NIKKI'S POV"What do you mean?" naguguluhan na tanong ni Gale.Nasa loob na kami ng sasakyan at kasalukuyang bumibiyahe pauwi sa apartment ko.Hindi ko maiwasan ang matawa dahil bakas sa kanyang mukha ang pagkalito. Indeed, I'm proud of myself. Kung tutuusin ay kulang pa iyon sa lahat ng ginawa niya sa amin. Pero hindi ako kasing sama nila. Hindi ko maatim na manakit ng tao.Napangiti ako kay Gale. I can't deny the satisfaction I felt when I saw how Adhara almost losing her patience. Tama lang iyon sa kanya."Well, Adhara came here," I said.Muntikan pa akong sumubsob nang bigla na lang mag-preno si Gale, dahilan para tapunan ko siya ng matalim na tingin."What? Ano'ng ginawa niya sa'yo?" nanlalaki ang mga matang tanong niya.Bakas din sa mukha niya ang takot, at pagkabahala. Naroon din ang labis na pag-aalala na ikinatuwa ko."Relax. Wala siyang ginawa sa akin. I won't let her hurt me. She said she wanted to talk, pero alam ko na naman ang pakay niya kaya inunahan ko na siya," I answe
NIKKI'S POVSince the day Gale and I got back together, I've been more than happy. Mas naging masaya at makulay ang bawat araw ko. Hatid-sundo niya ako sa trabaho, at magkasama rin kami sa bahay. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na nagkaayos na kami.Simula rin ng araw na nag-komprontahan kami ni Adhara, hindi ko na ulit siya nakita pa. Pero hindi pa rin ako makapante, dahil naririnig ko pa rin ang pagbabanta sa boses niya noong araw na iyon. Alam ko na hindi niya kami titigilan, pero kung ano man ang plano niya ay nakahanda kami.Ipinilig ko ang ulo ko at iniwasang mag-isip ng kung ano-ano. Sapat na para sa akin na pinapakita ni Gale sa akin na totoo ang lahat ng mga sinasabi niya. He shows me how genuine his love is, and that's more than enough."Iba talaga kapag may boyfriend no? Blooming!" panunukso ni Camille.Napalingon ako sa kanya. Noon ko napansin na nakatayo na pala siya sa harapan ko."Nag-iisip lang. May kailangan ka?" tanong ko sa kanya."Budget proposal for
NIKKI'S POV"Kanina ka pa tahimik, may problema ba?" nag-aalalang tanong ni Gale sa akin.Kasalukuyan kaming nasa sasakyan at bumibiyahe pauwi ng bahay. Bumalik sa isipan ko ang nangyari kanina. Pagkatapos kong bitawan ang mga salitang iyon ay nagpupuyos na lumabas si Tita Graciella sa opisina ko. Hindi ko alam kung naintindihan niya ba ang punto ko, pero totoo sa loob ko ang lahat ng sinabi ko.Naalala ko 'yong panahon na sobra rin akong nagalit dahil sa ginawa ni Vonn. Naalala ko 'yong panahon na halos isumpa ko ang mga lalaki at pinangako ko sa sarili ko na hinding-hindi na ulit ako iibig. Pero iba pala ang plano ng Diyos. Dahil sa kabila ng lahat ng sakit na pinagdaanan ko, itinuro niya pa rin ako sa taong magmamahal sa akin ng totoo.Nilingon ko si Gale, at tahimik akong nagpasalamat sa Panginoon dahil dinala niya ako sa kanya."Wala naman. Kanina, nagpunta ang Mommy mo sa opisina," panimula ko.Saglit siyang lumingon sa akin, bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha."What did she d
NIKKI'S POVIt was already past seven in the evening, but Gale is not yet home. Kinakain ako ng matinding kaba, lalo na sa tuwing naaalala ko ang sulat na nakita ko kanina. Napatingin ako sa mesa kung saan ko iyon nilagay. Nanginig ang mga kamay ko nang abutin ko iyon at halos mapaupo ako sa labis na kaba.Alam ko na masama ang maghinala lalo na kung wala akong ebidensya, pero dalawang tao lang ang alam kong makakagawa nito sa akin. There's only two person who would want us to separate, Tita Graciella and Adhara.Binalot ng kakaibang takot ang puso ko. Paano kung gumagawa na naman sila ng hakbang para paghiwalayin kami?Napatingala ako nang bigla bumukas ang pintuan ng apartment ko. Napatalon ako sa labis na gulat at ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko."Hey, are you okay? You look pale!" usal niya.Mabilis na lumapit si Gale at sinalat ang noo ko upang tingnan kung may sakit ako, pero umiling ako. Hindi ko napigilan ang sarili ko na yakapin siya sa kabila ng panging
NIKKI'S POV"Masaya ba kayo sa isa't isa?"His question caught me off guard. It made my heart beat wild, sending me into deep thoughts. Tinanong ko rin ang sarili ko, masaya nga ba ako? In the end, isa lang din naman ang sagot ko. There will always be fear, and the bad memories will always haunt me, but with Gale, I am happy. Masaya ako na bumalik siya sa buhay ko, masaya ako na muli ay natututo akong magtiwala sa iba.Napalingon ako kay Gale nang maramdaman ko ang katahimikan niya. He was looking at me seriously, his eyes were sparkling and I knew from that moment that we felt the same."Yes, we are happy," sabay naming sagot.Napangiti kami sa isa't isa. Indeed, our minds synchronized with each other."Alright, then. Iyon lang ang gusto kong malaman. I only wanted to know if you're happy with your decision. Hindi madali ang ipaglaban ang pag-ibig sa gitna ng masalimuot na mundo, pero kung alam niyo na kaligayahan niyo ang nakasalalay dito, then nasa likod niyo ako," Dad said, making
GALE'S POVI watched as Adhara backed away, and ran to the door with her tear-stained face. I let out a deep sigh. As much as I didn't want to hurt her, she chose this.Ilang sandali pa ay muling bumukas ang pintuan at pumasok si Mommy na galit na galit. Magkasalubong ang kanyang mga kilay, at bakas sa pagtaas baba ng kanyang dibdib na malapit na siyang sumabog sa galit. Her cheeks were red, and she doesn't look pleased at all."Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagkakaganyan, Gale! I'm so disappointed in you! You promised to marry Adhara, and then when you met that wimp, you decided to simply forget your promise," aniya."No, Mom. Ikaw po ang hindi ko maintindihan. Why are you forcing me to marry someone I don't love? Wala akong pananagutan kay Adhara because the last time I remembered, she chose her dream over me," I replied coldly.Natahimik si Mommy, pero naroon pa rin ang galit at pagkairita sa mukha niya."Yes, she left, but she came back for you," she insisted."Mom, I already
NIKKI'S POVI was standing in front of an infant clothing, and I felt my heart beat racing. Habang tinitingnan ang maliliit na mga damit na iyon ay nakaramdam ako ng kakaibang init sa puso ko. I kept on wondering, how would it feel to have my own children.I see myself smiling while watching a little boy and a little girl, as they ran along the wide lawn. Nakaupo ako sa isang lounge chair, katabi si Gale na nakahawak sa bewang ko. Napangiti ako. It was such a happy thought."Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala—"Camille abruptly stopped talking when she realized we were standing in the children's section of the Department Store. As usual, hinila niya na naman akong mag-shopping upang maibsan ang stress niya sa trabaho."Buntis ka ba?" patili niyang tanong.Halos mabilaukan ako sa sinabi niya, lalo na at napalingon sa amin ang ibang mga tao. Hiyang-hiya tuloy ako, at agad ko siyang pinandilatan ng mga mata."Baliw ka talaga! I'm not pregnant, natutuwa lang akong tingnan ang m
GALE'S POVI watched as Dominique ate everything I brought her. I watched in amazement as she took the last slice of pizza, and ate it without even offering me. Napailing ako. It's kind of weird, and fascinating at the same time.Hindi ako makapaniwala na naubos niya ang isang box ng pizza. Not that I'm hungry, but it was just so weird. Is she that hungry?When I looked at her face, she smiled in satisfaction. Hindi ko maiwasang magtaas ng kilay, she's been acting really weird."Okay ka na?" I asked her."Yep, thank you love!" she replied.Nagulat ako nang bigla siyang lumapit sa akin, at nangunyapit sa braso ko. Inihilig niya ang kanyang ulo, at yumakap nang mahigpit. I smiled, she's never the touchy one, but now she's slowly softening. I kissed the top of her head."Love, nauuhaw ako," she said."Okay, I'll just get you some water," saad ko.Akmang tatayo na ako nang pigilan niya ang kamay ko, dahilan para mapalingon ako sa kanya. She looked so freakin' cute as she pouted her lips, l