LOGINShare
THIRTY-THREE
Related chapters
Guilty Pleasures THIRTY-FOUR
NIKKI'S POVPaano nga ba natin nasusukat ang katatagan ng isang relasyon? Sa tagal ng pagsasama? Kung minsan, dumarating ang pagsubok sa mga panahon na hindi natin inaasahan.Kung kailan akala mo, maayos na ang lahat, saka darating ang sakuna. Bibiglain ka na lang, at magugulat ka na lang hindi na pala kayo nagkakaintindihan.I sighed for the nth time. Pagkatapos ng insidenteng iyon sa bar, pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako tutungtong doon, kahit gaano pa man ka laki ang problema na kaharapin ko. It was monday, and I was back to work.Katulad ng inaasahan, Dad scolded me for being reckless. But after that, he gave me a hug. Alam ko naman, magagalit siya sa akin, pero hinding-hindi mababawasan ang pagmamahal niya sa akin. He lectured on me, reminded me on how to act maturely. Maging si ate ay tumawag para mangamusta, at para sermonan din ako.Of course, I perfectly understand where they're coming from. Alam ko na ayaw lang naman nila akong mapahamak. No one
Guilty Pleasures THIRTY-FIVE
NIKKI'S POV"Do you think they will like it?" kinakabahan kong tanong kay Gale na ang tinutukoy ay ang regalong binili ko para sa parents niya. Isa iyong pares ng vintage collector's watch na pinaghirapan ko pang hanapin."Of course, Love. You have put so much effort in that gift. I know my parents will surely love it," Gale answered."I'm nervous, do I look good, love? Hindi ba ako overdressed or something?" I asked.Muli kong sinipat ang sarili ko sa salamin. Isang simpleng gown na kulay puti at tube style ang suot ko. Hapit na hapit ito sa katawan ko, at bahagyang nakikita ang cleavage ko.I complimented my face with a light make up. My hair was done in a messy bun, at may ilang takas na buhok sa gilid ng mukha ko. I sighed, feeling satisfied with the way I looked.Gale walked towards me, and stopped behind my back. He wrapped his hands on my waist, and rested his head on my shoulders."You look beautiful even without everything— dress and make-ups. You h
Guilty Pleasures THIRTY-SIX
NIKKI'S POVIt was like the world suddenly stopped, and a bomb exploded right in my ears. I cannot begin to explain how terrible it felt to stand in this crowd, where everyone was cheering for the man I love and the woman, whom I thought was my friend. My heart literally broke into a million pieces, as I stood there, unable to move nor wipe the tears that were falling freely from eyes.What did I do to fucking deserve this?"Love... Please, let me explain..." Gale pleaded, but I only stared at him in confusion.The man Adhara was talking about, her first love, it was him. How come I had been so dumb?"Please, Gale. Don't come near me," I said in a quivering voice.Kulang ang salitang galit para ilarawan ang nararamdaman ko ngayon. Sagad hanggang buto ang sakit na nararamdaman ko. It was the worst kind of pain that I've ever felt in my entire life.Nakarinig kami ng bulungan at noon ko napansin na nasa amin na pala ang tingin ng mga bisita. Adhara stood smiling o
Guilty Pleasures THIRTY-SEVEN
NIKKI'S POV"Did she eat already?"I heard Dad's worried voice. I'm not sure how long I slept, but when I slowly opened my eyes, it's already dark outside."Dad, Ate..." I called them.Agad silang napalingon sa akin, at muli ay nabalot ng pag-aalala ang kanilang mga mukha."Are you hungry, anak? Nicole, get your sister some food," utos ni Dad.Umiling ako. Hindi naman ako nagugutom, nasasaktan ako. Mas mabuti pang matulog na lang ako buong araw para hindi ko maalala ang sakit. Kapag gising ako, parang sirang plaka na paulit-ulit sa isipan ko ang mga nangyari.Ate Nicole walked out of the room to get me food. Bumangon ako at sinandal ang likod ko sa head board ng kama. Isang araw na pala ang lumipas, kaya ko pa bang magpatuloy?"Kumusta ka, anak?" si Dad.He sat down on my bed, and held my hand. I turned my gaze to him, and inhaled a deep breath. I asked myself the same question for so many times, and I know I'm not okay. It will take so much time befor
Guilty Pleasures THIRTY-EIGHT
NIKKI'S POV"Dominique, Love! Mag-usap tayo, please..."Naalimpungatan ako nang makarinig ako nang malakas na sigaw at kasunod niyon ay ang pagkalampag sa gate namin. Mula sa bintana ng kwarto ko na nasa second floor ng bahay, ay kitang-kita ko si Gale na nakatayo sa harapan ng gate namin. Ilang beses niyang pinukpok at kinalampag ang bakal na gate, ngunit parang hindi niya iniinda ang sakit.Lumabas ang isa naming katulong at sinubukan siyang kausapin, ngunit patuloy siyang nagpumilit."Please! Alam kong nariyan siya sa loob. Please, hayaan niyo naman akong makausap siya, oh. Love! Hindi ako aalis dito hanggat di mo ako kinakausap!" sigaw niya.Umalis ako sa bintana nang dumako roon ang kanyang paningin. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at pakiramdam ko ay para na itong sasabog. Isang araw ko pa lang siyang hindi nakikita, pero parang kay tagal na. My chest hurt big time, thinking about how he could say those words without remembering what he did to me. How can
Guilty Pleasures THIRTY-NINE
NIKKI'S POV"Sigurado ka na ba riyan sa desisyon mo?" hindi makapaniwalang tanong ni Camille.We were in the garden. It's saturday, and she decided to visit me since it's her day off. I sighed, isang linggo na pala ang dumaan. Isang linggo na puro sakit ang nararamdaman ko."I think it's for the best, Mille. Kapag nanatili ako rito, palagi ko lang silang maaalala. They are haunting me, Mille. Hindi ako makatulog ng maayos, at hindi rin ako matahimik. Everytime I see Gale's face, bumabalik ang sakit sa puso ko," I explained.I can't deny that I still love him. Hindi iyon nawala, at malabong mawala, pero mas nangingibabaw ang sakit. Bukod doon, mas komplikado na ang relasyon namin ngayon dahil sa mga nalaman ko."Nakakalungkot. Bakit kasi kailangan na humantong sa ganito? Akala ko pa naman siya na talaga," nanghihinayang niyang wika.I smiled weakly, "Akala ko nga rin, eh. Pero ganoon talaga ang buhay. Hindi lahat ng gusto natin ay nakukuha natin. Hindi lahat ng
Guilty Pleasures FORTY
NIKKI'S POV"Mag-iingat ka roon, ha. Don't forget to call us often," bilin ni Ate.We were standing outside the airport, an hour before I board my plane. Kasama namin si Daddy, Camille at ang kambal. Ngumiti ako sa kanya at tumango."Of course, Ate. Tatawag ako parati sa inyo. Mami-miss ko kayong lahat," naluluha kong sagot.I gripped my luggage tightly, trying to draw strength from it. Sa pag-alis kong ito ay mabigat ang dibdib ko. Iiwan ko sa lugar na ito ang lahat ng sakit at sama ng loob na nararamdaman ko. Iiwan ko sa lugar na ito ang puso ko at ang taong mahal ko."Girl ha, one chat away lang ako. Kapag inatake ka ng homesickness, don't hesitate to give me a call ha. Kahit nasa trabaho ako, sasagutin ko talaga ang tawag mo. Hindi naman ako pagagalitan ng boss ko, 'di ba Tito?" malokong sambit ni Camille.We all shared a laugh because of her remarks. That's what I really love about her. She could turn every serious moment into funny ones. Isa ito sa mga ba
Guilty Pleasures FORTY-ONE
NIKKI'S POVI woke up to the loud ringing of my phone. Pupungas-pungas akong nagmulat ng mga mata ko at sandali pang napatulala nang na-realize ko na wala ako sa kwarto ko. It took me several minutes before realizing that I'm in Paris!Hinanap ko ang cellphone ko na kanina pa tumutunog. I smiled when I saw Ate's name on the screen."Ano ba, ate? Isang araw pa nga lang akong naka-alis, miss mo na agad ako?" I joked as I answered her video call."Tita Mommy! Where are you?" sigaw ng kambal habang nag-aagawan sa cellphone ni Ate."Nandito ako ngayon sa Paris. See that? That's the Eiffel Tower," saad ko sabay turo sa Eiffel Tower na malapit lang sa Hotel na tinutuluyan ko."Wow! I want to go there too, Tita Mommy!" namamanghang saad ni Thea."Sa susunod, I will bring you here," tugon ko.Naiiling na lang ako nang makita ko silang patalon-talon pa."How are you? Nakapaglibot ka na ba riyan?" sabik na tanong ni Ate."Ate, kagigising ko lang. It's only sev
Latest chapter
