บทที่ 10 ก็แค่เพื่อน (แฟน) เก่า

หลังจากอาหารมาเสิร์ฟจนครบแล้วทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารตรงหน้าของตัวเองทันที

" มังกรคะ นี่ค่ะ " ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าที่แฟนของมังกรตักอาหารใส่จานให้มังกรพร้อมกับส่งรอยยิ้มยั่วยวนไปให้เขา

" ขอบคุณครับปิ่น " มังกรหันหน้าไปส่งยิ้มให้เธอทันที

" มังกร นายหายไปไหนมาอ่ะ ไม่ติดต่อยัยสายป่านกลับมาเลย " สีน้ำถามมังกรขึ้นอย่างสงสัย

" มังกรไปเรียนที่ต่างประเทศมาน่ะ 2 ปีก็เรียนจบคณะบริหารที่ต่างประเทศแล้ว " ปิ่นหันไปตอบสีน้ำแทนมังกรทันที

" งั้นเหรอ " สีน้ำพยักหน้าเข้าใจพร้อมกับยังเคี้ยวอาหารอยู่ที่ปาก

" นี่เหรอคะ 'เพื่อน' ที่มังกรเคยเล่าให้ปิ่นฟัง " ปิ่นหันหน้ามาพร้อมกับพยักหน้ามาทางฉันเพื่อเป็นสัญญานว่าหมายถึงฉันที่เธอถามมังกรออกไป มังกรเคยเล่าเรื่องฉันให้เธอฟังด้วยเหรอ

" อืม " มังกรตอบกลับพร้อมกับตักข้าวผัดไข่ในจานกิน

" นี่เธอ รู้จักกับมังกรนานแล้วเหรอ " ปิ่นหันหน้ามาถามฉันบ้าง

" ก็นานนะ " ฉันพยักหน้าตอบกลับปิ่นไป

" ที่ผ่านมามังกรมีแฟนป่ะ " ปิ่นถามคำถามนี้ขึ้นมาจนฉันที่กำลังตักข้าวเข้าปากถึงกับข้าวติดคอทันที

" อึก "

" ป่าน! " เสียงของเฮียสีฝุ่น

" ป่าน! " เสียงของมังกร

" ยัยป่าน! " เสียงของสีน้ำ

" เป็นอะไรไหมกินน้ำก่อน " เฮียสีฝุ่นรีบหยิบแก้วน้ำยื่นมาให้ฉันทันที

" นี่! " พร้อมกับมังกรยื่นทิชชู่มาให้ฉัน

" ขอบใจ " ฉันหันหน้าไปหามังกรเล็กน้อยพร้อมกับขอบใจเขาตามมารยาท

" ดีขึ้นหรือยัง " เฮียสีฝุ่นถามฉันพร้อมกับลูบหลังฉันเบาๆ

" ตอบคำถามฉันด้วยนะ ตั้งแต่มังกรไปเรียนต่างประเทศ มังกรก็ไม่ค่อยตอบข้อความฉันเลย อีกอย่างจะกลับเมืองไทยวันนี้ก็ไม่บอกฉัน ฉันไปรู้จากพ่อของเขามาก็เลยตามมารับที่นี่ " ปิ่นถามฉันขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับพูดสิ่งที่ตัวเองคิดขึ้นมารัวๆ

" ไม่รู้สิ " ฉันตอบกลับปิ่นไปสั้นๆ

" ไม่รู้ได้ไงสนิทกันไม่ใช่เหรอ " ปิ่นขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจกับคำตอบของฉัน

" สนิท แต่ไม่ได้รู้เรื่องส่วนตัวกัน " ฉันจ้องหนาปิ่นกลับไปอย่างจริงจัง

" ก็จริง มังกรไม่ชอบให้ใครมาลุ่มล่ามเรื่องส่วนตัวของเขานิ " ปิ่นพูดพลางเอาหัวเล็กๆของเธอไปซบไหล่มังกร

" แล้วเธออ่ะมีแฟนหรือยัง " ปิ่นถามฉันขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

" เพียบ! " เป็นสีน้ำที่ตอบแทนฉัน

" หืม เฮียไม่อยู่แอบไปมีแฟนเหรอเรา " เฮียสีฝุ่นหันหน้ามามองฉันพร้อมกับยีหัวของฉันทันที

" เปล่านะคะ ป่านยังไม่มีสักหน่อย " ฉันเงยหน้าขึ้นไปตอบคนตัวโต

" ไม่มีก็เหมือนมีอ่ะ รู้ไหมเฮีย รุ่นน้องเฮียที่ชื่อ คิมหันต์น่ะ ตามติดชีวิตยัยป่านแจเลย ทั้งซื้อของมาให้บ้าง ไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัยบ้าง ไม่ได้เป็นแฟนแต่ก็เหมือนแฟนล่ะว๊าาา " สีน้ำฟ้องเฮียสีฝุ่นใหญ่เลย

" สีน้ำ! " ฉันหน้าหน้าไปมองสีน้ำเขม็งพร้อมกับให้สีน้ำหยุดพูด

" อะไรยังไง เฮียบอกแล้วใช่ไหมให้รอเฮียกลับมาก่อน " เฮียสีฝุ่นจับหน้าฉันขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าฉันกลับอย่างไม่ละสายตา

" เฮียอ่ะ ไม่จริงนะ ป่านไม่ได้ชอบพี่คิมหันต์ซะหน่อย " ฉันทำตาออดอ้อนเฮียสีฝุ่น

" อะแฮ่ม! " เป็นเสียงของมังกรที่กระแอมขึ้นมาเสียงดัง

" ไม่ชอบ แต่ให้เขาไปรับไปส่ง " เป็นเสียงของมังกรพูดขึ้นมา ฉันรีบผละหน้าของฉันออกจากมือของเฮียสีฝุ่นทันทีก่อนจะหันไปจ้องหน้ามังกรเขม็ง !!

ฉันที่พึ่งได้มองหน้าเขาใกล้ๆ ชัดๆ อีกครั้ง เขาหล่อเข้มขึ้นมากกว่าเดิม แตกต่างจากเด็กมัธยมที่จะออกสายเกาหลีประสมอเมริกันหน่อยๆ แต่ตอนนี้เขากลับไปทรงแบดบอย เท่ห์ๆ เข้มๆ ไปเลย

" จ้องหน้าฉันขนาดนี้คิดถึงฉันหรือไง " มังกรพูดพร้อมกับเอามือหนามาผลักที่หน้าผากของฉันอย่างแรงจนฉันหน้าหงายเล็กน้อย

" นี่นาย! " ฉันดันตัวเองขึ้นนั่งตามปกติพร้อมกับจ้องหน้าเขาอีกครั้ง และมังกรก็หัวเราะขึ้นมาอย่างชอบใจ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เห็นได้ไม่บ่อยมากนักจากมังกรทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาบ้าง :)

" ขี้แกล้งฉันเหมือนเดิมเลยนะ " ฉันจ้องหน้ามังกรพร้อมกับเผลอยิ้มสดใสส่งไปให้อย่างลืมตัว

" ไม่ได้แกล้งนาน " มังกรพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าฉันกลับ มังกรจ้องเข้ามาในดวงตากลมโตสีดำของฉัน และฉันก็จ้องกลับดวงตากลมโตสีดำของมังกรเช่นกัน ฉันที่เห็นแววตานั้นของเขามีแว๊บหนึ่งที่ฉันรู้สึกว่าเขาส่งสายตามาบอกฉันว่าเขาคิดถึงฉัน แต่มันก็คงไม่ใช่มั้ง สายตามองไม่ออกขนาดนั้นหรอก ไม่นานฉันรีบละสายตาออกจากมังกรทันที

" นี่ๆ 2 คนนี้ เอาไว้ไปแกล้งกันที่อื่นนะ " สีน้ำพูดขึ้นมา พร้อมกับตักข้าวเข้าปากทันที

หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จก็พากันแยกย้ายกลับกันทันที มังกรก็ขึ้นรถตู้คันสีขาวไปกับปิ่นแฟนของเขา ส่วนฉันก็เป็นเฮียสีฝุ่นเป็นคนไปส่งฉันกับสีน้ำกลับหอพัก MK

พอฉันกลับขึ้นมาบนห้องได้ไม่นานนักจู่ๆก็มีเสียงแจ้งเตือนเด้งจากโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น

ติ้งงงง ~ ~ ~

.....................................................

Messenger

Forget me not: สวัสดี

( หื้ม ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เฟสบุ๊คคนนั้นนี่น๊าาที่แอดมาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว แล้วเขาทักฉันมาทำไมนะ )

สายป่าน ฐานิษ: สวัสดีค่ะ คุณคือ ?

( ฉันตอบกลับเขาไปพร้อมกับถามว่าเขาคือใคร )

Forget me not: ฉันเอง มังกร

( ฮ่ะ!! ฉันที่ได้เห็นคำตอบนั้นถึงกับสะดุ้งตกใจขึ้นมาทันที มะ มังกร งั้นเหรอ แสดงว่าเขารู้ทุกการเคลื่อนไหวของฉันหมดเลยน่ะสิ เขาติดตามฉัน เห็นฉันตลอดเลยเหรอ ฉันนึกว่าเขาไม่อยากจะเจอหน้าของฉันแล้วซะอีก หลังจากวันนั้น วันที่เขาบอกเลิกฉันไป )

สายป่าน ฐานิษ: มังกรไหนเหรอคะ

( ฉันถามกลับเขาไป เผื่ออาจจะไม่ใช่มังกรคนที่เป็น เพื่อน (แฟน) เก่า ของฉันก็ได้ )

Forget me not: แล้วเธอมี มังกร หลายคนหรือไง!!

( คำตอบแบบนี้ คำพูดแบบนี้ ใช่แน่ๆ มังกร เพื่อน (แฟน) เก่า ของฉันจริงๆ )

......................................................

ฉันที่ตอนนี้รู้ว่าเฟสบุ๊คที่ชื่อ Forget me not นั่นที่แอดเพื่อนฉันมาตั้งแต่เมื่อ 2 ปีที่แล้วเป็น มังกร ฉันก็ตกใจอย่างมาก พอฉันรู้ว่าเป็นมังกรฉันถึงกลับพิมพ์ตอบเขาไปไม่ได้ ไม่รู้จะพูดอะไร จะถามอะไร จะตอบอะไรเลย

ติ้งงงง ~ ~ ~

เสียงแจ้งเตือนของฉันเด้งขึ้นมาอีกครั้ง

.....................................................

Messenger

Forget me not: กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม

( ฉันที่เห็นข้อความของมังกรส่งมาล่าสุดทำให้ดวงใจเล็กๆของฉันที่ไม่ได้มีเรื่องให้ตื่นเต้นมานานถึงกับใจสั่นระรัว กลับมาเป็นเพื่อนกันเหรอ )

สายป่าน ฐานิษ: อือ ได้สิ ^^

( ฉันตอบตกลงมังกรไป เรื่องที่ผ่านมาอย่าไปสนใจมันเลยล่ะกัน ยังไงมิตรภาพคำว่าเพื่อนสำคัญกว่า เพราะอย่างน้อยมังกรก็ติดตามฉันมาตลอดมันยังพอให้ฉันได้ให้อภัยเขาได้ ถ้าเขาหายไปเลยและพึ่งติดต่อกลับมาฉันอาจจะไม่ให้อภัยเขาเลยก็ได้ )

Forget me not: พรุ่งนี้มีเรียนไหม

( มังกรถามฉัน )

สายป่าน ฐานิษ: มี คาบเช้า

Forget me not: เดี๋ยวไปรับ ไปกินข้าวเที่ยงกัน

สายป่าน ฐานิษ: ได้สิ

......................................................