Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Agad na tumuwid si Irina. Nang makita kung sino ang nabangga niya, agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Pasensya na,” sabi niya nang malamig.Tinutok ng matandang lalaki mula sa mga Allegre ang tingin sa kanya ng may paghamak, tapos ay hinarangan ang daraanan niya at nagtawanan.“Noong huling nakita kita, puno ka ng mura at makapal na makeup. Ngayon, para kang multo, marumi at wasak. Sino ka ba?”Wala nang panahon si Irina para makipag-usap pa sa matanda. Sa panlabas, mukhang seryoso at mabait siya, pero sa totoo lang, ang trato nito sa kanya ay malupit. Hindi na siya umimik at nilampasan ang matanda upang magpatuloy sa paglalakad. Pero iniangat ng matanda ang kanyang baston at muling hinarangan siya.“Ano ba ang gusto mo?” tanong ni Irina ng malamig.“Sagutin mo ang tanong ko!” sigaw niya, ang tono'y puno ng utos kahit pa nagkunwaring magalang.Hinaplos ni Irina ang kanyang mga kamao, pinipigilan ang galit. “Pasensya na, sir, pero kilala ko ba kayo?”“Hindi ba't ikaw ang as
Ayaw na ni Irina mag-aksaya ng salita sa kahit sino.Ang tanging layunin niya ay makita si Amalia at tiyakin ang kalagayan nito sa lalong madaling panahon.Nabobor si Claire, kaya sumunod na lang kay Don Pablo papasok. Ilang saglit pa, dumating si Marco, bagong parking lang ng sasakyan. Matagal na rin mula nang huli niyang makita si Irina, hindi pa mula nang ikulong siya ng matanda sa bahay at ipagbawal siyang makipagkita sa kanya. Nang magtama ang kanilang mga mata, parang tinamaan si Marco ng alon ng magkahalong emosyon.Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya."Paano... ka ba napunta sa ganito?" tanong niya, ang boses puno ng tunay na malasakit.Mabilis na sumagot si Irina, matalim at malamig. "Mr. Allegre, kung ayaw mong ipatawag ko ang pulis, mas mabuti pang lumayo ka sa akin."Napaatras si Marco, naguguluhan. Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita siya muli, mas taos-puso ngayon"Alam kong galit ka, at hindi kita sinisisi. Pag natapos na ang isyu kay Mrs. Beaufort,
Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
Isang buwan nang hinahanap ni Alec si Irina.Nang sa wakas ay nagsisimula na siyang magduda kung nagkamali ba siya sa pagkilala sa babae, at iniisip na marahil ay hindi ito kasing-sama ng kaniyang mga natuklasan, biglang nagpakita ito bilang isang waitress sa labas ng kanyang pribadong silid. Lubos niyang minamaliit ang talino at tapang nito.“Mr. Beaufort... anong nangyayari?” Ang manager ng restawran na kasama ni Alec ay napatitig sa kanya na nanginginig sa takot.“Gaano na siya katagal nagtatrabaho rito?” malamig na tanong ni Alec, ang kanyang tingin ay tila yelo na sumasakop sa lahat ng nasa paligid.“Isa... isang buwan.” Pautal na sagot ng manager.Isang buwan!Eksaktong tagal mula nang tumakas siya mula sa mansion.Hindi layunin ni Irina ang pagtakas—ang hangarin niya ay taasan ang pusta sa kanilang laban.Napakaliit ng mundong ito!“Hindi ko alam ang sinasabi mo, bitawan mo ako! Kung hindi, tatawag ako ng pulis,” pilit na sigaw ni Irina, nagpupumilit makawala sa matibay na hawa
Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po
Ayaw na ni Irina mag-aksaya ng salita sa kahit sino.Ang tanging layunin niya ay makita si Amalia at tiyakin ang kalagayan nito sa lalong madaling panahon.Nabobor si Claire, kaya sumunod na lang kay Don Pablo papasok. Ilang saglit pa, dumating si Marco, bagong parking lang ng sasakyan. Matagal na rin mula nang huli niyang makita si Irina, hindi pa mula nang ikulong siya ng matanda sa bahay at ipagbawal siyang makipagkita sa kanya. Nang magtama ang kanilang mga mata, parang tinamaan si Marco ng alon ng magkahalong emosyon.Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya."Paano... ka ba napunta sa ganito?" tanong niya, ang boses puno ng tunay na malasakit.Mabilis na sumagot si Irina, matalim at malamig. "Mr. Allegre, kung ayaw mong ipatawag ko ang pulis, mas mabuti pang lumayo ka sa akin."Napaatras si Marco, naguguluhan. Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita siya muli, mas taos-puso ngayon"Alam kong galit ka, at hindi kita sinisisi. Pag natapos na ang isyu kay Mrs. Beaufort,
Agad na tumuwid si Irina. Nang makita kung sino ang nabangga niya, agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Pasensya na,” sabi niya nang malamig.Tinutok ng matandang lalaki mula sa mga Allegre ang tingin sa kanya ng may paghamak, tapos ay hinarangan ang daraanan niya at nagtawanan.“Noong huling nakita kita, puno ka ng mura at makapal na makeup. Ngayon, para kang multo, marumi at wasak. Sino ka ba?”Wala nang panahon si Irina para makipag-usap pa sa matanda. Sa panlabas, mukhang seryoso at mabait siya, pero sa totoo lang, ang trato nito sa kanya ay malupit. Hindi na siya umimik at nilampasan ang matanda upang magpatuloy sa paglalakad. Pero iniangat ng matanda ang kanyang baston at muling hinarangan siya.“Ano ba ang gusto mo?” tanong ni Irina ng malamig.“Sagutin mo ang tanong ko!” sigaw niya, ang tono'y puno ng utos kahit pa nagkunwaring magalang.Hinaplos ni Irina ang kanyang mga kamao, pinipigilan ang galit. “Pasensya na, sir, pero kilala ko ba kayo?”“Hindi ba't ikaw ang as
Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Mr. Beaufort,Marami po akong natanggap mula sa inyo—mga magagandang damit na hindi ko akalain na madadala ko, at isang mahal na laptop na hindi ko yata kayang bilhin sa buong buhay ko. Labis po akong naaapektuhan at hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan nang buo at mula sa puso ko.Gusto ko po sanang magbigay ng kapalit, pero wala naman akong malaking pera.Kahit na may pera ako, hindi ko alam kung anong klaseng bagay ang pipiliin ko para sa inyo, dahil hindi ko po alam ang mga paborito ninyo. Baka po ang halaga ng inyong suit ay nasa libo-libo, higit pa kaysa sa aking sahod sa isang taon. Kaya’t naisip ko po na magbigay na lang ng maliit na bagay—isang bagay na hindi naman siguro ganoon kahalaga, pero sana ay magustuhan ninyo kahit konti.Inisip ko po ang kulay at disenyo ng cigarette holder na ito, at sa tingin ko po ay bagay ito sa isang matandang lalaki na tulad ninyo—makapangyarihan at may kalaliman.Hindi ko po alam kung magugustuhan ninyo ito, ngunit sana po ay magust
Pagkalabas ni Alec mula sa kwarto ng kanyang ina, mabilis niyang tinahak ang direksyon patungo sa kanyang sasakyan, ang bawat hakbang ay matatag at may layunin. Sa loob ng ilang sandali, nahabol niya si Irina. Ngunit, kahit hindi man lang siya nilingon, dumaan siya kay Irina at patuloy na naglakad patungo sa kanyang sasakyan, ang ekspresyon niya'y malamig at malayo.Si Alec ay isang lalaking lubos na makatarungan. Pinapahalagahan niya lamang ang mga bagay na kaya niyang makita ng kanyang mga mata at marinig ng kanyang mga tenga. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagbigay sa kanya ng malaking pag-iingat at hindi matitinag na paghusga.Alam niya na itinulak ni Irina si Zoey at nagsalita ng walang pag-iisip sa harap nito, pati na rin ang pagbabanta sa pamilya Jin. Ang mga bagay na ito ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan, at hindi niya kayang hayaan ang kanyang mga personal na emosyon na magtakda ng kanyang mga desisyon.Samantala, si Irina naman ay hindi nilingon si Alec. Nagp
Mahigpit na hinawakan ni Amalia ang kamay ni Irina, agad na pumatak ang mga luha mula sa kanyang mga mata at nagsalita, "Irina, nandiyan ka na ba talaga?""Ma..." Tumulo ang mga luha ni Irina, damang-dama ang bigat ng kanyang konsensya."Pasensya na, Ma. May kailangan lang akong gawin, kaya nahuli ako."Umalis siya sa site ng construction, nakipag-usap kay Nicholas sa bus stop, at dahil nabigla, naglakad pa siya ng isang stop bago sumakay ng bus mula sa susunod na hintuan. Dahil sa lahat ng iyon, dumating siya upang dalawin si Amalia na mas huli pa kaysa sa plano niya.Alam ni Irina kung gaano na kaseryoso ang kalagayan ng kanyang ina, at wala siyang ibang nais kundi manatili sa tabi nito. Pero hindi niya kayang mawalan ng trabaho. Kahit na mahirap at nakakapagod, ito pa rin ang kanyang kabuhayan.Bilang isang babae na bagong nakalabas mula sa kulungan, hirap na hirap siya maghanap ng trabaho. Hindi niya kayang isakripisyo iyon.Patuloy niyang inaamin ang kanyang pagkukulang, paulit-u
Sinunod ni Zoey ang utos ng kanyang ina at pinatay ang kanyang telepono buong hapon."Zoey, bumaba ka na at maghintay ng tawag mula kay Mr. Beaufort. Tatawagan ka niya mamaya," sabi ni Cassandra na may ngiti, tinitingnan ang anak."Mom, talaga palang epektibo ang paraan mo," sagot ni Zoey, habang ngumiti kay Cassandra.Magkasama silang bumaba, ngunit si Nicholas na nakaupo sa mesa ay may seryosong ekspresyon."Dad, anong nangyayari?" tanong ni Zoey, habang nakakunot ang noo, tinitingnan ang ama.Nagalit si Nicholas at bulyaw, "Anong nangyayari? Anong nangyayari? At ikaw pa, masaya ka pa! Ngayon na ang Young Master Beaufort ay ganito ka-interesado sa'yo, ang kalusugan ng ina niya ay lalo pang lumalala. Papalapit na ang araw ng kasal ninyo, pero ano na ang tungkol sa anak na dinadala mo?""Kanino anak 'yan? Mahigit dalawang buwan ka nang buntis, at ang nanay mo at ako, hindi pa namin alam kung kanino 'yan!" sigaw ni Nicholas, puno ng galit.Nataranta si Zoey at dumikit kay Cassandra, an
Hindi nawala ang curiosity ni Nicholas habang nakatingin siya kay Cassandra."Anong plano mo?" tanong niya, ang boses ay puno ng tensyon.Sumikò ang isang matamis na ngiti sa mukha ni Cassandra, parang nagdiriwang ng tagumpay. Ang mga mata niya kumikislap ng poot habang binibigkas niya ang bawat salita, tinatamasa ang bawat sagot."Tagumpay ito para sa atin. Ang batang nasa tiyan ni Zoey ay nagbago ng lahat, nagdulot ng gulo. Ngayon, sigurado akong matitikman ni Irina ang sarili niyang gamot, lalo na kay Alec."Huminto siya saglit, binigyan ng timbang ang bawat salitang binitiwan bago nagpatuloy, "Pero kung gagamitin natin si Alec para tapusin si Irina, kailangan nating magdagdag ng panggatong sa apoy."Nag-atubili si Nicholas, parang may kaunting takot sa kanyang boses. "Kailangan ba talaga natin magpunta sa ganung kalalim? Para tuluyang mawala siya?"Nagningning ang galit sa mga mata ni Cassandra habang tinitigan siya."Nag-aalala ka pa ba para kay Irina ngayon? Huwag mong kalimutan