CHAPTER 35

Pagpasok ng mag-asawa sa kuwarto ni Lola Salome, nakita nila agad ang matamlay at kahabag-habag na hitsura ng matanda sa kama.

“Lola…” Madaling nilapitan ni Calynn ang lola niya.

“Calynn, ikaw ba ‘yan?” dahil may kahinaan na rin ang mga mata ng matanda ay hindi siguradong tanong nito.

“Opo, Lola. Ako nga po,” naiiyak na sagot niya. Madamdamin niyang hinawakan ang pulos kulubot at payat na kamay ng lola niya na lalong ikinahabag niya.

Pinagmasdan ni Calynn ang matanda habang kipkip sa kanyang dibdib ang kamay nito. May humihiwa sa puso niya habang ibinabalik siya ng ala-ala na panay ang tulong nito sa kanila lalo na noong namatay ang magulang nilang magkapatid, pero hindi man lang nila ito matulungan ngayon, ni hindi man lang nila maalagaan.

“Sobrang saya ko at dinalaw niyo akong magkapatid. Masaya ako na ibabalita ko sa Nanay at Tatay niyo na hindi niyo pa rin ako nakakalimutan kapag nakita ko sila sa langit. Sasabihin kong lumaki kayong maayos at—"

“Huwag mong sabihan ‘yan, Lola