Kinabukasan. Nakauwi lamang si Luna sa kanyang bahay matapos tuluyang humupa ang lagnat ni Eleanor.Pagkauwi niya, naalala niyang hindi pa pala niya nasisimulan ang paghahanda ng kanyang damit para sa gaganaping salu-salo bukas ng gabi.Kinahapunan, umalis si Luna.Pagdating niya sa isang mamahaling tindahan ng mga damit, abala pa ang tagapamahala at ilang mga empleyado sa isang damit. Dahil sa abala, napansin lamang nila ang presensya ni Luna nang lapitan niya ang mga ito."Paumanhin mis, ano po ang kailangan niyo?" boses ng babaeng tauhan."Ahh, titingin na muna ako." ani Luna."Sige po." malumanay na tumango ang tauhang babae.Bagama't ikinasal siya sa pamilya Monteverde, halos si Luna ay hindi nakakadalo sa anumang mga salu-salo sa nakalipas na mga taon.Kung tutuusin, hindi siya isinasama nina Eduardo at Marcela kahit pa kinakailangan nilang dumalo sa mga pormal na okasyon.Kung tungkol naman sa matandang ginang, matagal na siyang nanatili sa likod ng mga eksena at hindi na nag
Nang dumating si Luna Santos- Monteverde sa paliparan sa lungsod ng Villa Esperanza, lampas na sa alas nuebe ng gabi.Ngayong araw ay kaarawan niya.Nang binuksan niya ang kanyang telepono, sunod-sunod na bati ang bumungad sa kanya. Ang mga mensahe na mula sa kanyang mga kaibigan, mga kamag-anak, at mga kakilala.Ngunit sa kabila ng mga mensaheng natanggap niya, wala ning isang bati man lang sa kanyang kinakasamang si Eduardo Monteverde ang natanggap. Bahagyang natunaw ang mga ngiti sa labi ni Luna.Nang makarating sila sa Villa, lampas na sa alas diyes ng gabi.“Madam, ahhh ano pong ginagawa niyo rito?” nagtataka at naguguluhang boses ng mayordoma na si Aurora.“Nasaan sina Eduardo at Aria?” mahinang tanong ni Luna.“Hindi pa po nakabalik si Boss, nasa kwarto naman ang bata naglalaro.” sagot ng mayordoma.Inabot ni Luna ang bitbit niyang maleta sa mayordoma at dahan-dahang umakyat sa itaas na palapag ng hagdan. Nang makarating siya sa silid ng kanyang anak, naabutan niya ang supling
“Si Daddy at ako ay nagkasundo na sasamahan namin sa dalampasigan si Tita Regina bukas. Kung sakaling biglang na lamang dumating si Mommy at sumama sa amin, magiging nakakahiya ito para sa amin.” nagsusumigaw pa ng munting bata.“Bukod pa rito, laging masungit si Mommy, hindi maganda ang kanyang pakikitungo kay Tita Regina.” dagdag pa nito.“Binibini, siya ay ang iyong Ina. Hindi ka dapat magsalita ng ganyan. Masasaktan ang damdamin ng iyong Ina maayos ba?” mahinahong tugon ng mayordoma.“Alam ko, pero mas gusto namin ni Daddy si Tita Regina. Hindi ba pwedeng siya na lang ang maging Ina ko?” sagot ng supling.Hindi na narinig pa ni Luna ang mga salitang binitawan ng mayordoma.Siya na ang nag-alaga at nagpalaki sa kanyang anak ng mag-isa. Sa nakalipas na dalawang taon, mas marami silang oras na magkasama. Sa halip, si Aria ay mas malapit sa kanyang ama. Noong nakaraang taon, pumunta si Eduardo sa Villa Esperanza upang paunlarin ang merkado, at ang kanyang anak na babae ay kinakailanga
Pagsapit ng alas siyete ng gabi, nagbalik sina Eduardo kasama ang anak niyang babae sa kanilang tahanan. Mahigpit na nakahawak ang bata sa laylayan ng damit kanyang Ama habang dahan-dahang bumaba ng sasakyan.Halos ayaw umuwi ng bata ng gabing iyon, dahil naroon ang kanyang Ina.Ngunit sinabihan ito ng Tita Regina niya na ang kanyang Ina ay pumarito upang makasama siya at ang kanyang Ama, at kung hindi sila uuwi, tiyak malulungkot ito.Walang magawa ang munting supling kundi sumang-ayon na umuwi.Ngunit may bahid pa rin ng pag-aalala sa kanyang mga mata, at sinabi ng may mapait na boses. “Dad, paano kung ipilit ni Mommy na lumabas tayo bukas?” anito sa kanyang Ama.“Hindi.” Mariin na sagot ni Eduardo.Sa mga taon ng kanilang pagsasama, laging si Luna ang naghahanap ng mga pagkakataon upang gumugol ng mas maraming oras sa kanya.Ngunit ang lalaki ay makatwiran.Hangga’t ipinapakita ng lalaki ang kanyang paninindigan, hindi siya nagnanais na magdulot ng hindi kasiyahan sa kanya.Sa pag
Karaniwan nang ginagamit ni Luna ang kanyang sariling card sa mga pangangailangan niya.Mula sa simula hanggang wakas, hindi niya kailanman hinawakan ang card ng kanyang anak.Higit pa rito, ang pagmamahal niya kay Eduardo ay umaapaw. Sa tuwing namimili siya, hindi niya mapigilang bumili ng mga damit, sapatos, kapeng iniinom, kurbata, at iba pang mga bagay na angkop sa panlasa ng kanyang minamahal.Para sa kanyang sarili, dahil sa trabaho, hindi mataas ang kanyang pang araw-araw na gastusin. Ang kanyang puso at paningin ay puno ng pagmamahal para sa kanyang anak at asawa, at nais niyang ibigay sa kanila ang pinakamabuti sa lahat ng bagay. Kaya naman, karaniwan sa pamumuhay na ibinigay ni Eduardo ay ginagastos niya para sa kanila.Sa ganitong kalagayan, hindi na dapat magkaroon pa ng natitirang pondo sa kanyang credit card.Ngunit sa nagdaang mga taon, dahil sa paglipat ng kanilang anak sa Villa Esperanza upang makasama ang kanyang ama, naging limitado ang mga pagkakataon ni Luna na ma
Si Miguel Diaz, ay isang taong naging sanay sa mga galaw ng kapangyarihan at mga pagsasabwatan ng negosyo, isang personal na sekretarya ni Eduardo.Ang kanyang mga mata na sanay sa pagbabasa ng mga emosyon at intensyon, ay nabigla ng makita ang liham ng pagbibitiw ni Luna.Si Miguel ay isa sa ilang tao sa kumpanya na nakakaalam ng lihim na kwento ng pag-iibigan nila Luna at Eduardo. Lahat ng mga nakakakilala kay Eduardo ay alam na hindi nasa kanya ang puso ni Luna.Pagkatapos ng kasal, naging isang malamig na hangin ang pakikitungo ni Eduardo kay Luna, at bihira lamang itong umuwi sa kanilang tahanan.Para mapalapit at makuha ang puso ni Eduardo, pinili ni Luna na magtrabaho sa Grupo ng mga Monteverde.Ang kanyang orihinal na layunin ay maging isang personal na sekretarya ng lalaki.Ngunit ang kanyang mga pangarap ay nabuwal sa isang pader ng pagtutol Hindi sumang-ayon si Eduardo.Kahit na ang matandang lalaki, ang taong naging sandigan ng kanyang mga pangarap, ang nagpakita at nag-a
“Hindi na kailangan.” ang matipid na tugon ni Luna.Karaniwan nang dalawang beses na lamang sa isang araw ang pagtawag ni Luna sa kanyang anak.Minsan alas-singko ng madaling araw, at minsan naman ay umabot na ng bandang tanghali. Lahat ng mga kasamahan ni Luna, ay alam ang tungkol sa kanya na may anak na siya.Ngunit isang lihim ang itinatago niya, isang lihim na hindi pa niya naibubunyag sa mga kasamahan niya. Ang ama ng kanyang anak ay walang iba kundi ang pinakamakapangyarihang tao o nagmamay-ari sa kanilang kompanya. Sa paglubog ng araw, matapos ang mahabang araw ng kanyang pagtatrabaho, nagtungo si Luna sa isang pamilihang bayan at naghahanap ng mga sariwang prutas at gulay at dinala niya ito pauwi ng kanyang tahanan. Pagkatapos ng hapunan, nagtungo si Luna sa kanyang silid upang buksan ang kanyang laptop. Sa liwanag kanyang screen, hinanap niya ang mga balita patungkol sa eksibisyon ng teknolohiya.Matapos mabasa ang mga balita, agad siyang nag dial ng numero at may tinawaga
Biglang napabangon si Aria mula sa kama, "Talaga?" masiglang tanong niya sa kanyang ama."Kung ganon, bakit hindi sinabi sa akin ni Tita Regina kanina?" dagdag pa niya.Mahinahong sinagot ni Eduardo ang kanyang anak, "Oo, ngayon palang naging malinaw ang sitwasyon at hindi ko pa ito nababanggit sa kanya." Labis ang pagkatuwa ng batang si Aria dahil sa sinabi ng kanyang ama, "Sige po Daddy, wag niyo nalang po munang ipagsabi kay Tita Gina, sosopresahin nalang natin siya pag-uwi natin, okay po ba?" masiglang wika ng bata.Maayos namang tumango si Eduardo sa munting kahilingan ng kanyang anak."Ang galing-galing mo talaga Daddy, mahal na mahal po kita." dagdag pa niyang sinabi.Matapos ang pag-uusap sa telepono, ang batang si Aria ay halos mapatalon sa tuwa, kumakanta at sumasayaw pa sa ibabaw ng kanyang kama.Ilang sandali, bigla na lamang niyang naisip ang kanyang ina. Dahil sa hindi pagtawag sa kanya nitong mga nakaraang araw, ay mas gumaan ang pakiramdam niya. Sa katunayan, sinasad
Kinabukasan. Nakauwi lamang si Luna sa kanyang bahay matapos tuluyang humupa ang lagnat ni Eleanor.Pagkauwi niya, naalala niyang hindi pa pala niya nasisimulan ang paghahanda ng kanyang damit para sa gaganaping salu-salo bukas ng gabi.Kinahapunan, umalis si Luna.Pagdating niya sa isang mamahaling tindahan ng mga damit, abala pa ang tagapamahala at ilang mga empleyado sa isang damit. Dahil sa abala, napansin lamang nila ang presensya ni Luna nang lapitan niya ang mga ito."Paumanhin mis, ano po ang kailangan niyo?" boses ng babaeng tauhan."Ahh, titingin na muna ako." ani Luna."Sige po." malumanay na tumango ang tauhang babae.Bagama't ikinasal siya sa pamilya Monteverde, halos si Luna ay hindi nakakadalo sa anumang mga salu-salo sa nakalipas na mga taon.Kung tutuusin, hindi siya isinasama nina Eduardo at Marcela kahit pa kinakailangan nilang dumalo sa mga pormal na okasyon.Kung tungkol naman sa matandang ginang, matagal na siyang nanatili sa likod ng mga eksena at hindi na nag
Ilang sandali lamang matapos ang pagpupulong, lumapit kay Luna ang sekretaryang si Miguel. Ang mga salita niya ay banayad, halos bulong ngunit sapat na upang marinig iyon ni Luna."Halos tapos na ang iyong paglilipat sa trabaho, mukhang hindi mo na kailangang bumalik bukas." boses ni Miguel, habang ang mga mata'y naglalaman ng isang hindi mabatid na emosyon.Isang simpleng "Alam ko." Lamang ang isinagot ni Luna rito. Walang anumang emosyon ang naririnig sa kanyang titig, isang patunay ng kanyang mahinahong pagtanggap sa balita.Nakapagdesisyon na si Luna na siya na mismo ang magpapaalam kay Miguel sa pagkompleto ng kanyang mga gawain, kahit hindi pa man ito binabanggit sa kanya.Dahil sa personal siyang pinuntahan ng sekretarya, nakaiwas si Luna sa pagod ng paglalakbay. Ngunit hindi inaasahan ni Miguel ang gaan ng pagpayag nito. "Ahh saka nga pala..." usal ni Luna, saka inunat ang kanyang kamay, "Salamat sa pag-aalalaga mo sa mga nakaraang taon." aniya.Hindi pa rin nakakabawi si Mig
Dahil sa kulit ng kanyang anak, wala nang nagawa si Luna kundi ang sumamahan na ito sa hapag-kainan at naupo sa tapat ni Eduardo.Marahan namang inabutan ng mayordoma si Luna ng isang basong tubig. Habang iniinom ito ni Luna, tahimik niyang pinakinggan ang kuwento ni Aria sa mga nangyari sa kanyang paaralan nitong mga nakaraang araw. Si Eduardo naman ay parang wala siyang nakikitang iba kundi ang kanyang anak. Sinasadya niya ba iyon? O sadyang wala lang siyang pakialam? Hindi masasabi, ngunit ang pagwawalang-bahala niya kay Eduardo ay hindi nakaligtas sa paningin nito. Napansin ni Eduardo ang pagbabago sa pakikitungo sa kanya ni Luna. Naalala ng lalaki ang huling pagbisita nila sa lumang bahay. Ganoon rin ang pakikitungo ni Luna sa kanya noon. Ang pag-aalala na iyon ay nagdulot ng isang madilim na anino sa kanyang mukha. Napakunot ang noo niya, ang galaw ng kanyang mga kamay ay huminto sa pagkain.Sa sandaling iyon, biglang tumunog ang cellphone ni Eduardo. Saktong napatingin si L
"Opo." mahinang bulong ni Aria, ang pag-puot ng kanyang mga labi ay bahagyang humupa, napalitan ng isang manipis na ngiti. Isang maliit na tagumpay laban sa lungkot. Ibinaba niya ang telepono at bumaba sa hagdan, ang mga hakbang ay mas magaan na ngayon, patungo sa hapagkainan, dala ang isang bagong pag-asa para sa nalalapit na katapusan ng linggo.Matapos ibaba ang telepono, bumalik na rin kaagad si Eduardo sa kanyang pribadong silid. Pagkapasok pa lang niya, isang mapang-asar na boses ang sumalubong sa kanya, "Ang dami naman yatang tawag si Mr. President." biro pa ng isang bisita.Dahan-dahang inangat ni Eduardo ang baso ng alak sa kanyang labi, ang pulang likido ay sumasalamin sa malamlam na ilaw ng pribadong silid. Isang mahinang pagsimsim para sa sandaling katahimikan bago siya nagsalit, at halos walang emosyon."Nagtatampo kasi ang anak kong babae at ayaw kumain. Kinulit ko lang saglit." aniya, isang simpleng sagot.Nang marinig iyon, iba't-ibang ekspresyon ang sumilay sa mga muk
Sa pagkakataong iyon, ang sekretaryang si Miguel ay nakarating na sa silid ng tsaa. Nang marinig niya ang balita, natigilan siya.Si Miguel at ang isa pa nitong sekretarya na si Troy ay palaging naniniwala na si Luna ay hindi kailanman magiging handang talikuran ang kompanya. Matibay din ang paniniwala nilang makakahanap si Luna ng paraan para manatili. Kahapon, nang magsimula na si Melinda sa trabaho ni Luna, inaasahan nilang kikilos ito.Bukod pa rito, si Melinda ay mahusay at maganda. Paano nga ba magiging panatag si Luna na hahayaan ang dalaga na makasama si Eduardo?Ngunit ang mga pangyayari sa nakalipas na dalawang araw ay lubos na sumalungat sa kanilang inaasahan. Hindi lamang tinanggap ni Luna ang presensya ni Melinda, kundi isang hindi inaasahang pagiging malapit nito sa isat-isa. At tinuturuan pa niya ito kung paano gumawa ng kape?Ang kanilang nakikita ay tila hindi maipaliwanag na dahilan.Hindi alam ni Luna kung ano ang nasa isip ng sekretaryang si Miguel. Seryuso niyang
Isang mahabang, matinis na tili ang pumutol sa hangin, ang boses ni Aria. "Ahhh! Hindi pa pala ako nakapag hilamos at sipilyo, mom, mamaya nalang muna tayo mag-uusap muli!" anito, ang mga salita ay nagmistulang paro-paro, nagmamadaling lumipad.Pagkatapos noon, bago pa man makasagot si Luna, padabog na ibinaba ng bata ang telepono. Ibiniba na rin ni Luna ang kanyang cellphone at nag-almusal, at pagkatapos ay umalis patungo sa kompanya ng Monteverde para magtrabaho.May pagpupulong na gaganapin ngayong umaga, at si Eduardo ay dadalo rin.Pagdating nila sa silid, mahigit sampung minuto ng nakaupo si Luna at ang iba pa bago dumating si Eduardo.Isang iglap lamang at sa wakas ay naroon na rin si Eduardo. At sa sandaling iyon, tila huminto ang mundo para kay Melinda. Isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakawalan, isang pag-amin sa matagal ng pagpipigil. Ang mga mata niyang nagniningning ay tila nakatuon lamang kay Eduardo.Maya-maya, nang opisyal ng magsimula ang pagpupulong,
Halos madaling araw na nang makauwi sina Eduardo at ang kanyang mga kaibigan matapos ang masayang pagdiriwang para kay Regina.Nakita ng mayordoma si Eduardo na pauwi ng hatinggabi, at karga-karga pa nito si Aria. "Bakit gabi na kayo nakauwi?" nag-aalalang tanong nito."Hmm..." tanging sagot lamang ni Eduardo sa mayordoma.Nang mailapag ni Eduardo ang kanyang anak sa kama nito, isang mabigat na katahimikan ang sumalubong sa kanya ng pumasok siya silid. Binuksan niya ang ilaw ang sinag nito'y sumasalubong sa katahimikan. Ngunit wala roon si Luna. Isang biglang pagkabigla ang dumapo sa dibdib ni Eduardo. Agad niyang tinawag ang mayordoma, "Hindi ba siya umuwi ngayong gabi?" tanong niya, ang boses ay may bahid ng kaunting pag-tataka."Ahh si Madam? Hindi." kalmadong sagot ng mayordoma.Bahagyang nagulat si Eduardo. Madalang na ngang umuuwi si Luna nitong mga nakaraang araw. Bihira na lamang itong magpalipas ng gabi sa labas ng kanilang tahanan. Isang bagay na hindi karaniwan sa kanya.Na
Hindi paman nagtatagal ang kanilang pagkikita, ipinakilala na ni Eduardo si Regina kina Ricardo at sa iba pa nitong mga kaibigan. Kaya naman, nang sumapit ang kaarawan ni Regina, si Eduardo mismo ang humingi ng tulong kina Ricardo at sa kanyang mga kasamahan upang sama-sama nilang maipagdiwang ang espesyal na araw na iyon.Nang sumali si Regina sa isang kompetisyon, naroon din sina Ricardo at ang iba pang mga manood. Sikat na rin ang mga balita na maganda ang samahan nina Regina, Ricardo at nang iba pa nitong mga kaibigan.Napakaganda ng kanilang pagsasamahan, anupat kahit wala si Eduardo, palagi pa ring inaanyayahan nina Ricardo at ng kanyang mga kaibigan si Regina sa anumang pagtitipon. Tunay na tinatanggap nila si Regina bilang isa sa kanila, parang tunay na kapatid at kaibigan.Kaya marahil, kapansin-pansin ang paglamig ng pakikitungo nina Ricardo sa kanya sa nakaraang dalawang taon, isang pagbabago na tila ba nagpapahiwatig ng isang di-maipaliwanag na distansya sa pagitan nila.
Napansin din ni Luna ang bahagyang pagkurap ng mga mata ni Eduardo, ang lalaking kilala sa kanyang kalmado at walang-emosyong mukha, isang palatandaan ng pagkagulat at paghanga. Ang karaniwang tipid niyang ekspresyon ay napalitan ng isang bagay na mas malalim, isang pagkilala sa kanyang husay na nasaksihan.Samantalang sina Apollo naman at ang anak niyang si Aria ay para bang nagising mula sa pagkatulala, parehong tumalon mula sa kanilang kina-uupuan. Ang kompetesyon ay pumasok na sa isang bagong antas ng kasidhian, puno ng kaba at kilig. Sa gitna ng kaguluhan at hiyawan, si Augustin ay nagsalita, ang boses niya'y malinaw at matatag habang hinihingi ang teleskopyo pabalik.Hindi tiyak kung si Regina lamang ang sentro ng atensyon ng binata. Mukhang hindi nga nito napapansin ang presensya ni Eduardo at maging ang iba pa nitong kasama.Isang sandali ng katahimikan ang sumunod, ang sigla ng kompetesyon ay biglang napalitan ng isang kakaibang tensyon. Pansamantalang natapos ang paligsahan