"Okay," sagot ni Irina nang malumanay, ang tono ay kalmado at mahinahon. "Saan tayo pupunta? Saan kita dapat hintayin?"Sandaling tumigil si Duke, nag-iisip. "Hintayin mo ako sa labas ng opisina mo.""Okay, naiintindihan," sagot ni Irina nang walang pag-aalinlangan, ipinapakita ang kanyang pagsunod.Sa kabilang linya, mabilis na tinapos ni Duke ang tawag.Tumingin siya kay Claire, na pinagmamasdan siya ng may mapanuksong ngiti. "Dahil ipinakita mo na ang tinatawag mong kalaban sa harap ko," pang-asar niya, "ibig bang sabihin nito ay mas pinipili mo na ako?"Humagikgik ng malamig si Duke, ang kanyang ekspresyon matalim. "Alam ko, Miss Briones, kung anong pagkakaiba ng isang babae na pwedeng pagsawaan at isang babae na pwede dalhin sa bahay. Kung ikaw ang papakasalan ko, tiyak na parehong aprubado ang mga lolo natin. Matapos lahat, ang pinsan ko, ikinasal na, di ba?"Tumango si Claire, parang nag-iisip. "Oo, may katwiran ka.""Pero," dagdag pa ni Duke na may ngiting mapanukso, ang mga s
Sa halip na ibalik siya sa kanyang pamilya, mananatili na siya ngayon sa parehong kwarto kasama si Alec, at magkasama pa silang lalabas?Masayang sumakay si Zoey sa sasakyan ni Greg at iniwan ang hotel kung saan ginanap ang engagement.Samantala, mabagal na nagmamaneho si Alec sa pangunahing kalsada, tila hindi alam kung saan pupunta.Kasabay nito, kararating lang ni Irina sa labas ng gusaling pinagtatrabahuhan niya. Habang papunta siya sa tawagan si Duke, nag-ring ang kanyang telepono—siya na mismo ang tumatawag.“Irina, abala ako dito at hindi kita masusundo. Pwede ka bang mag-taxi na lang?” tanong nito.Malumanay na sumagot si Irina, “Oo naman, Mr. Evans.”Nang marinig ang lambing sa boses niya, pabirong sabi ni Duke, “Bakit ang bait mo sa akin? Gagawin mo ba talaga ang kahit ano para sa akin?”Lalong lumambing ang ngiti ni Irina. “Mr. Evans, pinag-iisipan mo ba ang katapatan ko? Uulitin ko—handa akong gawin ang lahat para sa’yo, kahit pa ikamatay ko.”Bahagyang tumawa si Duke. “Hi
Sa loob ng kwarto, nakita ni Irina ang hindi bababa sa 20 o 30 kalalakihan na nakaupo, ngunit ang tanging pamilyar na mga mukha ay sina Duke at Zeus.Ang natitirang mga lalaki ay isang nakakatakot na halo—may ilan na may bleached na buhok, ang iba ay nakasuot ng heavy metal-style na damit, at marami sa kanila ang nag-iinuman at nagsisigarilyo. Nakatutok ang mga mata nila kay Irina, parang tinitingnan siya bilang isang hayop na maaaring prey.Sa tapat ng grupo ng mga lalaki, nakaupo ang tatlong babae, lahat naka-isang balikat na miniskirt na halos wala nang natitirang imahinasyon.Isang mabilis na sulyap lang ang ginawa ni Irina sa buong kwarto, at agad niyang naramdaman na mas masahol pa ang sitwasyon dito kumpara sa mga naranasan niya sa cruise ship. Wala nang kalagoy-lagoy, nagdesisyon siyang umalis.Ngunit bago pa siya makagawa ng kahit isang hakbang, hinarang siya ng isa sa tatlong babae na may nakakalokong ngiti.“Oh, tingnan mo, may bagong kasamahan na tayo! Pumasok ka at umupo.
"Hindi maaaring mangyari!"Ngayon, determinado si Duke na ipakita kay Irina kung gaano siya kalupit—isang kalupitan na hindi matatawaran, higit pa sa pinsan niyang si Alec. Isang mapanirang ngiti ang nakadikit sa kanyang mukha habang tinititigan niya si Irina.Nang magsalita si Irina, nanginginig ang kanyang boses, nawawala ang tapang."Pasensya na, Mr. Evans. Hindi ko kaya ito. Hindi ko na sana ipinahayag ang nararamdaman ko sa'yo. Nangako akong hindi na kita istorbohin. Paalam na!"Lumingon siya at humarap sa pinto, ngunit pagkatapos ng ilang hakbang, bumagsak ang kanyang puso—napansin niyang hindi mabuksan ang pinto.Naramdaman niya ang panic nang muling bumalik ang kanyang tingin sa loob ng silid, nakikita ang mga mata ng mga tao na puno ng panunuya at kalupitan.Nakaupo si Duke, nakapahilig sa upuan, at tawang madilim ang narinig mula sa kanya. "Alam mo ba ang sinasabi nila? Madaling pumasok, mahirap lumabas."Ang mukha ni Irina ay tumigas, at ang takot ay napalitan ng matinding
Paglabas ni Irina mula sa pribadong kuwarto at pagkalabas ng elevator, halos madapa siya. Ang mga luha ay dumaloy nang hindi niya mapigilan. Si Duke na lang ang natitirang init sa puso niya, at hindi niya inakalang ipagkakanulo siya nito ng ganito. Nang makarating siya sa basurahan, itinatapon niya ang isang hiringgilya na puno ng manok na dugo kasama ang karayom, sabay salosalo ng kanyang katawan patungo sa harap, naguguluhan.Paglapag niya sa labas, isang matinding pakiramdam ng pagkahilo ang bumangon sa kanya. Sumandal siya sa ilalim ng lilim ng isang tanim at nagsusuka, ang tiyan niya'y magkasunod na kumikirot.Habang pinapahid niya ang bibig, isang boses ang umabot sa katahimikan, matalim at hindi sinasadya. Bumaling siya sa pinagmulan ng tunog. Isang lalaking nakasuot ng itim ang nakatago sa anino, nagsasalita sa telepono."Henry, sigurado ka bang nandoon sa pribadong kuwarto sa pinakamataas na palapag si Duke?" tanong ng lalaki.Sinubukan niyang makinig, ngunit pabulong ang kab
Nang magmulat ng mata si Irina, napansin niyang nasa isang ambulansya siya, minamadali patungo sa operating room. Habang dahan-dahan ang pag-ikot ng stretcher, mahina niyang hinawakan ang kamay ng doktor.“Pakiusap... huwag niyo akong bigyan ng anesthesia. Huwag po.”Tumingin ang doktor sa kanya, naguguluhan.“Buntis po ako,” bulong ni Irina, habang ang mga luha ay patuloy na dumadaloy sa kanyang mukha. “Gusto kong iligtas ang anak ko. Wala na akong pamilya—ang anak ko lang ang pamilya ko. Pakiusap, humihingi ako... huwag po ng anesthesia.”Si Zeus, na nakatayo malapit, ay nagmukhang magulo ang emosyon, ang panga’y nakatikom.Nag-atubili ang doktor, pagkatapos ay marahan niyang tinanong, “Sigurado ka bang kaya mong tiisin ang sakit?”Matatag ang tinig ni Irina. “Kaya ko po. Kakayanin ko.”Tumango ang doktor. “Sige.”Ipinasok siya sa operating room.Mula sa labas, naririnig ni Zeus ang mga sigaw ni Irina na sumasakit, dumadaan sa mga pader. Ang tunog ay puno ng sakit at hindi matiis, a
“Ikaw na babae ka! Anong gusto mong mangyari?” sigaw ni Don Hugo, itinuro si Irina ng may galit.“Gusto mo bang kumapit sa pamilya namin? Una, nakialam ka sa apo kong si Alec, at nang hindi iyon magtagumpay, dumaan ka sa pang-iinsulto kay Duke? Hayaan mong sabihin ko sa’yo, babae, kung mangahas ka pang kumapit sa isa pang lalaki sa pamilya namin, ipaparanas ko sa’yo ang mas masahol pa sa kamatayan!”Lalo pang pumutla si Irina, ngunit hindi nagbago ang kanyang determinasyon. Tiningnan niya si Don Hugo ng mata sa mata, tahimik na puno ng pagsuway.“Pasensya na po, Mr. Beaufort, pero hindi ko pinagsamantalahan ang apo ninyo na si Alec, at wala rin akong ginamit na kapangyarihan kay Duke. Sa kabaligtaran, iniligtas ko ang buhay ni Duke.”“Nailigtas mo ang buhay ng anak kong si Duke?” isang matalim na tinig ang sumingit.Pumasok ang ina ni Duke, ang mukha ay puno ng galit.“Kung hindi dahil sa’yo, hindi sana napahamak ang anak ko! Akala mo ba hindi ko alam? Ang tanging dahilan kung bakit i
"Talaga ba!"Ang tinig ni Zoey ay nagkaroon ng mapaglarong tono habang tanong niya, "Alec, nandito ka ba para isama akong magtuloy ng mga damit pangkasal ngayon? Ako kasi… parang tumaba ako nitong mga nakaraang araw. Lalo na sa tiyan, parang palaki nang palaki. Kapag mas tumagal pa, baka hindi na ako magkasya sa magandang damit pangkasal!""Si Greg ang susundo sa'yo bukas para magtuloy ng mga damit pangkasal." Malamig na tugon ni Alec."E di ngayon..." nabitin ang boses ni Zoey, biglang sumigla ang tibok ng puso. Nandito ba siya para makasama siya?Bigla, nag-iba ang tono ni Alec at tinanong, "Nagkaroon na ba ng ugnayan ang pamilya mo kay Henry?"Nanlaki ang mata nina Zoey at ng kanyang ina na si Cassandra, sabay silang napatingin sa isa’t isa, bahagyang nanginginig sa tanong.Bakit niya ito tinanong?Mabilis na sagot ni Cassandra, nauutal, "Ikaapat na Ginoo, alam niyo namang tapat ang pamilya namin sa inyo. Hinding-hindi kami makikipag-ugnayan sa isang tulad ni Henry, lalo’t alam nam
Ang Hangin sa loob ng bulwagan ay naging malamig, parang yelo. Bawat pares ng mata ay tumingin sa magarbong dalawang pintuan. Ang dagat ng mga reporter ay tahimik na umatras, nagbigay daan ng walang salitang paggalang, nag-iwan ng malinaw na landas na napapalibutan ng mga nanginginig na balikat at nakayukong ulo.At narito na siya.Si Alec.Naka-suot ng isang navy blue na suit na tama lang sa kanyang mataas at payat na katawan, siya’y naglakad nang hindi nagmamadali, ang isang kamay ay walang pakialam na nakatago sa bulsa. Ang kanyang mata ay matalim pero malayo ang tingin, parang wala ni isa sa mga nangyayari sa silid ang karapat-dapat ng kanyang pansin—hindi ang kaguluhan, hindi ang galit. Walang nakasulat sa kanyang mukha. Walang galit. Walang awa.Hindi kailangang magalit ni Alec para maging nakakatakot.Ang katahimikan ay bumalot sa buong bulwagan. Maririnig ang pintig ng puso. Isang hininga. Isang patak ng pawis na dumaloy sa leeg ng isang tao.Maliban kay Irina.Nakatayo siyang
“Get lost!” Marco snarled as he kicked the man.Halos sabay-sabay, sumunod si Duke at pinakawalan ang pangalawang suntok—tumilapon ang lalake palabas ng bulwagan.Sa isang iglap, ang dalawang elegante at hinahangaang ginoo ng South City—na karaniwang mahinahon at maginoo—ay parang kulog na sabay sumabog. Sa lakas ng kanilang galit, napatigil sa pagkabigla ang buong hanay ng mga nakabihis na ginang at bisita.Pati si Yngrid, na kanina pa nagmamagaling, hindi na napigilan ang pilit na ngiting puno ng kaba.Samantala, si Claire ay nakaluhod na, gumagapang papalapit kay Marco habang patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mukha.“Cousin… sinipa ako ni Duke—dahil sa kanya! Sinaktan niya ako dahil kay Irina… sinipa niya talaga ako, cousin…”Tinapunan siya ni Marco ng malamig na tingin at walang-awang sumagot, “Sayang, hindi ka na lang niya sinipa hanggang mamatay.”Tumigil si Claire sa pag-iyak, nanigas.Isang mabilis na galaw—hinila ni Marco palayo ang mga braso ni Claire na nakakapit sa k
Muling nabalot ng katahimikan ang buong paligid. Ni hindi na naalala ng mga reporter na kumuha ng litrato. Bago pa man sila makabawi sa pagkabigla, biglang dumating sina Marco at Juancho, magkakasunod na pumasok.“Irina! Irina, nasaan ka?”“Nasaan si Irina?”Pagkakita nila kay Irina, sabay na kumunot ang noo ng dalawang lalaki. Kagagaling lang ni Marco sa biyahe.Kaninang umaga lang, habang binibisita niya si Don Pablo sa ospital, nakita niya ang isang still shot mula sa isang video ni Irina. Agad siyang nagtangkang tumawag sa dalaga, pero nang hindi ito sumagot, inutusan niya ang mga tao niya na palayain si Linda mula sa kulungan.Una niyang plano ay tanungin si Linda sa pamamagitan ng telepono, pero bago pa man niya magawa iyon, tinawagan siya ng staff ng hotel para sabihing may maagang flight pabalik sa South City. Pinayuhan siyang magmadali kung ayaw niyang maiwan.Dahil sa pagmamadali, hindi na niya muling natawagan si Linda. Sa dami ng kailangang ayusin—mula sa security check, p
"Hey, maglayo tayo sa babaeng ito. Huwag nating hayaang makahinga siya ng mga dumi at sakit!" sigaw ng isa sa mga babae, ang boses ay puno ng poot.Ang mga babaeng ito, na kadalasang larawan ng kagandahan at pagiging marangal, ay nagpakita ng kanilang tunay na kulay—mas bihasa pa sa pamumusong kaysa sa inaasahan ng sinuman.Ang kanilang mga salita ay mas malupit kaysa sa kahit na ang pinakamahihirap na babaeng kalye, ang lason sa kanilang mga bibig ay walang pag-aalinlangan na tinatadtad si Irina. Bawat isa sa kanila ay nagtatangkang mang-insulto, na parang may takot na baka maagaw ng iba ang pagkakataong sirain siya.Ang ingay ng kanilang mga salitang masama ay parang nagpapabigat sa hangin, at bawat salitang binibitawan nila ay isang dagok kay Irina. Habang pinapanood ni Duke ang lahat ng ito, isang matinding pagsisisi ang sumikip sa kanyang dibdib.Hindi niya ito matanggap. Ang paghihirap ni Irina, sa lahat ng mga taon—siya ang may kasalanan dito.Kung sana hindi niya siya niloko n
Habang papalabas na sana si Duke kasama si Irina, isang matinding boses ang pumutol sa tensyon sa hangin.“Duke! Stop right there!”Si Yngrid iyon, ang boses niya matalim, ang mga mata ay kumikislap sa galit. Mabilis na humarap si Duke, at ang gilid ng kanyang labi ay kurbada ng malamig at may paghamak na ngisi.“Yngrid.”Malamig ang tono ng boses niya.“Huwag mong isipin na hindi ko alam ang matagal nang ugnayan ng mga Jones at ng pinsan kong si Alec. Ang nararamdaman niya para sa pamilya mo ay mas malalim pa kaysa sa nararamdaman niya para sa mga lolo’t lola niya, mas malalim pa kaysa sa mga tiyuhin at tiyahin namin. Kaya't sabihin mo nga—ikaw ba ang nag-organisa ng Banquet na ito para kay Irina?”Hindi kumilos si Yngrid. Bagkus, nagsimula siyang magbiro ng may pang-iinsulto. “Maganda. Masaya akong naisip mo rin 'yan.”Tumingin siya sa mga noblewomen na nakatayo malapit, tapos ay ibinalik ang tingin kay Irina—na nakatayo lang doon, kalmado at maayos, ang katahimikan ay mas makapangy
Pero paano naman si Duke?Sa loob ng anim na taon, ni minsan hindi ipinakita ni Duke kay Claire ang pinakamaliit na senyales ng kabaitan. Isang lalaking palaging surrounded ng mga babae—mga mapang-akit, seduktibong, magagandang babae. Pero hindi siya kailanman humawak ni isang daliri sa kanya.Minsan, iniisip ni Claire baka nga hindi na siya interesado dahil sa dami ng mga babaeng nakapaligid sa kanya, baka naman nasanay siya sa mga alindog ng mga ito. Na baka para sa kanya, ang isang katulad niya—isang tamang babae, maayos magdala sa sarili—ay walang kwenta at hindi kaakit-akit.Pero sa kabila nito, may nakuhang ginhawa si Claire sa mga pangarap na iyon. Kung hindi siya interesado sa kanya, tiyak, hindi siya magiging interesado sa ibang babae.Ngunit ngayon, winasak ang ilusyon na iyon.Nang makita niyang tinitingnan ni Duke si Irina ng ganun, ng may matinding pagmamahal at malasakit—si Claire ay nawala sa sarili. Sumabog siya.Sa galit na tumutulo sa kanyang mga mata at sa pagkakanu
Nakatayo siya, matamlay at hindi makagalaw. Isang tahimik na bagyong umiikot sa kanyang loob. May ibang darating pa ba? Darating ba si Alec?Ang eksenang ito—sobrang pamilyar. Para itong umuukit ng isang alaala sa kanyang kaluluwa mula anim na taon na ang nakakaraan. Noon, tinawag siya ng nakatatandang miyembro ng pamilya Beaufort papunta sa pugad ng mga leon. Ang buong elite na grupo ay ibinukas ang kanilang mga pangil sa kanya, winasak siya gamit ang paghuhusga at kapangyarihan.Noon, ang nakatatandang henerasyon. Ngayon, ang mga kabataan.Ang kasaysayan ay inuulit ang sarili. Iba ang mukha, ngunit pareho ang kalupitan. Noon, pinaghati-hati nila siya. Pinatahimik siya. Ipinatapon siya. Ngunit ngayon—laban sa lahat ng pagkakataon—dumating si Duke upang hilahin siya mula sa apoy.Ngunit hindi pa rin makapagsalita si Irina. Kaya't lumapit si Duke.“Irina,” sabi ni Duke, ang boses niya mababa ngunit puno ng pagmamadali, “Lahat ng ipinaglaban ng kapatid mo, ipaglalaban ko rin ngayon. Kay
Natulala si Linda at nawalan ng boses.Sa lahat ng oras na ito, patuloy niyang binabatikos si Irina kay Daniel—sinasabi ang pinakamasasakit na bagay tungkol sa kanya. Ngayon, pinagsisisihan niya ang bawat salitang binitiwan. Tuwing binabanggit niya si Irina, hindi niya ito tinatawag sa tunay na pangalan. Imbes, tinatawag niyang "gold digger," "manloloko," at minsan ay "dating kriminal."Hindi niya akalain na posibleng magkaibigan pala sila ni Irina ni Daniel. At heto siya—nagmumukhang walang pag-aalinlangan sa pagtatanggol kay Irina.Parang sinampal si Linda. Walang nakaka-expect nito. Hindi si Linda, hindi ang mga nanonood, wala ni isa. Ngunit nanatiling kalmado si Irina.Hindi siya mukhang natuwa sa pagtatanggol ni Daniel, ni hindi rin siya nagpasaring o lumaban sa mga tao. Nakatayo lang siya, mahinahon ang ekspresyon.Hindi siya masaya. Hindi rin siya galit.Sa kanyang isipan, nakulong na siya—literal man o hindi—kaya’t bakit pa niya huhubarin ang iba? Lalo na hindi ang tulad ni Da
Si Linda, na nakahawak sa kanyang braso, ay tumayo nang walang imik sandali.Pagkalipas ng ilang segundo, bigla siyang sumigaw, ang boses ay matalim at puno ng akusasyon."Daniel, hindi ba’t sinabi mong tutulungan mo akong pabagsakin ang sinungaling at blackmailer na ito? Ano'ng nangyayari ngayon? Hindi mo ba talaga siya pinapaloko, ha?"Lumingon si Daniel kay Linda na may hindi makapaniwalang mata. "Miss Linda, kung ang ‘sinungaling’ na tinutukoy mo ay ang kaibigan ko, ang tagapagligtas ko, at ang guro ko na si Irina, ngayon pa lang ay aayusin ko na ang lahat!"Walang pasabi, itinataas ni Daniel ang kanyang kamao at tinitigan si Linda nang matalim, ang mga ngipin ay nakangiti ng matindi.Napaatras si Linda, humakbang ng ilang hakbang pabalik. Nangangatog ang boses, tinanong niya, "Daniel, anong ibig mong sabihin? Ano'ng sinasabi mo, kaibigan mo, tagapagligtas mo, guro mo? Tinutukoy mo ba itong bilanggo, blackmailer, at sinungaling na ito?""Wala kang karapatang insultuhin si Irina!"