“Haya! napakaganda mo sayong trahe parang sa fairy tale ko lang ito napapanood,” puting puti ang kulay ng gown ni Haya na binurdahan ng mga bids na tila gown ni Cinderalla, “isang guwapong mayaman na umibig sa babaeng mahinhin, mahiyain, maganda, mabait at mahusay umawit,” dugtong pa ni Sister Bea habang nakatingin sa kanya.
“At isang bulag,” dugtong ni Haya sa pahayag ni Sister Bea.
“Hindi naman kakulangan na wala kang nakikita, dahil sa kabila ng kalagayan mo kailanman hindi yan naging hadlang para maipakita mo ang pagiging mabuting tao at iyon ang mahalaga,” saad naman ni Sister Lucy.
“Tama Haya, at iyan ay hindi naging hadlang para mahalin at tanggapin ka ni Gaius,” dugtong ni Sister Bea.
“Maraming salamat po sa inyo sister sa unlimited na pagmamahal at pagtulong n’yo sa akin,” pahayag ni Haya.
“Tiyak ko ngayon na masayang-masaya ang Mama Hana mo, pinapanood ka niya, ang nag-iisa niyang prinsesa ay ikakasal na,” ani sister Bea.
“Oo nga po sister, pero alam mo po na masaya po ako na palagi po kayong nasa tabi ko. Kaya maraming-maraming salamat po,” saad ni Haya.
“Nakadama ako ng kalungkutan sa pahayag ni Sister Bea, labindalawang taon na mula nang mawala ang aking Mama Hana dahil sa kanyang sakit sa puso.”
“Sina Sister Bea at Sister Lucy ang tumayong magulang ko nang maulila ako, sila ang mga kaibigan ni mama Hana na tumulong noong siya ay pinaalis ng kanyang mga magulang.”
“Si Mama Hana ay nabuntis nang maaga na naging dahilan para paalisin siya ng kanyang mga magulang. Ang aking ama naman ay hindi ko na ginagisnan, pinangarap ko rin siyang makilala pero hindi ko alam kung saan siya hahanapin.”
“Ipinanganak ako sa orphanage, na kung saan tagapagluto doon si mama. Mula nang siya ay pinaalis ng kanyang mga magulang doon na siya na natili hanggang sa maipanganak ako, kaya iyon na rin ang nagsilbi namin na tahanan.”
“Basta kapag nasa bahay kana nang family Sebastian palagi ka pa rin dadalaw sa orphanage ha,” paglalambing na pahayag ni Sister Bea.
“Syempre naman po sister,” tugon naman ni Haya.
“Natigil ang aming pag-uusap nang dumating na si Mang Canor na maghahatid sa amin sa simbahan, siya ang family driver ng family Sebastian.”
“Habang nasa byahe kami ay hindi mawala ang kaba sa aking dibdib, ang pakiramdam na iyon ay hindi ko maipaliwanag.”
“Sa kabila ng aking kapansanan ay may nagmahal sa akin ng totoo at maging ang kanyang pamilya ay tinanggap ako ng buo.”
“Wala man akong pamilya sa mahalagang araw na ito ng aking buhay, ang mahalaga hindi ako iniwan ng mga taong itinuring akong pamilya.”
“Sister Bea, Sister Lucy, Mam Haya nandito na po tayo sa simbahan,” pahayag ni Mang Canor nang itigil niya ang sasakyan sa mismong harapan ng pintuan ng simbahan. Unang bumaba ng sasakyan sina Sister Lucy at Sister Bea.
“Mam Haya nakapasok na po ang mga panauhin,” boses iyon ng usherette na ini-assign sa aming kasal. Inakay niya ako sa pinto kung saan nanatili pa iyon nakasara.
“Naririnig ko ang huni ng mga ibon sa paligid ng simbahan na tila nakikisaya sa akin, at ang dampi ng hangin sa aking braso ay tila nagpapakalma sa aking nararamdaman na kaba na tila ba ayaw mawala.”
“Mam bubuksan na po namin ang pinto ng simbahan,” saad muli ng usherette.
“Tumango lamang ako sa kanya, sa pagbukas ng pinto dama ko ang mga matang nag-aabang sa aking pagpasok.”
Natatakpan ang kabuuan ng mukha ni Haya ng belo na nakaladlad sa kanyang harapan, habang siya ay naglalakad patungo sa altar at tila siya isang barbie na binihisan.
Lumabas ang hugis ng kanyang katawan sa gown na suot niya na madalas ay naitatago ng maluluwang niyang damit na madalas niyang isuot sa orphanage.
“Napakaganda ng mahal kong Haya,” saad ni Gaius habang nakatingin kay Haya.
Napalingon si Galen sa kanyang kakambal, “yes bro! hindi ka nagkamali nang pagpili sa kanya,” pagsang-ayon ni Galen sa kanya.
“Ang musika na tila ba nagpapalabas sa mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan ay unti-unti nang kumawala sa mga mata kong puro liwanag ang nakikita.”
“Ganunpaman ay hindi iyon naging hadlang para hindi ko mabigyan ng magandang kulay ang tagpong iyon, dahil para sa akin iyon ang pinakamakulay na pangyayari sa aking buhay.”
“Bawat hakbang ko patungo sa altar ay nakaiinip na sandali sa akin, kung saan naghihintay ang lalaking tumanggap sa akin ng buong-buo.”
“Sa kalagitnaan patungo sa altar tumigil ako sandali nang maramdaman ko ang malamig na hangin na dumampi sa aking mga noo. Tila ba ang presensya ni mama Hana ang nasa tabi ko ngayon.”
“Pagdating ko sa altar, yakap ni Donya Ysabel ang unang bumungad sa akin at ang pag-akay sa akin ni Don Samuel kasunod nito ang pagyakap sa akin ni Gaius.”
“Maraming salamat mahal ko!” pahayag ni Gaius sa akin, dama ko ang sobra niyang kagalakan.
“Ilang sandali lamang ay sinimulan na ang seremonya ng aming kasal. Ang tagpong ito sa buhay ko ay hindi ko na inasahan na mangyayari sa akin, dahil sa kabila ng aking kondisyon.”
“Ngunit dahil sa pagmamahal ng aking dating kaibigan at ngayon ay aking mapapangasawa na, ang siyang bumuo sa aking pagkatao.”
“Mula nang siya ay aking makikilala ay mas natuto akong mangarap at hinangad ko na magkaroon ng pagkakataon na makita ang tunay na kulay ng mundo, na kung saan ay unti-unti niyang pinaparanas sa akin.”
“Siya ay anak nina Don Samuel at Donya Ysabel, sila ang isa sa sponsor sa orphanage na aking pinagmulan.”
Sa tuwing nagtutungo si Donya Ysabel sa orphanage ay palagi niyang kasama ang kanyang mga anak, si Gaius na aking mapapangasawa at si Galen na kanyang kakambal.
“Noong kami ay mga bata pa, madalas kaming maglaro madali kaming naging magkapalagayan ng loob dahil halos di nagkakalayo ang aming edad, sila ay ahead lamang sa akin ng dalawang taon.”
“Madalas akong asarin ni Galen na kung saan si Gaius naman ang palaging nagtatanggol sa akin. Kaya mas napalapit ako kay Gaius, pakiramdam ko siya ang aking superhero.”
“Naramdaman ko ang kamay ni Gaius, inalalayan niya ako na makapunta sa nakalaan na upuan para sa aming dalawa sa mismong harap ng altar.”
“Ang tensyon na nararamdaman ko ay unti-unting nawawala habang hawak ni Gaius ang aking mga kamay. Tila ba mas naging kumportable ako sa kanyang tabi.”
“Habang kami ay tinatanong ni father sa aming mga sumpaan sa isa’t isa ay hindi ko mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha.”
“Hindi man nakikita ng aking mga mata ang kanyang reaksyon malinaw namang nararamdaman ng aking puso ang tunay at tapat na pagmamahal niya sa akin.”
“Samuel Gaius Alejandro Sebastian tinatanggap mo ba si Hiraya bilang kabiyak ng iyong puso sa hirap at ginhawa?
“Opo Father.”
“Hiraya del Rosario tinatanggap mo ba si Gaius bilang kabiyak ng iyong puso sa hirap at ginhawa?
“Opo Father.”
“I now pronounce you husband and wife. You may kiss the bride,” ang sumunod na pahayag ni father.
“Naramdaman ko kasabay ng pagdampi ng labi niya sa aking mga labi ang luha niya na tanda ng lubos na kagalakan.”
“Mabuhay ang bagong kasal,” pahayag muli ni father na tanda na tapos na ang seremonya ng kasal.
“Congratulation mga anak!” pahayag ni Don Samuel.
“Haya, masaya ako na ikaw ang makakasama ni Gaius habambuhay,” masuyong pahayag ni Donya Ysabel.
“Salamat po, ma mommy,” na uutal na pahayag ni Haya.
“Congrats bro! I’m really happy for you,” mula iyon sa kanyang kakambal na kaparehas din ng kanyang boses.
“Thank you, bro! sunod ka na rin ha,” tugon ni Gaius sa kanya na may tono na panunudyo sa kanyang kakambal.
“Congrats Haya! The game is over, hindi na kita aasarin because you are now my sister-in-law,” saad ni Galen kay Haya, simula nang magkakilala sila ay walang araw na hindi niya inasar si Haya.
“Thank you Galen,” pagpapasalamat ni Haya.
“Congrats sa inyong dalawa,” pahayag nila Sister Bea at Sister Lucy nang lumapit sila habang nagpi-picture taking.
“Maraming salamat po sa inyo sister,” tugon sa kanila ni Gaius.
“Ikaw na ang bahala sa aming anak,” pahayag ni Sister Lucy.
“Opo sister hindi ko po siya pa babayaan,” saad ni Gaius.
“Maraming salamat anak alam namin iyan ni Sister Lucy,” ani Sister Bea.
“Ang aming sumpaan sa harap ng altar, saksi ang mga mahal namin sa buhay at ang aming pagmamahalan ang pundasyon ng aming pagsisimula bilang mag-asawa.”
Pagkatapos na makuhanan ng mga picture ang mga bisita ay dumeretso sila sa reception kung saan sila sinundo ni Mang Canor, iyon ay sa private resort ng family Sebastian.
“Saan mo gustong magpunta, after natin sa reception?” tanong ni Gaius kay Haya habang nasa byahe sila.
“Makasama lang kita ay sapat na sa akin,” tugon ni Haya sa kanya.
“Napaka swerte ko naman sa misis ko, sige pupunta tayo sa lugar na hindi mo pa napupuntahan,” tugon ni Gaius.
“Saan? Tanong ni Haya.
Ngunit walang sagot na narinig si Haya, isang masuyong halik sa kanyang mga labi ang itinugon ni Gaius at mahigpit siyang niyakap.
“PAGDATING namin sa reception ay halos nandun na lahat ng aming mga bisita, ilan lamang sa kamag-anak ni Gaius at ilan sa malalapit niyang kaibigan ang kanilang inanyayahan.”“Sa akin naman ay tanging sina Sister Lucy at Sister Bea ang nandoon. May sumalubong sa amin at ginabayan kami patungo sa table na nakalaan sa amin.”Pinakain na muna ang mga bisita bago sinimulan ang program. Sinimulan ng emcee ang program sa picture taking, sinundan ng pagpapalipad ng kalapati at ang pagsasayaw.”Habang nagsasalita ang emcee para sa iba pang gagawin ay isinayaw ni Gaius si Haya sa malawak na bulwagan.“Mahal ko, maraming salamat,” pahayag ni Gaius habang nagsasayaw sila ni Haya.“Maraming salamat din mahal ko, hindi naging hadlang sayo na mahalin at pakasalan ako kahit na hindi ako nakakakita,” tugon ni Haya.“Alam mo ba na ‘yan yung una kong minahal sayo, kasi kahit ‘di ka nakakakita pero hindi naging bulag ang puso mo sa akin, minahal mo pa rin ako,” masuyong pahayag ni Gaius.“Talaga ba? an
Tila tumigil ang sandaling iyon ni Haya, nang unti-unti niyang maramdaman na bumitaw ang mga kamay ni Gaius sa kanya. “Gaius mahal ko, ‘wag mo akong biruin ng ganito,” pahayag ni Haya habang umiiyak na nasa kandungan niya si Gaius. Dahil sa pagkabigla nang lahat mabilis naman na nakatawag ng ambulance si Galen at nang dumating ay sinamahan nila ni Don Samuel si Gaius nang dalhin sa ospital. Sumunod sa ospital sina Donya Ysabel, Tricia, Hana, Sister Bea at Mang Canor. Habang nasa byahe ay iyak nang iyak si Donya Ysabel habang nakaagapay sa kanya si Tricia, “mam ikalma mo po ang inyong sarili,” saad ni Tricia. “Paano akong kakalma Tricia, si Gaius ko baka kung anung mangyari sa kanya,” tugon ni Donya Ysabel na ‘di na makahinga sa sobrang pag-iyak. “Pero kailangan mo po ikalma ang sarili mo baka kung mapano ka po, magiging ok si Gaius mam,” muling pahayag ni Tricia. Tumango lamang si Donya Ysabel, “ok po mam gawin natin ito, makakatulong po ito sayo, inhale…. exhale,” pagpapakalm
“Mahal ko, hinawakan ni Haya ang mga kamay ni Gaius. Salamat sa Diyos at nagkamalay kana sobra kaming nag-alala sayo,” pahayag ni Haya. “Haya, mahal ko,” tugon ni Gaius sa mahinang boses. Ayon kay Dr. Flores ay isang himala na naka recover si Gaius, mula nang magkamalay s’ya ay unti-unting gumaganda ang kulay ng kanyang katawan na senyales na nagiging mabuti na ang kanyang kalagayan. Habang inaasikaso ang mga kailangan nilang papeles upang makaalis ng bansa para sa pagpapagamot ni Gaius ay nanatili pa rin sila sa ospital para sa pagmonitor ng kanyang kalagayan. Nagkaroon din ng pagkakataon na umuwi sandail si Haya para makapagpahinga, habang sina Donya Ysabel ang pumapalit sa kanya. “Anak, Gaius sobrang saya ko na naging mabuti na ang kalagayan mo ngaun anak, naikwento na rin ni Galen sa amin ng papa mo ang tungkol sa pagpapa check-up mo ng hindi pagpapaalam sa amin,” pahayag ni Donya Ysabel. “Sorry po mom, ayoko na mag-alala kayo ni daddy,” pahayag ni Gaius sa kanya. “Nasaan s
“Galen anung plan B ang sinasabi mo?” muling ulit na tanong ni Don Samuel. “Kung sakaling may mangyaring hindi maganda kay Gaius, idodonate niya ang cornea niya kay Haya,” pagpapatuloy ni Galen. “Paanong mangyayari iyon?” naguguluhang tanong ni Don Samuel. Sa puntong iyon ay si Dr. Flores ang nagpaliwanag sa kanila, “three months ago pina-check-up niya ang mga mata ni Haya at naging maganda ang resulta sa pagsusuri na maaari siyang sumailalim sa corneal transplant.” “Ibig sabihin may ideya si Haya sa plan B ni Gauis?” paglilinaw na tanong ni Don Samuel. “Wala po Dad, walang alam si Haya sa lahat ng plano ni Gaius, at ayaw niyang ipaalam kahit ang tungkol sa sakit niya,” paglilinaw ni Galen. “Pero paano kung hindi ako pumayag?” pahayag ni Donya Ysabel. “Maaari naman po iyon Donya Ysabel kaya lang po may kasulatan si Gaius na iniwan na patunay sa kanyang habilin, pero kung sakali na hindi po kayo pumayag kayo pa rin po ang masusunod,” saad ni Dr. Flores. “Mommy kilala natin si G
“Maraming salamat Galen, sa kabila ng sitwasyon ng family ninyo sinamahan mo pa rin kami ni Haya,” pahayag ni Sister Bea. “Hindi na po iba si Haya sa amin Sister lalo pa ngaun na bahagi na siya sa pamilya namin, saka ibinilin po siya sa akin ng kakambal ko kaya kailangan ko pong tuparin ang ipinangako ko kay Gaius,” saad ni Galen. Inihatid ni Galen si Haya at Sister Bea sa Eye Care Vision Center para sa gagawin na operasyon. Habang nasa sa byahe sila ay nanatiling tahimik si Haya, hindi niya alintana ang pag-uusap ni Sister Bea at Galen. Pagdating nila sa Eye Care Vision Center ay sinalubong sila ni Nurse Lyza, halos ka edad lamang siya ni Haya. “Hello Sir Galen, mabuti po at nakarating kayo ng mas’ maaga,” masayang bungad ni Nurse Lyza. “Nandyan na ba si Dr. Mila?” tanong ni Galen kay Nurse Lyza, si Dr. Mila ay isang ophthalmologist at kapatid ni Dr. Flores. Kung saan si Dr. Flores naman ay isang general medicine at family doctor ng family Sebastian. “Opo Sir, bago natin simula
“Mabuti pa tawagin ko sila, saglit lang,” mabilis na lumabas si Sister Bea. Pagbalik ni Sister Bea ay kasama na niya si Nurse Lyza, “Hello mam Haya mabuti po at gising ka na po.” “Anung nangyari, nasaan ako, bakit parang ang bigat ng ulo ko?” ulit na tanong ni Haya. “Sumailalim ka sa corneal transplant, nandito ka ngaun sa recovery room,” tugon ni Nurse Lyza. “Don’t worry mam, normal yung nararamdaman mo ngaun kailangan mo lang po ipahinga,” paliwanag ni Nurse Lyza. “By the way, I’m Nurse Lyza ako ang magiging private nurse mo habang nagpapalakas ka, kaya kung may mga kailangan ka or kung may mga tanong ka ‘wag kang mahiyang magsabi sa akin,” pagpapatuloy na pahayag ni Nurse Lyza. “Ganun ba,” tugon ni Haya habang kinakapa niya ang benda sa kanyang mga mata. “Hindi pa ba ito pwedeng tanggalin?” “Hindi pa po mam, ‘wag din po muna ikaw masyadong magalaw para hindi mabigla ang mga mata mo. Kailangan mo siyang ingatan para mas mabilis ang pag-recover mo,” pahayag ni Nurse Lyza. “Ibi
“Congratulation Haya! maligaya kaming malaman na lalabas kana. Ingatan mo ang sarili mo at ipagpatuloy mo ang iyong pagpapagaling, excited kami na makita ka sa aming pagbabalik. Mag-iingat ka,” tinig iyon ni Donya Ysabel.“Voice recorded po?” maikling saad ni Haya.“Ou Haya, kaya sa ngaun ipanatanag mo na ang sarili mo. Atleast kahit paano may mensahe sila para sayo,” saad ni Dr. Flores.“Opo doc, maraming salamat,” tugon ni Haya.Habang nasa byahe sila Haya patungo sa Orphanage ay nanatili siyang tahimik nalilibang siya sa mga nakikita niya sa kapaligiran, hindi niya alintana ang pag-uusap nina Sister Bea at Nurse Lyza.“Ang husay mo naman mag-drive Nurse Lyza,” papuri na pahayag ni Sister Bea.“Salamat po, Lyza na lang po ang itawag n’yo sa akin Sister. Nasanay na po ako mula nung iniwan ako nila papa dito sa Pilipinas,” pagpapatuloy na pahayag ni Haya.“Nasa ibang bansa pala sila, wala ka bang kasama na family mo rito sa Pilipinas” usisang tanong ni Sister Bea.“Wala po Sister, nas
“Anu ba kasi yun?” tanong ni Haya nang makarating si Lyza sa Orphanage.“Pupunta tayo ngaun sa Silvestre Music Christian School. Kaya magbihis ka, isuot mo ang pinaka maganda mong dress,” pahayag ni Lyza.“Ha? Anung gagawin natin doon?” litong tanong ni Haya.“Anu ka ba! diba nga naghahanap ka ng papasukan mo na school? Kahapon nung na –send mo sa akin yun detail mo ibinigay ko dun sa kakilala ko sabi n’ya isama kita ngaun doon for interview. Oh! diba ang bongga sila na ang lumalapit sayo,” paliwanag ni Lyza.“Talaga, wow! Thank you Lyza, hulog ka talaga ng langit,” masaya at excited na pahayag ni Haya.“Nautusan lang ako, si Mr. Hero talaga ang hulog ng langit sayo,” pabulong na saad ni Lyza.“Anu yun? May sinasabi ka?” pagkaklaro ni Haya sa pabulong na sinasabi ni Lyza.“Wala, sabi ko magbihis kana at sasamahan kita doon,” pahayag ni Lyza.“Sige, sandali lang,” mabilis na tumalima si Haya.Ilang minuto lang ang lumipas at nakagayak na rin si Haya, “wow! Ang ganda naman ni Teacher Ha
Masaya kong pinapanood ang aming mga anak ni Galen na naglalaro sa malawak na garden sa harapan ng aming bahay. Apat na taon na rin ang lumipas mula nang maipanganak ko ang mga anak namin. Ang malaking bahay at malawak na garden ng pamilya Sebastian ay mas naging masaya, nang dumating sa buhay namin sina Albie at Ashira. Ang buhay na dating pinapangarap ko lang ngayon ay tinatamasa ko, kasama ang mga mahal ko sa buhay. Ang pagpapatawad ko kay Papa Harold, ang lubos na nagpagaan sa aking pakiramdam. Itinuloy rin niya ang kanyang pag-awit at minsan ay nakakasama ako sa kanya. Si Galen, ang pinakamamahal kong asawa ay mas lalo ko pa s’yang minahal dahil napatunayan din niya ang tapat na pagmamahal niya sa ‘kin at sa aming mga anak. Tinanggap niya ako ng buo, siya ang pumuno sa lahat ng aking kakulangan at aking kalakasan sa tuwing nanghihina ako. Ngayon ay hindi na ako natatakot na mawala ang aking paningin dahil alam kong nasa sa tabi ko ang pamilya ko na magsisilbing paningin ko.
“Sino ka ba? Wala akong utang sayo,” sinikap kong itago ang takot na nararamdaman ko. Hindi ako pwedeng mamatay rito, kawawa ang mga anak ko.“Ikaw, wala, pero ang tatay mo meron.” Nagimbal ako sa narinig sa kanya. Tumunog ang cellphone na nasa bulsa niya sinadya pa niyang e-loudspeaker iyon:“Hello my dear, husband, na miss mo ba ako kaya ka tumawag?” malandi niyang bati mula sa kabilang linya.“Walang hiya ka talaga, Mildred, huwag mong idamay ang anak ko. Pakawalan mo si Haya, at ibibigay ko ang perang kailangan mo,” boses iyon ni Papa Harold. Mildred pala ang pangalan ng babaeng baliw na ito. Sayang lang at hindi ko makita ang itsura n’ya, pero sigurado akong kamukha s’ya ng mga kontrabida sa pelikula.“Oh, come on, Harold. Hindi lang pera ang kailangan ko. Ikaw ang kailangan ko, ang pagmamahal mo,” pasigaw na saad ni Mildred.“Sige, kapalit ng buhay at kalayaan ng anak ko, ibibigay ko ang gusto mo.”“Talaga?”“Maawa ka sa anak ko, Mildred, pakawalan mo na s’ya.”“Pakakawalan ko,
Kumalas ako sa pagkakayakap sa asawa ko. Naramdaman ko ang pagpunas niya sa mga luha ko, at ginawaran pa n’ya ako ng magaan na halik sa ‘king noo. “Do what you know will be good for you, Hon, nasa likod mo kami ng mga anak natin.” Masuyong saad ni Galen. Pinakalma ko ang sarili ko bago nagsalita. Sa sandaling ito ay ayoko ng umiyak tama na ang mga luhang pinakawalan ko para sa maling akala mula sa ‘king nakaraan. “Anak, mapapatawad mo ba ako? Please patawarin mo ako. Kahit anong kapalit ibibigay at gagawin ko patawarin mo lang ako. Gusto kong maging ama sa’yo kahit sa maikling panahon.” Pakiusap niya sa ‘kin. Tumango ako at ginawaran siya ng matamis na ngiti. Naramdaman ko ang paghalik ni Galen sa likod ng aking kamay. Ramdam ko rin ang presensya nila daddy at mommy na natuwa sa aking sagot. “Talaga anak?” Naramdaman kong lumapit sa ‘kin si Mr. Harold. Inabot ni Galen ang aking kamay sa kanya. Paulit-ulit na humingi ng tawad sa ‘kin si Mr. Harold at ginawaran n’ya ng halik ang kam
Tahimik din sila mommy sa susunod na mangyayari naramdaman ko ang paghawak ni Galen sa ‘king mga kamay. “Hon, pakinggan natin ang video na dala ni Mr. Harold. Baka ito na rin ang daan para mawala ang bigat na nararamdaman mo. Kahit hindi mo sabihin sa ‘kin, alam kong tuwing hating gabi ay lumalabas ka sa balkonahe para doon umiiyak.” Nagulat ako sa sinabing iyon ni Galen, ibig sabihin ay narinig niya ang mga sinasabi ko tungkol sa tatay ko. Umiiyak ako dahil sa nararamdaman kong galit sa kanya, nahirapan si mama dahil sa kapabayaan n’ya. Kung nasa tabi siya ni mama habang ipinagbubuntis ako at noong ipinanganak ako baka nasustentuhan ng maayos ang pangangailangan namin. Baka hindi ako ipinanganak sa labas ng orphanage habang malakas ang ulan. Baka hindi ako nabulag. Baka napagamot si mama ng mas maaga at humaba pa ang buhay n’ya at baka na tanggap na rin sila ng mga magulang ni Mama Hana, kung naging mabuting asawa at ama s’ya sa amin. “Sige, Harold, pakikinggan namin ang video,” ma
Dahan-dahan akong naglakad palabas nang aming silid patungo sa nursery room ng aming mga anak. Gamay ko na rin ang kabuuan ng aming bahay kaya kahit na wala akong kasama ay nakakapaglakad ako mag-isa. “Hon? Bakit hindi mo ako hinintay na makabalik sa silid natin para na alalayan kita.” Boses iyon ni Galen, katatapos lamang niyang mag-jogging. Mas naging health conscious din siya mula nang maaksidente siya, at tuwing weekend ay inilalaan niya ang kanyang oras sa mga anak namin. “Ok lang naman gamay ko na rito sa bahay.” “Ihahatid na kita sa room ng mga anak natin,” inalalayan niya ako sa paglalakad. “Good morning, Ma’am Haya, Sir Galen,” boses iyon ni Cristy. “Gising na ba ang mga baby namin?” “Tulog pa sila, sir, pero maya-maya gigising na rin po sila.” “Sige. Hon, maiwan na muna kita rito maliligo lang ako.” “Buti pa nga para paggising nila nakaligo kana rin.” mabilis naman siyang umalis. “Kumusta ang tulog ng mga baby namin, Cristy?” “Palagi po masarap ang tulog nila, ma’a
“Naniniwala akong babalik ang paningin mo, Hon,” saad ni Galen sa ‘kin. Nang makarating kami sa bahay ay nandoon ang mga malalapit naming kaibigan. Sina Sister Lucy, Sister Bea, Sir Bryan, Teacher Ann, Richard maging si Lyza na nasa ospital kanina ay nauhan pa kaming makauwi. Sabi n’ya ay s’ya ang punong abala sa paghahanda ng mga pagkain. Nagkaroon ng salu-salo at masayang nagkuwentuhan sobrang na mis ko rin sila. Kahit na wala akong makita at naninibago sa sitwasyon ko ay pinilit kong maging masaya sa harapan nila. Ang pangarap kong pamilya ay nasa kamay ko na ngayon kasama ko ang mga mahal ko sa buhay. Ngunit tila may kulang pa rin sa ‘king pagkatao marahil iyon ang pagbabalik ng aking paningin “Haya, anak,” naagaw ang aking atensyon sa boses na tumawag sa ‘kin. “Sister Bea?” “Ako nga, hindi na kami nakabalik sa ospital may mga kailangan asikasuhin sa orphanage.” Inalalayan pa niya akong makaupo sa silong ng puno na madalas kong tambayan noong buntis pa ako. Nagtataka man ako
ILANG sandali lamang ay dumating na si Dr. Flores at Lyza. Dumistansya ako para mabigyan sila ng espasyo, nakita ko ang kanilang ginagawa sa ‘king asawa. Tinulungan pa s’yang makainom ni Lyza, may malay na s’ya, hindi ako nagkakamali sa nakikita ko. “Galen,” tawag sa ‘kin ni Dr. Flores. Lumapit ako at hinawakan ang kamay niya. “H-hon, Haya,” humigpit ang paghawak n’ya sa ‘kin, luminga-linga pa s’ya sa paligid bago tumingin sa gawi ko. “G-galen?” “Yes, Hon, kumusta na ang pakiramdam mo?” “B-bakit p-puro kulay puti ang n-nakikita ko?” nahihirapan niyang usal. Napatingin ako kay Dr. Flores at Lyza. “H-hon, ang b-baby natin s-safe ba s-sila?” naiiyak na s’ya. “Nasa incubator ang baby ninyo ate, safe na safe na sila. Kaya magpalakas ka para mabuhat mo na ang mga baby mo.” “L-lyza?” “Yes, ate.” “A-anong nangyayari, hindi ko kayo makita?” “Nakaranas ka ng temporary blindness. Habang wala kang malay nag-undergo ka ng cesarian session para ilabas ang baby ninyo. Bumaba rin ang pulse
Lyza: Oh, my God. Wala kayo sa ambulance?Galen: Wala.Lyza: Ok, sige, ituloy mong bigyan s’ya ng hangin hanggang sa makarating kayo sa ospital. H’wag kang mataranta, ok. Pupuntahan ko kayo.Nang makapagbigay ng instruction si Lyza ay naputol na ang aming pag-uusap. Ilang beses kong inulit-ulit ang pagbibigay ng hangin sa asawa ko bago makarating sa ospital. Pagdating namin ay sumalubong sa ‘min sina Dra. Mendez, Dr. Flores, Nurse Lyza at may dalawa pang doctor silang kasama.“Doc, please iligtas ninyo ang mag-iina ko.”“Gagawin namin ang lahat sa abot ng aming makakaya,” saad ni Dra. Mendez bago sila tuluyang nagtungo sa emergency room. Sumama rin si Lyza sa loob ng Emergency Room.“Sir, tumawag si Donya Ysabel papunta na rin sila rito ng daddy mo,” saad ni Cristy.Ngunit tila wala akong narinig, wala akong tigil sa paglalakad ng pabalik-balik. “Sir, nahihilo na ako sa’yo, maupo ka muna rito ipagdasal natin sila ma’am,” hindi na nakatiis si Cristy na sitahin ako. Tumigil naman ako at
Mula nang mangyari ang insidenteng iyon sa company ay hindi na muli pumasok si Galen. Sa bahay na niya ginagawa ang kanyang mga gawain para masiguro niyang masamahan ako. “Hon, naka-prepare na ang breakfast. Kumain muna tayo,” tinulungan pa niya akong bumangon at inalalayan patungo sa balkonahe na nasa gilid ng aming silid kung saan nakahain ang pagkain. “Hindi ka ba papasok sa office?” “Hindi na muna, Hon, nagagawa ko naman ang trabaho ko kahit nandito ako sa bahay.” Masarap lahat ng nakahain kaya naman mas natuon ang atensyon ko na kumain muna. Nang matapos ako ay muli akong nagtanong tungkol sa kalagayan ngayon ng kumpanya. “Hon, kumusta na ang company ngayon? Wala bang na apektuhan na empleyado sa biglaang pagkuha ng share ni Mr. Harold, kahit hindi pa lubusan na nakakabawi?” pansin kong natahimik si Galen sa tanong kong iyon. “Meron, Hon, may mga pinagbakasyon muna ako, habang inaayos ang financial status ng company. Pero h’wag kang mag-alala dahil malapit ko ng matapos ang