บทที่ 10-3

“คุณจะบอกว่าผมเป็นคนผิด?” ฉันส่ายหน้าไปมาแทน พี่เขารู้จักคำว่าหยอกล้อบ้างไหมเนี่ย ทำไมต้องเครียดตลอดเวลาด้วยก็ไม่รู้

“เน่แค่หยอกเล่นเองค่ะ ทำไมต้องดุเน่ด้วย ._.” คนอะไรก็ไม่รู้ ขนาดทำหน้าดุยังหล่อไม่เปลี่ยน แถมยังกินใจฉันสุด ๆ แต่ฉันจะต้องเก็บความอยากจะกรี๊ดด้านนี้เอาไว้ลึก ๆ

“...” พี่โลคายกแก้วใบเดิมใบโปรดของฉันขึ้นมาดื่ม นี่พี่เขายังใช้แก้วนั้นอยู่อีกเหรอ แถมยังพกมาถึงในห้องพักของฉันเลยเนี่ยนะ ถ้าพี่เขาชอบขนาดนั้นละก็

“แก้วนั้นหนูยกให้พี่โลคาเลยก็ได้นะคะ ดูเหมือนพี่จะชอบมันนะ” ฉันพูดพร้อมกับฉีกยิ้มที่คิดว่าน่าจะออกมาดูดีและสวยที่สุด แก้วลายนั้นฉันมีเยอะมาก และถ้าต้องแบ่งให้พี่โลคาฉันก็ยินยอม และยินดีที่จะแบ่งให้พี่เขาด้วยความเต็มใจสุด ๆ

“ผมจะถือว่าคุณเป็นคนเอ่ยออกมาเองนะ”

“ค่ะ เรียกหนูว่าเน่ก็ได้นะคะ พี่โลคาเรียกหนูว่าคุณแล้วมันแปลก ๆ” เข้าใจแหละว่าพี่เขาคงถูกสอนมาอย่างดีว่าให้เรียกผู้หญิงว่าอย่างไรถึงจะดูสุภาพ แต่สำหรับฉันมันฟังออกแปลกหูไปหน่อย

“แปลกยังไง?” พี่เขาเดินเข้ามาหยุดตรงข้างเตียงขอ