Lumipas pa ang mga araw hanggang sa naging buwan na ang bilang noon. Pinili kong huwag na lang siyang pansinin na hindi kalaunan ay nakasanayan ko na rin naman. Nalibang ako sa bagong batch ng mga manliligaw. Suportado ako dito ng mga kaibigan. Nang sumapit ang araw ng mga puso at magkaroon ng okasyon sa school namin ng araw na iyon ay ang dami kong natanggap na bouquet at box ng chocolates.“Ang famous ah? Pahingi naman kahit na isa.” pagbibiro ni Shanael habang nakatingin sa mga iyon na nakalagay lang naman sa aking upuan.Sa dami ay halos wala na akong mauupuan.“Pumili ka na, kung alin diyan ang gusto mo.” sakay ko na malakas lang ikinatawa ng gaga.To be honest ay hindi lang ako ang maraming natanggap. Mayroon din sila. Pati nga si Glyzel kaya naman panay ang sulyap ng class adviser namin sa pwesto nito kahit na mayroong klase. I could tell from his eyes ang selos na nadarama.“Utang na loob Hilary, huwag mong itatapon ang mga iyan. Please appreciate the effort ng mga nagbigay.”
Kinabukasan ng gabing umamin ay muling sumabay si Chaeus sa amin ng breakfast. Alam kong tuloy-tuloy na iyon na parang walang nangyari. Pinili niya ang bumalik sa dati. Hindi ko sinabi sa kanya na narinig ko ang confession niya. Minabuti ko na lang ang magpanggap na walang alam sa nararamdaman niya. Mas okay na iyon, para hindi rin kami maging awkward. Naging talkative siyang muli. Makulit na ulit. Ganunpaman ang galaw niya ay halatang may nagbago sa kanya. Malaki iyon. Hindi masaya ang mga mata niya na sa tuwing tititigan ko iyon, nakikita ko ang kakaibang lungkot na bumabalot.“Ano na Chaeus? Wala pa rin bang balita? Kailan pa ang plano niyong magpakasal ni Lailani?” ungkat ni Azalea tungkol sa pag-aasawa nito.Nag-angat ng tingin si Chaeus. Lumapat iyon sa akin saglit. Nginitian ko siya bilang pagsuporta. Tama naman siya, kahit gaano namin kagusto ang bawat isa hindi pa rin kami pwede. Hindi pa rin kami pwedeng magmahalan ng lantad gaya ng ibang taong nagmamahalan ng wagas at tapa
Saglit akong nanigas at napayakap sa sarili paglabas ko ng gate ng campus. Nanindig na ang mga balahibo ko. Sleeveless pa naman ang suot ko. Sinalubong lang naman ako ng malamig na ihip ng hangin na samahan pang galing iyon ng dagat. Doon ko pa lang naalalang nakalimutan ang cardigan na kunin sa bag ni Shanael. Ayoko naman ng bumalik sa loob. Baka matagalan pa ako, tiyak maiinip na si Chaeus sa paghihintay.Sa sarili mismong covered court ng aming school ginanap ang party, sa may bandang likod iyon malapit sa principal office kaya medyo tago ito sa hangin. Sa banda doon ay hindi dama. Idagdag pa na pinagpawisan kami kakasayaw at marami ang student sa loob kaya mainit. At ngayong nakalabas na ako, nanunuot ito sa aking buto. Nagpalinga-linga na ako sa mga naka-park na kotse. Hinahanap ang pamilyar na sasakyan. Hindi naman ako nahirapan sa paghahanap. Kinuha ni Chaeus ang atensyon ko sa pagtaas ng kanyang isang kamay hindi kalayuan sa aking banda. Nasa labas siya ng kotse. Gaya ng naka
Kulang na lang ay mapunit ang labi ko sa lapad ng ngiti. Halos umaabot ito sa magkabilang tainga ng marinig iyong sabihin niya. Paano ko ba mae-explain sa salita lang ang feeling na para akong nakalutang sa alapaap ng mga sandaling iyon? Kulang ang salitang kinikilig ako at masaya para mailarawan ang totoong kahulugan. “Oo na, magdadahan-dahan na ako. Grabe! Sobrang ganda naman dito!” pasigaw na sagot ko, nagpaikot-ikot na habang nakadipa. “Ang daming mga bituin sa langit, oh! Tingnan mo sila Chaeus. Ilang milyon kaya ang bilang nila? Mukhang hindi milyon, baka sobra pa sa bilyon. Para silang mga buhay na perlas na nasisinagan ng liwanag ng buwan!” tingala kong hindi na maitago ang kilig at saya sa boses ko ng mga sandaling iyon.Kung sinabi niya lamang sa akin ng maaga na plano niya pa lang pumunta dito, mas pipiliin ko pang sumama sa kanya patungo dito kasama siya keysa umattend ako ng party sa school. Mahaba pa ang panahong magkasama kami. Sayang!“What time is the meteor shower,
Nanlambot na ang dalawang tuhod ko sa narinig. Parang na-blangko bigla ang utak ko at ayaw na nitong mag-function. Hiniling ko rin naman na magustuhan niya ako, pero hindi naman iyong ganitong tipo ang bilis.Ano iyon? Sobrang lakas ko sa itaas at nagkaroon ako agad ng answered prayer? Ganun ako kalakas kay Lord?Teka lang naman. Hinay-hinay naman ang revelation ay hindi ko pa ma-take.Baka mamaya imagination ko lang ang lahat ng ito. Nakakahiya, Hilary! So iyong pagiging assumera ko ay di pala masama, kasi nag-manifest agad. Dapat masaya ako dahil iyong nararamdaman ko para sa Tukmol ay nasuklian. Kaso, paano ba maging masaya? Kahit naman pareho kami ng nadarama, hindi rin kami pwede. Kasal ang parents namin. Oras na malaman nila ito, baka atakehin sila. Oo, masama akong anak. Pasaway. Pero never sumagi sa isip kong aabot sa ganito. Sabi ko dati ay aagawin ko ang atensyon ng anak ni Azalea para makaganti ako sa pang-aagaw niya sa akin kay Daddy pero ‘di ko naman intended pati ang pu
Dilat ang mata ko buong magdamag. Paano pagkauwi namin ay hindi rin naman ako agad nakatulog. Medyo nagkaroon pa nga ako ng regrets na nag-aya na agad umuwi. Dapat pala ay hindi na muna. Dapat sinulit ko ng kasama siya tutal wala ‘ring pasok sa school kinabukasan. Saka ko lamang iyon naisip ng nasa bahay na. “Ayan Hilary, padalus-dalos ka kasi ng desisyon! Hindi ka nag-iisip muna.”Habang pabalandrang nakahiga sa kama ay binalik-balikan ko sa isip ang ginawang paghalik ni Chaeus sa akin. Ni hindi pa ako nakakabihis ng damit. Parang sinisilaban ang mukha ko ng maalala na ang mga sandaling iyon. Itinaas ko sa ere ang dalawang paa at isinipa-sipa sa hangin. Kilig na kilig na naman ngayon ang buong katawan. Dapat talaga ay sinulit ko na iyon eh! Niyakap ko pa siya nang mahigpit. Pagkakataon ko na iyon. Pinalagpas ko pa. Dangan lang at hindi ako marunong humalik. Kung nagkataon ay baka mas tumagal pa ang halikan. Kainis, hindi ko rin iyon nasuklian. “Paano ka naman matututo, Hilary ay w
Mabilis akong sumubo ng pagkain at umiwas ng tingin nang lumingon na si Chaeus. Napansin siguro nito ang paninitig ko sa kanya. Kung gusto niya ako, paano na si Lailani? Mahal pa rin niya ba ang babae? Normal rin ba na dalawa ang magustuhan? Wala lang, biglang naisipan ko lamang. “I'm done. Since wala namang pasok at puyat pa ako, matutulog ako ulit.” anunsyo kong tumayo na, ini-atras ang upuan upang umalis na sana. Pagak na tumawa si Daddy. Ang bilis magbago ng mood niya. Lumabas siya kanina. Sinagot niya lang naman ang tawag sa phone kanina matapos ng tensyon ng mag-ina. Malamang ay nagbilad siya sa araw. Tumatagaktak na ang pawis niya sa noo at mukha. Ilang minuto lang siyang nawala ah. Narinig yata ang sinabi ko sa kanila. “Tama iyan anak, matulog ka pa tutal wala ka namang pasok para lumaki ka agad.” akbay na ni Daddy sa akin.“Dad, ang lagkit mo naman!” alis ko ng braso niya sa aking balikat, kainis.“Ang arte mong bata ka. Hindi ka pa rin naman naliligo.” iling lang nito.“M
Mula ng araw na iyon ay naging regular ang pagsundo ni Chaeus sa akin sa school kahit na may driver naman kami. Hindi ko nga rin alam kung may basbas ba iyon ni Daddy. Malamang magtataka ito kung bakit palaging si Chaeus ang sundo ko. Bilang gusto ko naman si Chaeus ay hindi na ako nag-inarte. Siya na nga iyong nalapit sa akin, aarte pa ako? Ganundin ang naging set up sa mga paglabas namin ng weekend. Naging normal na araw iyon na sa tingin ko ang alam ni Azalea at Daddy ay para mas maging close kami ni Chaeus. Hindi ko alam hanggang saan kami aabot pero gusto ko ang atensyon na nakukuha mula sa Tukmol. Walang explanation kung bakit ginagawa niya ito, nais pa yatang tanggalan ng trabaho ang driver namin. At ang bagay na ito ay napansin na ng mga kaibigan ko. Kung ayos lang ito kina Daddy sa kanila ay hindi naging okay. “Nak's hatid at sundo ka na palagi ni Chaeus? Anong meron sa inyong dalawa?” puna ni Shanael na tunog nagseselos, hindi naman siguro sila manhid. Nagbubulag-bulagan l
HILARY EL FUENTE POV Minabuting gugulin ko na lang sa pamamasyal sa mga lugar na na-miss kong puntahan sa bansa ang isang Linggong ibinigay na palugit sa akin ni Daddy. Kilala ko siya. Kapag sinabi niya, kailangang sundin ko 'yun kahit labag pa sa kalooban ko. Naging routine na namin ni Zaria ang maagang pag-alis ng bahay at gabi na halos umuwi. Hinayaan lang naman kami ni Azalea na gawin ang bagay na iyon. Hindi ito nakialam at komontra. Palagi niya lang akong tinatanong kung may kailangan ba kaming mag-ina, o kung nag-enjoy daw ba kami sa gala. “Sobra, Mommy, na-miss ko talaga ang Pilipinas.” “Mabuti naman kung ganun, tama iyan anak, sulitin niyong mag-ina ang bakasyon nito dito.” Nakipagkita rin ako sa mga kaibigan ko, tanging si Glyzel ang hindi ko nakita dahil kasalukuyang wala ito sa bansa. Sa kabila ng mga busy schedules nina Shanael at Josefa ay nagawa ko silang bulabugin na hindi rin inaasahan ang biglang desisyon na pag-uwi ng bansa.“Nasaan ang pasalubong?” si Josefa na
ZACCHAEUS PARKENSON POVHindi ako mapalagay habang nasa trabaho. Patuloy na umuukilkil sa aking isipan ang ddahilan ng madalas na pinag-awayan namin ni Hilary. Hindi niya ako tinatabihan matulog at sa anak namin siya sumisiping magmula ng araw na iyon. Hinayaan ko lang siya. Binigyan ng space dahil baka iyon ang kailangan niya upang makapag-isip nang matino. Pasasaan ba at magiging kalmado rin siya at hihintayin ko na lang ang araw na iyon. Mabilis lang naman mawala ang mood niya. Sa araw na ito, mamaya pag-uwi ko ng bahay ay plano ko na siyang kausapin dahil mas lumalawig pa ang galit niya na hindi ko na gusto ang ginagawang pagtatagal. Baka mamaya sa halip na mawala ang galit niya ay mas nadadagdagan pa iyon kung kaya naman ako na ang magpapakumbaba. Ako na ang mag-a-adjust. Lilinawin ko na wala na si Lailani, ang babaeng pinagseselosan niyan nang malala. Subalit, bago iyon ay kailangan kong pumunta ng school ng aming anak upang kumpirmahin kung totoo nga ba ang ikinakagalit ng akin
Natuloy ang biyahe namin nang walang naging anumang aberya. Itinaon namin ni Zaria na nasa trabaho si Chaeus nang umalis kami nang sa ganun ay walang maging sagabal. Malamang pag-uwi ni Chaeus ng bahay at nalaman niyang wala na kaming mag-ina ay mararamdaman niyang seryoso ako sa aking plano at hindi lang iyon pagpababanta upang takutin siya. Dapat siyang maturuan ng aral. Kasalanan niya. Ano ang akala niya sa akin maduduwag? Hindi ko kayang gawin ang pagbabanta kong pag-uwi? Ibahin niya ako. Sabi nga ng iba, kapag nasusugatan ay lalong mas tumatapang.“Mama, hindi ba talaga natin tatawagan si Papa para sabihing aalis tayo? Baka mabaliw iyon sa kakahanap sa atin mamaya after ng work niya dahil hindi niya alam kung saan tayo pumunta. Hindi ka ba naaawa sa kanya?” sunod-sunod na tanong ni Zaria na wala akong planong sagutin kahit na isa, “Bakit po ba kayo nag-aaway na dalawa? Maghihiwalay na ba kayo? Paano naman po ako, Mama? Huwag kayong maghiwalay…”“Will you shut your mouth, Zaria?!”
Walang imik na humigpit ang yakap niya sa akin. Hinalikan niya ako sa noo. Puno ng pagmamahal na pinunasan niya ng manggas ng suot na polo ang mga luha kong nakabalot sa mga matang sobrang hapdi na sa pamamaga. Habang biyahe kasi ay umiiyak na ako. Nag-freaked out na ako. Mabuti nga at hindi ako naaksidente sa bilis ng pagpapatakbo ko upang makarating agad dito. “Kailangan mong kumalma, Hilary. Paano natin mare-resolba ang problema natin kung ganito ka-tense ang katawan mo?” puno ng pag-aalalanv tanong niya sa akin, “Hindi na lang ako papasok sa trabaho ngayon. Hindi kita pwedeng iwan sa ganitong sitwasyon. Hindi rin ako makakapagtrabaho ng ayos kung ganito ka. Wala ka pa namang kasama kung aalis ako.”Ilang oras pa ang lumipas bago ako tuluyang kumalma at tumigil sa pag-iyak. Hindi niya ako binitawan. Pinaramdam niya sa akin na kahit na posibleng na-resurrect ang ex-fiance niya, nungkang ito ang pipiliin niya. Tahasang pinapadama niya sa akin ngayon na ako na. Kami na ni Zaria ang b
Kagaya ng inaasahan ay sinulit ng mag-ama ang muling pagkikita. Bumawi si Chaeus sa amin pagsapit ng weekend. Sobrang sinulit din namin ang mga araw na iyon. Walang pagsidlan ng saya ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon dahil feeling ko ay sobrang halaga naming dalawa ni Zaria kay Chaeus. Saya na hindi ko alam na mayroon rin palang kapalit. Babawiin iyon at papalitan nang mas mabigat na problema na hindi ko alam paano lagpasan.“Chaeus, niloloko mo ba ako?!” pagwawala ko na agad pagpasok pa lang ng pintuan ng bahay naman, kagagaling ko lang ng school at inihatid ko si Zaria. May nadiskubre kasi ako na hindi ko na dapat pang nakita. “Ang sabi mo sa akin ay…” hindi ko magawang maituloy pa iyon.“Baby, ano na naman bang pinagsasabi mo at ikinakainit ng ulo mo?” tugon ni Chaeus sa pabirong tono na kakalabas pa lang ng kusina, inaayos niya ang suot na necktie sa leeg. “Ang aga-aga na naman niyang pagiging moody mo ha? Ano na naman bang problema natin, ha?” Kakatapos lang niyang ku
Hanggang makalulan kami sa sasakyan ay kinukulit pa rin ako ni Zaria kung ano ang dahilan at sinundo ko siya. Pilit niya akong pinapaamin kung bakit daw ba ako biglang nanundo sa kanya eh gayong wala naman iyon sa napag-usapan namin kanina. Kilala niya ako na hinahayaan ko lang siyang gumala at maging malaya hanggang anong oras niya gusto'hin. Wala rin naman akong limitadong oras na binibigay sa kanya lalo na kapag weekend kinabukasan noon at isa pa ay hindi rin ako mahigpit pagdating sa kanya. Hindi ko ginaya ang mga panenermon noon at paghawak sa leeg na naranasan ko kay Daddy. Ayokong maging iyon ay maranasan ng anak. Tama na ‘yong ako lang. "Mama? Hindi mo ako sasagutin? Bakit nga po? Sabihin mo na sa akin. Nararamdaman kong may kakaiba sa mga ikinikilos mo. Remember, connected tayo? Di ba ang sinabi naman po nila sa'yo kanina ay ihahatid kami sa mga bahay namin after the party? Hindi ba po? Bakit sinundo mo ako? What is your reason, Mama?" tunog maldita nitong tanong, ‘di na gu
Nang kumalma ang aking paghinga ay tumagilid akong humarap sa banda ni Chaeus. Iniyakap ko ang braso sa kanyang tiyan. Isiniksik ko pa ang mukha ko sa gilid ng kanyang kili-kili. Hindi ko alintana ang nanlalagkit niyang katawan bunga ng dami ng pawis na inilabas kanina. Hinaplos niya ang ulo ko ng marahan. Ilang minuto akong pumikit. Ninamnam ang bawat sandaling 'yun. "Chaeus, may gusto sana akong itanong sa'yo." kapagdaka ay sambit ko.Naramdaman ko ang ginawa niyang pagbaling ng tingin sa akin. Hindi pa rin ako dumilat doon."Hmmn, tungkol saan iyon, Baby?" Kapwa hubad pa ang katawan namin sa ilalim ng kumot. Sanay na ako sa tanawing ito. Kung noong una ay nakakahiya, ngayon ay balewala na lang. "Nakita mo na ba sa personal ang teacher ni Zaria?" "Teacher ni Zaria? Hindi pa, Baby. Bakit mo naman natanong ang tungkol sa kanya?" Tumagilid siya sa akin at niyakap ako. Hindi pa siya nakuntento, muli niyang inabot ang labi ko. Wala na akong choice kundi ang idilat ang mga mata para
Ilang gabi akong hindi pinatulog ng sampalok candy na 'yun. Sa tuwing naiisip ko ay napupuno ako ng guilt at nananaginip din ng masasama. Syempre, feeling ko ay ang laki ng kasalanan ko kay Zaria at hindi ko tahasang maamin ang lahat. Nakaka-stress. Gusto kong e-open na rin sana ito kay Chaeus subalit kada tatangkain kong sabihin ang about dito ay palagi na lang 'yung nauudlot. Parang sinasadya ng panahong pigilan ako."Hindi ka ba talaga marunong gumawa, Glyzel?"Nakailang ulit na akong tanong kahit pa nauna na niyang sinabi na hindi nga siya marunong nito."Hindi nga Hilary, ano ka ba? Bingi ka ba girl?" masungit na umikot ang mata nito sa ere, medyo natawa ako sa katarayan niya. "Bakit ba? Naglilihi ka na sa pangalawa? Utusan mo kaya si Chaeus!" Nasamid na ako nang banggitin nito ang asawa ko. Hindi naman dahil natatakam ako kung kaya ako naghahanap. Kung sasabihin ko naman ang totoo, malamang ay pagtatawanan ako ng mga bruhang 'to. Sabihin na napaka-isip bata ko pa rin kahit ilan
Ang buong akala ko ay hindi na makakarating pa 'yun kay Zaria. Subalit, after school niya the following day ay 'yun agad ang hinanap niya sa akin pag-uwi namin ng bahay."Ma, ang sabi ni Teacher Leana may pinapabigay daw siya sa'yo sa akin? Asan na po?" sahod nito ng dalawa niyang palad. Kunwa'y nangunot ang noo ko. Dito naman ako magaling ang umarte. Hindi ko kayang aminin sa kanya na tinapon ko. Baka ikagalit 'yun sa akin ng bata. At saka anong alibi ang sasabihin ko? Wala."Pinapabigay?"Iniiwas ko na ang tingin sa kanya. Dumeretso ako sa kusin pero bumuntot siya. Binuksan ko ang ref at kumuha doon ng tubig upang ma-preskuhan. Hinintay niya munang maubos ko ang laman ng baso at humarap, bago siya muling nagsalita."Opo, Mama. Pinapabigay niya po sa akin. Di po ba may meeting kahapon? Tamarind candy po."Shit naman! Bakit kailangan pang banggitin ng teacher niya 'yun sa kanya? Pambihira naman, oo!Natutop ko na ang bibig. Nag-isip ako kung ano ang magandang alibi. Ipinakita ko sa a