Prologue

MAG-ISANG naglalaro si Nami sa park nang biglang dumating ang grupo nina Rhian, ang mga batang walang ibang ginawa kung ‘di ang bully-hin ang bata.

Sinipa ni Rhian ang ginagawang maliit na snowman ni Nami dahilan para mapatayo ang bata sa kanyang pagkakaupo at binigyan nang matalim na tingin ang batang babae.

“What is your problem, Rhian?” tanong nito na magkasalubong ang mga kilay.

“What is my problem? You!—” sabay tulak sa balikat ni Nami— “you are the problem! You are being a sore to my eyes!” supladang saad ni Rhian.

“Rhian, I’m not sure why you’re always upset with me. I did nothing to you, but you keep picking fights with me,” tugon ni Nami na nanatiling magkasalubong ang mga kilay.

Muli, tinulak ni Rhian si Nami sa labis nitong inis sa ginawang tugon nito sa kanya. “Your presence is annoying me! Kid like you who don’t have daddy is too annoying!” pagdadahilan nito.

Nakaramdam naman ng galit si Nami dahil sa mga salitang binabato sa kanya ni Rhian. “Who says that I don’t have a daddy, huh?” tanong nito. “I have a daddy!” pagdedepensang dagdag nito.

Tumawa nang nang-iinsulto si Rhian. “Don’t lie, Nami. You don’t have a daddy!”

“I’m not lying! And it’s true that I have a daddy!” Patuloy na pagdedepensa ni Nami sa kanyang sarili.

“If not, then if it’s really true that you have. Where is your daddy? Why is he not with you?” Sunod-sunod na tanong ni Rhian.

“He is working, which is why he is not with us.”

“Working? Where?” At tumawa nang malakas si Rhian. “Nami, kids like us must not lie. It’s bad.”

“I’m not—”

“Why don’t you just accept that your daddy has abandoned you? Because your mommy is a whore.”

“My mommy is not that kind of person!” galit na sigaw ni Nami.

“Yes, your mommy is a whore!” pagduduldulang na saad ni Rhian na sinabayan pa ng mga batang kasama nito.

“Your mommy is a whore!”

“A whore! A whore!”

Hindi na nagawang makapagtimpi ni Nami at saka sinugod si Rhian.

“She’s not!” malakas na sigaw nito saka sinabunutan si Rhian.

“Ouch! Let me go!”

Ngunit hindi nagpaawat si Nami at hinila nang malakas ang buhok ni Rhian.

“Who says that my mommy is a whore, ha?” tanong ni Nami nanggigigil at mas binigyan pa ng lakas ang paghila sa buhok ni Rhian dahilan para mapadaing ito sa labis na hapdi at sakit.

“Ouch! Let me go! You bastard!” nasasaktang sigaw ni Rhian.

“Then take back what you said to my mommy!” mariing utos ni Nami.

“I’m not going to take it back! She’s a whore, and it will not change even I take my words back!” pagdadahilan ni Rhian. “So, let go of my hair!”

“No! I won’t unless you take it back!” At mas pinanggigilan ni Nami si Rhian dahilan para mapasubsob ito sa lupa na binabalot ng nyebe.

“Let me go!” sigaw ni Rhian na pilit kumakawala sa pagkakasabunot ni Nami na hindi ginagawang bitawan ang pagkakahawak nito sa buhok ng batang babae.

“What are you looking at? Help me!” dominanteng paghingi ng saklolong sigaw ni Rhian sa mga batang kasama nito.

Nagkatinginan ang mga ito at tila nag-aalangan na tulungan si Rhian.

“Damn it! Help me, idiots!”

Ngunit nanatiling nakatayo ang mga bata at nagtitinginan pa rin sa isa’t isa.

“Help me, fucking idiots! Or I will kill you!” pagbabantang saad ni Rhian dahilan para mapakilos ang mga ito at tinulungan ang batang babae.

“Let me go!” sigaw ni Nami.

“Don’t let her go unless she let me go!” utos ni Rhian.

Bagamat dehado si Nami ay hindi niya ginawang bitawan ang buhok ni Rhian kahit na sobrang nasasaktan na siya sa ginagawang pagsabunot at pagkaladkad sa kanya ng mga kasama nito.

“I will not let you insult my mommy!” mariin niyang saad habang sinasabunutan nang buong lakas si Rhian.

Nagpatuloy ang kanilang pagsasabunutan at ni isa ay walang gusto magpaawat hangga’t hindi nakukuha ng bawat isa ang kanilang gusto.

“Let me go, bastard!” mariing sigaw ni Rhian.

“I will not! This is what you deserve!”

***

“BABY, I’m home!” sigaw ni Maeve nang sandaling makapasok ng kanilang bahay.

“Mommy!” nakangiti at malambing na salubong ni Nami sa kanyang ina ngunit naglaho ang mga ngiti ni Maeve nang makita ang mukha at katawan ni Nami na may mga sugat.

“What happened, baby? Where did you get these wounds and bruises?” tanong ni Maeve na mabilis na napaluhod sa harap ng anak habang tinitignan ang mga nakuhang gasgas at sugat nito.

“Nothing at all, mommy. Don’t be worried about my well-being. It’s only bruises, and they’ll go away soon,” wika ni Nami na para bang wala lang sa kanya ang mga natamong sugat dahil sa ginawa niyang pakikipagsabunutan kay Rhian at sa mga alipores nito.

Napatingin si Maeve sa kanyang anak na may labis na pag-aalala. “Tell it to me straight, baby. Did you get into a fight with any of the other kids?”

“I didn’t mean to but—”

“I told you not to fight with other kids, baby,” wika ni Maeve na bahagyang tumaas ang boses.

Napasimangot nang bahagya si Nami na tanda ng pagkadismaya. “But, mommy, I did it to defend myself and protect you,” pagkakatwiran nito.

“However, it is still inappropriate to use violence, especially when you are young,” pangaral ni Maeve.

“But, mommy, I simply fight back because they continue to bully me,” saad ni Nami. “I can’t just ignore them, especially since they’ve crossed the line.”

“Still, you shouldn’t—”

“But how can I just shut up and do nothing when they continue to insult my mommy?” pagpuputol na saad ni Nami. “I can’t just ignore and accept their insults at me for not having a daddy, but I also can’t just let them called you names, mommy. You are the only one that I have and I love you most. So, I will protect you from those who will insult or hurt you.” Dagdag nito sabay napayuko.

Hindi nakaimik si Maeve sa narinig sa kanyang anak. Alam niyang matalinong bata ito pero hindi niya inaasahan na sasabihin nito nang sandaling iyon.

“Baby…” mahina niyang sambit at ikinulong sa kanyang mga braso ang kanyang anak. “I’m sorry…” paghingi niyang tawad na hindi na nagawang pigilan ang maluha.

Itinulak ni Nami nang bahagya ang kanyang ina at saka pinunasan ang luha sa pisngi nito. “You don’t have to apologize, mommy. It’s not your fault,” saad nito saka ikinulong ang mukha ng ina sa dalawa nitong maliit na mga kamay. “No matter what I will protect you.”

“It is not your responsibility, baby, to protect me. I should be the one to keep you safe,” saad ni Maeve.

Ngumiti nang pagkatamis si Nami. “No, mommy. We should protect each other because we only have each other.”

Napatakip ng kanyang bibig si Maeve nang sandaling iyon at mas lalong napaluha.

Pinunasan ni Nami ang luha sa mga mata ng ina. “Don’t cry, mommy. I’m fine.”

Alam ni Maeve na pinipilit lang ng kanyang anak na maging okay at maging matatag pero alam niyang gusto rin nito ng ama tulad ng mga batang na kaedad nito ngunit paano niya sasabihin ang lahat sa anak niya kung hindi niya kilala ang lalaking nakabuntis sa kanya? Na isa lamang siyang bunga ng pagkakamali?

Niyakap ni Maeve ang kanyang anak. “I’m sorry, baby, if you have to go through this. I’m sorry.” Paulit-ulit na paghingi niya ng tawad sa kanyang anak.

Umalis si Nami sa pagkakayakap ng kanyang ina. “You said before that even though I don’t have a daddy, we can be happy even if it’s just the two of us.”

“Baby…”

***

“AND they lived happily ever after.”

Matapos basahin ni Maeve ang huling sentence sa fairytale book na kanyang binabasa ay ibinaling niya ang kanyang tingin kay Nami na mahimbing ng natutulog. Sa kabila ng maamong mukha nito ay nakita niya ang mga natamo nitong sugat at gasgas sa mukha at ibang parte ng katawan nito dahilan para muli niyang maalala ang mga nangyari kanina.

Hinaplos ni Maeve ang pisngi ng kanyang anak nang marahan. “I’m sorry, baby. I’m sorry if you have to suffer like this,” mahina niyang sabi na labis nakokonsensya sa kanyang anak.

“I did it to defend myself and protect you”

“I simply fight back because they continue to bully me…I can’t just ignore them, especially since they’ve crossed the line.”

“How can I just shut up and do nothing when they continue to insult my mommy?  I can’t just ignore and accept their insults at me for not having a daddy, but I also can’t just let them called you names, mommy. You are the only one that I have and I love you most. So, I will protect you from those who will insult or hurt you.”

“No matter what I will protect you.”

“You said before that even though I don’t have a daddy, we can be happy even if it’s just the two of us.”

Muli, napaluha si Maeve. “I’m sorry, baby. I promise you that this is going to be the last time someone will hurt you.” At saka hinalikan nito ang bata sa noo.

Matapos na ayusin ni Maeve ang kumot ni Nami ay kinuha niya ang kanyang cellphone. May pag-aalangan man kung tama ba ang kanyang gagawing desisyon o mali ay nagawa niyang maibaling ang kanyang tingin sa kanyang anak para malinawan ang kanyang isipan at magkaroon ng sapat ng lakas ng loob. Napapikit ng mga mata si Maeve at muling napahugot nang malalim na paghinga, saka ibinaling ang kanyang tingin sa kanyang phone at nag-book ng flight pauwi ng Pilipinas.

Napatingin siya kay Nami. “I will protect you, baby. No matter what.”

Napahugot muli nang malalim na buntong-hininga si Maeve. “Am I really going back to the Philippines?” tanong niya sa kanyang sarili na napatingin sa kisame.

Nang sandaling iyon ay muling nanariwa ang mga masasakit na alaala sa kanyang isipan.