CHAPTER 4

MULI na naman naiyak si Adella habang nakaharap sa salamin, nang mapagmasdan ang kanyang kutab-kutab na buhok, gawa ng pang-gugupit ni Aling Cedez sa kanya. Ang sama sama ng loob niya, ang dating hangang beywang na buhok ay lumampas na lamang ng kaunti sa kanyang balikat.

Napahagulhol na naman ang dalaga. Wala siyang magawa, hindi niya kayang lumaban dahil wala naman siyang kaya. Pagtutulungan lamang siya ng tatlo. Marahang katok ang bumasag sa katahimikan, nasa kwarto kasi siya ng kanyang Kuya. Inayos niya ang sarili at binuksan ang pinto.

Pilit na ngiti ang isinalubong niya sa kanyang kuya.

"Kuya..."

"Adella? Anong nangyari? Bakit ganyan ang hitsura mo? Umiyak ka na naman ba? " Magkakasunod na tanong nito sa kanya.

Kinagat niya ang labi upang pigilan ang paghikbi.

"Anong nangyari sa buhok mo?"

Hindi siya kumibo. Wala siyang lakas ng loob upang magsumbong dahil mayayari na naman siya sa tatlo. Marahas na napabuntong hininga si Kuya Hector at niyakap siya.

"Kahit hindi ka magsalita, alam ko kung sino ang may gawa niyan." Kumalas ito sa kanya at pinagmasdan siya. "Adella, dapat mong matutunan paano ipagtanggol ang sarili mo. Hindi ako laging nasa tabi mo."

Wala sa loob na napatango siya. Hindi niya kakayanin kapag nawala sa tabi niya ang kuya niya, mawawalan siya ng pamilya at tagapagtanggol.

"May pasa ka pa." Napailing ang lalaki. "Kumain ka na ba?" Usisa nito. Pilit pinapakalma ang sarili. Tumango siya.

"Magpahinga ka na. Kakausapin ko lang sila Nanay." Kita niya ang pigil na galit sa mata ni Kuya Hector. Naalarma siya. Hinawakan niya ito sa braso.

"Hayaan mo na kuya. Okay lang naman. Bukas ipapaayos ko na lang ito sa parlor sa bayan."

Umiling ito at hinaplos ang buhok niya. Nakabalatay sa mukha nito ang awa para sa kanya. "Hindi tama ang ginagawa nila, Adella. Hindi rin tama na inahayaan mo lang na ganyanin ka, " anito sa kanya.

Hindi na siya kumibo.

"Sige na, pasok na sa kwarto. Ako na ang matutulog sa sala." Muli siyang niyakap ni Hector, pagkaraan ay tumalikod na. Pagkasara niya ng pinto ay nadinig niya ang pagtawag ng lalaki sa Ina.

"Ano na namang ginawa niyo kay Adella? Bakit ba kailangan gupitan niyo ng buhok ang bata?" Mula sa labas ay naririnig iyon ni Adella. Nakinig pa siya sa pagtatalo ng mga ito, kahit na binabalutan ng kaba ang puso niya.

"Ipagtatanggol mo na naman ang ampon na 'yun? Aba naman Hector! Kasalanan naman niya kaya ko siya ginanyan!" Tungayaw naman ni Aling Cedez.

"Ke kasalanan niya o hindi, mali pa rin ang ganyanin niyo siya. Wala kayong karapatan! Una sa lahat hindi niyo siya anak!"

Ramdam niya na galit na galit ang kuya niya. Ngayon lamang niya itong nakita at nadinig na magalit.

"Aba! May karapatan ako kasi pinapalamon ko siya!"

"Hindi kayo ang nagpapalamon sa kanya, ako!"

Nadinig niya ng tila sinampal ang kuya niya. Napaiyak siya, dahil sa kanya ay nagkakaganun ang mag-ina.

"Bastos ka na rin sumagot!"

"Hindi kabastusan ito, sinasabi ko lang ang totoo. Hindi habang buhay kailangan niyong ganyanin si Adella! Ano, papatayin niyo ba siya? "

"Ginayuma ka ng Adella na 'yan! "

Mga nagsibasag na baso at kung anong bagay pa ang narinig niya.

"Tama na Kuya, mauubusan tayo ng baso niyan eh!" Boses ni Grace.

"Isa ka pa! Napakawala niyong puso! " Pagkatapos ay muling pagkabasag ng mga baso.

"Saan ka pupunta Hector?! Bumalik ka rito! " Tungayaw ni Aling Cedez, lagabog ng pinto ang tanging naging sagot. Naitakip ni Adella ang dalawang kamay sa tenga ng balingan naman siya ng matanda.

Pinagkakalabog ang pinto at minura mura siya.

Lumabas ka diyan! Kasalanan mo 'to! Kasalanan mo kung bakit ako sinasagot sagot ng anak ko! "

Mariin pa niyang idiniin ang mga kamay sa tenga. Ayaw niyang marinig ang tinig ng babae, kahit anong mangyari hindi niya bubuksan ang pinto ng kwarto. Dahil kapag ginawa niya iyon, baka tuluyan na siyang makalbo at hindi na makilala ang mukha dahil sa bugbog. Tiyak galit na galit ang matanda at sa kanya ibabaling ang galit.

Malamang umalis ang kuya niya sakay ng jeep nito, magpapalipas ng sama ng loob. Mas okay na 'yun. Kesa sa magdamag na magsigawan ang mag-ina.

Nang mapagod kakalabog si Aling cedez ay tumahimik na ang gabi. Doon pa lamang siya nakatulog.

___________________________________________

__________________________

"ALING CEDEZ! Aling Cedez!" Iyon ang mga pagtawag na gumising kay Adella. Napalabas din siya ng kwarto dahil malakas at taranta ang boses ng kung sino mang tumatawag na 'yun. Ang aga aga pa naman.

"Ano ba 'yan, Edwin. Ang aga aga mong mamulabog."

Si Kuya Edwin pala iyon. Kasamahang driver ni Kuya.

"Si Hector po!"

Nanlaki ang mata niya at kinabahan nang marinig ang pangalan ng Kuya niya. Napalapit din siya sa pinto.

"Eh bakit? Anong nangyari kay Hector?!" Bulalas ni aling Cedez.

"Naaksidente po. Nakita ng kasamahan namin, itinakbo na sa hospital!"

Halos manginig siya sa narinig.

"Sumama po kayo sa akin. Ihahatid ko kayo sa hospital."

Napasunod siya kay Aling Cedez. Tulog pa ang dalawang kapatid. Hindi niya alam ang mararamdaman, pero wala siyang ginawa sa sasakyang kung hindi manalangin. Tulala naman si Aling Cedez, tila hindi mag-sink in sa utak ang mga nangyayari.

Pagkadating sa hospital ay nagtanong tanong sila kung nasaan ang kuya niya. Nasa emergency room pa ito.

"Kaninang madaling araw pa raw po ata siya naaksidente, kaso ngayong umaga lang nakita. Hindi kasi masyadong daanan ang pinangyarihan."

Halos hindi makahinga si Adella sa narinig. Lubos ang panalangin na sana ay malampasan ng kuya niya ang pagsubok na 'to. Tamang hagulhol lanang si Aling cedez sa tabi niya.

Maya maya pa may nurse na lumabas mula sa emergency room.

"May hinahanap po ang paseyente, Adella ang pangalan." Nagmamadaling sabi nito. Nakatingin sa kanila.

"Ako po iyon," natataranta niyang sabi.

"Sumunod po kayo sa akin." Ganoon nga ang ginawa ng dalaga.

Pagkakita sa Kuya niya ay halos maglupasay siya sa iyak. Base sa nakikita niya napakalaking impact ng nangyaring aksidente. Ayaw man niyang isipin pero tila habol habol na lamang nito ang hininga, tila pinipilit na lamang mabuhay para makausap siya.

"K-kuya..." hindi na niya napigilan ang pag-alpas ng kanyang mga luha. Lumapit siya dito at inilapit ang mukha sa kuya niya. Tila kasi may sinasabi ito.

"A-della.. itago mo 'yan." Turo nito sa kwintas niya. Kwintas na matagal na niyang suot. Hindi niya maintindihan kung bakit iyon ang sinasabi nito. "Su-si yan par...a makila.. la ka ng tunay mong.. pamilya." Utal utal na sabi nito.

Umiling siya, hindi na mahalaga iyon. Ang mahalaga ay ang mabuhay ito.

"Kuya, huwag mo akong iwan. Wala ng magtatanggol sa akin, wala ng magmamahal sa akin." Taranta niyang sabi at niyakap ito, wala siyang pakialam kahit duguan pa ito.

"Mahal na ma..hal kita Ade..la. La..gi ki..tang poprotekhan." Pilit nitong sabi at may luhang tumulo sa mga mata ng kanyang Kuya Hector. Halos mawalan ng ulirat si Adella nang makitang unti unting pumikit ang mga mata nito.

"Kuya?" Niyugyog niya ito. "Kuya! Mahal na mahal din po kita!" Pumalahaw na siya ng iyak. Niyakap niya ito. Hangang sa huling sandali siya pa rin ang iniisip nito. Parang pakiramdam niya unti unti rin siyang namamatay sa sakit. Sobrang mahal na mahal din niya ang Kuya Hector niya.

"Papasukin niyo ako!" Sigaw ni Aling Cedez na hawak hawak ng dalawang nurse. Pilit itong pumapasok.

"Let her in." Dinig niyang sabi ng Doctor. Ganoon nga ang ginawa ng mga nurse.

Nang makapalapit kay Hector, tinabig siya nito at niyakap ang anak.

"Hector! Hector anak!" Anito habang umiiyak. Lalo siyang napahagulhol.

Sinisisi niya ang sarili niya. Dahil sa kanya nag-away ang mag ina kaya umalis ang Kuya niya. Sana pinigilan niya ito, kung sanang ginawa niya iyon, buhay pa sana ang Kuya niya. Lumabas siya ng emergency room at umupo sa upuan sa labas, habang iyak pa rin ng iyak. Paano na siya ngayon? Sino na ang magtatangol sa kanya? Sino ang poprotekta sa kanya? Sino ang kaisa isang taong magmamahal sa kanya? Wala na.

"Ang unfair Lord, kinuha niyo po sa akin ang kaisa-isang tao na nagmamahal sa akin."

Bulong ni Adella sa gitna ng mga paghikbi. Hindi niya alam bakit pinahintulutan ng Diyos mangyari ang bagay na ito. Sabi ng iba, may rason ang bawat nangyayari. Pero ngayon? Hindj niya makita ano ba ang dapat maging rason kung bakit nawala ang kaisa isang taong kakampi niya sa maliit na mundong ginagalawan niya.