บทที่ 8 Forget me not

เป็นผมเองที่เป็นคนแอดเพื่อนเธอไปในชื่อเฟสบุ๊ค Forget me not เอาจริงๆผมก็คิดถึงเธอนะ ยังอยากเป็นเพื่อนกับเธออยู่ อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร สบายดีไหม ถ้าในประเทศไทยเฟสบุ๊คนี้จะไม่มีใครรู้ว่าเป็นผม เพราะผมพึ่งสมัครเฟสนี้ใหม่ไม่นานมานี้นี่เอง ส่วนมากก็จะเป็นคนที่อยู่มหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ ไม่ก็คนรู้จักที่ติดตามผม เพื่อนในเฟสผมมีอยู่ไม่กี่สิบคนและหนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนของผมคือ สายป่าน

ที่ผมตัดสินใจแอดเฟสเธอไป ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอจะรับแอดผม เพราะสายป่านเป็นคนไม่รับแอดเพื่อนใครมั่วๆ เหมือนอย่างกับผม

มหาวิทยาลัย

ฉันกับสีน้ำกำลังเดินเข้าไปตึกคณะบริหารก็เจอกับเพื่อนๆทั้ง 3 คนนั่งรอกันอยู่แล้ว

" ไงจ๊ะชะนี 2 ตัว " ปีเอ่ยทักทายฉันกับสีน้ำก่อนใครๆ

" อ๊ะ " ฉันวางถุงแซนวิชลงบนโต๊ะซึ่งมีแซนวิชอยู่ 5 อัน ฉันทำเพื่อมาแบ่งเพื่อนๆคนละชิ้น

" อะไรอ่ะ " โรสพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบถุงออกมาดูว่าข้างในคืออะไร

" ว้าววว แซนวิช " โรสพูดพร้อมหยิบแซนวิชออกมา 1 อัน

" ฉันทำมาแบ่งทุกคนน่ะ หยิบไปคนละอันสิ " ฉันพูดจบเพื่อนๆก็รีบหยิบแซนวิชไปคนละอันทันที

" อร่อยมาก สายป่านทำเองเหรอ " เลย์ที่กำลังเคี้ยวแซนวิชอยู่ในปากถามขึ้น

" ใช่ อร่อยก็กินเยอะๆ นะ ^^ " ฉันยิ้มพร้อมกับหยิบของตัวเองขึ้นมากินบ้าง

" ทำอาหารเป็นเหรอ " โรสที่เคี้ยวแซนวิชอยู่ในปากเหมือนกันถามฉันด้วยอีกคน

" ทำเก่ง และอร่อยมากกกก " เป็นสีน้ำที่ตอบแทนฉันไป

" สุดยอด ใครได้ชะนีคนนี้เป็นแฟนรับรองโชคดี " ปีพูดขึ้นพร้อมยิ้มออกมา

ใครได้ฉันเป็นแฟนแล้วจะโชคดีงั้นเหรอ ไม่จริงมั้ง ฉันเคยทำอาหารเช้าไปให้คนคนหนึ่งที่โรงเรียนบ่อยๆ จนอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เริ่มเบื่ออาหารเช้าของฉัน แล้วก็ไปกินอาหารเช้ากับคนอื่นแทนเรียบร้อยแล้ว

.......................................................

ย้อนอดีต

ม.3/1

" มังกร ป่านทำข้าวเช้ามาให้ " ฉันยกปิ่นโตลายการ์ตูนโดเรม่อนขึ้นให้มังกรดูว่าฉันทำอาหารมาให้

" ทำเองเหรอ " มังกรเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

" ใช่ๆ ลองชิมดูสิ " ฉันรีบเปิดปิ่นโตออกก็พบว่าเป็นข้าวผัดพิเศษใส่ไข่เจียวรูปหัวใจ ทำเอามาให้มังกรโดยเฉพาะ จนคนที่เห็นข้าวในปิ่นโตมองหน้าฉัน แล้วก็ก้มลงหยิบช้อนขึ้นมาจักไข่เจียวรูปหัวใจจนเละแล้วตักมันเข้าปากไปทันที

" อร่อยไหม " ฉันที่ไม่ได้คิดอะไรมากกับท่าทางเอาช้อนจักรูปหัวใจจนเละ แต่กลับสนใจว่าอาหารที่ฉันทำจะถูกปากคนตรงหน้าหรือเปล่า

" พอได้ " มังกรพยักหน้าตอบรับพร้อมตักข้าวผัดเข้าปากกินไปเรื่อยๆ ฉันที่มองเขากินอาหารของฉันที่ทำให้ ก็มีความสุขขึ้นมาเอาดื้อๆ

" ทำไมทำอาหารเป็นล่ะ " มังกรที่เคี้ยวข้าวผัดอยู่เงยหน้าขึ้นมาถามฉัน

" แม่สอนน่ะ แม่บอกว่าอยากมัดใจใครก็ทำอาหารอร่อยๆให้เขาทาน :) " ฉันบอกมังกร พร้อมส่งยิ้มตอบกลับมังกรไปพร้อมกับทำสายตาปิ๊งๆใส่เขา

ม.6/1

" มังกร ข้าวเช้า " ฉันถือปิ่นโตโดเรม่อนที่ใส่อาหารมาให้มังกรตามเดิมที่เคยทำตั้งแต่ ม.3

" ไม่ละ จะไปกินกับเพื่อน " มังกรตอบพร้อมกลับเดินออกไปจากห้องเรียนทันที

" มังกร วันนี้ทำข้าวผัดไข่ของโปรดมังกรมาให้ด้วยนะ " ฉันเอาปิ่นโตเดเรม่อนมาวางไว้ที่โต๊ะเรียนของมังกร

" ฉันกินที่บ้านมาแล้ว "

มังกรเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ และไม่รับข้าวที่ฉันทำมาให้จนผ่านไป 2 สัปดาห์ ตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็หยุดทำข้าวมาให้มังกรอีกเลย ทำไปก็เอามากินเองจะทำไปทำไม -..-

...................................................

ฉันที่ตอนนี้เริ่มคิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้งก็เริ่มสะบัดหัวทิ้งความคิดนี้ออกจากหัวสมองทันที

" เป็นอะไรน่ะ คิดถึงใครอยู่เหรอ " เลย์ที่เห็นฉันนั่งเงียบตาลอยไปสักพักก่อนจะสะบัดหัวเลย์จึงถามฉันขึ้น

" ไม่มีอะไร " ฉันตอบกลับไปพร้อมกับกินแซนวิชในมือต่อ

" มังกรเหรอ " เป็นสีน้ำที่รู้ใจฉันมากที่สุดถามขึ้น

" ใครอ่ะ " เป็นปีที่กระดี๊กระด๊าถามสีน้ำพร้อมมองฉันกับสีน้ำสลับกันไปมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

" แฟนสายป่านเหรอ " เป็นโรสที่ถามคำนี้ขึ้น

ฉันที่ได้ยินคำว่าแฟนจากโรสถึงกับสะอึกขึ้นมาทันที

" ไม่ใช่ๆ เพื่อนสนิทสายป่านสมัยเรียนมัธยมน่ะ " เป็นสีน้ำที่ตอบแทนฉันเมื่อเห็นท่าทางเพื่อนของตัวเองไม่ค่อยดีนัก

" อ่อ " ทุกคนพยักหน้ารับทราบ แล้วกินแซนวิชกันต่อ

ตั้งแต่วันปัจฉิมนิเทศ สีน้ำก็พยายามถามฉันว่ามังกรไปไหน ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะฉันก็ไม่รู้จริงๆว่ามังกรไปไหน ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวมังกรอีกเลย และฉันก็ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากติดต่อเขา และก็บล็อคเขาทุกช่องทางไปแล้ว สีน้ำเคยเอาเฟสบุ๊คกับไอจีเก่าของมังกรให้ฉันดูก็พบว่าเขาได้ปิดมันไปเรียบร้อยแล้ว มังกรเองก็คงจะเหมือนกันกับฉันที่ไม่อยากติดต่อ และไม่อยากรับรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่เหมือนกัน