Matapos kong mag-ayos, dumating si Theo sa bahay nang eksaktong 7:30 PM. Habang bumababa siya ng kotse, hindi ko maiwasang humanga sa porma niya. Nakasuot siya ng dark blue suit na bumagay sa kaniyang matangkad at matipunong pangangatawan. Sa isang iglap, naramdaman kong kumakabog ang puso ko.“Bakit parang natulala ka diyan?” nakangiti niyang tanong habang tinutulungan akong sumakay sa sasakyan.“H-Ha? Wala! Tara na,” sagot ko, pilit tinatago ang pamumula ng aking pisngi.Habang nasa daan, ramdam kong tahimik ako at hindi mapakali. Napansin ito ni Theo at hinawakan ang aking kamay. “Relax ka lang, Karen. Wag kang mahiya. I know my family can be intimidating, pero I’m here with you, okay?”Napangiti ako at hinayaan siyang hawakan ang kamay ko. “Thanks, Theo. Hindi lang kasi ako sanay sa ganito.” Dumiretso na muna ako sa Contis para bumili ng cake na maari kong dalhin bilang presents sa pamilya ni Theo."Karen wag kang mabibigla sa lolo ko kung sakalaing may sabihin siyang hindi kana
Lahat ng atensyon ay napunta sa pagbaba ng matandang tinutukoy nilang “Master.” “Andiyan na si Master!” sigaw ng mga batang pamangkin ni Theo habang nagtatakbuhan papunta sa entrada ng mansyon. “Master? Sinong Master?!” tanong ko sa kanilang ng may pagtataka. “Hahaha! Si Lolo ’yun. Gusto niya kasing tinatawag siyang Master dahil lagi niyang ikinukuwento sa amin na noong kabataan niya, isa siya sa pinakamagaling pagdating sa babae at naging Master ng isang negosyong sobrang umunlad noong early ’70s. Kaya may ganito kaming buhay ngayon. Pero kung anong business iyon, walang nakakaalam. Hahaha!” paliwanag ni Michael, na sinang-ayunan naman ng iba pa niyang mga pinsan. Bumulong naman sa akin si Mae, “Maghanda ka, Karen! Huwag kang matakot sa Lolo namin, at sana hindi ka mabigla pagkatapos kang ipakilala ni Theo sa kaniya.” Napatingin ako sa kanya, at nginitian niya lang ako, dahilan para lalo akong kabahan. Hindi ko alam kung paano ko haharapin si Master mamaya. Pagbaba nito,
Bago kami maghiwa-hiwalay, nagpasalamat ako sa kanila habang sumakay kami pabalik sa aming sasakyan. “Thank you, Theo. Sobrang nag-enjoy ako. Ang saya ng pamilya mo! Medyo scary nga lang talaga ang lolo mo, pero sabi n’yo nga, normal lang sa kanya ’yun,” sabi ko kay Theo habang nagmamaneho siya pabalik sa bahay ko. “Masasanay ka rin kay Master. Hahaha. At saka, huwag mo siyang tatawaging ‘Lolo’ sa susunod, gusto niya ‘Master’ ang itawag mo sa kanya. Pakiramdam niya kasi bata pa rin siya,” bilin niya sa akin. Tumango lang ako at sumang-ayon. Natapos ang gabi namin nang masaya. Agad din siyang umalis matapos akong maihatid dahil inaantok na rin siya sa dami ng alak na nainom namin. AFTER 2 YEARS Maagang gumising si Theo ngayong araw para sa isang mahalagang plano na matagal na niyang pinaghandaan. Simula nang makilala niya si Karen, marami nang nagbago sa kanyang buhay—hindi lamang sa trabaho kundi pati na rin sa personal niyang pananaw. Natutunan niyang pahalagahan ang mga tao
Ilang segundo munang natahimik si Tito Lincon matapos kong magsalita. "Hmmm, Theo, una sa lahat, masaya ako na ikaw ang naging karelasyon ni Karen. Bukod sa mahalaga ang pagkakaibigan namin ng mga magulang mo, mahal din namin si Karen, kahit hindi siya nagmula kay Tiffany. Buong puso namin siyang tinanggap bilang bahagi ng pamilya. Kaya tandaan mo ito kung masasaktan mo ang aking anak, ako ang unang hahanap sa'yo. Naiintindihan mo ba ako?" mariing sabi ng Daddy niya."Naiitindihan ko po ang ibig niyong sabihin. Pinapangako ko, pero gagawin ko ang lahat para sa ikaliligaya ni Karen," sagot ko nang seryoso."Kung gayun, our answer is yes! Binabasbasan namin ang plano mo," nakangiti niyang sabi."Naku, thank you po talaga, Tito, Tita!" masayang tugon ko. Ipinaliwanag ko rin ang aking plano kung kailan at saan ko balak mag-propose. Kinuntsaba ko na rin si Alex, ang kaibigan ni Karen, para tumulong sa mga detalye ng mangyayaring event na ito.Kinagabihan, matapos silang pumayag, agad kong
Pagkalabas ko ng pintuan ng mansyon ng Laude, nakatanggap ako ng mensahe mula kina Mommy at Daddy." I'm proud of you, son, for standing up for your happiness," maikling mensahe ni Daddy pero ramdam ko ang lalim ng kahulugan nito. Napangiti ako, lalo akong ginanahan sa gagawin ko.Makalipas ang dalawang taon ng walang sawang panunuyo, sa wakas ay nakuha ko rin ang matamis na "oo" ni Karen. Nangyari ito noong June 25,2022, eksaktong 6 PM, sa paborito naming kainan sa Tomas Morato. Hinding-hindi ko makakalimutan ang gabing iyon—ang araw na tuluyang nagbago ang pananaw ko sa buhay.Sa loob ng dalawang taon bilang magkasintahan, masasabi kong sapat na ang panahong iyon upang hingin ko ang kamay ni Karen mula sa kanyang mga magulang. Mahal ko siya, at handa kong gawin ang lahat para sa kaligayahan niya. Kahit pa kalabanin ko ang sarili kong pamilya, wala akong pakialam.Ayon sa aming plano, dapat ay magkasama kaming babiyahe patungong Indonesia kasama ang kanyang pamilya. Ngunit nagdahilan
Inabot sa kanya ng isang farmer ang mikropono. Mahigpit niya itong hinawakan bago nagsimulang magsalita."Hi, Love!" Masuyong bati ni Theo, isang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi habang pabulong niyang sinagot ang tanong ko kung ano ang nangyayari. Napapalibutan na kami ng maraming tao, sabik na masaksihan ang sandaling ito."Karen, Love. Dalawang taon na ang lumipas mula nang ibigay mo sa akin ang iyong matamis na ‘oo,’ at araw-araw akong nagpapasalamat sa Diyos para doon. Mahal kita, at alam mo ‘yan. Salamat sa pagpapakita mo sa akin ng tunay na kahulugan ng pag-ibig. Salamat sa pagbabago mo sa pananaw ko sa buhay. Wala akong ibang gustong makasama kundi ikaw lang. Utang ko sa ‘yo ang lakas ng loob ko, lalo na sa mga panahong mahirap ang sitwasyon. Alam ng Diyos ang naging papel mo sa buhay ko. Mula sa isang lalaking walang direksyon ang buhay, isang lalaking puro gimik at pagwaldas ang alam gawin, isang lalaking puro pagpapasaway sa pamilya ngayon ay hindi ko na nakikita ang saril
TIFFANY CHUA; "Tiffany , come to my office now!" ma awtoridad na utos sa akin ni Mr.Moore ang aking boss na madalas pinagtitimpian ko na lang dahil sa kaialangan kong makapag ipon para mabawi ko ang aking kapatid at nanay. Walang lingon lingon ay dumiretso siya sa pagpunta sa loob ng kaniyang opisina. Nagkatinginan kaming dalawa ni Estella. "Sige na girl mamaya mo na balikan tong kinakain mo mukhang mainit na naman ang ulo ng amo mo. Mabulyawan ka pa niyan" pagtataboy sa akin ng aking kaibigan. Halos magkandarapa-rapa na ako sa pag sa pagmamadali sa pagpunta sa kaniyang opisina. Dahan dahan akong pumasok sa loob ng kaniyang opisina. Nagulat ako sa paglipad ng kaniyang mga gamit na muntik ng tumama sa mukha ko. Kung hindi ako nakaiwas ay paniguradong malaking bukol ang inabot ko. "bwisit talaga tong lalaking to, idadamay na naman ako sa init ng ulo niya. Pinagmadali-madali akong pumunta dito sa opisina niya hindi pa pala tapos makipagtalo sa kausap niya." naghihimutok kong sabi
ONE HOUR EARLIER LINCON MOORE: "SPILL EVERYTHING DETECTIVE! sabihin ko sakin lahat ng detalye" matigas kong sabi sa imbestigador na aking binayaran. Nananatili pa rin akong nakaupo sa aking sasakyan at naghihintay sa balitang sasabihin ni Detective sa aking pinatrabaho sa kaniya. Bawat salitang kaniyang sinasabi ay tila nag-aapoy sa galit na naglalaban sa aking dibdib. Si Jillian, ang long-time girlfriend ko, ang babaeng itinuring kong katuwang sa buhay, ay may lihim na relasyon kay Bruce, ang sarili kong stepbrother. Paano niya nagawang ipagkanulo ang tiwala ko? Isang araw na lang ang natitira bago ang kasal namin, at bigla na lang siyang umatras. "FVCK , Thank you Detective. I sen now to your back account the payment for your work" sagot ko sa kaniya. Mainit ang ulo ko ng pumasok ako sa loob ng aking opisina. Habang pinagmamasdan ko ang kanyang larawan na nakadikit sa aking desk, nag-aalab ang galit sa aking puso. “Mali ang pinili mo, Jillian,” bulong ko sa sarili. "Walang kah
Inabot sa kanya ng isang farmer ang mikropono. Mahigpit niya itong hinawakan bago nagsimulang magsalita."Hi, Love!" Masuyong bati ni Theo, isang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi habang pabulong niyang sinagot ang tanong ko kung ano ang nangyayari. Napapalibutan na kami ng maraming tao, sabik na masaksihan ang sandaling ito."Karen, Love. Dalawang taon na ang lumipas mula nang ibigay mo sa akin ang iyong matamis na ‘oo,’ at araw-araw akong nagpapasalamat sa Diyos para doon. Mahal kita, at alam mo ‘yan. Salamat sa pagpapakita mo sa akin ng tunay na kahulugan ng pag-ibig. Salamat sa pagbabago mo sa pananaw ko sa buhay. Wala akong ibang gustong makasama kundi ikaw lang. Utang ko sa ‘yo ang lakas ng loob ko, lalo na sa mga panahong mahirap ang sitwasyon. Alam ng Diyos ang naging papel mo sa buhay ko. Mula sa isang lalaking walang direksyon ang buhay, isang lalaking puro gimik at pagwaldas ang alam gawin, isang lalaking puro pagpapasaway sa pamilya ngayon ay hindi ko na nakikita ang saril
Pagkalabas ko ng pintuan ng mansyon ng Laude, nakatanggap ako ng mensahe mula kina Mommy at Daddy." I'm proud of you, son, for standing up for your happiness," maikling mensahe ni Daddy pero ramdam ko ang lalim ng kahulugan nito. Napangiti ako, lalo akong ginanahan sa gagawin ko.Makalipas ang dalawang taon ng walang sawang panunuyo, sa wakas ay nakuha ko rin ang matamis na "oo" ni Karen. Nangyari ito noong June 25,2022, eksaktong 6 PM, sa paborito naming kainan sa Tomas Morato. Hinding-hindi ko makakalimutan ang gabing iyon—ang araw na tuluyang nagbago ang pananaw ko sa buhay.Sa loob ng dalawang taon bilang magkasintahan, masasabi kong sapat na ang panahong iyon upang hingin ko ang kamay ni Karen mula sa kanyang mga magulang. Mahal ko siya, at handa kong gawin ang lahat para sa kaligayahan niya. Kahit pa kalabanin ko ang sarili kong pamilya, wala akong pakialam.Ayon sa aming plano, dapat ay magkasama kaming babiyahe patungong Indonesia kasama ang kanyang pamilya. Ngunit nagdahilan
Ilang segundo munang natahimik si Tito Lincon matapos kong magsalita. "Hmmm, Theo, una sa lahat, masaya ako na ikaw ang naging karelasyon ni Karen. Bukod sa mahalaga ang pagkakaibigan namin ng mga magulang mo, mahal din namin si Karen, kahit hindi siya nagmula kay Tiffany. Buong puso namin siyang tinanggap bilang bahagi ng pamilya. Kaya tandaan mo ito kung masasaktan mo ang aking anak, ako ang unang hahanap sa'yo. Naiintindihan mo ba ako?" mariing sabi ng Daddy niya."Naiitindihan ko po ang ibig niyong sabihin. Pinapangako ko, pero gagawin ko ang lahat para sa ikaliligaya ni Karen," sagot ko nang seryoso."Kung gayun, our answer is yes! Binabasbasan namin ang plano mo," nakangiti niyang sabi."Naku, thank you po talaga, Tito, Tita!" masayang tugon ko. Ipinaliwanag ko rin ang aking plano kung kailan at saan ko balak mag-propose. Kinuntsaba ko na rin si Alex, ang kaibigan ni Karen, para tumulong sa mga detalye ng mangyayaring event na ito.Kinagabihan, matapos silang pumayag, agad kong
Bago kami maghiwa-hiwalay, nagpasalamat ako sa kanila habang sumakay kami pabalik sa aming sasakyan. “Thank you, Theo. Sobrang nag-enjoy ako. Ang saya ng pamilya mo! Medyo scary nga lang talaga ang lolo mo, pero sabi n’yo nga, normal lang sa kanya ’yun,” sabi ko kay Theo habang nagmamaneho siya pabalik sa bahay ko. “Masasanay ka rin kay Master. Hahaha. At saka, huwag mo siyang tatawaging ‘Lolo’ sa susunod, gusto niya ‘Master’ ang itawag mo sa kanya. Pakiramdam niya kasi bata pa rin siya,” bilin niya sa akin. Tumango lang ako at sumang-ayon. Natapos ang gabi namin nang masaya. Agad din siyang umalis matapos akong maihatid dahil inaantok na rin siya sa dami ng alak na nainom namin. AFTER 2 YEARS Maagang gumising si Theo ngayong araw para sa isang mahalagang plano na matagal na niyang pinaghandaan. Simula nang makilala niya si Karen, marami nang nagbago sa kanyang buhay—hindi lamang sa trabaho kundi pati na rin sa personal niyang pananaw. Natutunan niyang pahalagahan ang mga tao
Lahat ng atensyon ay napunta sa pagbaba ng matandang tinutukoy nilang “Master.” “Andiyan na si Master!” sigaw ng mga batang pamangkin ni Theo habang nagtatakbuhan papunta sa entrada ng mansyon. “Master? Sinong Master?!” tanong ko sa kanilang ng may pagtataka. “Hahaha! Si Lolo ’yun. Gusto niya kasing tinatawag siyang Master dahil lagi niyang ikinukuwento sa amin na noong kabataan niya, isa siya sa pinakamagaling pagdating sa babae at naging Master ng isang negosyong sobrang umunlad noong early ’70s. Kaya may ganito kaming buhay ngayon. Pero kung anong business iyon, walang nakakaalam. Hahaha!” paliwanag ni Michael, na sinang-ayunan naman ng iba pa niyang mga pinsan. Bumulong naman sa akin si Mae, “Maghanda ka, Karen! Huwag kang matakot sa Lolo namin, at sana hindi ka mabigla pagkatapos kang ipakilala ni Theo sa kaniya.” Napatingin ako sa kanya, at nginitian niya lang ako, dahilan para lalo akong kabahan. Hindi ko alam kung paano ko haharapin si Master mamaya. Pagbaba nito,
Matapos kong mag-ayos, dumating si Theo sa bahay nang eksaktong 7:30 PM. Habang bumababa siya ng kotse, hindi ko maiwasang humanga sa porma niya. Nakasuot siya ng dark blue suit na bumagay sa kaniyang matangkad at matipunong pangangatawan. Sa isang iglap, naramdaman kong kumakabog ang puso ko.“Bakit parang natulala ka diyan?” nakangiti niyang tanong habang tinutulungan akong sumakay sa sasakyan.“H-Ha? Wala! Tara na,” sagot ko, pilit tinatago ang pamumula ng aking pisngi.Habang nasa daan, ramdam kong tahimik ako at hindi mapakali. Napansin ito ni Theo at hinawakan ang aking kamay. “Relax ka lang, Karen. Wag kang mahiya. I know my family can be intimidating, pero I’m here with you, okay?”Napangiti ako at hinayaan siyang hawakan ang kamay ko. “Thanks, Theo. Hindi lang kasi ako sanay sa ganito.” Dumiretso na muna ako sa Contis para bumili ng cake na maari kong dalhin bilang presents sa pamilya ni Theo."Karen wag kang mabibigla sa lolo ko kung sakalaing may sabihin siyang hindi kana
Pagkasara ng gate, hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang papalayong sasakyan ni Theo. Tahimik ang paligid, pero sa loob ko, parang may nagkakagulong mga emosyon na hindi ko maintindihan. Bumalik ako sa loob ng bahay at inabutan ko si Mommy at Jennifer na nakaupo sa sofa, parehong nakatingin sa akin na para bang hinihintay akong magsalita.“Anong nginingiti-ngiti mo diyan?” tanong ni Jennifer na may malisyosong tingin.“Wala ah,” pagtatanggi ko, pero alam kong hindi ako makakaligtas sa kanila.“Karen, anak,” singit ni Mommy, may lambing sa kanyang tinig. “Mukhang iba na ang kinang sa mga mata mo. Ano ba talaga ang nararamdaman mo kay Theo?”Umupo ako sa tabi nila at napabuntong-hininga. “Ewan ko, Mommy. Hindi ko rin maintindihan. Ang bilis kasi ng mga pangyayari. Parang kailan lang, iniisip ko na wala siyang alam sa negosyo, na spoiled brat lang siya… pero iba pala siya sa inaakala ko.”Nagtinginan si Mommy at Jennifer, parehong tila kinikilig para sa akin.“Eh kung gus
Pinuntahan ito ni Jennifer at ilang sandali lang ay bumalik siya sa sala, may kakaibang ngiti sa kanyang mukha.“Ate, may bisita ka. Si Kuya Theo,” mahinhin niyang sabi, pero halata ang kilig sa kanyang tono.Napakunot-noo ako. “Huh? Wala naman kaming usapan.” Lumingon ako kay Mommy at nakita kong napapangiti siya habang sumisimsim ng kanyang tsaa.“Sige na, anak. Puntahan mo muna siya. Baka may kailangan,” sabi ni Mommy na parang may kung anong iniisip.Lumabas ako sa aming sala at agad kong nilapitan si Theo na nakatayo sa harap ng gate, may nakakalokong ngiti sa kanyang mukha.“Oh, bakit Theo? May nakalimutan ka ba? Wala naman tayong usapan ngayon, ah?” Nagtataka kong tanong, pero sa loob-loob ko, may kung anong kaba ang bumabalot sa akin.Ngumisi siya, pero seryoso ang kanyang mga mata. “Nasan sila Tita at Tito?”Mas lalong lumalim ang aking pagtataka. “Kinakabahan ako sa’yo. Ano bang pakay mo, Theo?” Inis kong tanong, pero may halong curiosity.Natawa siya at napakamot ng ulo. “H
KAREN POVSa ilang araw na pananatili namin sa Indonesia ni Theo, naramdaman ko ang paglalim ng aming samahan. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ka-natural ang pagsasama namin sa loob ng mahabang panahon. Simula noong dumating kami rito, unti-unti kong nakita kung paano niya niyayakap ang mundong ginagalawan ko—ang mundo ng negosyo, pakikitungo sa mga supplier, at pagtiyak sa kalidad ng mga produkto. Napagtanto kong mali ang mga kwento at sabi-sabi tungkol sa kanya.Sa mga nakalipas na taon, lagi kong naririnig mula sa iba ang kaniyang pangalan, na si Theo Laude ay isang spoiled brat—isang taong lumaki sa karangyaan at walang direksyon sa buhay. Ngunit ngayong kasama ko siya, ibang-iba ang nakita ko. Nandito siya, nagpupursige at nagpapakita ng determinasyon para matutunan ang bawat aspeto ng aming negosyo. Sa bawat araw na magkasama kami, napansin ko ang kanyang pagbabago—mula sa isang taong walang pakialam patungo sa isang taong puno ng dedikasyon at malasakit sa kanyang ginagaw