Naalimpungatan ako nang maramdaman na parang may mga matang nakatitig sa akin. Kinailangan ko pang ilang beses na ibukas-sara ang mga mata para lang luminaw iyon pero muling bumagsak dala ng sobra kong antok. Tuluyan akong nahimasmasan ng maramdaman ang banayad na haplos sa aking inaantok na mukha ng mainit, malambot at malapad palad. “B-Bakit?” parang mapupunit ang lalamunan sa sakit na tanong ko, dama ko ang panunuyo nito. Ang Tukmol ang tumambad ng idilat ko ang mata.Sinabi ko bang pumunta siya dito sa kwarto ko? Ganunpaman ay hindi na ako nag-react. Nakaupo ito sa gilid ng kama ko, matamang nakatunghay. Mapungay na ang mga mata na halatang pagod. Sa hula ko ay ilang beses niyang sinalat ang noo ko. Tinitingnan yata kung mayroong lagnat. Inirapan ko siya. Iyon ang initial na reaction ko. Gumalaw ako at bumaling na sa kabilang pwesto.“Kumusta na ang pakiramdam mo? Kinakabag ka pa rin ba? Ininom mo ba ang gamot kanina?” sunod-sunod niyang tanong, puno ng pag-aalala.“Hmmn...”“An
Bagama't nagulat ay hindi ako nagpakita ng kahit na anong reaction. Iisipin niya lang na okay lamang sa akin ang lahat kahit na hindi. Walang imik na lumulan ako sa front seat na parang normal na araw lang iyon. Ni hindi ako bumati ng good morning pabalik, hindi rin ako nagtanong kung nasaan ang driver. Higit sa lahat ay bakit siya ngayon ang maghahatid? Niknik niya, hinding-hindi ko siya kakausapin. Akala niya okay kami? Manigas siya diyan kakaisip kung bakit malamig na naman ako.Dama ko ang mainit na paninitig niya habang tinitingnan akong nagkakabit ng seatbelt. Sa asta niya ay halatang marami pa sana siyang sabihin ngunit dahil sa pananahimik ko kaya pinili na lamang niyang huwag na ‘ring magsalita pa.“Ingat ka, Hilary.” usal niya matapos na iparada ang sasakyan sa harap ng gate, nagawa kong hindi siya kausapin buong biyahe.Nagawa ko ng makababa ng kotse at papasok na sana ng gate nang buksan niya ang bintana at magpahabol pa sa akin ng mahabang litanya. “See you later, Hilar
Tumawa lang ang dalawa sa ginawa ko. Ini-scroll ko iyon pababa. Umaasa na may makikita akong tag pictures or post man lang sa fiancee niya. Halata na hindi sila sweet online ah. Wala man lang akong makita kahit na isa. Iyong tipong kahit sweet greetings man lang kapag may importanteng okasyon sa relasyon nila o mga holiday greetings. As in wala ni isa. Sabi nga nila kapag ganun daw ang guy na sobrang showy at clingy sa timeline mo ay sobrang mahal na mahal ka, meaning hindi siya mahal ni Tukmol? Eh bakit siya pakakasalan kung hindi siya nito mahal?“Ano? Nakita mo na?” bahagyang silip ni Josefa sa ginagawa ko, umiling ako. Puzzled pa rin kung bakit wala akong mahanap ni isang post niya.“Hindi pa. Wait lang. Maghintay kayo!” iritable na ang tono ng boses ko, lalabas pa yata akong sinungaling dahil lang hindi ko mapatunayan.“Baka naman wala talaga siyang fiancee, Hilary? Gino-good time mo lang kami ni Josefa para maasar or magselos or tantanan namin siya?” lantarang akusasyon ni Shanae
Bagay na hindi ko dapat sinabi sa dalawang gaga dahil hanggang uwian ay kung anu-anong basura ang nabubuo sa kanilang isipan. Nauulol sila sa kakaisip ng mga posibleng gawin kay Lailani. Nandiyan ang ipapa-kidnap daw nila si Lailani at pakakawalan kapag na-fall na sa isa sa kanila si Chaeus para safe na raw ang maganda nitong genes. Nang tahasang sabihin nila iyon sa amin ay halos mautas kami ni Glyzel sa kakatawa. Baliw na baliw na talaga ang dalawang gaga.“Bakit? Pwede naman iyon. Lahat ay posible sa taong nagmamahal, Hilary.” si Shanael na proud na proud pang sabihin iyon sa akin, shunga lang!“Ang tanong ay mamahalin ba kayo ni Chaeus? Baka mamaya si Lailani pa rin ang gusto noon hanggang dulo. Sayang naman ang effort niyo.” patol ko sa kanila, isa rin yata akong baliw eh. “Huwag ka ngang nega Hilary! Panira ka naman sa imagination namin ni Shanael.” si Josefa na halatang dalang-dala na rin sa kalokohan nila.“Hindi ako nega. Sinasabi ko lang ang possibility para hindi naman kayo
Nadala hanggang dinner ang pagka-badtrip ko. After kasi ni Shanael, si Josefa naman ang tumawag. Nakwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari. Ultimong ang sagutan namin ni Lailani at ang pag-iinarte niyang ipinakita sa akin. Sa kanilang tatlo ni Glyzel at Shanael, kay Josefa lang ako kampanteng mag-open ng lahat. Siguro ay dahil bestfriend ko siya, matagal na kilala kaya mas tiwala ako. Hindi naman sa wala akong tiwala sa dalawa, safe kung sasabihin kong mas comfortable akong sabihin lahat kay Josefa.“Nakakawala talaga siya ng mood, Josefa. As in. Kung pwede lang manakit. Baka nasaktan ko na. Gutom pala siya tapos sasama-sama. Sana iyong binuntot niya ikinain na lang niya nabusog pa siya hindi ba? Paladesisyon ang dalawang iyon!”“Hoy gagi, pabayaan mo na siya. Baka mamaya ay iniisip mo siya nang iniisip. Wag Girl. Masyado tayong maganda para lang e-stress ni Lailani. Tanggalin mo na siya sa isip mo. Sige ka, baka mamaya hanggang panaginip buwisitin ka niya.”“Subukan lang niya. Isusum
Hindi ko namamalayan ay nasanay na rin ako sa presensiya ni Chaeus. Hindi na iyon big deal sa akin. At magmula ng panay ang tambay namin sa bahay ay nabawasan na rin ang pagiging mainitin ko ng ulo. Minsan din kapag umuuwi si Tukmol ng Sunday galing sa kung saan ay may pasalubong pa siyang pagkain sa amin. Kaya naman ang mga haliparot na kaibigan ay tuwang-tuwa at wiling-wili na gawing hideout ang bahay namin.“Sana palagi na lang ganito.” hiling ni Shanael na akala mo ay napanalunan na ang puso ni Chaeus. “Di mo sure, baka sa una lang iyan.” basag ko sa kasiyahan niya, pabiro niya akong binato ng buto ng manok na naubos na niyang papakin.“Panira ka talaga ng moment, Hilary!”Mula rin noon ay napansin ko ang naging ugali ni Tukmol na sunduin ako sa school at ihatid kapag may pagkakataon and I don't mind that. Ni hindi ako nagtatanong sa kanya kung nasaan ang driver namin. Kahit hindi ko kasama ang mga kaibigan ay ayos lang. Pakiramdam ko nga ay bumabawi siya sa akin dahil sa mga naka
Maaga pa lang ay umalis na kami ng bahay ni Chaeus. Nanunuot pa ang lamig sa aming buto ng mga sandaling iyon kahit balot kami ng jacket. Hindi maitago ang excitement sa mga mata ko. First time kong makakarating sa pupuntahan namin. Feeling ko tuloy ay para akong bumalik sa pagkabata at ang trip na ito ay bahagi ng field trip ng school. Buong biyahe ay na-enjoy ko ang tanawin bagama't madilim pa iyon at wala akong gaanong makita. Sapat na sa akin ang malabong langit na nagbabadya na ang panibagong umaga. Sabayan pa ng mga iba't-ibang kulay ng ilaw. May iilang mga tao na rin kaming nadadaanan. Hindi traffic kung kaya mabilis kaming nakarating.“Isuot mo ito, Hilary. Masyadong malamig pa at mahamog ang dadaanan natin at baka kapitan ka ng sakit.” abot sa akin ni Chaeus ng earmuffs na yari sa malambot na tela, panlaban sa lamig.Malapad ang ngiting tinanggap ko iyon. Isinunod niyang ibigay sa akin ay ang walking stick. Sa halip na magreklamo ay tinanggap ko na lang ito. Hindi siya magdada
Panay ang hugot ko ng buntong-hininga at ikot ng mga mata habang naghihintay kami sa may gate ng arrival. Ilang minuto na kami dito pero ni anino ni Lailani ay hindi pa lumalabas. Gutom na gutom na rin ako. Paano ba naman ay inuna pa naming sunduin siya bago kami mag-almusal. “Mamaya na lang tayo kumain. Baka kanina pa siya sa atin naghihintay.” ani Chaeus sa akin. Gusto kong umapela at magreklamo. Kahit sana burger lang, pantapal sa malapit ng mabutas kong bituka. Pero mas inuna pa niyang bilhan ang Lailani na iyon ng bouquet keysa sa pagkain ko. Sa sunod ay hindi na talaga ako sasama sa kanya! Pakatatandaan ko ang araw na ito.“Ano pa bang ginagawa ng babaeng iyon sa loob? Sabi niya kanina pa siya nakalapag? Bakit hindi pa siya lumabas? Masyadong pa-importante!” himutok kong hindi na mapakali sa inuupuan ko.Naaalibadbaran ang mukhang napahilamos na rin ako ng palad sa mukha. Nasa backseat na ako. Kanina ay nasa shotgun seat ako pero pinalipat na ako ni Chaeus dito bago pa ito luma
HILARY EL FUENTE POV Minabuting gugulin ko na lang sa pamamasyal sa mga lugar na na-miss kong puntahan sa bansa ang isang Linggong ibinigay na palugit sa akin ni Daddy. Kilala ko siya. Kapag sinabi niya, kailangang sundin ko 'yun kahit labag pa sa kalooban ko. Naging routine na namin ni Zaria ang maagang pag-alis ng bahay at gabi na halos umuwi. Hinayaan lang naman kami ni Azalea na gawin ang bagay na iyon. Hindi ito nakialam at komontra. Palagi niya lang akong tinatanong kung may kailangan ba kaming mag-ina, o kung nag-enjoy daw ba kami sa gala. “Sobra, Mommy, na-miss ko talaga ang Pilipinas.” “Mabuti naman kung ganun, tama iyan anak, sulitin niyong mag-ina ang bakasyon nito dito.” Nakipagkita rin ako sa mga kaibigan ko, tanging si Glyzel ang hindi ko nakita dahil kasalukuyang wala ito sa bansa. Sa kabila ng mga busy schedules nina Shanael at Josefa ay nagawa ko silang bulabugin na hindi rin inaasahan ang biglang desisyon na pag-uwi ng bansa.“Nasaan ang pasalubong?” si Josefa na
ZACCHAEUS PARKENSON POVHindi ako mapalagay habang nasa trabaho. Patuloy na umuukilkil sa aking isipan ang ddahilan ng madalas na pinag-awayan namin ni Hilary. Hindi niya ako tinatabihan matulog at sa anak namin siya sumisiping magmula ng araw na iyon. Hinayaan ko lang siya. Binigyan ng space dahil baka iyon ang kailangan niya upang makapag-isip nang matino. Pasasaan ba at magiging kalmado rin siya at hihintayin ko na lang ang araw na iyon. Mabilis lang naman mawala ang mood niya. Sa araw na ito, mamaya pag-uwi ko ng bahay ay plano ko na siyang kausapin dahil mas lumalawig pa ang galit niya na hindi ko na gusto ang ginagawang pagtatagal. Baka mamaya sa halip na mawala ang galit niya ay mas nadadagdagan pa iyon kung kaya naman ako na ang magpapakumbaba. Ako na ang mag-a-adjust. Lilinawin ko na wala na si Lailani, ang babaeng pinagseselosan niyan nang malala. Subalit, bago iyon ay kailangan kong pumunta ng school ng aming anak upang kumpirmahin kung totoo nga ba ang ikinakagalit ng akin
Natuloy ang biyahe namin nang walang naging anumang aberya. Itinaon namin ni Zaria na nasa trabaho si Chaeus nang umalis kami nang sa ganun ay walang maging sagabal. Malamang pag-uwi ni Chaeus ng bahay at nalaman niyang wala na kaming mag-ina ay mararamdaman niyang seryoso ako sa aking plano at hindi lang iyon pagpababanta upang takutin siya. Dapat siyang maturuan ng aral. Kasalanan niya. Ano ang akala niya sa akin maduduwag? Hindi ko kayang gawin ang pagbabanta kong pag-uwi? Ibahin niya ako. Sabi nga ng iba, kapag nasusugatan ay lalong mas tumatapang.“Mama, hindi ba talaga natin tatawagan si Papa para sabihing aalis tayo? Baka mabaliw iyon sa kakahanap sa atin mamaya after ng work niya dahil hindi niya alam kung saan tayo pumunta. Hindi ka ba naaawa sa kanya?” sunod-sunod na tanong ni Zaria na wala akong planong sagutin kahit na isa, “Bakit po ba kayo nag-aaway na dalawa? Maghihiwalay na ba kayo? Paano naman po ako, Mama? Huwag kayong maghiwalay…”“Will you shut your mouth, Zaria?!”
Walang imik na humigpit ang yakap niya sa akin. Hinalikan niya ako sa noo. Puno ng pagmamahal na pinunasan niya ng manggas ng suot na polo ang mga luha kong nakabalot sa mga matang sobrang hapdi na sa pamamaga. Habang biyahe kasi ay umiiyak na ako. Nag-freaked out na ako. Mabuti nga at hindi ako naaksidente sa bilis ng pagpapatakbo ko upang makarating agad dito. “Kailangan mong kumalma, Hilary. Paano natin mare-resolba ang problema natin kung ganito ka-tense ang katawan mo?” puno ng pag-aalalanv tanong niya sa akin, “Hindi na lang ako papasok sa trabaho ngayon. Hindi kita pwedeng iwan sa ganitong sitwasyon. Hindi rin ako makakapagtrabaho ng ayos kung ganito ka. Wala ka pa namang kasama kung aalis ako.”Ilang oras pa ang lumipas bago ako tuluyang kumalma at tumigil sa pag-iyak. Hindi niya ako binitawan. Pinaramdam niya sa akin na kahit na posibleng na-resurrect ang ex-fiance niya, nungkang ito ang pipiliin niya. Tahasang pinapadama niya sa akin ngayon na ako na. Kami na ni Zaria ang b
Kagaya ng inaasahan ay sinulit ng mag-ama ang muling pagkikita. Bumawi si Chaeus sa amin pagsapit ng weekend. Sobrang sinulit din namin ang mga araw na iyon. Walang pagsidlan ng saya ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon dahil feeling ko ay sobrang halaga naming dalawa ni Zaria kay Chaeus. Saya na hindi ko alam na mayroon rin palang kapalit. Babawiin iyon at papalitan nang mas mabigat na problema na hindi ko alam paano lagpasan.“Chaeus, niloloko mo ba ako?!” pagwawala ko na agad pagpasok pa lang ng pintuan ng bahay naman, kagagaling ko lang ng school at inihatid ko si Zaria. May nadiskubre kasi ako na hindi ko na dapat pang nakita. “Ang sabi mo sa akin ay…” hindi ko magawang maituloy pa iyon.“Baby, ano na naman bang pinagsasabi mo at ikinakainit ng ulo mo?” tugon ni Chaeus sa pabirong tono na kakalabas pa lang ng kusina, inaayos niya ang suot na necktie sa leeg. “Ang aga-aga na naman niyang pagiging moody mo ha? Ano na naman bang problema natin, ha?” Kakatapos lang niyang ku
Hanggang makalulan kami sa sasakyan ay kinukulit pa rin ako ni Zaria kung ano ang dahilan at sinundo ko siya. Pilit niya akong pinapaamin kung bakit daw ba ako biglang nanundo sa kanya eh gayong wala naman iyon sa napag-usapan namin kanina. Kilala niya ako na hinahayaan ko lang siyang gumala at maging malaya hanggang anong oras niya gusto'hin. Wala rin naman akong limitadong oras na binibigay sa kanya lalo na kapag weekend kinabukasan noon at isa pa ay hindi rin ako mahigpit pagdating sa kanya. Hindi ko ginaya ang mga panenermon noon at paghawak sa leeg na naranasan ko kay Daddy. Ayokong maging iyon ay maranasan ng anak. Tama na ‘yong ako lang. "Mama? Hindi mo ako sasagutin? Bakit nga po? Sabihin mo na sa akin. Nararamdaman kong may kakaiba sa mga ikinikilos mo. Remember, connected tayo? Di ba ang sinabi naman po nila sa'yo kanina ay ihahatid kami sa mga bahay namin after the party? Hindi ba po? Bakit sinundo mo ako? What is your reason, Mama?" tunog maldita nitong tanong, ‘di na gu
Nang kumalma ang aking paghinga ay tumagilid akong humarap sa banda ni Chaeus. Iniyakap ko ang braso sa kanyang tiyan. Isiniksik ko pa ang mukha ko sa gilid ng kanyang kili-kili. Hindi ko alintana ang nanlalagkit niyang katawan bunga ng dami ng pawis na inilabas kanina. Hinaplos niya ang ulo ko ng marahan. Ilang minuto akong pumikit. Ninamnam ang bawat sandaling 'yun. "Chaeus, may gusto sana akong itanong sa'yo." kapagdaka ay sambit ko.Naramdaman ko ang ginawa niyang pagbaling ng tingin sa akin. Hindi pa rin ako dumilat doon."Hmmn, tungkol saan iyon, Baby?" Kapwa hubad pa ang katawan namin sa ilalim ng kumot. Sanay na ako sa tanawing ito. Kung noong una ay nakakahiya, ngayon ay balewala na lang. "Nakita mo na ba sa personal ang teacher ni Zaria?" "Teacher ni Zaria? Hindi pa, Baby. Bakit mo naman natanong ang tungkol sa kanya?" Tumagilid siya sa akin at niyakap ako. Hindi pa siya nakuntento, muli niyang inabot ang labi ko. Wala na akong choice kundi ang idilat ang mga mata para
Ilang gabi akong hindi pinatulog ng sampalok candy na 'yun. Sa tuwing naiisip ko ay napupuno ako ng guilt at nananaginip din ng masasama. Syempre, feeling ko ay ang laki ng kasalanan ko kay Zaria at hindi ko tahasang maamin ang lahat. Nakaka-stress. Gusto kong e-open na rin sana ito kay Chaeus subalit kada tatangkain kong sabihin ang about dito ay palagi na lang 'yung nauudlot. Parang sinasadya ng panahong pigilan ako."Hindi ka ba talaga marunong gumawa, Glyzel?"Nakailang ulit na akong tanong kahit pa nauna na niyang sinabi na hindi nga siya marunong nito."Hindi nga Hilary, ano ka ba? Bingi ka ba girl?" masungit na umikot ang mata nito sa ere, medyo natawa ako sa katarayan niya. "Bakit ba? Naglilihi ka na sa pangalawa? Utusan mo kaya si Chaeus!" Nasamid na ako nang banggitin nito ang asawa ko. Hindi naman dahil natatakam ako kung kaya ako naghahanap. Kung sasabihin ko naman ang totoo, malamang ay pagtatawanan ako ng mga bruhang 'to. Sabihin na napaka-isip bata ko pa rin kahit ilan
Ang buong akala ko ay hindi na makakarating pa 'yun kay Zaria. Subalit, after school niya the following day ay 'yun agad ang hinanap niya sa akin pag-uwi namin ng bahay."Ma, ang sabi ni Teacher Leana may pinapabigay daw siya sa'yo sa akin? Asan na po?" sahod nito ng dalawa niyang palad. Kunwa'y nangunot ang noo ko. Dito naman ako magaling ang umarte. Hindi ko kayang aminin sa kanya na tinapon ko. Baka ikagalit 'yun sa akin ng bata. At saka anong alibi ang sasabihin ko? Wala."Pinapabigay?"Iniiwas ko na ang tingin sa kanya. Dumeretso ako sa kusin pero bumuntot siya. Binuksan ko ang ref at kumuha doon ng tubig upang ma-preskuhan. Hinintay niya munang maubos ko ang laman ng baso at humarap, bago siya muling nagsalita."Opo, Mama. Pinapabigay niya po sa akin. Di po ba may meeting kahapon? Tamarind candy po."Shit naman! Bakit kailangan pang banggitin ng teacher niya 'yun sa kanya? Pambihira naman, oo!Natutop ko na ang bibig. Nag-isip ako kung ano ang magandang alibi. Ipinakita ko sa a