-sinong lalake ang gumalaw ng perlas ng silanganan ko!" sigaw ko.

Kaagad kong dinampot ang bag ko na nakalapag sa lampshade. At doon nga bumungad sa 'kin ang one hundred missed calls na galing sa kapatid kong si Tasha. Pinilit ko na lamang noon na maglakad palabas kahit may hapdi pa akong nararamdaman.

Pagbungad ko sa sala ay nakita ko ang isang lalake, nakasuot ng tank tops at isang sweat jeans. Nakatalikod ito, natanawan ko ang pinto palabas kaya naman dinahan dahan ko lang ang bawat paghakbang ko, nang pihitin ko ang doorknob ay bigla akong natigilan.

"Good morning," pagbati ng isang malalim na boses ng lalake.

Para akong estatwa na halos hindi makagalaw at makalingon sa kanya.

"Basta basta ka na lang ba aalis? Mag-almusal ka muna."

"N-no 'wag na...m-marami pa akong imi-meet na clients," rason ko.

"About nga pala sa nangyari kagabi. I want to apologize. I didn't know na..."

"O-Okay lang. K-kalimutan na lang natin ang nangyari kagabi," sabi ko at doon ko na linunok ang kahihiyan na nararamdaman ko at taas-kilay ko siyang hinarap.

"K-kagabi. Isang malaking pagkakamali ang...ang naganap sa atin. D-don't take it seriously," sabi ko habang nakakibit-kamay at nauutal pa.

He chuckled and smiled mischievously.

"I know. Pero Miss, hindi kinakaya ng konsensya ko na...na ibinigay mo ang virginity mo sa isang lalake na katulad ko. Ni hindi natin kilala ang isa't isa. We're not even friends," sabi ng lalake.

"I told you. Okay lang. Basta ang favor ko lang sa 'yo, 'wag mo itong ipagsasabi kahit kanino," pakiusap ko ngunit ayaw kong pakitunguhan siya ng malumanay. I had to maintain my strict figure.

"Miss, hindi ako gano'n. May inaalagaan din akong image. Pero I want you to accept this money."

"Iniinsulto mo ba ako? Hindi ako isang babaeng bayaran," suplada kong sagot.

"Easy. Accept this as a sign of my apology. Hindi ko lang talaga matiis na maawa sa 'yo dahil sa 'kin mo pa talaga isinuko ang pagkababae mo. We're strangers pero hindi ako 'yong tipo ng lalake na basta basta na lamang tumatalikod kapag ako ang nakakadisgrasya," paliwanag niya sa 'kin.

"Well good for you. Pero hindi ko kayang tanggapin ang pera na 'yan. I can earn that, hindi ako humihingi ng compensation. Tapos na ang usapan na 'to, kailangan ko ng umalis," sagot ko.

Hindi ko na siya muling hinintay na sumagot at nagmadali na akong lumabas. Ngunit saglit akong napatigil nang makita ko na wala ang sasakyan ko. Labag man sa aking kalooban pero nagmadali akong pumasok muli sa loob.

"Oh? Akala ko ba aalis ka na?"

"Y-yes pero...h-have you seen my car?"

Pagkatanong ko ay tinawanan niya lamang ako.

"What's funny?!"

"Kagabi, nakita kita sa bridge. Wala kang sasakyan na dala. Pati nga iniinom ko na alak sa loob ng bar hinablot mo pa," he said while sipping his coffee.

"What?! G-ginawa ko lahat 'yan?!"

"Yes, siningaan mo rin ang suit ko, drinamahan mo pa nga ako, at baka nakalimutan mo na rin ang kasalanan mo sa 'kin?"

"A-anong kasalanan?"

"Remember nang bigla mo na lang akong hinalikan sa parking area noong isang araw?" he said while smiling.

"A-alam ko 'yon. Okay fine, kung ano man ang mga nagawa ko sa 'yo no'ng lasing ako, sorry. Huwag mo ng ipaalala okay? So, ano, nasaan 'yong sasakyan ko?" m*****a kong sagot.

"Hindi ko alam kung saan mo iniwan ang car mo, sabi ko nga sa 'yo 'di ba? Nakita kita kagabi na mag-isang umiinom sa tulay at parang baliw na nagsisisigaw, and then, nakita rin kita that time na balak mo yatang mag-suicide."

Halos mangasim ang mukha ko sa sinabi ng lalakeng ito. What the hell? Suicide?! Noon ko lang napagtanto na baka naiwan ko sa bar ang sasakyan ko. Damn! Nasobrahan nga yata ang pag-inom ko ng alak kagabi.

"Bring me back there," malamig kong sagot.

"Hah? Where?"

"Sa bar, I-I can't walk!"

"Tsss...samantalang kagabi, parang hindi ka nasasaktan sa pinaggagawa natin."

"Shut up! P-puwede ba 'wag mo nang ipaalala? Tapos na 'di ba?" naiinis kong sabi ngunit sa loob loob ko ay tila gusto ko nang maglaho dahil sa kahihiyan.

"Okay, mag-breakfast ka muna, aayusin ko lang 'yong gulong ng sasakyan," kalmado niyang sagot.

"Bakit?"

"Na-flat, nawalan ng hangin ang gulong," tipid niyang sagot habang naglalakad patungo sa garahe at patuloy ko naman siyang sinusundan.

"Gosh, matagal pa ba?" pagmamadali ko.

"Miss, sobrang naalog to kagabi, to the point na hindi ko namamalayan na habang nasa gitna ako ng biyahe at masarap ang tulog mo ay doon ko lang naramdaman na flat na pala ang isang gulong," paliwanag niya habang inaayos ang isang gulong.

"Naalog?" bulong ko.

"Nasobrahan yata natin kagabi," saad niya at napansin kong nakangiti ito ng nakakaloko kahit pa naka-side view ito.

"Hoy kadiri ka!" sigaw ko.

"Kadiri talaga? Ilang beses ko pinigilan ang sarili ko kagabi, pero masiyado kang aggressive, so...pinagbigyan kita," muli niyang sagot na tila mas lalo pa niya akong inaasar.

"Blah blah blah! 'Wag ka nang magsalita! Bilisan mo na diyan," pagmamadali ko na halos makalimutan kong sa kanya pala ang sasakyan.

"Miss, nasa loob ng kuwarto pa ang ibang gamit mo, aalis ka ng ganiyan? You almost forgot to wear your underwears. Pagpyepyestahan ka ng mga manyak sa bar niyan," wika niya.

Napatingin ako sa sarili ko at tama nga siya! Halos bumakat ang u***g ko sa polong suot ko. At dahil sa sobrang pagmamadali ay nakalimutan ko pa lang suotin ang aking panty!

What the hell! Dinaig ko pa ang lasing!