Chapter 4. TRUE COLORS 2

Gunther POV

“Shit!” I groaned, habang hawak ang nasa pagitan ng mga hita ko. The hell with this woman.

Sinusubukan niya talaga ako, bago pa niya maabot ang doorknob ay nahatak ko na ang kanyang kanang braso. Nagpumiglas ito ng buong lakas hanggang humandusay kami pareho sa sahig.

“Damn it! Gusto mo talaga mapadali ang buhay!!!” Gigil ko sabi, ngunit patuloy pa rin ito sa pagtulak sa akin gamit ang kamay at paa.

“Let me go, please!” she begged.

Her Italian accent sound sexy to me, kahit sa pagsasalita niya ng Tagalog ay iba ang dating sa aking tainga. To prevent her from fighting, I pinned her down and securely grasped her both hands above her head with my left hand.

She still refuses to give up and I lost my temper kaya naman, I stabbed the knife to the floor close to her neck. Nanlaki ang bilugan niyang mga mata at tumigil sa panlalaban. Nadaplisan ko ang kaniyang balat kaya dumugo ito.

“P-please, don’t kill me,” umiiyak nitong sabi.

Nang biglang tumunog ang kaniyang cellphone. “Esmeralda sta chiamando..”

Paulit-ulit ang tunog na nagmumula sa cellphone na kinainisan ko. I stared at her intently, waiting for her to explain the meaning of the loud sound.

“E-Esmeralda is c-calling.” She closed her eyes tightly.

“It’s sad that you can’t say goodbye to her,” I said and raised my right hand with a knife.

“No! per favore dammi un'altra possibilità!” wika niya pagdilat ng mga mata.

“Wala akong maintindihan.” Staring her teary eyes.

“Please, forgive me. Give me a chance, ‘di na ako tatakas,” umiiyak na namumula ang mukha na sabi nito.

But the cellphone keep ringing at naririndi na ang tainga ko. I placed the knife to her throat, “I don’t give second chance.”

“Please, I promised this time never to do such a thing that you don’t approved.”

I see fear in her eyes, I removed the knife and released her hands. Pagtayo ko ay hinila ko siya at inilapit sa maliit na mesa kung saan ang cellphone, “Turn off that goddamn call!”

Sinunod naman ako ng walang pag-aalinlangan at umiiyak pa rin ito na nakakapit sa isang paa ng mesa. Hindi ko alam kung maaawa ako o maiinis dahil sa patuloy nitong pag-iyak.

“Si Esmeralda ang nasa café nang araw na natapunan kita ng kape?”

Tumango si Ginevra na may takot.

I sighed, “Okay, if ever you try to escape again.. I will find to kill Esmeralda.”

Nanlaki ang mga mata ni Ginevra at biglang kumapit sa aking kanang binti upang magmakaawa, “Please don’t, gagawin ko lahat ng gusto mo.”

“Get up!” utos ko, ngunit hindi ito tumatayo at patuloy lamang sa pag-iyak kaya hinila ko ang kanyang braso patayo, “You said you do everything I say.”

“Y-yes,” namumugtong mga mata niyang sabi.

“I need your credit card, give it to me.”

“I-in my bedroom,” sabi nito sabay turo sa isang pinto.

Kinaladkad ko siya sa itinurong silid, pagpasok namin ay itinuro niya ang kama kung saan nakapatong ang bag na may lamang credit card at kinuha ko ito. Inilibot ko ang tingin at nakita ang closet, binuksan ito upang ikuha siya ng damit. May sariling banyo ang kanyang silid, I looked inside to check if there’s anything she can use against me.

“Fix yourself,” I said. Pinapasok ko siya sa banyo sabay abot ng isang over the knee winter coat jacket.

May katagalan na rin si Ginevra sa banyo kaya kumatok na ako, “Open the door.”

Binuksan niya ang pintuan at lumabas suot ang iniabot ko na damit ngunit namumugto ang kanyang mga mata dahil sa pag-iyak. I looked around and saw the sunglasses to her vanity table. Kinuha ko ito at ibinigay sa kanya, “Use this.”

Sumusunod na siya ngayon sa mga sinasabi ko but I don’t think that I can trust her. Naalala ko ang sugat sa kanyang leeg at titignan sana ngunit tinapik niya ang aking kamay.

“I’m just trying to check your wound.”

“Ginamot ko na. Ano bang gagawin natin?” she asked.

“Don’t ask, just follow me,” I said and started to walk going to the door but I stopped. Humarap ako sa kanya upang tignan ang kabuuan niya.

“B-bakit?” she asked awkwardly.

“Okay naman ang hitsura mo, but remember.. don’t make any scene or I’ll kill you and Esmeralda.”

“Don’t worry, hindi pa ako nasisiraan para ipahamak ang kaibigan ko,” malumanay nitong sabi at nagsimula ng lumakad palabas ng pinto.

“Wait!” Pigil ko sa kanya at hinatak muli ang braso palapit sa kama upang kunin ang kanyang bag, “You’ll need this.”

Nakalabas na kami ng building at inihagis ang patalim sa isang gilid na hindi namamalayan ni Ginevra. Napapatingin ang mga tao sa amin kaya inakbayan ko si Ginevra upang walang magduda. She is calm in the taxi while we headed to the store.

“Can you tell me, why we need to come here?” she asked nang makababa kami ng taxi.

“You’ll find later. Get inside now.”

Pagpasok namin sa Electronics Store ay kinuha ko ang lahat ng kakailanganing gamit, while Ginevra seem restless. Hindi ko siya hinahayaang lumayo sa ‘kin. Then, dinala ko siya sa tabi ng counter at inilapag ang mga gamit na napili.

“Pay it,” bulong ko sa kanya sabay abot sa credit card.

“Quanto?” I understand the word she said, she is asking how much?

The cashier lady calculated the prices, “1500 euro.”

“Che cosa?!” Nabigla si Ginevra sa narinig na presyo.

"È il marchio di telecamere di sorveglianza numero uno, cara." I don’t understand the whole sentence that the cashier lady said, but I know she mentioned for the brand of the gadgets.

Ginevra sighed.

“Don’t worry, I will pay you in the future.” I whispered.

Sumimangot si Ginevra bago magbayad. Paglabas namin sa Electronics Store ay pinabitbit ko sa kanya ang mga pinamili upang mahirapan sakaling maisipang tumakas.

“Ang bigat naman,” pagrereklamo niya habang naghihintay kami ng taxi.

“That deserves you.”

“Indegno di un gentiluomo.”

“Naiintindihan kita, hindi talaga ako gentleman. Huwag ka ng magreklamo at baka bangkay pa ng kaibigan mo ang ipabitbit ko sa ‘yo.”

I know she is pissed off dahil sa kanyang mga bitbit, but it is the only way I can think of para hindi siya makalayo.

As we returned to her apartment, I used the cable tie na kasama sa mga pinamili upang itali ang kanyang mga kamay at paa.

“Hindi na kailangang itali ako,” pagrereklamo nito.

“Mabuti na ang nakakasigurado at baka maisipan mo tumakas.”

“Hello, I had all the chances to escape kanina.”

Itinulak ko siya ng bahagya upang mapaupo sa sofa, “Just, shut up.”

At sinimulan ko na ang pag-install ng mga surveillance camera, ngunit walang English translation ang iba.

“Translate this to me.” Turo ko sa nakasulat na manual habang pinapakita kay Ginevra.

“No!”

Napapansin ko nag-uumpisang magmatigas si Ginevra mula kanina na tila ba nawawala ang takot nito sa akin.