Napasabak si Irina sa gitna ng maingay at magulong grupo, labis na nahihiya sa pang-aasar nila.Ganoon din ang pakiramdam ni Duke—halata ang pagkailang niya. Sanay na siyang pagbalingan ng kung anu-anong biro at pangungutya, pero ang diretsahang pambabastos kay Irina ay tila isang tahasang insulto.Sa sandaling iyon, lumapit ang dalawang matipuno at batang lalaki. Sabay nilang inakbayan si Irina, isa sa kaliwa at isa sa kanan."Aba, miss! Andito ka na sa may pintuan, ayaw mo pang pumasok at umupo? Hindi mo ba alam ang patakaran dito? Ano nga ‘yung kasabihan? Ah—kahit ano pang pagpapakabanal ang gawin mo, hindi 'yan uubra rito, tama ba?""Tara na, samahan mo naman kami sa inuman... isang tagay lang!"Nanahimik si Irina. Halos hindi siya makahinga sa pagkakaipit sa pagitan ng dalawang lalaki. Pilit siyang nagpumiglas, pero hindi siya makawala gaano man kalakas ang kanyang pagsisikap. Sa huli, nagpanggap na lamang siyang kalmado, pilit na ngumiti at nagsabing,"Sige! Walang problema! Per
Matagal na katahimikan ang bumalot sa pagitan nila bago sa wakas ay nagsalita si Duke."Abala ang pinsan ko sa kumpanya tuwing araw.""Ayos lang.""Ha?"Walang pag-aalinlangan si Irina nang sagutin siya. "Pupunta na lang ako sa kumpanya."Napabuntong-hininga si Duke. "Sumakay ka na. Ihahatid kita."Walang pag-aalinlangan, sumunod si Irina at umupo sa passenger seat. Pagkaandar ng makina at pagsibad nila sa daan, saka lamang muling nagsalita si Duke."Irina… Ikaw at si Zeus… naging maayos ba kayo nitong mga nakaraang taon?"Sa sandaling marinig ang pangalan ni Zeus, nanlabo ang mga mata ni Irina, namula ang gilid ng kanyang mga mata. Lumingon siya kay Duke, nanginginig ang tinig."Mr. Evans… Alam kong noon pa man, gusto mo lang akong paglaruan pero hindi mo nagawa. Kung iyon pa rin ang gusto mo, hindi na ako lalaban."Napakuyom ang kanyang mga kamay sa kandungan habang pilit na itinutuloy ang kanyang mga salita."Pero pakiusap… Matutulungan mo ba akong alamin kung nasaan ang kapatid ko
"Duke, bakit mo ipinipilit na maging magkaibigan tayo?"Napakuyom si Duke sa manibela, nangingintab sa puti ang kanyang mga buko."Hindi! Irina, huwag mong sabihin ‘yan sa sarili mo!" bulalas niya, basag ang tinig sa dami ng emosyong pilit niyang pinipigil."Mas marangal ka pa kaysa sa kahit sinong babaeng nakilala ko! Hindi ikaw ang sinasabi nila! Huwag mong—huwag mong ibaba ang sarili mo nang ganito!"Isang mapait na tawa ang kumawala mula kay Irina, walang sigla ang kanyang mga mata."Pero hindi ba’t iyon ang totoo?"Mababa ang kanyang tinig, garalgal sa mga luhang hindi niya kayang ipatak."Hindi ko kailanman ginusto na mapabilang sa mundo ninyong mga mayayaman. Hindi ko ginusto ang mga laro ninyo."Ibinaling niya ang tingin sa labas, pinagmamasdan ang mabilis na pagdaan ng mga lansangan."Pero sa loob ng dalawang buwan, ano ako sa inyo? Isang laruan. Isang bagay na pinaglalaruan at ipinapasa kung kanino niyo gusto."Mahigpit niyang isinara ang mga palad, bumaon ang kanyang mga ku
Malamig at matigas ang boses ni Irina."Mauuna ka na."Nanigas ang receptionist. Samantala, ang eleganteng babae mula kanina—ang nagsalita sa kanya nang may pangmamaliit—ay tila napatigil sa kanyang kinatatayuan. Bahagyang kumunot ang kanyang perpektong hinugis na kilay, waring hindi makapaniwala sa narinig."Ikaw… si Irina?" May halong pagdududa at pagsusuri ang kanyang tinig.Matalas na tumawa si Irina bago niya ini-cross ang kanyang mga braso."At sino ka naman?" Pagkatapos, may bahagyang ngiti sa kanyang labi, dinugtungan niya, "Ah, pero huwag na. Wala naman akong obligasyong sagutin ka."Nakakatawa. Bakit ba iniisip ng lahat na may karapatan silang kontrolin siya? Wala siyang utang na loob kanino man. Kahit kay Alec. Dahil kung tutuusin, siya ang nagligtas sa buhay nito.Siya ang nagdala ng anak nito sa kanyang sinapupunan. At kung hindi lang nito hawak na bihag si Anri, hindi siya kailanman pupunta rito.Biglang dumilim ang ekspresyon ng babae. "Ikaw—"Ngunit hindi na siya pinan
Mabilis na yumuko ang receptionist. "Salamat po, Chief."At sa isang iglap, nagmamadali siyang lumayo, halatang gusto nang makatakas sa tensyon sa silid.Samantala, nanatiling nakatutok ang tingin ni Jigo sa babaeng kaharap niya. May kakaibang katahimikan dito—malamig, parang walang emosyon—ngunit sa ilalim nito, nahagip niya ang isang bagay… isang galit na pinipigilan ngunit tila sasabog anumang oras.Napangisi siya nang banayad, may bahid ng panunukso."Balae, sa wakas nagpakita ka rin? Akala ko ipipiit ka na lang habambuhay ng mahal nating kapatid sa kanyang gintong hawla."Bahagyang namula ang mukha ni Irina, ngunit nanatiling matatag ang kanyang tinig."Pasensya ka na, pero hindi mo ako balae. Narito ako para sa anak ko."Mabilis siyang lumingon kay Alec, kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-aalala."Alec, kararating lang ni Anri sa city. Hindi pa siya sanay sa pagkain dito, at lampas na ng tanghali. Pakiusap, sabihin mo na kung nasaan siya! Nagmamakaawa ako—sabihin mo lang!"
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
Mabilis na yumuko ang receptionist. "Salamat po, Chief."At sa isang iglap, nagmamadali siyang lumayo, halatang gusto nang makatakas sa tensyon sa silid.Samantala, nanatiling nakatutok ang tingin ni Jigo sa babaeng kaharap niya. May kakaibang katahimikan dito—malamig, parang walang emosyon—ngunit sa ilalim nito, nahagip niya ang isang bagay… isang galit na pinipigilan ngunit tila sasabog anumang oras.Napangisi siya nang banayad, may bahid ng panunukso."Balae, sa wakas nagpakita ka rin? Akala ko ipipiit ka na lang habambuhay ng mahal nating kapatid sa kanyang gintong hawla."Bahagyang namula ang mukha ni Irina, ngunit nanatiling matatag ang kanyang tinig."Pasensya ka na, pero hindi mo ako balae. Narito ako para sa anak ko."Mabilis siyang lumingon kay Alec, kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-aalala."Alec, kararating lang ni Anri sa city. Hindi pa siya sanay sa pagkain dito, at lampas na ng tanghali. Pakiusap, sabihin mo na kung nasaan siya! Nagmamakaawa ako—sabihin mo lang!"
Malamig at matigas ang boses ni Irina."Mauuna ka na."Nanigas ang receptionist. Samantala, ang eleganteng babae mula kanina—ang nagsalita sa kanya nang may pangmamaliit—ay tila napatigil sa kanyang kinatatayuan. Bahagyang kumunot ang kanyang perpektong hinugis na kilay, waring hindi makapaniwala sa narinig."Ikaw… si Irina?" May halong pagdududa at pagsusuri ang kanyang tinig.Matalas na tumawa si Irina bago niya ini-cross ang kanyang mga braso."At sino ka naman?" Pagkatapos, may bahagyang ngiti sa kanyang labi, dinugtungan niya, "Ah, pero huwag na. Wala naman akong obligasyong sagutin ka."Nakakatawa. Bakit ba iniisip ng lahat na may karapatan silang kontrolin siya? Wala siyang utang na loob kanino man. Kahit kay Alec. Dahil kung tutuusin, siya ang nagligtas sa buhay nito.Siya ang nagdala ng anak nito sa kanyang sinapupunan. At kung hindi lang nito hawak na bihag si Anri, hindi siya kailanman pupunta rito.Biglang dumilim ang ekspresyon ng babae. "Ikaw—"Ngunit hindi na siya pinan
"Duke, bakit mo ipinipilit na maging magkaibigan tayo?"Napakuyom si Duke sa manibela, nangingintab sa puti ang kanyang mga buko."Hindi! Irina, huwag mong sabihin ‘yan sa sarili mo!" bulalas niya, basag ang tinig sa dami ng emosyong pilit niyang pinipigil."Mas marangal ka pa kaysa sa kahit sinong babaeng nakilala ko! Hindi ikaw ang sinasabi nila! Huwag mong—huwag mong ibaba ang sarili mo nang ganito!"Isang mapait na tawa ang kumawala mula kay Irina, walang sigla ang kanyang mga mata."Pero hindi ba’t iyon ang totoo?"Mababa ang kanyang tinig, garalgal sa mga luhang hindi niya kayang ipatak."Hindi ko kailanman ginusto na mapabilang sa mundo ninyong mga mayayaman. Hindi ko ginusto ang mga laro ninyo."Ibinaling niya ang tingin sa labas, pinagmamasdan ang mabilis na pagdaan ng mga lansangan."Pero sa loob ng dalawang buwan, ano ako sa inyo? Isang laruan. Isang bagay na pinaglalaruan at ipinapasa kung kanino niyo gusto."Mahigpit niyang isinara ang mga palad, bumaon ang kanyang mga ku
Matagal na katahimikan ang bumalot sa pagitan nila bago sa wakas ay nagsalita si Duke."Abala ang pinsan ko sa kumpanya tuwing araw.""Ayos lang.""Ha?"Walang pag-aalinlangan si Irina nang sagutin siya. "Pupunta na lang ako sa kumpanya."Napabuntong-hininga si Duke. "Sumakay ka na. Ihahatid kita."Walang pag-aalinlangan, sumunod si Irina at umupo sa passenger seat. Pagkaandar ng makina at pagsibad nila sa daan, saka lamang muling nagsalita si Duke."Irina… Ikaw at si Zeus… naging maayos ba kayo nitong mga nakaraang taon?"Sa sandaling marinig ang pangalan ni Zeus, nanlabo ang mga mata ni Irina, namula ang gilid ng kanyang mga mata. Lumingon siya kay Duke, nanginginig ang tinig."Mr. Evans… Alam kong noon pa man, gusto mo lang akong paglaruan pero hindi mo nagawa. Kung iyon pa rin ang gusto mo, hindi na ako lalaban."Napakuyom ang kanyang mga kamay sa kandungan habang pilit na itinutuloy ang kanyang mga salita."Pero pakiusap… Matutulungan mo ba akong alamin kung nasaan ang kapatid ko
Napasabak si Irina sa gitna ng maingay at magulong grupo, labis na nahihiya sa pang-aasar nila.Ganoon din ang pakiramdam ni Duke—halata ang pagkailang niya. Sanay na siyang pagbalingan ng kung anu-anong biro at pangungutya, pero ang diretsahang pambabastos kay Irina ay tila isang tahasang insulto.Sa sandaling iyon, lumapit ang dalawang matipuno at batang lalaki. Sabay nilang inakbayan si Irina, isa sa kaliwa at isa sa kanan."Aba, miss! Andito ka na sa may pintuan, ayaw mo pang pumasok at umupo? Hindi mo ba alam ang patakaran dito? Ano nga ‘yung kasabihan? Ah—kahit ano pang pagpapakabanal ang gawin mo, hindi 'yan uubra rito, tama ba?""Tara na, samahan mo naman kami sa inuman... isang tagay lang!"Nanahimik si Irina. Halos hindi siya makahinga sa pagkakaipit sa pagitan ng dalawang lalaki. Pilit siyang nagpumiglas, pero hindi siya makawala gaano man kalakas ang kanyang pagsisikap. Sa huli, nagpanggap na lamang siyang kalmado, pilit na ngumiti at nagsabing,"Sige! Walang problema! Per
"Makinig kang mabuti, Zoey. Wala akong pakialam kung sino ka o kanino ka ipinagmamalaki mong pag-aari. Ang alam ko lang, bilanggo ako ni Alec—isang taong wala nang halaga, isang patay na naglalakad. Kaya sabihin mo sa’kin, bakit ko kailangang bigyan ng kahit katiting na atensyon ang isang tulad mo?"Malamig at matalim ang tono niya, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan."At kung sakaling dumating ang araw na magkaroon ako ng pagkakataon…" Dumilim ang titig ni Irina, bahagyang ngumisi bago muling bumagsak ang kanyang paa—diretso sa mukha ni Zoey. "Hinding-hindi kita palalagpasin."Maitim na galit ang namuo sa mukha ni Zoey habang pumailanlang ang kanyang sigaw. Nanginginig siyang gumapang palayo, takot na takot na baka hindi na gumaling ang kanyang mukha. Nagpilit siyang lumayo, ngunit kahit saan siya lumiko, sumasabay ang paa ni Irina, paulit-ulit siyang hinahampas nang walang awa."Tulungan niyo ako!" pasigaw niyang pagmamakaawa.Tahimik na nakamasid si Duke sa isang sulok, hindi
Nanahimik ang buong silid, bawat mata nakatutok sa pinto. Si Zoey ang unang gumalaw, isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi kasabay ng malamlam na halakhak."Aba, sino'ng dumating? Young Master Duke?" aniya, may halong panunuya sa kanyang tinig.Mabilis na tinawid ni Duke ang silid, ang tingin niya'y matalim at walang bahid ng pag-aalinlangan habang huminto sa harapan nina Zoey at Irina. Malamig at nakamamatay ang tono niya nang magsalita."Bitiwan mo siya."Hindi na itinulak ni Zoey si Irina pababa, pero hindi rin siya umatras. Sa halip, ngumisi siya kay Duke, ang boses niya'y punong-puno ng panlilibak."Oh, Young Master Duke, akala mo ba may karapatan ka pa sa kanya? Noon siguro, noong itinuturing mo lang siyang laruan. Pero ngayon? Ngayon, pagmamay-ari na siya ng fiancé ko. At syempre, akin na rin."Iniling ni Zoey ang ulo niya, kitang-kita ang aliw sa kanyang mukha."Pero dahil pinsan kita, magpapaka-generous ako. Kung gusto mong sumali, hindi kita pipigilan. Sa katuna
Ngumisi nang may pangungutya si Zoey."Hmph! Ano, natatakot ka na, Irina? Hulaan mo—sa tingin mo ba, ipapasa na kita sa ibang lalaki sa loob ng isang minuto?"Pagkasabi noon, tumingin siya sa apat na matitikas at seryosong lalaking nakasuot ng itim na nasa loob ng sasakyan.Sa mapanuksong tinig, sinabi niya, "Kayong apat—buong buhay kayong naglingkod sa lolo ko. Alam kong napakahigpit niya sa mga tauhan niya, kaya malamang, hindi pa kayo nagkakaroon ng pagkakataong magpakasaya kasama ang isang babae. Ano, gusto niyo bang regaluhan ko kayo ngayon?"Hindi gumalaw ni kumibo ang apat na bodyguard.Sanay silang sumunod sa disiplina at may matalas na pag-iisip—mga katangiang kailangang taglayin ng personal na bantay ni Don Pablo. Hindi man sila kabilang sa matataas na lipunan, mahigit isang dekada na silang nasa tabi ng matanda, kaya alam na alam nila ang hindi sinasabing batas ng kapangyarihan.Ang babaeng nasa loob ng sasakyan ngayon ay galing mismo sa marangyang tirahan ni Alec. Ilang be
Nakitid ang mga mata ni Irina, at bahagyang lumungayngay ang kanyang labi sa isang mapanghamong ngisi."Akala mo ba, takot na takot ako sa lolo mo, Zoey?"Napasinghal si Zoey, ang kanyang tawa’y punong-puno ng pananalig sa sariling panalo."Irina, ang mga dating tauhan ng lolo ko ay nakakalat sa buong bansa. Marami sa kanila ang may hawak ng mga depensa sa hangganan. Kapag nagalit siya, hindi ka lang niya parurusahan—ipapadala ka niya sa border."Lumapit siya, ang kanyang tinig ay nagliliyab sa matinding pagkapoot."At pagkatapos? Ipapadala ka palabas. Alam mo ba kung ano ang ibig sabihin niyan? Itatapon ka sa lupaing walang batas, napapalibutan ng mga warlord at bayarang mamamatay-tao—mga lalaking walang awa, walang sinusunod na batas."Tumigil siya saglit, hinayaang lumubog ang kanyang mga salita bago muling ngumiti nang malamig."Itatali ka sa isang puno. Hubad. Araw-araw, daan-daang lalaki ang pipila para ‘gamitin’ ka hanggang sa hindi mo na kayanin. Hanggang sa mamatay ka—dahil s