CHAPTER 5

HIRING AS A MOTHER OF THE CHILD OF MR. SEVERION

CHAPTER 5

"What are you doing here?"

Boses palang alam kuna kung sino ito, agad akong napatayo at tumingin sa pwesto niya ngayon.

"I didn't say I allow you to enter the room of my daughter lady." Malamig ang boses niya habang sinasabi yon.

Hindi ko kayang sumagot at gusto ko nalang tumakbo palabas dito. Tila malaki itong kasalanan para saakin parang mali ang ginagawa kung pag pasok dito.

"Uhmm.. sorry" Napayuko ako at nilalaro ko ang mga daliri ko para maibsana ng kabang nararamdaman ko ngayon.

"Leave, I wan't to talk my daughter. Alicia close the door now. " Ma awtoridad na utos nito.

Nang sabihin niya yon agad akong lumabas sa kwarto ng bata, binilisan kuna ang kilos ko baka kasi magalit pa ito saakin.

Paglabas ng paglabas ko yun din ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga akong humarap dito at tila naibsan ang kabang nararamdaman ko ngayon.

Kasalanan ko ba yon? Malaki ba talaga ang kasalanan ng pagpasok ko sa kwarto nayon?

—

Simula nong nag usap ang mag ama, tila lumalayo saakin ang bata. Hindi ko alam kung bakit pero ramdam ko na isa ito sa dahilan kung bakit siya lumalayo saakin.

Bakit kaya? Bakit kailangan pa niyang palayuin saakin ang bata dapat nga maging masaya siya na mapalapit saakin dahil hindi na siya magpapalit ng iba at hindi na siya mahihirapan. Pero kung palaging nasa isip din niya na wala siyang tiwala saakin ayos lang at naiintindihan ko naman sila kung bakit sila ganyan umakto. Siguro may nangyari noon kaya hindi sila madaling magtiwala o kaya mailap sila sa mga taong pumapasok sa bahay nato.

"Can you give me a chocolate I wan't eat that right now. Faster! " Malamig na utos nito.

"Hindi ka daw pwedeng kumain non." Seryosong sabi ko sakanya.

Alam ko kung anong bawal sakanya at kailangan ko yung sundin baka mapagalitan nanaman ako.

"Sino ang amo mo sila o ako?"

"Ang daddy mo." Mabilis na sagot ko sakanya.

"May gusto kaba sa daddy ko? kaya siya palagi ang binubuka niyang bibig mo? Or nandito kalang hindi para sa trabaho kundi ang magpapansin sakanya." Ani nito.

Natigilan ako sa mga tanong niya, bigla akong natauhan dahil doon. Kaya ba siya mabait kahapon dahil gusto niya malaman kung ganon ba talaga ang gusto ko? Hindi ko akalain na yun ang iisipin nila dahil yun ang nagiging aksyon ko.

"I know your not my real mother and I know you know your limit to do your job. Hindi yong magpapansin ka sa daddy ko. Kaya ka lang naging mabait saakin at kaya ganon ang ginagawa mo kahapon dahil gusto mo lang na mapalapit ako sayo para mapalapit ka din sa daddy ko. Ganyan naman kayong lahat e kaya hindi na ako magtataka sainyo." Sabi nito at malamig akong tinitingnan.

Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib ko at hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako sa mga sinasabi niya. Pero normal lang naman ata na masaktan doon dahil akala nila na malandi akong tao kahit hindi naman yun ang intensyon ko.

"Okay, kukunin ko nalang ang chocolate na gusto mo." Sabi ko sakanya at mabilis na umalis sa harapan nito para kunin yong gusto niyang kainin.

Siguro ang kailangan ko lang ay ang alagaan siya dahil kung gagawin ko nanaman yung ginagawa ko kahapon baka iba nanaman ang tingin nila saakin.

Kinuha ko agad ang chocolate at agad na pumunta sa pwesto niya para ibigay ito.

"Aalis na muna ako, tawagin mo nalang ako pag may kailangan ka Alicia." Sabi ko sakanya.

Tumalikod na ako sakanya, lalabas na muna ako ngayon para mailabas ko muna ang nararamdaman ko. Parang ang bigat ng nasa loob ko parang nasasaktan ako sa sinasabi ng bata.

Hindi naman yun ang gusto ko at alam kung may itsura si sir pero hindi ibig sabihin na gusto kuna siya. Hindi yun ang intensyon ko kaya ako nandito dahil gusto ko ng trabaho. Alam ko sa sarili ko na yun lang ang kailangan ko wala ng lalampas sa limitasyon.

"Where do you think your going?"

Napahinto ako ng marinig ko ang boses nayon. Ito nanaman siya.

Humarap ako dito at ngumiti ng tipid. "Sa labas sir. " Napakamot ako sa batok habang sinagot siya.

"Palagi mo nalang pinabayaan ang anak ko. Ganyan kaba talaga ka pabaya?! "

Nanlaki ang matang tumingin ako sakanya.

"Don't mind her daddy, I wan't her leave in my side. I'm comfortable for that. "

Mag ama nga sila, napabuntong hininga akong tumingin sakanila at napabagsak ang balikat ko. Kaya ko ba talaga ito?

"May-"

"Another reason! Hindi kita kinuha para lang mag asal reyna ka sa pamamahay nato! You know your job Ms. Rosario and do that! Alam mo ang pinapasok mo dito kaya gawin mo hindi magi-"

"Hindi naman ako nag aasal reyna dito sir ah? Gusto ko lang lumabas dahil gusto ko magpahangin at maibsan yong nararamdaman ko ngayon. " Napayuko habang sinasabi ko sakanya yun.

"Yan ba ang trabaho mo? "

"Hindi po. " Mabilis na sagot ko sakanya.

"Then do your work and no other reason again lady. Alagaan mo ang anak ko at wag mong paiiyakin understood!"

Napatalon ako sa gulat ng sumigaw ito.

"Opo"

"Stop saying opo i'm not old man lady." Sabi nito at agad na umalis sa harapan ko ng sabihin niya yon saakin.

Sinundan ko ito ng tingin hanggang mawala na ito. Bumaling agad ang tingin ko kay Alicia at nginitian ito pero inirapan lang niya ako.

Pano ko ba talaga sila paniniwalain na hindi ako ganong babae at hindi yun ang intensyon ko.

"Anong gusto mo alicia, gusto mo ipagluto kita ng pagkain?" Mahinahong tanong ko sakanya.

"No"

"Maglalaro?"

"No"

"Lalabas? "

"No"

"Anong gusto mong gawin ko?"

"I wan't you to gone in my sight lady! " Anito.

Umalis din ito ng sabihin niya yun saakin.

Napatingala ako sa itaas at napabuntong hininga.

Ano ba talaga ang dapat kung gawin sa dalawang to o sa batang to para maibalik ang tiwala nila at isipin nila na hindi lahat ng tao ay ganun.

—

"Ganyan ba talaga sila mailap sa mga tao?"

Hindi kuna mapigilang magtanaong, gusto ko talaga malaman kung bakit sila ganun o bakit sila mailap at yun ang iniisip nila agad sa mga taong papasok sa pamamahay nato o papasok sa trabaho ng tulad ng ginagawa ko.

"Oo siguro dahil sa trauma ng bata kaya ganyan ang pinapakita niya. May Hindi kapa nalalaman ahvi at dapat mag ingat ka din sa mga galaw at taga bukas ng bibig mo. Dahil iba ang isip ng batang yan at malalaman mo yan habang tumatagal ka dito. Mahirap kunin ang tiwala niya lalo na may nakaraan siya." Seryosong sabi nito.

Siya lang talaga ang makakasagot sa mga tanong ko dahil matagal na siyang nagtatatrabaho dito.

"Anong nakaraan niya?"

"Hindi ko masasagot dahil pagagalitan kami. Dapat kasi ikaw lang ang makakaalam kung anong rason. Ahvi mag ingat kalang minsan dahil ang batang yan ang magpapahamak sa trabaho mo." Sabi nito. "Siya sige aalis na ako ha may trabaho pa kasi ako.

"Sige."

Agad itong umalis sa harapan ko, umupo nalang ako at nag iisip kung pano kunin ulit ang tiwala ng bata. Hindi ko naman siya sasaktan dahil hindi ko kayang gawin yun. Gusto kung maramdaman niya ang hinaharap hindi ang nakaraan. Dapat hindi ako sumuko dahil siguro ito ang laban ko na gustong kung ipanalo.

Gusto kung maging masaya ang bata hindi ko din kayang makita siya na ganun na ang iniisip niya. Hindi ganun ang isip ng isang batang katulad niya. Siguro dahil dala dala niya lang ang nakaraan kaya hindi niya kayang magtiwala.

Pero gusto ko munang baguhin kung anong tingin niya saakin. Dahil gusto ko ipamukha sakanila na hindi lahat ng tao o babae yun ang intensyon niya.

Iba ako at iba sila at hindi ko gusto na ikumpara ako sakanila dahil iba ako at hindi yun intensyon ko tulad ng sakanila. Kung nanaakit sila noon hindi ko kayang gawin yun. Kung dahil sa gusto nila ang ama ng bata mas lalo hindi yun ang gusto ko.