XXV. Decision

Tatlong oras na ang lumipas matapos ang balita tungkol sa limang bangkay na natagpuan kanina. At ngayon naman ay bali-balita ang dalawang tao na umamin sa ilang pagpatay noong mga nakaraang araw.

Sabi ko na nga ba, gawa ito ng killer. He pushes people to kill others. He pushes them to commit crime. Dahil dito, lumalabas ang mga tunay na ugali at ang mga tinatago nilang galit sa kapuwa nila. At may mga lumalabas din na mga sikreto. Tulad na lang ng nangyari kina Macey, Jayson, at Sofia.

Ang kinakatakot ko ay si mommy, nasa kaniya pa ang kutsilyo at hindi ko alam kung nasabi niya na ba iyon kay daddy. Wala naman siguro siyang tinatago o nakaaway?

Tumayo ako at nagtungo sa hagdan para bumalik sa kwarto ko. Habang naglalakad ay sinubukan kong tawagan ang number ng killer. Panay lang ang pag ring no'n at hindi sinasagot.

I dial his number for the third time. Sakto naman ay napadaan ako sa kwarto ni kuya. Bukas ang pinto pero hindi ko siya nakita. Ngunit natigilan ako nang marinig ang malakas na pag ring ng cellphone niya. Nakatapat pa rin sa tainga ko ang cellphone at hindi pa rin sinasagot ng killer ang tawag ko.

Dahan-dahan akong pumasok sa loob ng kwarto ni kuya. Naririnig ko ang ingay ng shower mula sa loob ng CR, malamang ay nandoon siya. Kasabay ng ingay ng shower, patuloy pa rin ang pag ring ng cellphone ni kuya. Hanggang sa makita ko iyon sa ibabaw ng kama niya.

Habang papalapit ay pahigpit nang pahigpit ang hawak ko sa cellphone ko na nakalapat pa rin sa tainga ko. Sa bawat hakbang ko ay binabalot ako ng kaba.

Nang makalapit ako sa kama ni kuya ay mas malinaw kong nakita ang cellphone niya na nakataob at patuloy pa rin sa pag ring. Hindi ko tuloy alam kung sino ang tumatawag at hindi ko rin alam kung kakayanin ko ba kapag nakita ko na kung sino iyon.

Sana naman ay mali ang kutob ko.

Kukunin ko na sana ang cellphone ni kuya ngunit narinig ko ang pagbukas ng pinto ng CR.

"Demi, what are you doing here?" tanong ni kuya at nagmamadaling lumapit sa kama niya at dinampot ang cellphone.

"K-kuya...sino 'yong tumatawag?" tanong ko. Diretso ang tingin ko sa kaniya. Napalunok pa siya at napansin ko rin ang malikot na paggalaw ng mata niya.

"Kuya..." tawag ko ulit sa kaniya.

Tinignan niya ang cellphone niya at biglang ngumiti. "Si Bianca. We have a date kaya mabuti pa bumalik ka na sa kwarto mo para makapag bihis na ako." Hinawakan niya pa ang balikat ko at marahan akong tinulak palabas ng kwarto niya.

Ilang minuto pa akong tumayo sa labas ng kwarto niya habang nakatingin sa pintong nakasara na ngayon.

Napakurap ako nang may magsalita sa kabilang linya.

"Happy New Year, honey!"

***

January 5, 10:00 AM

I texted Macey a while ago and asked her is she wants to come with us. Magba-basketball daw sina Brix at Jayson ngayon. At sabi nila ayain ko daw si Macey na sumama para na rin makapag-usap silang dalawa ni Jayson.

Gusto rin sana naming kausapin si Sofia pero hindi namin siya ma-contact. Ang sabi naman ni daddy, kasama niya si Mayor kahapon at ayos lang naman daw si Sofia.

From: Macey

Sure, sure. Sunduin na lang kita.

Napakagat ako sa labi ko. Buti na lang ay pumayag si Macey. Hindi ko kasi sinabi na kasama si Jayson. Bahala na kung anong mangyari mamaya.

"Sa covered court tayo," sabi ko kay Macey. Magkasama na kami ngayon. Ang alam niya ay sa mall kami pupunta kaya naman nagulat siya nang sabihin ko 'yon.

"Akala ko ba sa mall tayo pupunta?" tanong niya.

"Ano kasi...gusto raw ni Brix mag basketball. Doon na lang muna tayo," palusot ko na lang.

Narinig ko pa ang pag-angal ni Macey bago niya iniliko ang sasakyan patungo sa covered court.

"The fuck?!" bulalas ni Macey nang makarating kami sa court. Nakita ko sina Brix at Jayson na naglalaro na.

"Sorry, Demi, but I want to go home. Kung magpapaiwan ka dito, go," sabi ni Macey.

"Macey," tawag ko sa kaniya. "You need to talk to Jayson. Pag-usapan niyo muna 'yang problema niyo."

Napabuga siya ng hangin bago niya ako hinarap. "Demi, wala na kaming dapat pang pag-usapan. Puro kasinungalingan lang naman ang maririnig ko kapag nag usap kami."

Magsasalita na sana ako kaso naagaw ang atensyon ko ng mga motor na sunod-sunod na nagdatingan. Bale lima ang motor na 'yon at dala-dalawa pa ang sakay.

"Who are those guys?" kunot-noong tanong ni Macey. Kahit siya ay napatingin doon sa mga dumating.

Naningkit ang mata ko habang pinapanood ang pagtanggal nila sa mga helmet nila.

"Shit!" Sila Troy 'yon! Agad kong binuksan ang pinto ng sasakyan ni Macey at lumabas.

"Macey, bilisan mo! Baka mapano sina Brix," utos ko kay Macey. Tinignan ko ulit si Troy pati na rin ang mga kasama niya. Papalapit na sila ngayon kila Brix at Jayson.

Agad kaming tumakbo ni Macey pero hindi pa man kami nakakalapit ay nagsimula nang magsuntukan sina Brix pati na rin ang grupo ni Troy.

Gusto sana naming lumapit ni Macey ngunit napaatras kami nang bigla silang maglabas ng mga patalim.

"Brix!" sigaw ko. Napapapikit na lang ako sa tuwing natatamaan siya ng suntok. Ano ba kasing ginagawa nila Troy dito?

"Fuck, Troy! Stop it!" sigaw ni Macey. Napatingin si Troy sa gawi namin habang ang paa niya ay nakapatong sa sikmura ni Jayson.

"Ano?! Nag-aalala ka pa rin sa lalaking 'to? Pagkatapos ka niyang saktan at lokohin? Tangina!" sigaw ni Troy, matatalim ang kaniyang mata at nagngingitngit sa galit.

Hindi na ako nagulat kung paano niya nalaman ang tungkol kina Macey at Jayson, malamang ay nalaman niya iyon sa leader nila – ang killer.

Tumingin-tingin ako sa paligid. Wala manlang katao-tao. Sarado ang mga bahay na malapit dito kaya walang mahihingan ng tulong.

Kinapa ko ang bulsa ng pants na suot ko para hanapin ang cellphone ko, ngunit wala roon.

Napapikit na lang muli ako dahil sa inis.

"Macey, 'wag kang aalis dito. Kukunin ko lang ang cellphone ko," sabi ko sa kaniya at nagmadaling bumalik sa sasakyan niya. Mabuti na lang ay mabilis kong nakita ang cellphone ko roon.

"H-hello, dad."

"Hello, Demi? Bakit? May problema ba?" nag-aalalang tanong ni daddy sa kabilang linya.

"Meron, dad. We need your help. Nandito kami sa covered court at may dumating na gang at sinugod sina Brix at Jayson," sabi ko sa kaniya.

"Sige, sige. Papunta na kami d'yan. Mag-ingat ka, Demi."

Pagkababa ng tawag ay binalikan ko si Macey na umiiyak na ngayon.

"Papunta na ang mga pulis," sabi ko at niyakap siya.

Muli akong napatingin kay Troy. Dumako ang tingin ko sa mga mata niya. Kumunot ang noo ko nang maalala ang mga mata noong killer at medyo hawig 'yon sa mga mata ni Troy.

Bakit ngayon ko lang 'to napansin?

Napatigil sila sa pag atake nang marinig ang sirena ng mga pulis. Kaniya-kaniya silang takbo ngunit ang iba ay naabutan pa ng mga pulis.

Nanatili ang tingin ko kay Troy na tumatakbo na palayo. Walang pagdadalawang-isip akong tumakbo at sinundan si Troy.

Doble ang bilis niya kaysa sa akin kaya naman hirap na hirap akong habulin siya. Muntik pa akong mapatid sa malaking bato na nadaanan ko.

"Troy!" tawag ko sa kaniya. Malayo na kami sa court at nakarating na kami sa tagong lugar.

Tumigil siya sa pagtakbo at hinarap ako.

"Sino ka?" tanong ko, sinubukan ko pang pigilan ang panginginig ng boses ko.

Saglit na kumunot ang noo niya pero agad din siyang ngumisi. Pinunasan niya ang dugong nasa gilid ng labi niya at dahan-dahan na lumapit sa akin.

"Napag-isipan mo na ba, Demi?" tanong niya. Hindi niya pinansin ang tanong ko.

"I need to hear your decision, now!" aniya habang patuloy pa rin sa paglapit sa akin.

Tinitigan ko siya at saglit na napaisip. Tinitigan kong mabuti ang mga mata niya.

"Payag na ako. Sasali ako sa gang niyo."

---