“Dreyk, kailangan nating umalis.” Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Jeriko. Aalis? At saan naman kami pupunta, ngayong nasa gitna ako ng pagtatrabaho. Ilang oras na lang ay may meeting pa ako with some investors kaya hindi maaaring umalis. Kung ang pagsama nga sa asawa ko sa mall ay hindi ko na nagawa, eh. “What are you, talking about?” “Tiffany is in Hospital, masyadong maselan ang pagbubuntis niya Dreyk. Dinugo na naman siya,” puno nga ng pagkataranta ang boses ni Jeriko, desperadong-desperado itong makaalis ora mismo. “What?” maging ako ay napatayo na rin sa kinauupuan ako. I was shocked, and there is something inside me na kinabahan sa balita niyang ‘yon. “What are we gonna do? Maraming nakaline up na kailangang matapos ngayong araw! F*ck!” Napasapo ako sa buhok ko, thinking a solution.“Puwede bang mauna na lang ako? Sumunod ka kapag kaya mo na?” suhestiyon ni Jeriko sa akin.“Yeah sure, much better. SIge na, umalis ka na. Balitaan mo ‘ko kung ano’ng nangyari.”I can’t
Sinubukan kong tawagan si Dreyk habang nasa daan kami pauwi ng bahay. Sa mall na kami mismo naghiwalay ni mama matapos ang malakasang paglalakwatsa namin. Hindi pa naman tuluyang gabi pero may kadiliman na ang kalangitan. “Sobrang saya ko ngayong araw.” ani ko sa sarili. May driver ako kaya hindi naging mahirap ang pag-uwi sa bahay, ngunit wala pa si Dreyk doon. Napasimangot ako dahil kanina pa nga ito hindi sumasagot sa mga tawag ko sa kaniya. “Sobrang busy kaya niya?” “Ah! Si Jeriko na lang ang tatawagan ko.” Sinubukan ko nga, ngunit kahit ito ay hindi rin sumasagot. “Baka busy nga talaga, ang mabuti pa ay i-surprise ko siya. Ano ba ang magandang iluto ngayon?” Nagpatulong ako sa aming maid kung ano ang masarap na lutuin, magpapaturo na rin ako kung papaano. Namili nga ako sa guide book ba iniabot sa akin ni Manang Amelia at ang napili ko ay roasted shrimp at kare-kare. Ang sabi niya’y medyo mahaba ang proseso ng pagluluto no’n, pero ayos lang, kung para naman sa taong mahal
“Sa’n ka galing?” Nagulat ako sa naging bungad sa akin ni Selene pagkapasok ko pa lang sa bahay. Nakasalikop ang mga kamay niya, habang ang isang paa ay panay ang paglikha ng tunog sa tiles naming sahig. Walang positive expression sa kaniyang mukha, salubong ang mga kilay nito habang kagat ang kaniyang pang-ibabang labi. Napa-tss ako sa kadahilanang hindi ko pa alam kung ano ang irarason talaga sa kaniya. Mukhang hindi naman siya naniwala sa rason na ibinigay ni Jeriko kagabi, malas lang kasi’y sa sobrang pagmamadali ko’y naiwan ko pa ang cellphone sa Opisina. Alam ko kung saan nanggagaling ang galit niya ngayon, kung sanang nakapagtext o tawag man lang sana ako’y tapos ang problema ko ngayon. “Tinatanong kita Dreyk, saan ka galing?” Mas lalong dumiin ang boses niya. “I’m sorry wife kung hindi ako nakapagpaalam sa ‘yo,’ naglakad ako papalapit sa kaniya, sinubukan ko siyagng hawakan pero sadyang nagiging mailap siya sa akin ngayon. Panay ang iwas niya sa kahit na ano’ng pilit ko p
“Hindi nga? Magpapakasal ulit kayo ni Dreyk?” bulalas ni Zusie ng ibalita ko sa kaniya ang tungkol doon. Halos magtatalon pa nga siya sa tuwa dahil sa wakas daw ay makakaranas na siya paano maging isang bridesmaid. “Oo nga, ang kulit mo naman, eh.” Natatawa na rin ako sa kaniya. “Congratulations ma’am,” maging ang empleyado namin sa botique ay binati na rin ako. “Thank you, guys. Imbitado kayo, ha,” sabi ko pa. “Hmm. Kainngit ka naman girl, ako kaya kailan makakapagpakasal? Kahit one time na kasal lang, ayos na sa akin ‘yon.” Panay na ang pagdadrama ni Zusie simula ng malaman nga niya ang tungkol sa kasal. “Akala mo naman ‘to, hindi ka namang tatandang dalaga no, sa ganda mo bang ‘yan. Maghintay ka lang muna kasi.” Binigyan ko siya ng advice na akala mo naman ay isa akong expertise sa ganoong bagay. Tinanong ko naman sa kaniya ang tungkol sa ka-live in niya, at ang sabi nya ay naghiwalay na sila pagkauwi niya agad ng makilala si Leon. Bigla raw siyang natauhan sa tunay na tak
“Kamusta naman si Tiffany?” Narito na naman ako sa Saint Luke Hospital kahit pa hindi pa rin naaalis ang guiltness ko sa nagawa kay Selene. Mabuti na lang talaga at nakinig ako sa ginawang payo ni Jeriko sa akin. “Ayos naman na siya, kailangan lang niya ng pahinga at magpalakas. Sa mga susunod na araw ay bed rest muna siya.” Tumango ako. Hindi pa nga nakakauwi si Jeriko mula kagabi kaya naman tinanong ko siya kung kailangan niya ba munang magshower o magpalit ng damit. Ako na muna ang bahala kay Tiffany. Lunch break naman, puwede akong malate sa pagbalik. “Ayos lang ba sa ‘yo? Baka naman kailanganin ka sa Opisina bigla?” “Don’t worry about me, kinausap ko si Director Ramos para punuan ang presensiya ko kung sakali man. Kaya sige na, kumain at magpalit ka na muna.” Tinapik ko sa balikat ang aking kaibigan. Heto na lang din ang magagawa ko despite the favor he will be doing for me in the future. Nang makaalis nga siya’y si Tiffany naman ang tinungo ko, tulog ito habang inaayos k
“D-dreyk? Dreyk, stop it!” Nagulantang ako sa biglang pagsulpot ni Dreyk sa harapan namin, at ang malala pa ay bigla na lang niyang sinuntok si Leon. “Dreyk…” Hindi lang basta isang suntok ang binitiwan niya, umabot pa hanggang tatlo mabuti na lang at ‘yong panghuli ay hindi na dumapo pa sa mukha ni Leon. “Ano’ng ginagawa mo, ha? Lying your hand on my wife.” Shocks, mukhang alam ko na kung bakit. “Hubby, tama na ano ba!” Dumating naman agad ang security at umawat sa gulo. Ako naman ay nakahawak na sa baywang ng asawa ko. “Ikaw, ano bang problema mo? I am not doing anything.” Sumagot na si Leon sa ipinaratang sa kaniya ni Dreyk. Mahirap kontrolin ang temper ni Dreyk kapag ganito. “Ikaw ang problema ko, do not cross the line man kung ayaw mong mapat*y kita!” Bigla akong natakot sa binitiwang salita ni Dreyk beacause he can do it if he just want. “Dreyk, tama na.” Nagpupumilit pa ngang makalapit si Dreyk kay Leon pero dahil sa ang Doktor na rin ang umiwas ay wala na siyang na
Ginagamot kong mag-isa ang pasa na nakuha ko mula sa suntok ng asawa ni Selene. Nagkaroon lang naman ng kaunting pagdugo sa aking labi. Napapapikit nga ako dahil sa kaunting hapdi na dala niyon sa akin. Sa harap ng maliit na salaming nasa aking desk ay mariin kong idinadampi ang cold compress bag. Ano bang balak ng lalaki na ‘yon, basagin ang mukha ko? Natigil nga ako sa paggagamot sa sarili ng bumukas ang pintuan ng aking Opisina’t pumasok ang aking secretary saying na malapit ng magsimula ang meeting ko with the board directors ng Ospital. “Sige, susunod na lang ako,” sabi ko nang nakangiti rito. “Sige ho, sir.” Itinabi ko na ang compress bag at inayos ang sarili. Hindi puwedeng maipagpaliban ang meeting na ito kaya kailangan kong ayusin ang sarili ko kahit na alam ko na naman ang mangyayari. Nasa kalagitnaan na ng meeting nang bigla ko na lang din naisip ang isang bagay. Ano nga ba ang ginagawa ng asawa ni Selene dito? No’ng isang araw ko pa siya napansin. Does he have any b
Tuwang-tuwa si Mrs. Gina Sebastian sa ibinalita sa kaniya ng kaniyang manugang. Sa wakas ay magkakaroon na rin ng church wedding ang dalawa. Sa unang kasal ng anak niya ay hindi siya dumalo dahil sa sama ng loob dito. Inabot pa ng buwan ang pakikipagmatigasan niya sa anak at sa napangasawa nito. Umabot pa nga sa pagkakataon na inalok na niya ng pera ang manugang para lang iwanan nito si Dreyk. Lumobo ang pa ang galit niya dahil sa mga ipinapasok ni Liset sa kaniyang isipan tungkol kay Selene. Hanggang sa siya na mismo ang tumuklas ng tunay na kwento. Nang mapanood niya ang laman USB drive na ibinigay ng kaniyang tauhan ay biglang nagbago ang kaniyang pananaw. Hindi lang kasi basta simpleng video iyon, ang laman ay tila isang viewing sa simula at katapusan ng kwento kung papaanong nagkaroon s*x video ang anak at si Selene. Doon niya naintindihan na wala naman talagang kinalaman ang babae sa pagkakasangkot ng kaniyang anak sa scandal na ‘yon. Kung sana’y noon niya pinanood hindi sana
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa