เจแปน - ไอ้บ้า...

"เอางี้ฉันใจดีลดให้..ขอสองก็พอ-_-"

ตั้งเองลดเอง เฮ้อ.. ฉันถอนหายใจฟืดนึงจนกัปตันหันมามอง ก่อนจะยอมเปิดกระเป๋าตังค์..หยิบบัตรสะสมแต้มแผ่นนั้นออกมา

เห็นรอยขีดฆ่าแล้วมันน่านัก!! ฉีกทิ้งเลยดีไหม!!?

"ถ้ากัปตันหลอกเจแปน เจแปนจะฉีกกระดาษแผ่นนี้ทิ้ง-_-" ฉันชูมันขึ้นและหันไปย้ำเสียงหนัก แต่คนถูกขู่ไม่สะทบสะท้าน เขายิ้มที่มุมปากแล้วดึงมือฉันไปดมแทน

"ฉีกสิ ฉันมีหลายแผ่น" พูดจบก็ดมมือฉันต่อ

"อะไรวะ กลิ่นแปลกๆแต่อยากดม เธอทาอะไรมา?" ฉันส่ายหน้าเบาๆ ทาอะไรล่ะ..เข้าห้องน้ำมายังไม่ได้ล้างมือเลย

"กลิ่นห้องน้ำมั้งคะ"

"เฮ้ย! ไม่ได้ดิ.." เหมือนจะตกใจ แต่ก็ไม่ปล่อยมือฉัน ให้ตายเถอะ! เขาดมมือฉันจนถึงร้านอาหาร ลงจากรถก็ดม เดินไปไหนก็ดม

พอถึงโต๊ะสั่งอาหารเสร็จก็ยังดมต่อ แต่ฉันไม่ทันโวยวายหรอกได้แต่มองเขางงๆ แต่คนผิดปกติที่ดมไม่หยุด อยู่ๆเขาก็โวยขึ้นมา!

"ให้ตายสิวะ ฉันเป็นอะไร!?-_-" กัปตันบ่นพึมพัม มือหนึ่งข้างจับมือฉัน ส่วนอีกมือยีผมตัวเอง

"เป็นโรคจิตมั้งคะ^^" ฉันจึงหันไปตอบเขายิ้มๆ จนเขาขมวดคิ้วและทำหน้าสงสัย

"โรคจิตอะไร? มือนะไม่ใช่กางเกงใน ว่าแต่..เธอรำคาญไหมที่ฉันดมแบบนี้ ?-_-"

"รำคาญค่ะ"

"ตอบไม่คิด ถ้าร