Team Garett or Team Daniel? Don't forget to drop gems, reactions and comments ! Thank you readers!
JAMILA:"Da-Daniel a-ano ba?! Let go of my hand!" Sigaw niya kay Daniel habang hinihina-hila siya na parang gamit o trolley papalayo ng manggahan, Hindi niya alam kung saan parte na sila ng daan pero natatanaw naman niya na mukhang pabalik sila sa mansion. Hindi nga lang ito ang usually na path na kanilang nilalakad kapag papunta sa farm. Pero parang walang naririnig si Daniel at tuloy-tuloy pa rin ito sa paghila sa kanyang mga kamay. It was unbelievably with his force. Kung kaya’t nai-imagine na niyana magkakaroon siya ng red mark sa kanyang kanang pulso and worse baka mabali pa iyon dahil sa paglalakad nito."A-ano bang problema mo?!" Isang malakas na pagbawi ang kanyang ginawa sa kanyang sariling pulso dahilan upang mapatigil ito sa paglalakad."YOU! You're my problem!" Daniel spoke as he pointed his finger at her. She didn’t have the energy yet to yell back as she was gasping and touching her wrist in pain."Inaano ba kita?!" Malakas na tanong niya sa kaharap na binata. “I was ju
DANIEL:" Ayoko ng mauulit ito Daniel, hindi ko kayo ngayon i-rereport sa mga magulang niyo pero sana naman h'wag na kayong biglang mawawala ni Jamila lalo na at nasa kalagitnaan kayo ng trabaho..." Si Lorraine.Pinagalitan sila nito dahil ang akala ng matanda ay tumakas sila ni Jamila nung wala ito sa manggahan. Hindi na kasi siya nakabalik nung iwan niya si Jam sa duluhan ng manggahan. Diretso na siyang umuwi ng bago magtanghali na iyon at nagkulong sa loob ng kanyang kwarto. He napped until sunset. He didn’t know about Jamila but he heard from Lorraine that Jamila didn’t come back too. Hindi na niya alam kung saan ito nagpunta after ng insidente na iyon sa pagitan nila.Binuksan lamangn iya ang pinto ng kanyang kwarto ng katukin siya ni Lorraine upang kausapin at yayaing kumain. He just said na magpapadala na lang ng pagkain sa katulong upang makakain siya ng hapunan.Sinesermunan siya ni Lorraine habang nakatayo lamang siya harapan ng kanyang pintuan at nakapamulsa sa kanyang pan
JAMILA:Humihingal si Jamila ng umahon sa pool. Her hair was too wet so, she took her towel on the chaise lounge as she started drying her hair. Nang medyo natuyo na niya ang tumutulong buhok ay umupo siya sa chaise habang nakapikit na tumingala sa langit. Pinapakalma niya ang sarili.Hindi pa rin siya makaget over sa nangyari sa pagitan nila Daniel, right after he kissed her, he left her in the woods. Hindi na nito nakita pa ang kanyang pag-iyak. Naiwan pa siya ng isang oras doon upang umiyak lang ng umiyak at ipahupa ang sama ng loob na kanyang nadarama sa mga masasakit na sinabi ng binata. All year they are together, Daniel never said harsh to her ngayon lang talaga.Nang matapos magpakalma ay agad na siyang nagkulong sa kwarto dahil hindi na niya kayang magpanggap pa sa harap nila Lorraine na okay siya. She maybe maarte, matapobre, liberated, malandi but she has a weak heart. She is soft inside. She is also sensitive when it comes to being a woman.Kahit ganito siya ay iniingatan
JAMILA:Hindi pa man siya nakakatayo sa kanyang kinauupuan ay nakita niya ang anino ng binata na marahang lumayo sa railings ng balkonahe at tuluyan ng pumasok sa loob . She let a big sigh ng makitang wala na ito. Was Daniel watching her from a far? Well, He didn’t care anymore after what he did earlier ay nawalan na siya ng gana ituloy ang thug of war nila. He knew about it already so, why continue?Sinumulan na lang niyang tuyuan ng kanyang makapal na towel ang basing katawan bago balutin ng kanyang rwhite robe. She made sure na wala siyang naiwang bakas sa pool area bago niya napagdesisyunang tapusin ang paglalangoy.Matapos ng ilang minute ay pumasok na siya sa loob ng mansion. She went straight to the kitchen to get a glass of water. She didn’t bother turning off the kitchen’s light as she went to the refrigerator. She opened it and got a pitcher of water.She kicked off the door and got flustered when she noticed a silhouette at the center island. It was Daniel, holding his can o
JAMILA:"Good morning!" Masayang bati ni Jamila sa mga kasambahay pagbaba niya sa may garden upang makapag-agahan na. Hindi naman required gumising ngayon dahil araw ng linggo ngayon at unang day off nil ani Daniel. Sa kanila ang buong araw na ito.May isang linggo na rin silang nanatili dito sa farm ng mga Sylvanno at marami na rin ang nangyari at nagbago simula ng gabing namagitan sa kanila ng Binatang si Daniel. She never thought na magging mas enjoy at masaya pala ang pagiistay nila alo na t hindi na sila palagi nag -aaway ni Daniel. She could feel the different ambiance when Daniel became close to her. Sa unang pagkakatao ay mas na-enjoy niya ang company niro. She really didn’ see that coming!Simula kasi ng mas naging honest sila sa isa’-isa na mortal enemy niyang si Daniel at malaman niya ang tunay na saloobin nito sa kanya ay lumitaw ang pagkalambing at ka-sweetan nito. Never niya iyon nakita sa loob ng ilang taong kasama niya ito lalo na sa paglaki. Her sweetness to Daniel wa
JAMILA:"Good morning Ms. Jamila" biglang namang dumating si Julia na nakangiti sa kanya. Huminto ito na saglit upang batiin siya at muli siyang nilagpasan nito upang magtungo sa direksyon nit Daniel. May dala itong isang tray na may lamang Lumagpas ito at pumunta kay chase. Dala dala naman nito ang isang tray na may nilalamang isang plato ng english breakfast at ang black coffee.Naningkit namanang mga chinita niyang mata ng makita ang pagngiti ni Julia upang batiin si Daniel. Si Daniel naman ay tinapos ang pagbabasa ng dyaro ng dumating si Julia upang tignan ang inihain nitong almusal para sa lalaki.Napataas na lang siya ng kilay habang tahimik na bumalik sa may table at pinagkrus ang dalawang kamay sa tapat ng kanyang dibbib bago umupobg mul isa tabi ni Daniel.Bigla siyang nairita ng umeksena itong si Julia sa Maganda sanang araw niya kasama si Daniel.Habang ibinababa naman ni Julia ang plato sa harapan ni Daniel ay tahimik rin niyang pinagmamasdan ang mga kilos nito. Mukhang da
JAMILA:"Ito na po yun kape Ms. Jamila, " Mahina na halos pabulong na bigkas nito at walang kangiting-ngiting salita ni Julia habang inilalapag nito ang tasa ng kape sa kanyang harapan. Napansin niya na mukhang nabadtrip ito ng makita silang naghaharutan ni Daniel kaya sumilay na naman ang pilya niyang ngiti.Julia never fails to amaze her and she couldn’t stop but tease her dahil mukhang makukuha na niya ang edge nito. Gusto niyang sukatin kung hanggang saan ang pasesnya nito upang lumabas ang tunay na ugali nito.She is also a woman who knows if she hides her true self. That is what she suspects about Julia’s true personality. "Ay! I changed my mind, Julia, I want juice all of a sudden, My bad. Can you make me one?” Ngiti niya sa kaharap na si Julia.Nakita naman niya na mukhang napilitan itong sumunod dahil hindi naman ito pwedeng magreklamo kaya mas lalo niyang na-eenjoy ang paghihirap dito. Daniel didn’t bother to stop her.Marahan nitong kinuha ang tasa sa kanyang harapan nang
JAMILA:"Oh, bakit umiiyak ang magandang dilag nang lupaing ito?"Napalingon siya ng marinig na may nagsalita mula sa kanyang likuran. Nakita niya agad si Garett na nakapameywang sa kanyang likuran at nakangiti sa kanya.Garett was like a fairy na bigla na lang sumusulpot sa oras ng kalungkutan. He was shining in her eyes. Ang Magandang ngiti nito ay nakakahawa upang siya ay mapangiti.“Garett,” Naiiyak na natatawang tawag niya sa binata. Napaseryoso naman ito ng mukha ng makita ang kanyang mga natuyong luha sa pisngi.“W-why? What happened to you?” Tanong nito na halata sa boses nito na nag-alala, marahan pa itong lumapit sa kanyang tabi at umupo sa kanyang tabi.“Bakit ang baduy mo mag-joke?” she let out one simp dahil sa pagiyak. Mas lalo naman natawa ang katabi ng mapagtantong nakuha pa nitong manglait."Here.." Nag-abot ang lalaki ng kulay asul na panyo."Thank you" Sabi naman niya sabay kinuha ang panyo at ipinahid ang mga natuyong luha sa pisngi."Oh, bakit umiiyak ang magandang