Unang Araw Ng Klase

Nang marating ni Luisa ang unibersidad sakay ng kaniyang Lancer ay ipinarada na niya iyon sa parking lot ng paaralan. Napakunot-noo siya ng makita si Drake sa tabi ng sasakyan nito habang nakahalukipkip at nakatingin sa sasakyan niya.

Hinihintay ba siya ni Drake? Baka nga dahil wala namang ibang tao sa parking lot kung hindi siya lamang. Pagkatapos patayin ang makina ng sasakyan, binuksan na ni Luisa ang pintuan ng driver's seat at umibis. Kitang-kita niya ang pagliwanag ng mukha ni Drake at ang pagsilay ng ngiti sa labi nito. Naglakad ito palapit sa kaniya.

"Bakit nandito ka pa sa labas? Hinihintay mo ba ako?" nagtatakang tanong niya. Ngumiti si Drake at kinuha sa kaniyang balikat ang shoulder bag niyang dala na kaagad naman niyang ibinigay.

"Oo, hinihintay talaga kita Ihahatid kita sa silid-aralan mo. Pwede naman 'yun, hindi ba?" nag-aalangan nitong tanong na baka hindi-an niya ang alok nito.

Nginitian niya si Drake. Wala namang masama kung ihahatid siya nito. Bagaman binasted niya ito noong nagtangkang manliwag sa kaniya noong nakaraang taon, naging magkaibigan naman sila. Mabait, maginoo at mabuting tao si Drake sa kaniya kaya hindi niya minamasama kapag may ibinibigay ito sa kaniya. Pagkain, mamahaling alahas na hindi biro ang halaga, damit, at iba pa. Dahil alam naman nito na sa simula pa lang ay wala talaga itong pag-asa sa kaniya.

"Sure, pwede mo ako ihatid. Pero, hihintayin ko pa si Suzette. Okay lang ba? On the way na kanina ng magtext siya, baka malapit na iyon," aniya.

Tumango-tango ito pero parang pilit lamang iyon. Hindi lingid sa kaalaman ni Drake na hindi ito gusto ni Suzette. Noon pa man ay ayaw na ni Suzette kay Drake dahil laging sinasabi sa kaniya ng kaibigan na nay hidden agenda ito kaya ginagawa ni Drake ang mga bagay na ginagawa nito sa kaniya na kung tutuusin ay parang nanliligaw pa rin ito.

Lagi siya nitong pinaaalahanan na mag-ingat kapag kasama niya ito. Ilang minuto lamang ang lumipas ay may narinig na silang busina ng kotse sa likuran nila. Nilingon ni Luisa iyon, sasakyan iyon ng kaibigang si Suzette.

"Ayan na pala siya!" bulalas niya. Nang mai-park ni Suzette sa parking are ang sasakyan nito, umibis ito at nilapitan sila.

"Hello bes, good morning!" bati nito sa kaniya ng makalapit ito sa kaniya at nakipagbeso-beso.

"Hello din bes, good morning!" ganting bati niya rito. Lumingon si Suzette na may pagkunot-noo kay Drake.

"Bakit nandito ka?" mataray nitong tanong at nakataas pa ang kilay.

"Ihahatid ko lang si Luisa sa classroom niyo. Dahil nandito ka rin lang naman, eh 'di ihahatid ko na kayo pareho," anito na may tipid na ngiti sa mga labi. Nagkibit-balikat si Suzette.

"Bahala ka," pagsasawalang-bahala nito at umabrisete sa kaniya at hinila siya patungo sa classroom nila habang nakasunod lamang si Drake sa kanila. Bumulong siya kay Suzette.

"Bakit ba ang sungit mo kay Drake?" tanong niya rito nang medyo nakakalayo na sila ng bahagya kay Drake.

"Dahil kinukuha niya ang loob mo para payagan mo siyang ligawan ka niya ulit," pagmamaktol nito. Pinitik niya ang ilong nito na naging dahilan para makakuha siya ng masamang tingin rito.

"Kaibigan lang ang turing ko sa kaniya at hindi na lalalim iyon. At saka kaibigan lang din naman ang hangad niya sa akin kaya nakikipaglapit siya. Alam naman niya na wala siyang pag-asa sa akin," paniniguro niya. Umakyat sila sa pangalawang palapag ng paaralan kung saan naroon ang silid-aralan nila. Umiling-iling ito.

"Wala akong tiwala sa kaniya. Basta mag-iingat ka sa kaniya. Malakas ang kutob ko na may masama siyang hangad sa iyo," anito sa nagmamalakit na tinig.

Kababakasan ng pag-aalala ang boses at mukha nito. Hinarap niya si Suzette at hinawakan sa mga kamay at tinitigan ito na wari'y ipinapahiwatig niya ang gusto niyang sabihin rito. Nakalapit na kasi si Drake sa kanila at nasa tabi na nila ang classroom. Bumuntong-hininga si Suzette at tumango. Iniabot ni Drake sa kaniya ang kaniyang shoulder bag. Ngumiti siya rito at nagpasalamat.

"Walang anuman, Luisa," anito at ngumiti ng matamis sa kaniya saka tumalikod na at naglakad patungo sa room nito. Akmang papasok na siya sa loob ng room, nang may kawayan si Suzette sa likuran niya.

"Sir! Good morning!" masiglang bati nito.

Napalingon siya at nagtama ang mata nila ni Christian dahil matiim itong nakatitig sa kaniya. Nakaramdam siya ng uneasiness dahil sa titig nito. Lumipat ang tingin ni Christian kay Suzette at binigyan ng matamis na ngiti ang kaibigan.

"Good morning din, Ms— ahm, ano pala name mo?" tanong nito ng makalapit na si Christian sa kaniya. Napapatingin na rin ang ibang kaklase nila na nasa silid pero mukhang walang pakielam si Suzette sa mga ito. Ngumiti ng pagkatamis-tamis si Suzette.

"Suzette po, Suzette Esmeralte. Kayo po ang unang subject namin, Sir?" magalang na tanong ni Suzette.

Mataman laman siyang nakatingin kay Mr. Martinez. Inaanalisa ang mukha nito. Bakit ba ang gwapo nito ngayong umaga? Mas lalo itong gwumapo sa suot nitong uniporme. Napatingin si Christian sa kaniya at nahuli siyang nakatitig dito. Nag-iwas siya ng tingin dahil sa hiyang nararamdaman. Siguradong pulang-pula na siya ngayon! Ano ba ang pinaggagagawa niya?! Nakakahiya!

"Yes, ako ang unang professor niyo ngayong araw na ito. Math, ang subject ko." anito at tumikhim kaya tumingin uli si Luisa kay Christian. Nakatingin pa rin ito sa kaniya na may matamis na ngiti sa mga labi.

"Good morning, Ms. Serrano," anito at naglakad na patungo sa loob ng classroom nila. Hinila siya ni Suzette sa isang tabi na gulat na gulat sa narinig na kilala siya ni Christian. Mabuti na lang at hindi pa magsisimula ang klase nila.

"Bes, tara na sa loob!" yaya niya ng magkaharap na sila. Nanlalaki ang mga mata nito na nakatitig sa kaniya at tumili ng mahina dahil sa kilig na nararamdaman.

"Kilala ka ni sir?! Oh my god! Kinikilig ako!" anito na may kasamang gigil at pagkurot sa kaniyang braso. Umirap siya at hinila ang braso nito, nagpahila naman ito sa kaniya.

"Hindi naman big deal iyon! Wala naman masama kung alam niya pangalan ko!" pakli niya.

"Basta magkwento ka mamaya! Ayaw ko ng may inililihim ka sa akin lalo na patungkol kay Mr. Martinez!" anito na may diin at mahinang boses. Tumango-tango na lang siya.

"Oo na. Oo na. Ikwekwento ko mamaya," pagsang-ayon niya para tumigil na ito sa pangungulit sa kaniya. Baka kasi kulitin siya nito sa loob ng klase kapag hindi siya sumang-ayon.

NAPATINGIN si Christian sa gawing pintuan ng classroom ng pumasok sina Luisa at Suzette. Nagtama nag kanilang mga mata pero dagli rin nitong iniiwas ang tingin sa kaniya. Bumilis ang tibok ng kaniyang puso dahil nakita niya niya ito. Halos hindi siya nakatulog ng nagdaang-gabi dahil sabik siyang makita itong muli.

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili. Tama ba itong nararamdaman niya? May kasintahan siya pero nagkakagusto siya sa iba lalo at estudyante pa niya! Nakatanggap siya ng mensahe sa kaniyang cellphone. Dagli niya iyong kinuha sa mesa at tiningnan kung sino ang nagpadala ng mensahe. Napakunot-noo siya ng makitang galing iyon kay Janizza. Binasa niya ang nilalaman ng mensahe.

Hindi ka man lang nagpadala ng mensahe sa akin! Ilang segundo lang naman ang pagta-type ng "Good morning, babe." hindi ba? Pero bakit hindi mo man lang magawa?! Sabihin mo lang kung nagsasawa ka na sa akin, Christian! Hindi iyong ganito na sinasaktan mo ako!

Napapikit siya at napabuntong-hininga. Nakalimutan niya talagang magpadala ng mensahe rito dahil anong oras na siyang nagising at kailangan pa niyang mag-asikaso para sa pagpasok sa paaralan. Mahirap bang intindihin iyon? Balak niyang tawagan ito mamaya.

Talagang nahihirapan na si Christian sa relasyon na mayroon sila ni Janizza. At isa lang ang solusyon roon, ang makipaghiwalay na rito ng tuluyan. Hindi na nakakabuti sa mental health niya ang inaasta ng kasintahan na para bang mag-asawa sila!

Iwinaksi niya ang mga iyon sa kaniyang isipan at itinutok ang paningin sa kaniyang klase. Tumayo siya at ngumiti sa kaniyang mga estudyante saka nagtungo sa gitna para magpakilala.

"Good day, class! I'm Christian Martinez, 24 years old. So, bago ako magsimula sa pagtuturo. Gusto ko muna kayong makilala. Magsisimula ang pagpapakilala rito sa unahan hanggang sa pinaka-dulo. Okay ba iyon?" aniya sa magiliw na boses.

"Opo!" sabay-sabay na sang-ayon ng klase.

Hindi maiwasan na mapatingin siya kay Luisa na nahuli niyang nakatingin rin sa kaniya. Nagbaba ito ng tingin ng magtama ang kanilang mata. Hindi kaya naaapektuhan si Luisa sa titig niya? Kinastigo niya ang sarili dahil sa isiping iyon. Imposible. Imposibleng magkagusto sa kaniya ang isang Luisa Anjienette Serrano. Ang isang mayaman ay kailanman ay hindi magugustuhan ng tulad niyang hamak lamang ang kalagayan sa lipunan.

Hindi puwedeng magkagusto ito sa kaniya kung sakali dahil mali! Professor siya at estudyante ito. Nasaktan siya sa isiping iyon na walang pag-asa ang nararamdaman niya dito.

Pinilit niyang iwinaksi sa kaniyang isipan ang mga samu't-saring alalahanin na hindi nakakatulong sa kaniya. Itinuon niya ang pansin sa mga estudyante na isa-isang nagpapakilala sa harapan.