Chapter 1: Allergy

Napahawak ako sa tyan ko kase sobrang sakit na.

"Hubby? Hubby buksan muna 'tong pinto, please?? Hubby nandyan ka ba?" katok lang ako ng katok dito sa loob ng kwarto.

Inilapit ko yong tainga ko sa pinto at pinakinggan kong may ingay ba mula sa labas, pero kahit isang yapak man lang ng paa wala akong narinig.

Humiga nalang ako sa sahig habang ang dalawang kamay ay nakahawak sa tyan ko. Hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

_

"Wife? Trixie, okay ka lang ba?" dahan-dahan kong minulat yong mata ko ng marinig ang boses ni Ken.

Nandito sya sa gilid ko, bakas sa mukha nya ang pag-aalala.

"Bakit ka ba nag kukulong dito sa kwarto mo?" 

"Huh? Diba ikaw yong---" di ko na tinapos yong sasabihin ko, mabilis kong kinusot-kusot yong mata ko at bigla namang nag laho si hubby sa harapan ko.

Guni-guni ko lang pala 'yon, kung ano-ano nalang tuloy ang nakikita at naririnig ko. Pinahiran ko na naman yong mata ko dahil may namumuong luha dito.

Unti-unti kong inangat 'yong ulo ko ng marinig ko ang pag bukas ng pinto, kita ko naman si Ken na nakatayo sa may pintuan. 

"Kumain ka na don." Ramdam ko ang malamig n'yang boses.

"Ken..." tinignan n'ya naman ako sa mata.

"M-May...problema ba?" Lakas loob kung tanong sa kan'ya. Pinahiran ko 'yong pawis sa noo ko at nakipag titigan sa kanya.

"Tanongin mo yang sarili mo, hindi ako Trix. Kung may problema man, ikaw 'yon at hindi ako." Ani nya at iniwan ako dito.

Problema? Wala naman akong problema. Sya nga 'tong ginawang ulam 'yong manok ko tapos ikinulong pa ako sa kwarto! Okay naman sakin 'yong nag sasabunutan at nag sasampalin kami noon, di naman kase ako umiiyak kapag ganon. Ang nag papaiyak lang sakin ay 'yong masasakit n'yang salita. 

Hindi naman sya umaabot sa ganito noon kapag galit sya o naiinis siya sakin. 

Ngayon parang nag bago ka na Ken.. 

Lumabas na ako ng kwarto. Umupo ako kaagad at tinitigan 'yong ulam na nasa mesa.

"Ano yan?" Takang tanonAg ko.

"Talong na may etlog, hindi ba halata?" Pambabara nya. 

Alam ko namang talong yan, ang gusto kong itanong ay kung bakit talong 'yong ulam na nasa mesa...?

"Wala bang iba?"

"Kung anong pagkain na nasa mesa 'yon ang kainin mo, wag kang ma-arte!" Bakas sa boses nya ang inis.

Hinawakan ko na 'yong kutsara ko at nag simulang kumain, pero di ako kumuha ng ulam. Tanging kanin lang ang sinubo ko.

Napahinto naman ako sa pag subo nang pakiramdam ko ay may mga matang nakatitig sakin.

"B-Bakit?" Kinakabahan kong tanong.

"Hindi ka ba kakain nyan? Baka gusto mong pati bukas yan ulamin mo." 

"Pe...pero..." di ko na tinapos ang sasabihin ko. Ang sama-sama kase ng titig niya sakin at parang ilang segundo nalang ay sasakalin nya ako o kung ano pa man.

Nanginginig ang kamay kung kumuha ng isang perasong talong. Sinubo ko 'to at nilunok, sumubo din ako ng kanin bago uminom ng tubig. Patuloy lang ako sa pagkain at inom ng tubig kada subo ko.

Mariin kung kinagat 'yong labi ko nang maramdamang nangangati 'yong leeg ko. 

Kumuha ulit ako non at sinubo ulit. Nakatitig lang sya sakin ngayon at para bang binabantayan ako kung kumakain ba ako non.

Nang maubos 'yon ay uminom ako ng maraming tubig. Tinignan ko 'yong kamay ko at kita kong namumula 'to, pakiramdam ko ang init-init ko, pinahiran ko 'yong noo ko dahil nag sisimula na akong pag pawisan. Kinamot ko naman ang leeg ko at pati narin 'yong kamay ko.

"Hugasan mo yang plato, maliwanag. May lakad ako ngayon siguro di ako makakauwi mamayang gabi." Seryosong wika nya at nag lakad patungong hagdan.

Tatawagin ko sana sya kaso biglang sumikip 'yong dibdib ko. Sinubukan kong tumayo pero natumba ako, napapikit ako ng mariin at habol hininga.

"Ke...k-ken..." Nahihirapan kung banggit sa pangalan niya.

Allergic ako sa talong, at nalaman namin 'yon nong bata pa ako. One time nong nag luto 'yong katulong namin ng talong, ganito din ang nangyari sakin. Pangatlong beses na 'to.

"Trixie...what the f**k! Anong nangyayari sa'yo?!" Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at kita kong mukha 'yon ni Ken ang nasa harapan ko, kahit malabo ay alam kong siya 'yon.

"D-Di ako...m-makahinga..." 

Hinawakan niya ang mukha ko.

Narinig ko s'yang nag mura bago ako tuluyang nawalan ng malay.

_

Nagising ako ng naramdaman kong may humihimas sa kamay ko. Tinignan ko kung sino 'yon at si Ken pala. Nakayuko ang ulo n'ya, nakatitig siya sa kamay ko.

"Ken," mabilis naman siyang lumingon sakin at kita ko sa mata n'ya ang tuwa ng mag tagpo ang paningin namin. 

"Salamat at gising ka na." Niyakap niya ako ng mahigpit. Tinapik ko ang balikat niya na para bang hindi ako makahinga ng maayos dahil sa higpit ng yakap niya.

"Sorry." Pag hingi niya ng tawad.

"Bakit di mo sinabi sakin na may allergy ka pala--" di ko na siya pinatos mag salita.

"Sinabi ko naman sayo noon diba, 1 year ago, nag luto ka non at sinabi kong allergic ako don." Napakurap-kurap syang tinignan ako.

"Nakalimutan muna...o kinalimutan mo na..."

"I'm so sorry Trix," saad nito.

"Sinubukan ko namang sabihin pero di mo ako pinapatapos mag salita. N-Natatakot na ako s-sayo kanina kaya kumain ako non. A-Akala ko talaga mamatay na ako..." Di ko mapigilang hindi mapaluha.

"Shhh don't cry, I'm sorry." Niyakap ako nito at tinapik-tapik ang balikat ko.

"A-Alam mo bang napapansin kong nag b-bago ka na, p-parang di na ikaw 'yong Ken na k-kilala ko." 

Hindi sya nag salita, hinawi-hawi nya lang ang buhok ko hanggang sa nakatulog ako.

Nang magising ako ay nandito na ako sa kwarto namin. Napatingin ako sa tabi ko at nandito sya nakayakap sa bewang ko.

Inuwi na niya pala ako, di ko man lang namalayan na binuhat nya ako papuntang kotse nya at patungo dito sa bahay. Ganon ba ka himbing ang tulog ko?

"Anong oras na ba?" Mahinang tanong ko sa sarili ko. Nakita ko naman 'yong phone nya sa likuran nya. Nag c-cellphone siguro sya hanggang sa nakatulog, kaya di na niya nalagay ng maayos yan.

Dahan-dahan ko 'tong kinuha at tinignan ang oras. 

"2:45 am." Nabaling naman ang tingin ko dahil may text messages don. 

From Melan: Babe? Ba't ang tagal mong mag reply?