“D-dreyk? Dreyk, stop it!” Nagulantang ako sa biglang pagsulpot ni Dreyk sa harapan namin, at ang malala pa ay bigla na lang niyang sinuntok si Leon. “Dreyk…” Hindi lang basta isang suntok ang binitiwan niya, umabot pa hanggang tatlo mabuti na lang at ‘yong panghuli ay hindi na dumapo pa sa mukha ni Leon. “Ano’ng ginagawa mo, ha? Lying your hand on my wife.” Shocks, mukhang alam ko na kung bakit. “Hubby, tama na ano ba!” Dumating naman agad ang security at umawat sa gulo. Ako naman ay nakahawak na sa baywang ng asawa ko. “Ikaw, ano bang problema mo? I am not doing anything.” Sumagot na si Leon sa ipinaratang sa kaniya ni Dreyk. Mahirap kontrolin ang temper ni Dreyk kapag ganito. “Ikaw ang problema ko, do not cross the line man kung ayaw mong mapat*y kita!” Bigla akong natakot sa binitiwang salita ni Dreyk beacause he can do it if he just want. “Dreyk, tama na.” Nagpupumilit pa ngang makalapit si Dreyk kay Leon pero dahil sa ang Doktor na rin ang umiwas ay wala na siyang na
Ginagamot kong mag-isa ang pasa na nakuha ko mula sa suntok ng asawa ni Selene. Nagkaroon lang naman ng kaunting pagdugo sa aking labi. Napapapikit nga ako dahil sa kaunting hapdi na dala niyon sa akin. Sa harap ng maliit na salaming nasa aking desk ay mariin kong idinadampi ang cold compress bag. Ano bang balak ng lalaki na ‘yon, basagin ang mukha ko? Natigil nga ako sa paggagamot sa sarili ng bumukas ang pintuan ng aking Opisina’t pumasok ang aking secretary saying na malapit ng magsimula ang meeting ko with the board directors ng Ospital. “Sige, susunod na lang ako,” sabi ko nang nakangiti rito. “Sige ho, sir.” Itinabi ko na ang compress bag at inayos ang sarili. Hindi puwedeng maipagpaliban ang meeting na ito kaya kailangan kong ayusin ang sarili ko kahit na alam ko na naman ang mangyayari. Nasa kalagitnaan na ng meeting nang bigla ko na lang din naisip ang isang bagay. Ano nga ba ang ginagawa ng asawa ni Selene dito? No’ng isang araw ko pa siya napansin. Does he have any b
Tuwang-tuwa si Mrs. Gina Sebastian sa ibinalita sa kaniya ng kaniyang manugang. Sa wakas ay magkakaroon na rin ng church wedding ang dalawa. Sa unang kasal ng anak niya ay hindi siya dumalo dahil sa sama ng loob dito. Inabot pa ng buwan ang pakikipagmatigasan niya sa anak at sa napangasawa nito. Umabot pa nga sa pagkakataon na inalok na niya ng pera ang manugang para lang iwanan nito si Dreyk. Lumobo ang pa ang galit niya dahil sa mga ipinapasok ni Liset sa kaniyang isipan tungkol kay Selene. Hanggang sa siya na mismo ang tumuklas ng tunay na kwento. Nang mapanood niya ang laman USB drive na ibinigay ng kaniyang tauhan ay biglang nagbago ang kaniyang pananaw. Hindi lang kasi basta simpleng video iyon, ang laman ay tila isang viewing sa simula at katapusan ng kwento kung papaanong nagkaroon s*x video ang anak at si Selene. Doon niya naintindihan na wala naman talagang kinalaman ang babae sa pagkakasangkot ng kaniyang anak sa scandal na ‘yon. Kung sana’y noon niya pinanood hindi sana
“Ohh… Ahh..” I can’t stop myself from moaning as Dreyk is pleasuring me by his kisses. He now pinned me on the cars door, massaging my bo*b*es while kissing my nape. “Ohh, gosh.” “You like it?” “Yeah, hubby, please give me more.” “You teased me so eagerly wife,” he was saying it into my ears, kissing me under my earlobe. “This is my love language for you, hubby.” He smirk. “Such a nasty girl,” he said then kissed me on my lips. We passionately kissed and hugged it other. I love Dreyk’s kisses, it brings me to heaven everytime he touches mine. “Your lingerie fits you wife, I wanted to f*ck you hard seing you on this.” Dreyk’s fingers run down to my bre*st, navel and then to my flower. “Ohhh…” Ang sarap ng paghagod niya sa pagitan ng aking hita. “Want this?” He asked, teasing me more. “I want it hubby, r*b it please. Your hands are good, too.” Hindi ko mapigilang hindi mapaigtad sa pagpasok ng kaniyang kamay sa loob ng suot ko. He found my cl*toris, rubs it slowly, pleas
“So, ano nang balak mo ngayon, bakla? Ano na ba talaga ang kukunin mong bridesmaid?” Kanina pa na naman nangungulit si Zusie tungkol sa bagay na iyon at nakailang ulit na rin ako kakasabi sa kaniya ng oo. “Alam mo, kung ayaw mo ay ‘wag na lang, Zusie, paulit-ulit ka na kasi. Hindi na rin nakakatuwa.” Hindi natuloy ang paglabas dapat namin ng byenan ko kahapon kaya ngayon na lang. Paano ba naman ay sumakit ang katawan ko kinaumagan ng matinding bakbakan namin ni Dreyk. Dilig na dilig ang katawang lupa ko. “Heto naman, hindi na mabiro eh. Sige na nga, ako na ang bridesmaid mo.” Kinikilig niya pang sabi habang nakapulupot na naman ang kamay niya sa braso ko. Sa mall ulit kami magkikita ni mama, sabi niyang nakapagpaeserve na siya ng slot ka kakilala niyang wedding planner. Nasabi ko na rin ito kay Dreyk at approve niya kung ano ang maibibigay na suhestiyon ng kaniyang mama. Ani pa nga nito na may gusto niya na mama niya ang kasama ko, dahil sa lawak daw ng alam nito sa industriya ng
Nakauwi na ako sa bahay ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa isipan ko ang lalaki na nakita ko kanina sa harapan ng Tali’s Botique. Pamilyar ang lalaki na ‘yon parang nakita ko na siya somewhere hindi ko lang alam kung saan ba o kailan.Kanina pa ako nag-iisip kung bakit ganoon na lang ang pagtitig niya sa akin kanina, wala naman akong nakakagalit since then. Sa bar naman… halos lahat ng naging client ko do’n ay in good terms lahat.“Hmmp. Ayaw ko na nga lang ma-stress, baka naman nagkamali lang ako ng interpretation sa kaniya,” ani ko.Ipinagpatuloy ko na nga lang ang pagluluto nang dinner, kaunting minuto na lang ay darating na si Dreyk. Sa akin muna ang toka sa bahay dahil three days off nga ang ibinigay ko sa aking mga kasambahay.Beep!Napalingon ako sa aking phone, si Dreyk siguro ang nagtext, sa isip ko. Pinatay ko saglit ang stove para i-check kung para saan ang text message.“Kailangan niya pa bang magtext talaga?” NApangiti ako. Ngunit bago ko pa nga mabuksan an
“Makakauwi na tayo, Tiff.” Masaya kong bungad kay Tiffany pagkagaling ko sa nurse station upang ayusin ang Hospital bills namin sa nakalipas na apat na araw sa paglagi doon. Naabutan ko siya na nakatutok sa kaniyang cellphone, ni hindi niya pa ata narinig ang sinabi ko. Nilapitan ko si Tiffany, sinilip kung ano ang tinitignan nito. At laking gulat ko nga nga tumambad sa akin ang ilang litrato ni Selene, hindi lang basta simpleng litrato iyon. Walang saplot ang asawa ni Dreyk habang nakahiga sa isang lamesa, at mayroong lalaki na nakatalikod mula sa camera, wala rin itong suot na damit. Saan niya galing ‘yon? Mabilis kong inagaw sa kaniya ang cellphone at in-scroll kung may iba pang litrato doon. “Jeriko, amin na ‘yan!” Tila ba nagulat siya sa pagdating ko at lalo na sa pagkuha ko sa telepono niya. “Jeriko.” Pilit niyang inaabot ‘yon, ngunit dahil sa mas matangkad ako sa kaniya ay wala siyang naging lakas para makuha sa akin iyon. “Saan ‘to galing, Tiff? Bakit mayro’n ka nito?”
Hindi ko lubos akalain na si Jeriko ang nagsend ng litratong iyon, pero kailangan ko bang mag overthink ng ganito? Puwede naman na ginawa niya iyon dahil nakuha niya lang ang pictures at gustong ipaalam sa amin. Ngunit napaka lame naman ng excuse na iyon. Bakit hindi nya pa dinerekta kay Dreyk kung may alam siya? Bakit isesend niya pa sa akin ng gano’n? Pero kasi… Ahh! Ang gulo naman nito. Nalaman ko na lang ang nangyari kay Jeriko mula kay Zusie, tinawagan daw kasi siya nito upang manghingi ng tulong upang makausap ako. At isang malaking bakit ulit ‘yon.Bakit hindi kay Dreyk ko unang nalaman ang nangyari. Jeriko is his closed friends and secretary too. Impossible naman na nakalimutan niyang ikwento iyon sa akin. Isa pa’y ang utos sa akin ni Dreyk na ‘wag munang lalapit kay Jeriko hangga’t wala pa siyang nakakalap na matibay na ebidensiya na wala nga itong kasalanan sa nangyari. Kung wala ba talaga siyang alam o kinalaman sa scandal namin noon. Then natakot din kasi ako kay Jeriko
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa