Super long chapter, hoe you guys like it, kindly support the book by voting or if it's too much to ask, by dropping gems na rin, super thanks! kindly inform me if satisfied kay by dropping by in the comment section. Thank you ulit :)
Duncan: IT'S been a busy weeks for Duncan and his team right after the celebration ay nagsimula muling maging abala ang lahat sa upcoming project nila sa isang kliyente na magpapatayo ng condominium sa may bandang lugar ng Pasig City. He was a bit occupied today dealing with the new Architectural Design of the said project. Their Interns were preparing for the new concept while him checking their last desgin according to his own concept. Nasa loob sila ng conference room ng mga andaling iyon, while watching the two interns presening their design to him. Nasa loob din ng conference room sin Joe at Martin. " I think you should remove that column between the Main Entrance B and the lobby , Ms. Calvantes. " Puna niya sa isang Inern na nagppresent ng 3D model ng kanilang design. Habang nakatingin sa hard copy ng floor plan. " Aesthetically speaking, it bothers me kapag may nakaharang sa accesway, will that affect the structural of the building Engr. Galvez? " baling niya kay Martin
DUNCAN: "WHERE'S Elena by the way?" After almost three hours tinapos ng kanilang next meeting sa loob ng conference meeting nang mapansin niyang hindi pala pumasok maghapon ang kaibigan na dalaga. Nagkibit-balikat din ang kaibigang si Martin ng i-angat ang ulo, " I don't know, maybe hangover?" sabi pa ni Martin dahil sanay na rin sila sa kaibigan na si Elena na kahit weekdays ay kaya nitong magwalwal hanggang hating-gabi. " Nagpaalam siya sa HR na magle-leave today." Sagot naman ni Joe habang busy din ,sa ginagawa. "Whoa, I never knew that you're updated when it comes to Elena, "Martin started to tease him again. "Well of course? I was looking for her this morning, Siya kaya sa purchasing ng mga samples of materials, duh!" Joe rolled his eyes to martin with sarcastic voice."Kayo na noh?" - Dagdag pang-asar ni Duncan para makaganti sa kaibigan. "What?! Dude! walang ganyanan, " Joe slammed the A3 sizes on the table. "Kahit pa ng-iisang babae na si Elena sa mundo. Hindi magiging k
DUNCAN:" OH! here,"Napalingon si Duncan kay elena ng may ipatong itong strawberry shortcake sa ibabaw ng kanyang desk sa kanyang private office. Nasa kalagitnaan kasi siya ng tawag dahil mi-monitor niya ang pinapagawang bahay na titirhan nila ni Marion. " Why are you so pissed off?" Takang tanong niya pagkatapos ibaba ang phone at kinuha ang kahon ng cake. " Why did you bring you this here? ilagay mo sa pantry. " Sabi pa niya. " The cake is from Hannah, she told me to give it to you since hindi mo daw siya hinaharap dahil busy ka, she made it for you, its your favorite.di'ba?" maktol pa nito habang nagk-kwento ng history ng cake.Tumikhim naman siya habang isinara ang kahon. He remembered that Hannah used to bake him a cake kapag busy siya sa mga bagay-bagay. Ito ang way nitong ipakita na naiintindihan siya nito kapag hindi niya nakakasama ang dalaga and now she was still doing this trying to remind him what thay had. He wasn't stupid to not notice every effort she was doing. Simul
Marion:Walang magawa si Marion ng mga oras na iyon. Maghapon lang siya nanood ng tv, kumain at magbuklat ng mga libro at magazines. Kung bakit ba kase ang boring kapag hindi niya man lang nakakasama si Duncan.Tumingin siya sa orasan siguro ay mga kaunting minuto na lang at darating na din ang kanyang asawa.Na e-excite siya isipin na uuwi na ulit ito. Aminin niya man or hindi ay na-mimiss niya ito. Ewan ba niya sa sarili niya kapag umaalis ito ng bahay eh wala pang isang minuto ay gusto na niyang pauwiin ang asawa. Gusto niya kase na lagi itong kasama.Napailing nalang siya sa sarili. Ganun nga ba talaga ang magmahal? Sapat na kahit masilayan mo lang itong masaya at nakangiti araw-araw ay solve na solve na ang araw niya. Sa bawa't araw yata na dumadaan ay minamahal na niya si Duncan.Kahit pa sabihing one-sided love lang ay wala siyang pakialam. Hindi niya kasi kayang iapagtapat dito na nagugustuhan na niya ito dahil baka masira ang pagkakaibigan nila. Ito lang naman dn ang ino-offer
MARION: Dumating ang araw ng pinangangambahan ni Marion. Ang Birthday dinner ni Hannah, sa lakas ng kaba niya ay paulit-ulit niyang tinatanong sa sarili kung bakit pumayag siyang sumama sa asawa. Late sila ng fifteen minutes dahil late siyang sinundo sa condo ni Duncan. Nanggaling pa kasi ito sa pinapagawang bahay sa Pasig para sa kanilang mag-ina kaya mas lalo siyang kinakabahan dahil late silang makakarating na parang ang dating ay late entrance at early exit. Hindi niya na rin inalam sa asawa kung totoo nga bang sa pasig ito pumunta dahil ayaw niya na ring malaman kung totoo ang i-sasagot nito, Pilitin man niyang wag magduda na baka nagkikita lang ng palihim ang mga ito ay hindi niya talaga maiwasang magisip dahil sa kinikilos nito. Palagi itong tahimik at palaging nagiisip kapag nasa loob na ng unit. Habang hinihintay niyang dumating kanina si Duncan ay nagsearch siya sa google, kung sino si Hannah. Ang full name nito ay Hannah Allison, galing sa mga angkan ng musikero at nag
Duncan:HULI na ng matanto ni Duncan na nasa labas na siya ng restaurant upang habulin ang nagwalk-out na si Hannah. Hindi na siya nagisip pa ng bagay na magiging consequences ng magdesisyong habulin ang dalaga. Ito ang kanyang nararamdaman sa kasalakuyan, He was a big idiot dahil kailangan niya pang gamitin si Marion para lang masaktan ang dalaga. Akala niya kasi kapag nakita ni Hannah na magkasama sila ni Marion ay marerealized nito na masaya na siya at h'wag na nitong ituloy ang binabalak na pagbabalik. Niloloko lang din niya ang sarili niya sa kanyang ginawa dahil kahit ang mismong sarili niya ay hindi na niya maitatago pa na gusto niya pa ring makasama ito. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung dala pa rin ng pagmamahal or nakasanayan. Kailangan niyang alamin mismo. Kailangan niyang subukan. He couldn't lie to himself anymore. Ito ang tunay niyang nararamdaman. "Hannah! " Malakas na tawag niya sa pangalan ng dalaga nang maabutan niya ito sa daan papunta sa parkingg lot ng resta
MARION:"OO, hindi naman na ulit masakit." wika ni Marion sa kabilang linya. Tumawag kasi si Duncan ng malaman nitong sumasakit na naman ang kanyang tiyan.("Sigurado ka?") Tanong ni Duncan sa kabilang linya." Yes. I'm sure, "( "okay just let me know kung sumakit pa ang tiyan mo.")" S-sige, Um, Duncan uuwi ka ba mamaya? " lakas loob niyang tanong kay Duncan.(" hindi siguro but I'll be there this weekend. Why? ")- Duncan."W-wala naman , magluluto kasi ako ng paella yung paborito mo kung dito ka matutulog," Pagdadahilan naman niya.( "Let selma do the cooking, wag ka nang magpagod baka sumakit ulit ang tyan mo. "" Ah sige, bye," pagkatapos niyang kausap ito ay agad niyang binaba ang telepono.Nagpakawala nalang siya ng buntong hininga habang pinaikot-ikot ang phone sa kamay.(Hindi na naman siya uuwi..). Sa isip-isip ni Marion. Simula ng lumipat sila sa bagong bahay na pinagawa nito ay hindi na niya ito palaging nakakasama. For the first two weeks pagkatapos nilang lumipat lang ang
Duncan:" Bye." Pagkababa ni Duncan ng phone ay muli niyang hinarap ang laptop upang tapusing ang nasimulang conceptualization para sa itatayong three storey house sa susunod na proyekto. Kahit holiday ay inaasikaso niya ang trabaho dahil sa dami ng pumapasok ay nagkakaoverlap ang mga dine-design ng kanilang mga interns.Magd-dalawang linggo na rin kasi nang tumambak ang proyekto na ito dahil sa schedule niya sa opisina, at pag aasikaso nilang maglipat sa bagong bahay. Ang bahay kung saan hindi man lang niyang mauwian ng gabi-gabi. Hindi na rin niya matandaan kung anong araw siya nakapagpahinga ng maayos ng walang iniisip na problema or kahit ano.Sa tuwing sasabihin niya kasing uuwi siya sa bahay nila ay nagtatampo si Hannah dahil ayaw siya nitong umuwi, Gusto daw nitong bumawi sa mga panahong hindi sila magkasama. Ayaw man niya ay minsan napipilitan na rin siya dahil nakita niya minsan noon ang nasa banyo nito ay may maraming mga tableta ang nakapatong sa vanity tabl nito. Matagal na
JAMILA: "I'm glad you made it, Ms. Jamila Honrade..." Isang nanakangitin at nakangising pagbati ni Grant Aragon sa kanya ng makarating siya ng opisina nito. Grant was chilling and laid back at his black swivel chair in front of his desk. It was Monday afternoon, After their family's heart-to-heart talk in Baguio. She asked Daniel's permission to allow him to at least meet the other son of Aragon, Grant Aragon. Who expressed his invitation to come over at his office to settle things with them. Ayaw sana siyang payagan ni Daniel na puntahan pa ang mga ito ngunit nagpumilit siya upang tapusin ang ugnayan sa mga Aragon. She intentionally showed off her hands upang mapansin nito na hindi na siya isang Honrade lamang. Nakita niya namang tumaas ang kilay nito ng mapatigin sa kanyang kamay. "Oh, I see, you are now married. let me guess. To the Sylvannos?" He arched his thick brows as if he was teasing her. She couldn't see any bitterness in his expression. In fact, She couldn't see any e
JAMILA: Isang mahabang katahimikan lamang ang namutawi sa mga pagitan nila habang sila ay naupo na sa harap ng mga ito. His parents were still in bisleif that they got married without their knowledge. She was fidgeting her fingers waiting for their next sentences. She could bite her nails in nervous dahil sa pagsagot-sagot ni Daniel sa mga magulang nito ngunit wala na siyang nagawa kung hindi pabayaan na ito.His dad was still in annoyed expression while carefully glaring at them. Habang ang ina nito ay kit ana pag-aalala pa rin ang nasa isipan. “D-did you make her pregnant, Daniel?” Binasag na sa wakas ng in anito ang katahimikan sa kanilang mga tension.“No-Tita, I’m not pregnant. Don’t worry.” Agad niyang pinanbulaanan ang mga haka-haka nito. “Tito Duncan, Tito Marion. Alam ko pong nabigla po kayo sa g-ginawa naming.” She should say something.“Ako po ang nagdala kay Daniel sa ganitong sitwasyon, I would like to apologize for what have I done,” Halos naiiyak na rin siya habang
DANIEL: “Baby?” Napakunot-noo si Daniel ng marinig na may tumatawag sa kanya kasabay ng mahinang pagyugoyog sa kanyang balikat. He moved abruptly when realized that it was Jamila who was calling his name. “Hmmm?” Agad niyang niyakap ang asawang nakadantay sa kanyang mga bisig upang ihiga muli ito sa tai niya. He caressed her arms in tender. Ngunit pinatigas nito ang katawan at hindi nagpadala sap ag-giya niya upang humiga sa tabi niya.“You have to wake up- “pagpupumilit nitong bumangong kasabay ng pagpipilit nitong umupo siya mula sa pagkakahiga. He was naked as he could feel the cold breeze of the place.“Bakit?” Mahinaohong sabi niya ng tuluyan siyang makaupo. Hinagod niya ang likod ng asawa upang ibigay ang buong atensyon kahit na inaatok pa ang kanyang mga mata. “As much as I love staring at your sleepy face, I have to wake you up. Here. Magdamit ka na muna.” Ibinigay nito ang damit sa kanya.“Why?” Tanong naman nya ngunit pinili niyang sundin na lamang ito. Mabilis niyang
JAMILA:“Ahhh-“ Isang mahinang ungol na halatang nagpigil ang narinig niy Jamila ng simulant niyang paglaruan ang kahabaan ng kanyang asawa. Daniel almost gritted his teeth as if he was hurt but at the same time he was enjoying it. “Touch it gently, J-Jamila.” Muli nitong paalala ng mahalatang sa sobrang excitement ay napaghigpit ang kanyang pagkakahawak rito. His member was swiftly large and she couldn’t describe the size of it as she finds herself being perveted by simply holding his member. Nakita niya ang excitement sa kanyang asawa ng lumunok ito ng paulit-ulit. Ang adam’s apple nito ay nagtaas-baba. “You don’t have to go—Uhhh- Shit!” Hindi na nito naituloy ang pagpigil sa kanya ng simulant niya ang romansang unang beses pa lamang niya nagagawa sa tang-buhay niya. She was inexperienced when it came to Blo*j*b but she could learn by doing it. “Jamila, Shit, “He cussed again as he put both hands on top of her head. Isinuklay nito ang mga mahahabang daliri sa kanyang buhok and t
JAMILA: Akmang pipihitin ni Jamila ang pinto ng mabilis rin siyang pinigilan ni Daniel sa pamamagitan ng marahang paghawak sa kanyang bewang. Hinapit ng isa nitong kamay ang kanyang bewang at marahang hinigit iyon papalapit rito. Ang isa naman nitong kamay ay dumapo din sa kanyang kamay na nakapihit sa door knob ng pinto upang marahang isara muli iyon.Jamila didn’t bother to complain as she was already tearing up. Pinihit siya ng kanyang asawa paharap rito. He touched her cheeks to dry up her tears. Hinimas-himas pa niya iyon at marahan na pinagapang sa kanyang batok.Daniel leaned on her face to reach her lips and kissed her tenderly. Timikom niya ang bibig upang hindi madala sa paghalik nito ngunit ang simpleng aksyon na iyon ang talaga namang nagpalambot sa kanyang damdamin.“Don’t leave me, baby.” Halos paanas lamang ang pagbulong na iyon ng kanyang asawa habang patuloy pa rin ang paghalik nito sa kanya. She didn’t really want to leave him either. When she promised him forever,
JAMILA: Halos limang minuto ang nakalipas ng makarating sila sa kanilang tinutuluyan na A-house ngunit ni isa sa kanila ni Daniel ay walang pang bumaba sa kotse. "Daniel." Hindi na niya napigilang tawagin ito sap angalan upang agawin sana ang atensyon nito. Daniel was mad. She could tell by his action thought he wasn't saying any words. " Galit ka ba?" He didn't answer but his eyes were still glued on his phone. He was on hi bank app trying to access his account. Hindi niya alam kung ano pa ang kinakalikot nito ngunit halata sa kilos nito na pikon ito at mainit ang ulo. He was tapping endlessly the screen. Nakita niyang nagring ang phone ni Daniel habang hawak nito iyon. It was Daniel's mom. they were both paused and just looked at the screen. Daniel didn't bother to think before declining the call. Nakita niya pa ini-off nito ang phone. Doon lamang siya nagkaroon ng lakas ng loob na kausapin ito. Isinampay niya ang kanyang kamay sa balikat ni Daniel upang makuha ang ang a
JAMILA:At the end, Nasunod ang gusto ni Jamila na kumaoin sila sa Nakita niyang mamahaling japanese restaurant ng mall na iyon sa Baguio. It was the same in Japan’s. It was a train sushi food kung kaya’t naagaw ng atensyon niya iyon. Hindi na nila kailangan pang lumayo upang makakain ng ganitong klaseng restaurant dahil unti-unti nan gang naa-adapt ng mga pinoy ang kultura ng iba’t-ibang Asian cuisine. “Are you done?” Daniel asked as he carefully looking out on her if she was full. She did eat a lot of sushi at kitang-kita naman iyon sa dami ng nakolekta niyang mga platito. Halos lahat na yata ng dumaan sa kanilang lamesa ay kinukuha niya.Jamile never forgot to serve food to her super gwapo at caring na asawa. Kahit na sinasabi nitong kumain lang siya ng kumain ay pinapraktis na niya ang sarili niyang unahin ang pangangailangan nito bago siya.“Siyempre, for you. Try this first.” Masayang pagpatong niya ng isang sushi roll sa harap ni Daniel. Naumay naman si Daniel ng makita ang ma
JAMILA:“This one?” Agad niyang tanong ni Jamila sa kanyang asawa na si Daniel habang sila ay nasa isang department store. Right after their wedding reception na sila-sila lang rin naman ang mgakaanak nila Alina at Allen ang naroroon ay napagpasiyahan nilang dalawa na pumunta sa town upang mamasyal at bumili na rin ng mga gamit at damit.They were both wearing white clothes at halata ang kagagaling la ng nila sa pagiging bagong kasal. They were literally walking while holding hands. They were sweeter and literally looking like a “JUSR MARRIED COUPLE”. Tila wala silang pakialam sa lahat ng mga tao at sila ay parang nasa sarili nilang mga mundo ni Daniel.“Anything, babe.” Daniel smiled at her while sitting on the bench waiting for her to finish her shopping.Ngkunwaring nagsimangot siya na parang bata habang binagsak ang mga balikat. “Anong anything? You should cooperate of what I would wear.”“At bakit?” Daniel crossed his both arms across his chest. “Kailan pa kita pinakaelaman sa suo
JAMILA:“You look fantastic, Jamila.” Bulong ni Alina sa kanya habang sinisiguro nito na maayos ang kanyang damit. It was just a simple plain white cocktail dress. Inabot nito ang simpleng boquet sa kanya at inayos ang hairdress na bulaklakin na may maiksing belo. Alina put down the veil in her face.“Are you ready to get married?” She asked excitedly. Magkasunod na pagtango ang kanyang ginawa. Ito ang pinaka aggresibong desisyong ginawa niya sa buong buhay niya. Ang pakasalan ang kanyang nobyo. Ang dati niyang kaaway turned to lover na si Daniel Mariano Sylvanno. It wasn’t her ideal wedding but it would carry on, as long as Daniel will be her groom. The small wedding will be held at the Allen’s and Alina’s main house where it was just across the road. Hindi niya pala Nakita ang malaking bahay-bakasyunan ng kaibigan ni Daniel kagabi.The Garden itself was spacious enough for them to hold the ceremony.Alina told her that they will only having 6 witnesses dahil biglaan nga ay walang tim