Hindi ko lubos akalain na si Jeriko ang nagsend ng litratong iyon, pero kailangan ko bang mag overthink ng ganito? Puwede naman na ginawa niya iyon dahil nakuha niya lang ang pictures at gustong ipaalam sa amin. Ngunit napaka lame naman ng excuse na iyon. Bakit hindi nya pa dinerekta kay Dreyk kung may alam siya? Bakit isesend niya pa sa akin ng gano’n? Pero kasi… Ahh! Ang gulo naman nito. Nalaman ko na lang ang nangyari kay Jeriko mula kay Zusie, tinawagan daw kasi siya nito upang manghingi ng tulong upang makausap ako. At isang malaking bakit ulit ‘yon.Bakit hindi kay Dreyk ko unang nalaman ang nangyari. Jeriko is his closed friends and secretary too. Impossible naman na nakalimutan niyang ikwento iyon sa akin. Isa pa’y ang utos sa akin ni Dreyk na ‘wag munang lalapit kay Jeriko hangga’t wala pa siyang nakakalap na matibay na ebidensiya na wala nga itong kasalanan sa nangyari. Kung wala ba talaga siyang alam o kinalaman sa scandal namin noon. Then natakot din kasi ako kay Jeriko
“Akala ko ba ay susubukan mo, ha? Umaasa kaya yong tao na makakausap ka niya.” Panay ang panenermon sa akin ni Zusie pagdating sa Botique. Sinabi ko kasi rito na baka hindi ko mapagbigyan si Jeriko sa gusto niya. Una ay sinabihan na ako ng asawa ko na ‘wag makikipag-usap rito dahil baka mamaya ay kung ano pa ang magawa raw nito sa akin. At pangalawa, naguguilty na agad ako sa gagawin ko na ‘yon kung itutuloy ko man. “May importante nga raw siyang sasabihin sa ‘yo,” dugtong niya pa. Napaisip ako, gaano ba kasi ka importante ‘yon? “Hindi niya ba puwedeng sabihin sa tawag na lang, o di kaya ay text?” “Bakla naman eh, kung puwede siguro ay gano’n na lang ang ginawa niya. Ang kaso ay hindi kasii gusto ka nga niyang makaharap.” “Bakit ba, atat na atat ka na magkita kami? Alam mo na ba kung ano ang sasabihin niya?” Nahihiwagahan din kasi ako sa kaniya eh. Panay niyang pamimilit sa akin, na para bang may nalalaman siya na hindi ko alam. “H-hindi, concern lang ako do’n sa tao,” aniya.“E
Hindi ako nakasagot sa sinabi ni Leon, ano rin ang nalalaman niya? At ano ang sinasabi niya sa patungkol sa alam ng asawa ko at ni Jeriko? Imbes na tatayo na ako at iiwan siya ay naintriga pa ako sa huli nyang binitiwan na salita. Kaya naman muli akong bumalik sa aking pagkakaupo at nagsalita, “Hindi ko na alam kung ano ang iisipin sa ‘yo, Leon. Napakarami mong sinasabi gayong hindi mo naman ako personal na kakilala, kami.” “Alam ko, hindi ka agad maniniwala sa akin, pero bakit hindi mo subukan na pagbigyan ang hiling ko, Selene, para makita na mapagkakatiwalaan mo ‘ko.” Nanatili akong tahimik sa loob ng dalawang minuto, nakapaskil ang mga mata ko sa kalsada, sa labas ng coffee shop. Wala nga namang mawawala kung susubukan ko, kaso… “Kung maging buo ang isipan mo tungkol sa sinabi ko ay tawagan mo ‘ko. Puwede kitang tulungan. Magagawan ko ng paraan na hindi malaman ng asawa mo kung ano man ang nais mong gawin, katulad niya ay marami din akong koneksyon Selene,” anito. Nakatitig
“Wife, kanina ka pa ba riyan?” Kabang-kaba si Dreyk sa biglang pagsulpot ng kaniyang asawa sa kanilang silid. Ni wala man lang siyang narinig na kahit anong ingay sa pagdating nito. Kung hindi pa siya tinawag ni Selene ay hindi pa siya magtitino sa katuliruan niya. “Huh? Hindi naman, kakapasok ko lang din,” sagot ni Selene. “Dinalhan lang kita ng kape, mukhang magpupuyat ka na naman kasi eh,” Dugtong pa nito. Tila nabunutan naman ng tinik ang lalaki ng malaman ang pakay ng asawa, mabuti na lang at wala itong narinig na kung ano dahil panigurado hindi magiging maganda ang outcome ng lahat. “T-thank you, wife,” sabi naman din niya. Kinuha nito ang baso sa kamay ng asawa t ipinatong ang mainit pa ngang kape sa kaniyang lamesa. Ngayon lang si Dreyk nakaramdam ng labis na pagkakaba sa dibdib niya. Iba kasi ang tama niya kay Selene, ang babae ay hindi katulad ng iba na nakilala niya. Mayroon talagang tinatawag na Love factor sa pagitan nila. “Welcome, hubby. Basta kapag may kailangan k
Dahil kilala na rin ako sa Opisina ni Dreyk bilang asawa niya ay hindi na ako nahirapan na makapasok sa kumpaniya. Sa lahat ng nakakilala sa akin, panay pag Good morning at pagbow ang ginawa nila. Ayaw ko namang magmukhang snob kahit pa nagmamadali ako na mapuntahan si Dreyk at malaman kung ano ang kalokohan na ginagawa nito, kaya naman binalikan ko na lang sila ng pag ngiti. “Good Morning ma’am, gusto niyo po bang tawagan ko si Sir at sabihin na narito kayo?” Pagkarating sa elevator ay nakasabay ko ang Marketing manager na si Ms. Karen. “Huh? No, hindi na. Hindi kasi niya alam na pupunta nga ako rito, gusto ko kasi siyang isorpresa.” sabi ko, mabuti na lang at nagbitbit ako ng lunch box, pang alibi pa. Tumango-tango si Ms. Karen sa ‘kin, “Gano’n po ba, ma’am? Naku, ang sweet niyo naman po.” Hindi na ako sumagot, nginitian ko na lang siya at naghintay na makarating ako sa Opisina ni Dreyk. Ngunit ilang sandali lang ay may naisip ako na itanong sa kaniya. “Excuse me, puwede ba ‘
“So, bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?” Matapos kong makausap si Tiffany sa cellphone ay saka ko lang nlaman ang nangyari sa kaniya. Nang madala si Jeriko sa presinto ay wala na pa lang nag-alaga sa kaniya. Kaya naman ngayon ay sinusubukan niyang kausapin si Dreyk upang makahingi ng pabor dito. Kinuwestiyon ko siya kung bakit hindi niya pinaalam na lang sa pamilya niya ang nangyari, ngunit umiyak lang ito at sinabi na natatakot siya. Ngayon ay ang asawa ko na ang binalingan ko ulit upang mapakinggan ang isasagot niya sa akin. “Ahm, Wife…” “Bakit ba nahihirapan kang umamin ha?” “U-umamin na ano?” tanong niya sa akin. “Na ano pa ba? Na tinutulungan mo siya lalo na at wala si Jeriko. Alam mo hubby, wala namang magiging kaso sa akin ‘yon. Naging kaibigan mo pa rin naman siya, lalo na no’ng wala pa ako sa buhay mo. Oo, nainis ako sa kaniya dati, pero ibang usapan naman kasi ito. Wala siyang mapupuntahan at mas lalo na walang mag-aalaga sa kaniya. Siguro nga may mali na nagawa s
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa pinaggagawa ni Selene. I already told her na lumayo na siya sa asawa niya kung ayaw niyang mas masaktan pa. Marami na itong itinatago sa kaniya. Ngayon naman, she still refused to talk to Jeriko, which is her chance na malaman ang sikreto ng asawa niya for having a baby to someone else. At ang pinaka masaklap pa ngayon ay ang pagpapabalik-balik niya sa Ospital at pag-aalaga sa babae na naanakan ng kaniyang asawa. Does she know the truth, at ngayon ay nagpapakabayani siya para i-save ang babaeng iyon? “Good afternoon, sir Hernandez.” “Hi. Good afternoon,” pagbati ko rin sa mga nurses na nakasalubong ko sa hallway. Pabalik na ako sa Duty, kagagaling ko lang sa lunch kasama ay ilan sa mga may matataas na katungkulan din sa Ospital nang matanaw ang pigura ng mag-asawang Sebastian. For the third time this week ay napaka consistent nila sa pagdalaw sa Ospital, na para bang ang pasyente nila ay isang malapit na kamag-anak. Naghintay ako sa pagbuka
“Oh, hubby? Bakit ang tagal mo?” bungad ko kay Dreyk. Ipinark lang naman niya ang sasakyan pero inabot na siya ng halos 20 minutes bago nakarating sa silid ni Tiffany. Narito na naman nga ulit kami sa Ospital para sa daily dalawa kay Tiffany. Hindi naman kami nagtatagal kapag napupunta rito. Two hours ang pinakamatagal na stay ko para lang matulungan si Tiffany. Hindi naman sa hindi niya kaya pero gusto ko kasi ang ginagawa ko. Isa pa, naging mabuti rin naman si Jeriko kahit na ano pa ang nangyari. “Ah, sorry wife, dumaan lang din kasi ako sa nurse station para i-settle ang bills. Mamaya ay puwede nang makauwi si Tiffany,” aniya. Napangiti ako, pero hindi si Tiffany. “Huh? Uuwi ako? Pero saan?” tanong naman niya. Nangunot ang noo ko. Wala ba siyang matitirhan talaga As in? “Sa dati niyong tinutuluyan ni Jeriko-” “NO, Dreyk! Ayaw ko do’n, paano kung bigla na lang siyang mapunta doon? Tapos ay saktan na naman niya ako? No, paano naman ang anak ko?” Nakaramdam ako ng awa sa kaniy
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa