Morriban Point of View
Nakailang kurap ang lalaking nasa harapan ko sa prisensya ko. I think he doesn’t expect anyone to do this to him. Dahil bakit nga ba nila maiisip kung simula bata sila ay mayroon na silang pribilhiyong tulad nito. This is what Quillon reminded me before I dreamed to be here. At ang nagudyok sa aking magaral s Akademia ay ang pagiging isang magiting na Guardian pagdating ng panahon.
Mabilis kong kinuha ang latigong hawak nito at tinapon sa lupa. Bagay na agad ko ring ikinababa at marahas na hinila si Denzell papaalis sa pagkakatali sa kalesang iyon.
“Ano sa tingin mong ginagwa mo huh?!” impit kong sermon dito at kaunting hinigpitan ang hawak ko sa braso nito. Pero imbis na sumagot ay tumawa lang ito sa akin na akala mo ay nakikipagbiruan ako.
Seryoso?
Pero bago pa man ito sumagot ay isang malakas na paglagabag ng sapatos ang narinig kong
Hagan’s Point of ViewGaya ng inaasahan ko ay ikinanlaki ng mata ng lahat ang sinabi ni Morriban. Halata sa mga mata ng aming mga kamyembro ang hindi makapaniwalang ekspresyon.“Ano? Nahihibang ka na ba? Hindi iyon magiging madali. Kung hindi mo alam, nasa pinakaibabang antas ng mga nilalang ng Gaia ang kaharian ng Dasos. Kaya ng itim ang mga kapang ibinigay sa atin eh,” prankang tapat ni Asya kay Morriban pero imbis na maapektuhan ay nakakagulat na tumango lang ito bilang pagsangayon. Marahan pa itong lumapit kay Alek at tinapik-tapik ito sa balikat. Ikinatakha ko naman ang inakto nito.“Yes, I am aware of the situation Miss Asya. But in fact if you just heard what did those bastard done to Alek the year he is detained to the Akademia. Wala kayong ibang magiging ibang choice kung hindi ang sumangayon sa plano ko,” lingon nito kay Alek at isang beses pang tinapik ang balikat nito.
Alas singko pa lang ng umaga ay bumaba na ako ng salas ng aming tinutuluyan nang nakabihis na at soot soot na ang itim na kapa at tansong badge na ibinigay sa amin ng akademia. Pagkababa ko ay naroon na si Morriban. Ako pa lamang ang naunang bumaba dahil alas otso pa naman ng umaga ang simula ng klase. Nagkaroon ako ng pagkakataong mapagmasdan ang ibinigay sa aming tuluyan sa Akademia. Simple ang dalawang palapag na bahay na ibinigay sa amin bilang tuluyan. Gawa sa kahoy ang lahat ng kagamitan. May mangilang parte rito na kapansin-pansin ang kalumaan ng materyales, ngunit maganda pa rin para sa aking mata kumpara sa pinagtagpi-tagpi naming bahay sa mundo ng mga tao. Ang ibabang palapag ng bahay ay mayroong malawak na salas. Apat na sofa ang nakapalibot sa isang may kababaang kahoy na upuan na may nakadesenyong paso ng halamang lanta na. Naglakad ako sa puting pinuan sa ibaba ng silid ng mga kababaihan. Narito ang may kalakihang kusina na
Isang kahoy na paaralan ang bumungad sa amin sa dulo ng masukal na gubat na itinuro sa amin ng Cherufe na nakabantay sa tarangkahan ng Akademia kanina. Nananatiling hindi makapaniwala ang iba kong kasamahan sa natunghayan. Samantala ay ako naman na ang nangunang lumakad sa kanilang lahat upang tignan ang loob nito.Ang totoo nito’y excited ako sa nakikita ko ngayon. Oo’t hindi ito katulad nang mga magagarang gusali na mayroon sa Akademia, pero ngayon lang ako makakapasok sa paaralang may pisara kung nagkataon. Para sa akin ay hindi na masama ang mayroon sa silid aralan nang pumasok ako rito.Tulad ng tuluyan namin sa Cluster D ay gawa rin sa kahoy ang buong silid. May mga salaming bintana rin naman ito ngunit ang karamihan rito ay basag-basag na. May kalakahihan ito na nasisigurado kong kakasya kaming lahat o ang tatlumpong estudyente pa. May isa itong kahoy na table sa harapan at pisarang mukhang gamit na gamit na. Ang sahig rin
Kabanata 26: Outcast“I knew it, Gavin! They are newbies!” narinig ko ang boses na iyon sa pinakamalapit na upuang kinaroroonan namin. Nasa bungad kami ng Dome, malapit sa stage kaya naman kitang-kita kong lahat ang mga mata ng bawat estudyante sa amin na may mga nandidiri, dismayado, at malamlam na mga tingin na alam mong sa una pa lang ay wala nang pakielam. Inaasahan ko naman iyon. Pero ang ituon ang atensyon ko sa pinakaunang hilera ng upuan sa papataas na dome ay ikinakunot ng noo ko.Sampong upuan may kakaibang disenyo ang kinaroroonan ng iba’t-ibang nilalang na may kumukinang na mga putting kapa. At naroon ang nagsalita kanina, na ikinagulat ko dahil dalawa sa sampong iyon ay napakapamilyar sa akin. Kung hindi ako nagkakamali ay sila ang mga nakaengkwentro ni Morriban sa labas ng gate ng cluster A.Nakita ko ang pagngiti ng lalaking inambaan ni Morriban na ang rinig ko’y pinangalanang Gavin ng kasama niya. Kaya naman agad ako
"Pagkatapos niyong maglinis, bumalik na kayo sa classroom.” Muling nagbago ang timpla nito at mabilis kaming iniwanan.“Normal ba niya ‘yan?” bulalas ni Asya na agad ikinasiko sa kanya ng kapatid.“Aray ko naman!” Daing nito.“Bunganga mo kasi, baka marinig ka!” bulyaw naman ni Mischa sa kapatid na ikinailing ko na lang dahil mas malakas pa iyon na siguradong maririnig talaga ni Sir Eli.Samantala ay nilapitan ko si Morriban para alisin sana ang dumi sa ibabaw ng buhok nito nang tila leon ako nitong hinarap.“What?!” sigaw din nito pero hindi ko iyon pinansin at kinuha lamang ang dumi sa kanyang buhok nang hindi pinuputol ang kanyang tingin.“I’m just helping you out,” kaswal kong sagot dito, ngunit nang talikuran ko na ito at akma sanang pupuntahan si Dima na umiiyak pa rin ay pinigil ako nito sa braso.“What
Nagulat ang lahat sa naging sagot sa kanila ng kanilang guro na si Eliot. Walang kaalam-alam ang mga ito kung totoo ba ang kanyang sinabi o nagbibiro lamang. Ngunit isa sa kanila ang tila nagningning ang mga mata sa narinig. Ito ay si Morriban. Bagay na ikinabawi rin nito nang maalala ang isang bagay.“Is that even true? How could we believe you after what they have done to us?” kwesyon ni Tamara sa propesor na ikinatango naman ng iba at sinangayunan. Asar na asar ang dalagang si Tamara sa pagtratong ibinigay sa kanya ng mga kapwa nito estudyante. Nasanay ito sa espesyal na pagtrato sa kanya ng kanilang mga kababayan sa kanilang kaharian.“I’m sorry, but she has a point, Sir. Kung ganito ang maari naming maging pribilehiyo sa Akademia. Bakit hindi alam walang paggalang sa amin ang lahat?” gatong ni Hagan dito. Ngunit ang pagsilay ng tipid na ngiti ng wirdong propesor ay ikinatakha na naman ng lahat.
Hagan’s Point of View“Yes, Tyree. Human is part of the world we lived in, kaya sa ayaw mo’t hindi, tungkulin ng Akademia ang pangalagaan maging ang kanilang mundo.” Matatag na sabi ni Sir Eli at nagbalik muli sa walang pagpakielam ang mga mata nito.“You are not the only race here that lost their loved ones because of human deeds. But if you are that crybaby, you may leave this room now and come back to where you belong.” Tumalikod muli ito sa amin at nagsulat sa pisara.Nanatili naman ang tingin ko sa magkapatid na si Tyree at Tamara. Padabog na kinalas ni Tyree ang pagkakaawat sa kanya ni Dalo at Mischa. Kasabay ng tahasan sanang paglabas ng silid ngunit ikinagulat naming lahat nang mabilis na tumayo si Tamara at hinampas ng kamay nito ang batok ng kapatid. Na naging dahilan upang ito ay matumba na agad niya rin naman sinalo.“Tamara?!” bulalas ni Mi
Tahimik na pumasok ang grupo nila Hagan sa cafeteria habang pinagmamasdan ang mga kaeskwela na lubos na ginagasta ang laman ng golden card na ibinigay sa kanila ng kani-kanilang mga guro. Pero hindi naakit ang grupong ito sa mga nakikita, sa halip ay mas tibay pa nila ang kanilang loob para hindi matuko sa mga nakikita. Bagay na naging tagumpay dahil umalis ang siyam na magkakagrupo sa counter na sapat lamang ang dalang pagkain sa kanilang mga tray na ibinigay ng mga diwatang nagtratrabaho sa kusina ng Akademia. Nang makakita ng isang bakanteng lamesa si Mischa ay madali niyang sinipulan ang mga kasama upang umupo roon nang magkakasama. Bagay na ikinakasya naman nila dahil sa may habaan ang kutdradong kainan sa cafeteria na iyon para sila’y magkasya. “Magaling ang ginawa niyo, guys,” unang puri ni Hagan sa lahat na takam na takam na sa mga grupo ng pagkaing kanilang kinuha. “Alam kong hindi kami sigurado sa mga napagusapan nating lahat t