TWO RED LINES. I almost lost my sanity.Mayroon akong asawa pero kung maayos lang kami ay magiging buo ang saya ko. But he already sent me an annulment paper. He want to be free because I'm not the woman he loves.Kasalanan ko rin naman ang lahat, masyado lang akong nasasaktan kaya gusto kong ibaling sakanya ang sisi hut deep inside me, I know I'm also at fault.Kung hindi lang sana ako nakinig kay Jveo nang araw na iyon, baka mag-iba ang takbo ng lahat. Pero tinulungan n'ya akong makatakas sa pinagtataguan kong mga tao kaya naman wala pa rin.Umiling-iling ako sa sarili ko. Wala akong masisisi sa nangyari saakin. Ginusto ko ito dahil minahal ko si Rajiv.Lumuluha ako habang hawak ang pregnancy test kit, humarap ako sa salamin at nakita ang napakaputla kong mukha, halos dalawang araw na akong hindi kumakain kaya akala ko ay iyon ang dahilan ng pagduduwal ko.Lalo akong naiyak sa isipin na naaapektuhan ang anak ko sa nangyayari saakin. Ayaw ko man, pinilit kong kainin ang pagkain sa mes
RUNNING, PANTING.I can almost hear my heart beating. I can't catch my breath anymore but I know that I can stop. Hindi ako pwedeng tumigil dahil kasabay ng pagtigil ko ay siguradong katapusan ko na rin. Mababaliw na yata rin ako."Oh not now please," pagkausap ko sa sarili ko, I feel both of my feet getting numb.Marami na akong sugat sa paa at kanina pa ako tumatakbo kaya siguro ganoon. Ipinagpasalamat ko nalang na rubber shoes ang suot ko ngayon at hindi isang heels na madalas kong suotin kahit saan man magpunta. I look back they are still there. Halatang gustong-gusto talaga akong maabutan. Kinagat ko ang labi ko at pinilit ang sarili kong mas bilisan pa. I am not an athlete for nothingBut running while my heart is beating this loud? It is another story.I gathered all of my faith while looking around but saw none. No one can help me, I am alone.Walang iba sa daanang ito na napapalibutan ng malawak na damuhan na ito liban saakin at sa mga demonyong kasunod ko. Hinawi ko ang buho
I THOUGHT HE WAS JUST JOKING YESTERDAY.Nawalan ako ng malay sa kotse n'ya, parang makalimutan ko nang magdalawang-isip dahil sa sobrang pagod. Wala akong kadala-dala at walang panlaban kung sakali. I am so hopeless. Mabuti nalang at paggising ay nalaman ko kung sino talaga s'ya.He is Jveo Abanzon, 28, a well known businessman. Ama n'ya ang may-ari ng pinakamalaking oil company sa asia. Merong doktor sa tabi ko mula pagmulat ng mata at sinigurado n'yang ibibigay ang lahat ng kailangan ko para matulungan ako. I also told him about my dad and he assured me that he'll do everything about it.Pero inulit n'ya ang sinabi n'ya kahapon. Paggising ko palang ng umaga ngayong araw ay binigay n'ya agad saakin ang isang damit at fake baby bump, sinabi n'ya rin saakin ang plano n'ya."What the heck? Why do I— are you serious?"Namewang s'ya sa harapan ko saka inayos ang suot n'yang salamin sa mata. Napahalukipkip naman ako sa pagkakaupo sa kama saka tumingin sa gilid ko."You need to do this, you
NAKAYUKO AKO HABANG NAKAUPO. Nasa harapan ko na sya, totoong totoo. Hindi nalang basta gawa ng imahinasyon ko dahil sa guilt. "When are you going to speak?" Napakislot ako nang magsalita sya. Magkaharap kaming nakaupo sa upuan. Kahit naman sya ay ngayon lang din ulit nagsalita matapos nya akong mahuli sa pagtakbo ko sana kanina. Pinilit nya akong umupo sa isang upuan, siguro ay hinihintay ang sasabihin o paliwanag ko. Pero wala akong sasabihin. Wala akong masasabi. Hindi ko pwedeng ilaglag si Jveo lalo ngayon na alam ko talagang ginagawa nya ang best nya, malapit ko na ring makasama si dad ayon sa kanya. Looking at Rajiv, hindi ako nagtataka na nandito sya. Their family name is known in the business world. Alarcon, included as one of the wealthiest family in Asia at ang kaisa-isang tagapagmana ng lahat ng iyon, one of the wealthiest bachelor in the Philippines--- Rajiv Xen Alarcon. Wala akong alam sa mga may kinalaman sa business pero nang matapos kong pigilin ang kasal nya, hindi
"MY GOD, I AM SO EXCITED!" Panay ang tingin ng apat sa tiyan ko at tanong tungkol saakin ng kung anu-ano. Inimbento ko nalang ang iba tulad ng mga tanong ng mga ito na may kinalaman sa 'relasyon' namin ni Rajiv. "Ilang taon kana pala, Hija?" Mabait ang bukas ng mukha ng lola ni Rajiv na siyang ina ng ama nito. "23 years old po." "Saan kayo nagkakilala ng anak ko?" Nakangiti pati ang mama nya na taliwas sa inaasahan ko. Pero ang kabutihan nilang pinapakita ang mas lalong nakakapagpakaba saakin. "Ah... ano po... sa simbahan." Wala sa wisyong sagot ko. "Simbahan?" Sabay-sabay pa ang pagtatanong ng apat. "Nagsisimba po kasi ako tapos nung palabas na ako, saktong papasok naman sya tapos ano... ahm hiningi nya ang number ko." "Sa mismong simbahan nya ginawa yon?" Hindi ko alam kung nagugulat lang ba o hindi makapaniwala ang lola nya sa kwento ko. Pero madalas naman ganon, di ba? Romantic nga e. Kung sakaling magkikita kayo sa simbahan at di makakatiis ang guy na humingi ng number ka
"NOW I PRONOUNCE YOU, MAN AND WIFE." Anang pari na nakapagpatulo ng luha ko. "You may now kiss the bride." Mula pagkabata, habang sinasaksihan ang pagsasama ng parents ko, nangarap akong balang araw, hahanap ako ng katulad ni Roscoe Peñaredonda, my dad. He's a great husband at ako ang magiging Jemelli Escalante-Peñaredonda version 2. My first boyfriend will be my last too. I will marry him infront of hundreds of people. Napalingon ako sa buong paligid ng simbahan kung saan ginanap ang simpleng kasal namin ni Rajiv. Iilan lamang ang tao at puro mga kamag-anak nya. Ni wala si dad dito pero mabuti na sigiro yon dahil hindi rin naman mahalaga ang kasal na ito. Nang papiliin ako ni Rajiv noong nakaraang linggo kung sya ang pakakasalan ko o si Henry ay sinama nya na ulit ako pabalik sa Manila. Obvious naman kung ano ang desisyon ko. Mabilis na inayos ang kasal namin at ngayon nga ay parang nag flashbacks saakin lahat ng mga pangarap ko mula noong bata pa ako. Ni wala syang tinanong kung
GAYA NG INAASAHAN KO, WALA TALAGA SYANG PAKE SAAKIN. Hindi naman sa gusto kong magkaroon ng pake dahil alam ko para saan kami nagpakasal. But he's too cold. He's colder than before. Or baka ganito naman talaga sya noon pa? Isang linggo na kaming magkasama pero ni hindi nya ako kinakausap. Parang hangin lang akong dumaraan sakanya. Pero noong isang araw naman na dinalaw namin ang lola nya sa bahay nila, kung makakapit sa bewang ko e parang mawawala ako. I was almost deceived. The way he snakes his arms around my waist screams possessiveness. Medyo mahina na ang lola nya at hindi na gaanong nakakalakad kaya naman nang yayain nya ako sa garden na kaming dalawa lang ay tinulak ko sya. Kasama ni Rajiv ang mga pinsan nya non sa sala at nang makita nyang magkasama kami ng lola nya ay tiningnan nya ako nang makahulugan. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ng lola nya non. Matapos ang matagal na katititig sa mga halaman habang ako ay nakatayo sa likuran nya, biglang nagsalita ang lola ni Ra
SOMETHING CHANGED AFTER THAT DAY.The way he talks, he smiles, he moves around me. Our relationship changed. From disguising as sweet couple infront of everyone to... disguising... even infront of each other only?But I am starting to like it. Parang bulang nawala ang iristasyon ko sakanya.Naeenjoy ko na ang paggising sa umaga at paghahanda ng susuotin nya papunta sa opisina. Mula nang mangyari ang pagbati nya noong birthday ko, nalaman kong ayaw na ayaw nyang nagsusuot ng tux. Nabanggit nya pa nga na naiirita sya don pero dahil gusto nya akong inisin e iyon ang sinusuot nya para lang mautusan nya akong magtanggal ng neck tie nya.Halos araw-araw kaming nag-uusap ni dad via call at paminsan-minsan ay nakakapagvideo call pa nga kami. Tinuruan nya akong magluto sa pamamagitan ng pagsasabi saakin kung ano na ang gagawin. The first day he taught me isn't successful. Umuwi si Rajiv nong gabing iyon na may hiwa ako sa daliri, magulo ang kusina at sunog ang pagkain. He just laughed while fi
JOHN'S POV. "SO, WHAT WILL HAPPEN NEXT?" I just looked at Tim. honestly don't know too. I am overwhelmed and I admit I still cannot think clearly after everything. I've expected some things already but most of them still shook my senses. "Hopefully, nothing bad will happen again." He smirked at me and I saw his eyes twinkled as if he remembered something really interesting. "By the way, have you read the book we just bought yesterday? I just read it last night and I can say that "Quantum Universe" is really interesting!" "I haven't." I looked at mom and dad sitting on the blanket near us. They look so happy and they are talking about something with smile on their faces. "I am still reading the mathematics book we also bought." "Oh, you are also interested in that mathematics book? I haven't read my copy yet because I am hooked on the Quantum Universe. I would love it if we discussed math on our next play date." I quickly agreed with a nod and smile. "i love discussing science,
"LAST YEAR, I HAD THE URGE TO WRITE A BOOK." Napatingala si Tim nang marinig si John. Binitawan nya ang binabasang Math book. Naroon silang dalawa sa verandah ng kwarto ni John, magkatapat silang nakaupo, ang binabasa ni John na libro ay isang Science book, ang akala niya, gaya ng mga nakaraan, focus na focus ito sa ginagawa kaya nagulat siya nang bahagya aa sinabi nito. "What kind of book then?" He gave his full attention to him. Well, whatever he's saying, he's making sure to always listen. Just like how John always listens to him as well. "Is it a biography? Compilation of something?---" "I wanna write a love story, a romance maybe with a bit of a thrill, psychological horror... something like that." "Wait! As in a book like that? " Tumango ito. Nangunot ang noo niya. "What made you think about that thing?" Is he in love? May nagugustuhan bang babae ang kaibigan niya nang hindi nya man lang natutunugan? Tim's aware that they're teenagers now, they're in their last year of hi
ACY' POV >FLASHBACK...
hi lovveee sorry for being inactive. After months of not writing, I feel like I once again found my motivation to write. Idk what happened, I just happened to remember this ongoing story of mine in this application. I remembered it is still unfinished and I really do apologize for that.However, this time, after finding my peace again, I feel like I am confident enough to write.Love y'all and once again, I apologize. Though I really appreciate you for reading this story of mine. I, once again, is signing in to let the ink of my pen bleed.
I heard Acy agreed to be the section representative on their masquerade night.She's already in fourth year high school while I already graduated last year, and I am currently working as one of our company's janitor.Si Jveo ang nagbanggit saakin na nalaman niyang sa masquerade night daw, magbi-bid ang mga tao para maisayaw ang representative per section sa isang buong kanta. Acy is pretty famous in school kaya naman alam kong maraming magbi-bid para lang maisayaw sya.That's why that night, I planned to gate crash. Katatapos lamang ng trabaho ko ay nag-check in ako sa isang hotel. Nagmamadali na akong naligo at nagbihis ng pamalit kong nakalagay sa dala kong bag.Habang nakatitig sa aking repleksyon at inaayos ang buhok ko, paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko kung okay ba talaga ang gagawin ko.But I am, again, whipped. I always wanted to see her on every
KUMAKABOG NANG MABILIS ANG PUSO NI ACY.It'll be her first time seeing Rajiv again if ever after a month.Nang bumalik sya sa hospital room nito a month ago, inaasikaso ito ng mga doktor kaya naman hindi na siya pumasok pa. Hindi na sya nagpakita pa.Everything became clear and light but her guilt is still eating her that time.Hindi sila umalis ng bansa ng kanyang anak at wala na rin siyang balak pa. Isang buwan na ngayon itong nag-aaral sa school na pinapasukan din ng kaibigan nitong si Tim.She's working from home right now, she needs space to think and ofcourse, para na rin pagsisisihan ang mga nangyari noon. Para na rin ito sa sarili nya.Hindi nya na muli pang nakita si Rajiv mula noong magising ito. She's still absorbing everything and it feels like she wasn't ready yet.Pinpayagan nya naman ang anak nyang magpunta kila Rajiv dahil na
"I HEARD THE BULLET MIRACULOUSLY DIDN'T REACHED PAPA'S HEART."Tumango si John. Unang araw ng pagdalaw ni Tim sa hospital ngayon pero mukang marami itong alam sa nangyari kahit wala pa syang sinasabi rito.But he knows that Tim heard his Lola Belinda earlier nang tawagin sya nitong apo. Gayunpaman, walang kahit isang tanong ito.It's either, he just ignored it, he didn't care so much about it or... he already knows it. But John didn't asked him too."Yes, the shooter came from behind. The operation lasted for more than 4 hours and he's now awake... that's really a miracle and I am happy for it.""If Tita Acy was shot, it'll be fatal too especially because according to what you've said earlier, she's the target and she's facing those shooters, right?""Yes, they aimed for her heart. Unlike any other organ that can transplanted like a lung, kidney, or liver, heart transplant will need to get it from a deceased donor and that'll be hard." John's face became pale while thinking about the
AFTER 2 DAYS OF RAJIV IN ICU, ACY'S FINALLY ABLE TO TALK TO JVEO FACE TO FACE.Hinihintay nya ang sinasabi nitong paliwanag nang nakaraan pang araw pero nagulat pa rin siya nang magpakita itong bigla sa hospital kaninang umaga habang nasa ICU siya.May kasamang lalaki si Jveo na hindi nya kilala. Sinabi nitong sa coffee shop sila sa malapit mag-usap at walang imik syang sumunod. Si John ay kasama ng lolo at lola nito ngayon. Si Mrs. Belinda kasi ay biglang nagka-mild heart attack nang magkita silang muli noong isang araw. Hindi nya pa nakakausap ang mga ito sa ngayon.Pagkaupo pa lang, hindi na sya mapakali. Nasa magkatabing upuan sina Jveo at ang kasama nito. Bukod sa naging mas matured tingnan, wala nang nagbago pa sa itsura ni Jveo. Ang kasama naman nitong lalaki ay may brown na bilugang mata, matangos na ilong at mahabang buhok. Kabuuan, maganda itong lalaki at mukhang laging may nang-iinis na ngiti.Marami syang gustong itanong at sabihin kay Jveo pero hindi nya alam kung saan m
IN ACY'S MIND, SHE HAS NOTHING ANYMORE.Gusto nya nalang maglaho. Umuwi sya sa bahay nang makita ang anak nyang kasama ang mga pinsan ni Rajiv sa kwarto nito. Wala pa ring malay si Rajiv at iyak nang iyak si John sa tabi nito habang paulit-ulit na humihingi ng tawad.Matagumpay naman ang operasyon pero nasa kritikal pa rin itong kundisyon. Iniisip tuloy niya kung bakit ginawa iyon ni Rajiv. Bakit isasakripisyo nito ang buhay para sakanya? Bakit nito iniharang ang sarili?Kaso, pagod na rin syang mag-isip pa ng maaaring mga dahilan. Wala pa ring nahuhuli sa pamamaril.At ang anak niya... galit ito...Paulit-ulit na iyon ang tumatakbo sa isip niya hanggang sa malunod na sya kaiisip. Wala na syang maramdaman.Wala syang isa mang nakasalubong na kasam-bahay. Dumiretso sya sa kusina.Namamanhid ang buo nyang katawan. Mas maganda sana kung mamanhid na rin pati ang kanyang pakiramdam pero paulit-ulit pa rin syang nasasaktan.Nanginignig na uminom sya ng tubig kaya naman nabitawan nya ang bas