Chapter 5

Javion went out from the fitting room wearing a set of amerikana. My jaw instantly dropped nang humarap siya sa'kin. Sobrang gwapo niya talaga.

"Bagay sa'yo," I honestly commented.

"Everything suits me, Zabawa," mayabang na sambit ni Javion.

"Well, totoo naman. You won't be a model if hindi bagay lahat ng damit sa'yo."

"Right. I'll take this one."

"Hindi niyo na po ba ita-try 'yong iba?" the lady asked.

Javion looked at her and smiled. "Nope. Okay na ito."

The lady smiled back. "Noted that, sir."

Buti pa 'yong sales lady nginingitian niya. Javion went back to the fitting room at pagkatapos ng ilang minuto ay lumabas na ito. Inabot niya ang suit sa sales lady bago siya umupo sa sofa na kaharap ko. He picked up his phone and rested his back on the backrest as he crossed his legs.

"Choose what you want to wear," sambit niya ng hindi tumitingin sa'kin.

Tumango ako at tumayo. Sinimulan ko ng magsukat ng mga gown. 'Nope', 'no', 'pangit', 'too plain', 'over decorated' at kung ano-ano pang hindi pagsangayon ni Javion ang narinig kong komento niya sa mga damit na sinukat ko. Humalukipkip ako habang tinitignan ang babae. Halatang naiinis na ito dahil panay ang pakuha ni Javion sa kaniya ng iba pang gown pero hindi ko naman ginustong utusan siya ng utusan at saka trabaho naman niya iyon bakit siya maiinis sa'kin?

"Let me find one for myself," wika ko.

"Hindi po pwede, Ms. Zabawa. May nakahanda na po kasing mga gown na para lang sa inyo ang disenyo kaya doon lang po kayo pwede pumili," sagot ng babae.

"Okay."

Pagkatapos ng ilang minuto, ibinalandra sa harapan namin ni Javion ang isang light blue na empire gown.

"Ms. Zabawa, this is the tenth gown that we prepared," nakangiwing aniya ng babae. "Please do tell us if you want something specific para po mahanapan ka namin. Ako po kasi ang napapagod sa pagpapalit-palit mo bg damit kakasukat."

Kaagad na tumaas ang kaliwang kilay ko dahil sa tinuran ng babae. "Excuse me? Mukha bang ako ang may ayaw sa mga gown na inihanda niyo?" I asked as I pointed my pointer finger to Javion who's sitting comfortably on the couch. "Hindi ba siya ang pakuha ng pakuha sa inyo ng ibang design at kulay?"

Tumungo ang babae kaya naman napa-irap na lang ako sa hangin. Kinuha ko ang isang kremang gown na kanina pa nahahagip ng mata ko at saka pumasok sa loob ng fitting room. Iyon talaga ang gown na gusto kong sukatin pero ayaw ako payagan ng mga empleyado rito dahil may mga inihanda raw silang disenyo na para lang sa'kin.

"Akala niya ba hindi ako napapagod kakapalit? Duh, this is a fucking gown, not a shirt," naiinis na sambit ko habang isinusuot ang gown na kinuha ko.

Humarap ako sa salamin para titigan ang sarili ko. It was a Satin fitted spaghetti strap backless sheath gown with a high slit. Napangiti ako at saka umikot para tignan kung maayos ang itsura nito sa likod.

"That's more like it," komento ko bago lumabas ng fitting room.

Kaagad akong tumayo sa harapan ni Javion. I let out a very deep sigh at saka bored na tumingin kay Javion na abala sa cellphone.

"Mind looking at me for a minute? Ikaw itong maarte tapos ayaw mong makisama," iritableng wika ko.

Javion spoke without looking at me. "You can't blame me—" napatigil ito sa pagsasalita nang mag-angat siya ng tingin.

"Oh ano? Still not satisfied?" bored na tanong ko dahil wala namang lumabas sa bibig niya.

Nakatitig lang ito sa'kin at nagiging sanhi iyon ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Pasimple akong bumuga ng hininga para pakalmahin ang puso kong daig pa ang tambol sa lakas ng tibok. Ibinalik ni Javion ang tingin sa cellphone niya bago ito nagsalita.

"That's good. Okay na 'yan and let's get going. We have an appointment to catch."

Kumunot ang noo ko ng bigla itong dumeretso palabas ng boutique. Napailing na lang ako at bumalik sa fitting room para hubarin na ang damit. Sana ako rin isang suot lang okay na, ganoon kasi ang ginawa ni Javion. Katunayan na isang modelo siya dahil isang tingin lang niya ay alam niyang maganda na ang isang damit.

Matapos kong bayaran ang binili ko na gown ay kinuha ko na ito at saka naglakad palabas ng boutique. Well, iniwan ni Javion ang paper bag niya kaya bitbit ko rin iyon. Javion immediately grabbed the paper bags from my hands kaya napatigalgal ako sa kaniya.

"What? Let's go." Akmang maglalakad na si Javion nang hilahin ko ang isang paper bag mula sa kamay niya dahilan para mapatingin siya sa'kin.

He grimaced. "Let go."

"Akin na 'yong gown ko. May kamay ako, kaya kong buhatin 'yan," wika ko.

Binitawan niya ang paper bag. "Suit yourself," aniya Javion at nagsimula nang maglakad paalis.

Sumunod na lang ako sa kaniya. Bakit ako masasaktan? Hindi ko naman inaasahan na mamimilit siyang siya na ang magbibit ng paper bag. Baliw lang.

************

Mabilis lang lumipas ang oras. Napatingin ako sa kalangitan mula sa bintana ng sasakyan ni Javion. Madilim na at inaantok na ako dahil alas-onse na tapos kumakalam pa ang sikmura ko. Hindi na kami nakapaghapunan dahil kailangan na pumunta ni Javion sa ospital. Sinabi ko naman sa kaniya na magta-taxi na lang ako pero sabi niya malapit lang naman raw at may kailangan din siyang kunin sa condominium ko na naiwan daw niya kanina kaya nagpumilit siyang ihatid ako.

Napatingin ako sa maliit na screen mula sa dashboard ng mag-ingay ang cellphone ni Javion. Nakakonekta kasi iyon sa speaker ng sasakyan. Sinagot niya agad ang tawag sa pamamagitan ng isang pindutan mula sa manibela. Parang sinuntok ang puso ko ng mabasa ko ang pangalan ng tumatawag. It's a woman's name and it was listed as one of his prioritized contacts.

"Hey," pambungad na bati ni Javion.

"Javion, 'wag ka na magmadali pabalik." The woman from the other line uttered.

"Why? I'll just drop someone off and be there as fast as I can."

The woman named Heaven from the other line chuckled. "Don't worry, inasikaso na namin ni Zephyr ang pasyente mo and she was fine already. I just want to say that kaya ako tumawag. Kausap pa kasi ni Zephyr ang magulang ng pasyente."

Javion chuckled too that made me freeze. Masaya ako kasi nakita ko siyang tumawa pero nasasaktan ako kasi ibang babae ang dahilan kung bakit siya tumawa at ang masaklap, wala namang nakakatawa sa sinabi ng kausap niya. Ano 'yon? Dahil lang sa simpleng pagtawa nung Heaven na 'yon natawa na rin siya?! My heart felt like it was torn apart lalo na ng makita kong hindi natangal ang genuine na ngiti sa mga labi ni Javion.

I decided to look away and listen to them kasi hindi ko naman maiiwasan na hindi marinig 'yon dahil nakakonekta sa speaker ng sasakyan niya ang cellphone niya.

"Alright, thank you for doing that for me. Do you want anything? So that I can make it up to you," Javion sweetly asked.

"Hmm, parang masarap 'yong donut. May madadaanan ka bang J.CO or Krispy Kreme? Hindi dapat may mahanap ka."

I heard Javion chuckled softly again. "I'll find one for you. The usual ba?"

"Yep, alam mo naman 'yong paborito ko."

"Of course. I'll see you in a bit."

"Okay. Ingat, Javion."

"Noted that, Heaven."

He called her by her name and I'm jealous as hell. Surname ko kasi ang tawag niya sa'kin and it irritates the hell out of me. Umiling ako para mawala ang mga bagay sa utak ko na hindi ko naman dapat iniisip dahil wala akong karapatan na maramdaman ang mga 'yon pero kasi ang sakit lang na ganoon. Narinig ko ang pag-end ng call kaya naman nagsalita ako.

"Ibaba mo na lang ako rito," sabi ko ng hindi tumitingin kay Javion.

"Where?"

He's back to being cold again. Ang bilis naman sumagot. Mukhang excited na siyang pumunta sa ospital.

Tinuro ko ang isang bus stop sa may kanto. "There. Mag-aabang na lang ako ng taxi, baka kailangan ka na nung baba—I mean nung pasyente sa ospital mo."

"Face me when you're talking to me, Zabawa. Do I look like a window to you?" iritableng sagot nito.

Bumuntong hininga ako bago pumihit paharap sa kung saan dapat ako nakaharap. "Ibaba mo na lang ako d'yan."

Javion gave me a quick glance. "Hell no, why would I listen to you?"

"Kasi kailangan ka na sa ospital mo," I answered nonchalantly.

He clicked his tongue. "Fine, if that's what you want."

Ipinarada niya ang sasakyan sa may bus stop and he unlocked the doors. Tinanggal ko ang seatbelt ko at saka lumabas ng kotse niya ng hindi umiimik. As soon as I closed the door, he drove away. Napatitig na lang ako sa sasakyan niya na unti-unting nawawala sa paningin ko. I let out a deep sigh as I sat down on the bench.

Nasapo ko ang mukha ko ng may mapagtanto ako. "Oo nga pala, wala ng taxi ng ganitong oras."

Bumagsak ang balikat ko at isinandal ko ang ulo ko sa pader na nagsisilbing sandalan ng kinauupuan ko. A single tear escaped from my eyes and that made me chuckled. Sinapo ko ang dibdib ko sa parte kung nasaan ang puso ko.

"Sakit mo naman mahalin, idol. Third day pa lang ng pagkikita natin, nasasaktan na 'ko," natatawang sambit ko sa sarili ko. "Noong mga unang araw natutuwa akong nakikita kita, although I still feel excited when I knew na makikita kita until now pero may kasama na kasing sakit, however, I'm strong kaya hangga't hindi mo ako sinusuka, hindi ako susuko. Everything ends and I believe isa sa mga bagay na matatapos ay 'yang pagtrato mo sa'kin na para bang hindi ako fragile na tao."

Mga ilang minuto pa ako tumitig sa kisame na nagsisilbing silungan nitong bus stop bago ko napagdesisyonan na tawagan ang numero ni Anna pero hindi ito sumagot kaya naman sinubukan kong tawagan ang numero ni Kazimir. After two rings, he picked up.

"What's up, honey?" bungad ni Kazimir mula sa kabilang linya.

Napangiti ako. "Night owl ka pa rin pala."

Kazimir chuckled. "I got used to it. Napatawag ka... ng eleven PM, anong meron? Do you have your monthly period and you're experiencing cramps right now? Do you want me to go there?"

I laughed but I felt like a hand softly caressed my heart because of Kazimir's worried reaction. "Hindi, papasundo sana ako."

"Huh? Papasundo? Where are you?" He worriedly asked.

"Sa bus stop but hindi ko alam kung saan exactly kasi sobrang dilim na."

Kazimir tsked. "Of course it's dark. Alas-onse na kaya ng gabi. Turn on your location, naka-connect pa rin naman sa'kin 'yong GPS na ginawa natin dati."

And that made me smile again. "Great! bubuksan ko na, I'll wait for you here."

"Alright, be aware of your surroundings."

Sumaludo ako kahit alam kong hindi niya ako nakikita. "Sir yes sir!"

Kazimir laughed. "Baliw."

Napangiti na lang ulit ako ng maibaba ko 'yong tawag. Thank goodness dahil night owl pa rin si Kazimir.