CHAPTER 3

HIRING AS A MOTHER OF THE CHILD OF MR. SEVERION

CHAPTER 3

"Ito ang magiging kwarto mo ahvi." Binuksan nito agad ang isang kulay blue na pinto.

Tiningnan ko agad ang loob, mas sobrang namangha ako dahil sobrang laki ng magiging kwarto ko at may aircon pa ako. Ang swerte ko naman ata sa trabaho kong ito.

"Sige po salamat po aling?"

"Tawagin mo nalang akong nanay belen yan kasi ang tawag ni dito. Kaya yan nalang ang itawag mo saakin." Nakangiti nitong sabi at agad na tinapik ang balikat ko.

"Sige po aling belen, baba nalang ako mamaya pag tapos na akong mag ayos ng lahat ng gamit ko. Pwede narin kayong makaalis dahil tila naabala ko kayo."

"Siya sige at sana maayos ang unang trabaho mo dito ahvi hija."

Umalis nanga ito kaya napagpasyahan ko nading pumasok sa loob, nilibot ko ang tingin ko at halos kulay blue ang mga dingding at tila alam na nito kung akong anong gusto kong kulay. May sarili narin akong mga lalagyan ng damit may malaking kama at kasya ata ang apat na tao. Tapos may sarili narin akong banyo dito sa kwarto.

Mukhang ang swerte ko ata sa trabaho kung ito dahil malaki nanga ang magiging sweldo at malaki pa ang magiging kwarto ko at may aircon pa. Sosyal napaka sosyal ko sa trabaho to.

—

Bumaba na ako ng matapos na akong mag ayos at nagbihis narin ako ng damit.

"Aling belen asan pala yong bata?" Tanong ko agad dito ng makita ko siya.

"Ayon oh." Turo niya sa sala.

Tumingin agad ako doon, nandon nga ang bata abala sa paglalaro at tila hindi ito masaya sa ginagawa niya dahil wala paring emosyon na nakikita sa mukha niya. Wala na yong ngiting pinapakita kanina nong nakita niya ang ama niya.

"Sige, salamat po." Sabi ko dito.

Napagpasyahan kung lapitan ang bata, ng makalapit ako, tumikhim muna ako ng ilang beses para makuha ko ang atensyon niya. Hindi naman ako nabigo agad naman itong tumingin saakin pero agad ding bumalik ang atensyon niya ulit sa paglalaro.

"Hi alicia, you wanna play with me? Pwede na maki join sayo?" Nakangiting sabi ko sakanya.

Isang minuto akong naghihintay sa sagot niya pero wala akong narinig dito.

"Hmm, ayaw mo ba saakin? Gusto mo ba ulit akong magpakilala sayo? Pwede mo ako kausapin kung gusto mo." Pilit na akong ngumitingiti dito ngayon, parang kumakausap lang ako ng hangin dahil hindi siya sumasagot.

"Gusto mo samahan kita maglaro? Hey baby alicia, hindi naman kita sasaktan e. Gusto lang kitang makasama." Bumuntong hininga ulit ako ng wala parin akong naririnig na sagot mula sakanya.

"Ba-"

"Stop calling me like that your not my mom, and also stop pretending your kind woman. Because i know you're like them, like them who always pretending a kind but it's not." Sabi nito gamit ang malamig na boses niya.

Natigilan ako sa sinabi niya, siguro marami nading sumubok dito o may trauma ata siya na hindi ko alam. O kaya siya ganito ang bata niya pa na maging matigas na sa sarili sa edad kung ito noon masaya ako at palaging nakaukit sa labi ko ang ngiti. Pero wala akong makikita kahit kunti man lang. Dapat sa ganitong edad nakangiti hindi nakabusangot o malamig.

"I know i'm not your mom and also i'm not saying too that i'm kind woman alicia, if you won't like me it's okay. Pero ganon kaba talaga? Pag naranasan muna sa iba yon din ang pakiramdam mo na tulad din ako sakanila?"

Lumingon naman ito agad saakin at seryoso akong tiningnan.

"Pag sinabi ko bang oo aalis kana?" Malamig na tanong nito.

Mas lalo akong natigilan dahil sa nagiging tanong niya. Hindi ko napaghandaan yon.

"Hindi din, hindi ako aalis dahil trabaho ko ito at importante saakin. Kahit ganyan ka ang ganda mo parin at ang cute mo." Nakangiting sabi ko sakanya.

Pinipigilan kung haplosin ang buhok niya. Kanina ko pa talaga ito gustong hawakan kaso pinipigilan ko lang ang sarili ko.

Bumalik ulit ito sa ginagawa niya kaya napabuntong hininga ako. Hindi ko alam kung pano aliwin ang batang to pero gagawin ko talaga ang lahat ng kaya ko para mapalambot ko ito.

"Mahirap pala pag mayaman no?" Biglang tanong ko.

Nararamdaman ko namang natigilan siya at ramdam ko nadin ang tingin nito saakin.

"Bakit mo nasabi?" Biglang tanong nito.

"Kasi, pag uuwi ka sa malaking bahay walang sasalubong sayo o yayakapin ka man lang o hahalikan ng magulang mo. Akala ko dati masayang nasa ganitong sitwasyon dahil wala kanang poproblemahin na bayarin o pera. Pero parang hindi ata, tama nga ata ang sinasabi nila na hindi mabibili ng pera ang kasiyahan mo. Tulad ng pagmamahal sa pamilya o pagmamahal nila. Malaki nga ang bahay at marami ngang pera pero malungkot naman." Mahabang sabi ko sakanya.

"Why did you know that? If you not experience like you grow in luxuries things and big house and your not a rich. I'm confused about you? because you know the problem of every rich people around this world."

Ngumiti ako sakanya at sumagot. " Pano ko nalaman? Dahil tulad ng sainyo ngayon o saiyo, hindi mo nakakasama ang ina mo at ama mo dahil abala ata sila sa trabaho. Like your father chose to hired as your second mother to make you felt you have a guidance and love of them. But he is wrong about that. Because you know? The child like you is need a attention and love for them yan ang gusto mo sakanila pero pinagkait na ibigay yon sayo. Dahil akala nila na lahat ng kasiyahan mo ay yaman o pera lamang pero alam kong hindi yan ang gusto mo diba? Tama ako."

Seryoso itong tumingin saakin at bigla akong nagulat ng umiyak ito agad akong nataranta dahil baka matanggal ako agad nito. Naalala ko nanaman ang isa sa patakaran na hindi ito paiiyakin.

"Wag ka umiyak, baka akala nila pinapalo kita sige ka." Natatakot na ako habang sinasabi yon.

Sana walanh camera o cctv dito nakakatakot na malaman yon.

"Don't mind me, at wag kang magalala kung makikita ito ni daddy hindi ka paaalisin non. Dahil ako ang magsasabi ng totoo." Malamig na sabi nito.

Tumayo na ito agad at umalis na sa kinauupuan niya. Sinundan ko lang itong tumingin habang umaakyat sa hagdan. Mukhang pupunta ito sa kwarto niya.

May mali ba sa sinabi ko?

"Anong ginagawa mo don? Bakit yon umiiyak?"

"Ay bulateng sumasayaw!" Napasigaw ako sa gulat ng may magsalita.

Tiningnan ko agad yong nagsasalita, isa itong babaeng kasing edad ko lang at mukhang nagtatarabaho itong katulong kita naman sa mukha niya.

"Mukhang matatanggal kana ata sa unang pasok mo palang. Sayang pag aayos mo sa kwarto mo kung mapapaalis ka agad." Nakangising sabi nito.

"Hindi ko alam kung bakit yun umiiyak, sinagot ko lang naman ang tanong niya." Medyo kinakabahan ako sa sinasabi niya pero hindi ko iyon pinahalata.

Tinaasan naman ako nito ng kilay at tila binabasa ako kung nagsasabi ba talaga ako ng totoo sakanya.

"Bahala ka diyan, at pag masumbong yon lagot ka. Pero sa susunod kung may susunod pa talaga na araw na mananatili ka dito. Wag mo na yung paiiyakin last na chance nayon." Sabi nito at umalis na sa harapan ko.

Kinakabahan ako sa sinasabi niya, talagang ganon ba talaga yon? Na pag papaiyakin siya malaking kasalanan nayon sa lahat? Hindi pa pwedeng naging tears of joy yon? Or anything dahil may nakatago lang itong sakit sa loob niya. Wala namang taong hindi iiyak.

—

Paikot ikot ako ditp sa kama at kinakabahan pa ako magpahanggang ngayon, gabi na at hindi pa nakauwi si sir. Mas lalo akong kinakabahan sa tuwing naririnig ko ang tunog ng orasan.

Baka kasi ngayong gabi na ito papaalisin na ako dahil doon, hindi ko naman yon sinasadya at wala namang masakit nasalita ang nasabi ko. Wala ding mali doon.

Pero nakakapagtaka talaga na sa batang edad niya mukhang may dinadala na ito. Limang taon pa siya pero nararansan niya ang bagay nayon. Mukhang pinagkait sakanya ang merong buong pamilya. May ama nga siya pero wala namang oras sakanya. Alam kung mahal niya ang anak niya gagawin ba niya ito kung hindi? Gagastos ba siya ng malaki para lang mag hired ng isang magiging ina nito.

Pero pakiramdam ko kasi na para kay sir na lahat ng bagay at kasiyahan o tao na nakapaligid sakanya ay kaya lang niyang bilhin gamit ang pera niya. Simple lang sakanya na bilhin yong gusto ng anak niya pero mas mahirap sakanya na ibigay yong pagmamahal na gustong gusto ng anak niya.

Nakikita ko mula kaninang umaga na habang nakangiti alicia. Hindi nagsisinungaling ang mata niya dahil habang nakangiti siyang kaharap ang ama niya nakikita ko ang lungkot mula dito. Yong pagtingin niya saakin na malamig ay kita ko pari ang tinatago niyanh emosyon. Gusto niya ng totoong ina hindi sa tulad ko yan ang sinisigaw ng puso niya pero hindi niya man lang sinasabi.

Weird pero bakit hindi yon mabasa ng ama niya? Bakit hindi niya ramdam na gusto ng anak niya ng totoo niyang ina pero bakit hindi niya maibigay yon? Bakit ang hirap sakanya na ibigay yon?

Naghihiwalay ba sila ng asawa niya o may malaking problema.

Napailing nalang at iniiisip problema nga ng ibang mayayaman ito napaka sakit ng ulo minsan. Hindi nakakasakit sa ulo ang pera dahil marami na sila non. Problema nila ay pamilya o pagmamahal atesyon na hindi nila kayang maibigay.

Hindi ko naman nilalahat ang mga mayayaman pero alam kong bilang nalang ang masaya sakanila.

Napabalikwas ako ng makarinig ako ng malakas na katok kaya dali dali kong inayos ang sarili ko. At mabislis na naglakad na pinto at binuksan ito agad. Nakaramdaman ako ng kaba na kanina ko pa nararamdaman.

Nagulat ako ng bumungad ulit saakin si sir at malamig na tumingin saakin at mukhang galit ito ngayon.

"Diba sinabi ko na hindi mo siya paiiyakin."Baritong sabi nito.

Halos manginig na ako sa takot pero hindi ko pinahalata yon.

"Hindi ko naman yon sin-"

"Fvcking reason! I give you a second chance again and if you do that again you know about what happened to you."

Umalis ito agad ng sabihin niya yon, parang natatakot ako doon, at parang quit na ako sa trabaho to.

Juskoo kay bago bago ko palang parang mapapaalis agad ako.