After malaman iyon ay lutang akong lumakad. Tutop ang bibig. Ilang beses ko iyong inisip para lang namnamin kung totoo ba ang mga narinig. Ang isa sa mga kaibigan ko at ang class adviser namin ay may relasyon? Totoo ba talaga? Jusko naman. Ano kayang pumasok sa isip ni Glyzel para magdesisyon na mahalin siya? Oo na, gwapo na at malakas ang dating pero ang age gap nila ang laki. Ni hindi niya rin hiningi ang opinyon namin. Siguro dahil alam niyang hindi kami papayag at isa kami sa hadlang sa bawal na relasyon nila?“Hilary, hintayin mo naman kami!”Hinawakan ni Josefa ang kamay ko nang abutan. Hanggang makarating kami sa apartment ay di na ako ulit nagsalita. Gulat na gulat pa rin.“Hilary, sorry. Kaya ayoko ng ipaalam pa sa'yo eh, baka magalit ka sa akin at—”“That's enough. Buhay mo naman iyan. Desisyon mo. Labas na kami sa kung ano ang gusto mo.” awat ko sa kanya right after na makapasok kami sa loob ng apartment, “You don't owe us any explanation. Feelings mo iyan, Glyzel. Hindi nam
Hindi ko maiwasang mamutla. Bigla na lang nahimasmasan at parang nilubayan ako ng kalasingan nang i-angat ang aking nanlalabong paningin. Ang malabong imahe lang naman ng tukmol ang bumungad sa aking harap, nakatayo. Hinihingal sa galit. Nakahawak sa beywang ang isa niyang kamay. Sa gitna ng dilim at panaka-nakang galaw ng ilaw na tumatama sa kanyang mukha ay kita ko ang pagtiim-bagang niya. Ilang beses beses kong kinusot ang aking mga mata. Baka guni-guni ko lang naman lahat. Baka namamalikmata lang ako. Ngunit hindi, hindi siya mawala sa paningin ko. Napatunayan ko pa iyon na totoo nang pagalit na siyang magsalita.“Kanina pa ako tumatawag sa'yo. Bakit hindi mo sinasagot? Sinadya mong e-deadma ang tawag ko ano? Narito ka lang pala sa lugar na ito!” madiin at madilim ang mga matang sambit niya.Feeling ko kapag pumalag ako at isang maling salita ko ay bigla niya na akong kakaladkarin. Saglit na sumikdo ang labis na takot sa dibdib ko. Napalunok na ako ng laway. Kabado man sa takot ay
Pagtigil pa lang ng kotse ni Chaeus ay agad na akong bumaba. Nagmamadali akong pumasok sa loob. Hindi niya ako hinabol subalit dama ko ang paninitig niya sa likod ko. Deretso ako sa kwarto. Hupa na ang galit ko kahit na anong kapa ko dito. Matapos magpalit ng damit at magtanggal ng mga kolorete sa mukha ay padapa akong nahiga. Hinarap ang cellphone na kanina pa tumutunog.“Nasa bahay na ako, Girls.” sagot ko sa text ni Josefa, siya na ang bahalang magsabi sa dalawa na baha rin ang message sa inbox ko. “Sorry nga pala sa gulong ginawa ng tukmol kanina sa bar.”Maya-maya pa ay naka-rehistro na ang name ni Josefa. Tumatawag na. Hindi pa yata kuntento sa naging sagot kaya need pang marinig nila ako. “Sure ka na ayos lang? Hindi ka pinagbuhatan pa ng kamay ni Chaeus? Grabe, galit na galit siya!” bulalas ni Josefa sa kabilang linya, nai-imagine ko na ang pagtirik ng mga mata nito sa ere.“Hindi naman. Takot lang noon kay Daddy.”“Iyong braso mo naman kumusta?”“Okay naman. Bukas ko pa makik
Gabi na nang magising ako. Bukas na rin ang dim light ng silid ko na sure akong gawa ito ng maid. Matapos na maghilamos ay piniling lumabas na. Umaalboroto na naman ang patay-gutom kong mga bituka. Wala talaga silang kabusugan, aba!“Pahanda na ng dinner.” anunsyo ko pagkapasok ng kusina, hindi pa naman iyon late pero hindi kasi sila naghahain kapag walang kakain nito. Agad na sumunod ang maid na nakarinig sa akin. “Wala si Chaeus?” pormal na tanong ko habang kumukuha ng pagkain upang ilagay na sa plato.“Umalis after lunch. Ang sabi sa amin ay sabihin sa'yo na may lalakarin siya kapag hinanap mo.”Tumango lang ako. Ano pa bang comment ko? Alangan namang itanong ko kung nasaan na ito?“Okay.”Matapos kumain ay saglit akong tumambay sa sala. Panay ang sulyap ko sa main door. Hindi ko man aminin pero hinihintay ko si Chaeus umuwi. Nang mapansing lumalalim na ang gabi ay tumayo na ako upang magtungo na sa silid. Dahil siguro sa pagod ako at kulang din sa tulog ay hindi naglaon at muli a
Pumuwesto ako sa kung saan abot-tanaw ng mga mata ko ang kinaroroonan ni Chaeus. Hindi rin kalayuan ang cafe na halos kahilera lang ng resto na pinapagawa niya. Buo na ang pundasyon noon. Siguro ay hindi na rin magtatagal at matatapos na. Nakatitig lang ako sa labas ng salamin habang patuloy ang kain ng cake at inom ng smoothie. Pinapanood ko pa rin sina Chaeus.“Mabait naman pala si Tukmol, mabilis rin mauto. Siguro ay mabuting tao talaga siya. Pangit lang ito sa paningin ko dahil nilalamon ako ng galit.” muli kong kumbinsi sa aking sarili sa pagiging lihim na mabuting tao ng lalake, “Tama kaya?”Habang pinagmamasdan pa ang features niya ng lihim ay doon ko napagtanto kung bakit ang mga kaibigan ko ay humaling sa kanya. Magandang lalake nga naman ito. Matangkad. Maskulado rin. Pang-display, dahil sa good looking. Nakadagdag pa ng asset niya ay ang pareha ng mga mata niyang kulay grey. Para sa akin iyon ah? Hindi ko alam sa mata ng ibang tao kung ano ang gusto nila. British na british
Kumuha na ako ng ilang ply ng tissue at pinunas iyon sa kamay. Wala pa ‘ring imik kahit na dama ko ang paninitig ni Lailani sa akin. Ano bang dapat na reaction ang ibigay ko? Wala akong alam. First time ko kaya ito. Hindi pa naman ako magaling mag-fake ng totoong nararamdaman. Kung ayaw ko sa tao ay nakikita iyon sa kilos ko. O kung hindi ay kita iyon sa gaspang ng ugali ko.“Hindi mo naman sinabi na narito pala sa bansa ang girlfriend—este ang fiancee mo, Chaeus...”Hindi sa gusto ko silang mag-away. Gusto ko lang malaman ni ate mong girl na ngayon lang siya nabanggit ni Chaeus. I don't want her to feel bad, pero iyong kulo ng dugo ko ay hindi mapakali sa pagtaas. Ang init ng ulo ko sa kanya. Realtalk.“Dahil ngayon lang din naman tayo nag-usap ng matino mula ng dumating ako, Hilary.” sagot ng Tukmol na hindi ko nagustuhan, siguro ay ayaw niya lang mapahiya sa harap nito. Tama naman. Ngayon lang naman talaga kami nag-usap. At ang ayaw ko dito ay kung paano iyong fiancee niya ay nataw
Naalimpungatan ako nang maramdaman na parang may mga matang nakatitig sa akin. Kinailangan ko pang ilang beses na ibukas-sara ang mga mata para lang luminaw iyon pero muling bumagsak dala ng sobra kong antok. Tuluyan akong nahimasmasan ng maramdaman ang banayad na haplos sa aking inaantok na mukha ng mainit, malambot at malapad palad. “B-Bakit?” parang mapupunit ang lalamunan sa sakit na tanong ko, dama ko ang panunuyo nito. Ang Tukmol ang tumambad ng idilat ko ang mata.Sinabi ko bang pumunta siya dito sa kwarto ko? Ganunpaman ay hindi na ako nag-react. Nakaupo ito sa gilid ng kama ko, matamang nakatunghay. Mapungay na ang mga mata na halatang pagod. Sa hula ko ay ilang beses niyang sinalat ang noo ko. Tinitingnan yata kung mayroong lagnat. Inirapan ko siya. Iyon ang initial na reaction ko. Gumalaw ako at bumaling na sa kabilang pwesto.“Kumusta na ang pakiramdam mo? Kinakabag ka pa rin ba? Ininom mo ba ang gamot kanina?” sunod-sunod niyang tanong, puno ng pag-aalala.“Hmmn...”“An
Bagama't nagulat ay hindi ako nagpakita ng kahit na anong reaction. Iisipin niya lang na okay lamang sa akin ang lahat kahit na hindi. Walang imik na lumulan ako sa front seat na parang normal na araw lang iyon. Ni hindi ako bumati ng good morning pabalik, hindi rin ako nagtanong kung nasaan ang driver. Higit sa lahat ay bakit siya ngayon ang maghahatid? Niknik niya, hinding-hindi ko siya kakausapin. Akala niya okay kami? Manigas siya diyan kakaisip kung bakit malamig na naman ako.Dama ko ang mainit na paninitig niya habang tinitingnan akong nagkakabit ng seatbelt. Sa asta niya ay halatang marami pa sana siyang sabihin ngunit dahil sa pananahimik ko kaya pinili na lamang niyang huwag na ‘ring magsalita pa.“Ingat ka, Hilary.” usal niya matapos na iparada ang sasakyan sa harap ng gate, nagawa kong hindi siya kausapin buong biyahe.Nagawa ko ng makababa ng kotse at papasok na sana ng gate nang buksan niya ang bintana at magpahabol pa sa akin ng mahabang litanya. “See you later, Hilar
HILARY EL FUENTE POV Minabuting gugulin ko na lang sa pamamasyal sa mga lugar na na-miss kong puntahan sa bansa ang isang Linggong ibinigay na palugit sa akin ni Daddy. Kilala ko siya. Kapag sinabi niya, kailangang sundin ko 'yun kahit labag pa sa kalooban ko. Naging routine na namin ni Zaria ang maagang pag-alis ng bahay at gabi na halos umuwi. Hinayaan lang naman kami ni Azalea na gawin ang bagay na iyon. Hindi ito nakialam at komontra. Palagi niya lang akong tinatanong kung may kailangan ba kaming mag-ina, o kung nag-enjoy daw ba kami sa gala. “Sobra, Mommy, na-miss ko talaga ang Pilipinas.” “Mabuti naman kung ganun, tama iyan anak, sulitin niyong mag-ina ang bakasyon nito dito.” Nakipagkita rin ako sa mga kaibigan ko, tanging si Glyzel ang hindi ko nakita dahil kasalukuyang wala ito sa bansa. Sa kabila ng mga busy schedules nina Shanael at Josefa ay nagawa ko silang bulabugin na hindi rin inaasahan ang biglang desisyon na pag-uwi ng bansa.“Nasaan ang pasalubong?” si Josefa na
ZACCHAEUS PARKENSON POVHindi ako mapalagay habang nasa trabaho. Patuloy na umuukilkil sa aking isipan ang ddahilan ng madalas na pinag-awayan namin ni Hilary. Hindi niya ako tinatabihan matulog at sa anak namin siya sumisiping magmula ng araw na iyon. Hinayaan ko lang siya. Binigyan ng space dahil baka iyon ang kailangan niya upang makapag-isip nang matino. Pasasaan ba at magiging kalmado rin siya at hihintayin ko na lang ang araw na iyon. Mabilis lang naman mawala ang mood niya. Sa araw na ito, mamaya pag-uwi ko ng bahay ay plano ko na siyang kausapin dahil mas lumalawig pa ang galit niya na hindi ko na gusto ang ginagawang pagtatagal. Baka mamaya sa halip na mawala ang galit niya ay mas nadadagdagan pa iyon kung kaya naman ako na ang magpapakumbaba. Ako na ang mag-a-adjust. Lilinawin ko na wala na si Lailani, ang babaeng pinagseselosan niyan nang malala. Subalit, bago iyon ay kailangan kong pumunta ng school ng aming anak upang kumpirmahin kung totoo nga ba ang ikinakagalit ng akin
Natuloy ang biyahe namin nang walang naging anumang aberya. Itinaon namin ni Zaria na nasa trabaho si Chaeus nang umalis kami nang sa ganun ay walang maging sagabal. Malamang pag-uwi ni Chaeus ng bahay at nalaman niyang wala na kaming mag-ina ay mararamdaman niyang seryoso ako sa aking plano at hindi lang iyon pagpababanta upang takutin siya. Dapat siyang maturuan ng aral. Kasalanan niya. Ano ang akala niya sa akin maduduwag? Hindi ko kayang gawin ang pagbabanta kong pag-uwi? Ibahin niya ako. Sabi nga ng iba, kapag nasusugatan ay lalong mas tumatapang.“Mama, hindi ba talaga natin tatawagan si Papa para sabihing aalis tayo? Baka mabaliw iyon sa kakahanap sa atin mamaya after ng work niya dahil hindi niya alam kung saan tayo pumunta. Hindi ka ba naaawa sa kanya?” sunod-sunod na tanong ni Zaria na wala akong planong sagutin kahit na isa, “Bakit po ba kayo nag-aaway na dalawa? Maghihiwalay na ba kayo? Paano naman po ako, Mama? Huwag kayong maghiwalay…”“Will you shut your mouth, Zaria?!”
Walang imik na humigpit ang yakap niya sa akin. Hinalikan niya ako sa noo. Puno ng pagmamahal na pinunasan niya ng manggas ng suot na polo ang mga luha kong nakabalot sa mga matang sobrang hapdi na sa pamamaga. Habang biyahe kasi ay umiiyak na ako. Nag-freaked out na ako. Mabuti nga at hindi ako naaksidente sa bilis ng pagpapatakbo ko upang makarating agad dito. “Kailangan mong kumalma, Hilary. Paano natin mare-resolba ang problema natin kung ganito ka-tense ang katawan mo?” puno ng pag-aalalanv tanong niya sa akin, “Hindi na lang ako papasok sa trabaho ngayon. Hindi kita pwedeng iwan sa ganitong sitwasyon. Hindi rin ako makakapagtrabaho ng ayos kung ganito ka. Wala ka pa namang kasama kung aalis ako.”Ilang oras pa ang lumipas bago ako tuluyang kumalma at tumigil sa pag-iyak. Hindi niya ako binitawan. Pinaramdam niya sa akin na kahit na posibleng na-resurrect ang ex-fiance niya, nungkang ito ang pipiliin niya. Tahasang pinapadama niya sa akin ngayon na ako na. Kami na ni Zaria ang b
Kagaya ng inaasahan ay sinulit ng mag-ama ang muling pagkikita. Bumawi si Chaeus sa amin pagsapit ng weekend. Sobrang sinulit din namin ang mga araw na iyon. Walang pagsidlan ng saya ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon dahil feeling ko ay sobrang halaga naming dalawa ni Zaria kay Chaeus. Saya na hindi ko alam na mayroon rin palang kapalit. Babawiin iyon at papalitan nang mas mabigat na problema na hindi ko alam paano lagpasan.“Chaeus, niloloko mo ba ako?!” pagwawala ko na agad pagpasok pa lang ng pintuan ng bahay naman, kagagaling ko lang ng school at inihatid ko si Zaria. May nadiskubre kasi ako na hindi ko na dapat pang nakita. “Ang sabi mo sa akin ay…” hindi ko magawang maituloy pa iyon.“Baby, ano na naman bang pinagsasabi mo at ikinakainit ng ulo mo?” tugon ni Chaeus sa pabirong tono na kakalabas pa lang ng kusina, inaayos niya ang suot na necktie sa leeg. “Ang aga-aga na naman niyang pagiging moody mo ha? Ano na naman bang problema natin, ha?” Kakatapos lang niyang ku
Hanggang makalulan kami sa sasakyan ay kinukulit pa rin ako ni Zaria kung ano ang dahilan at sinundo ko siya. Pilit niya akong pinapaamin kung bakit daw ba ako biglang nanundo sa kanya eh gayong wala naman iyon sa napag-usapan namin kanina. Kilala niya ako na hinahayaan ko lang siyang gumala at maging malaya hanggang anong oras niya gusto'hin. Wala rin naman akong limitadong oras na binibigay sa kanya lalo na kapag weekend kinabukasan noon at isa pa ay hindi rin ako mahigpit pagdating sa kanya. Hindi ko ginaya ang mga panenermon noon at paghawak sa leeg na naranasan ko kay Daddy. Ayokong maging iyon ay maranasan ng anak. Tama na ‘yong ako lang. "Mama? Hindi mo ako sasagutin? Bakit nga po? Sabihin mo na sa akin. Nararamdaman kong may kakaiba sa mga ikinikilos mo. Remember, connected tayo? Di ba ang sinabi naman po nila sa'yo kanina ay ihahatid kami sa mga bahay namin after the party? Hindi ba po? Bakit sinundo mo ako? What is your reason, Mama?" tunog maldita nitong tanong, ‘di na gu
Nang kumalma ang aking paghinga ay tumagilid akong humarap sa banda ni Chaeus. Iniyakap ko ang braso sa kanyang tiyan. Isiniksik ko pa ang mukha ko sa gilid ng kanyang kili-kili. Hindi ko alintana ang nanlalagkit niyang katawan bunga ng dami ng pawis na inilabas kanina. Hinaplos niya ang ulo ko ng marahan. Ilang minuto akong pumikit. Ninamnam ang bawat sandaling 'yun. "Chaeus, may gusto sana akong itanong sa'yo." kapagdaka ay sambit ko.Naramdaman ko ang ginawa niyang pagbaling ng tingin sa akin. Hindi pa rin ako dumilat doon."Hmmn, tungkol saan iyon, Baby?" Kapwa hubad pa ang katawan namin sa ilalim ng kumot. Sanay na ako sa tanawing ito. Kung noong una ay nakakahiya, ngayon ay balewala na lang. "Nakita mo na ba sa personal ang teacher ni Zaria?" "Teacher ni Zaria? Hindi pa, Baby. Bakit mo naman natanong ang tungkol sa kanya?" Tumagilid siya sa akin at niyakap ako. Hindi pa siya nakuntento, muli niyang inabot ang labi ko. Wala na akong choice kundi ang idilat ang mga mata para
Ilang gabi akong hindi pinatulog ng sampalok candy na 'yun. Sa tuwing naiisip ko ay napupuno ako ng guilt at nananaginip din ng masasama. Syempre, feeling ko ay ang laki ng kasalanan ko kay Zaria at hindi ko tahasang maamin ang lahat. Nakaka-stress. Gusto kong e-open na rin sana ito kay Chaeus subalit kada tatangkain kong sabihin ang about dito ay palagi na lang 'yung nauudlot. Parang sinasadya ng panahong pigilan ako."Hindi ka ba talaga marunong gumawa, Glyzel?"Nakailang ulit na akong tanong kahit pa nauna na niyang sinabi na hindi nga siya marunong nito."Hindi nga Hilary, ano ka ba? Bingi ka ba girl?" masungit na umikot ang mata nito sa ere, medyo natawa ako sa katarayan niya. "Bakit ba? Naglilihi ka na sa pangalawa? Utusan mo kaya si Chaeus!" Nasamid na ako nang banggitin nito ang asawa ko. Hindi naman dahil natatakam ako kung kaya ako naghahanap. Kung sasabihin ko naman ang totoo, malamang ay pagtatawanan ako ng mga bruhang 'to. Sabihin na napaka-isip bata ko pa rin kahit ilan
Ang buong akala ko ay hindi na makakarating pa 'yun kay Zaria. Subalit, after school niya the following day ay 'yun agad ang hinanap niya sa akin pag-uwi namin ng bahay."Ma, ang sabi ni Teacher Leana may pinapabigay daw siya sa'yo sa akin? Asan na po?" sahod nito ng dalawa niyang palad. Kunwa'y nangunot ang noo ko. Dito naman ako magaling ang umarte. Hindi ko kayang aminin sa kanya na tinapon ko. Baka ikagalit 'yun sa akin ng bata. At saka anong alibi ang sasabihin ko? Wala."Pinapabigay?"Iniiwas ko na ang tingin sa kanya. Dumeretso ako sa kusin pero bumuntot siya. Binuksan ko ang ref at kumuha doon ng tubig upang ma-preskuhan. Hinintay niya munang maubos ko ang laman ng baso at humarap, bago siya muling nagsalita."Opo, Mama. Pinapabigay niya po sa akin. Di po ba may meeting kahapon? Tamarind candy po."Shit naman! Bakit kailangan pang banggitin ng teacher niya 'yun sa kanya? Pambihira naman, oo!Natutop ko na ang bibig. Nag-isip ako kung ano ang magandang alibi. Ipinakita ko sa a