(Dexs POV)
“But the baby’s name inscribe on the baby clothes was Steven.” napabuntong hininga si Jay.
“Naikwento ko na yan sayo.” Napatango ako.
“At makalipas ang isang linggo, dumating na nga ako. Hangang sa ginulo tayo ng katulong natin na may umiiyak na bata. At pareho nating pinuntahan, hindi si Seven, kundi si Icy. Kamuntik nang mabasa ng biglang bumuhos na ulan. Kaya nga pinangalanan nating Icy.”
“But her name is Jane.” naiyuko ko ang aking paningin. Dahil ang pangalan na yun, ay kinuha ko sa ama nito.
Habang yung Steven, sa karelasyon ko noon na nang dahil sa nangyari sa akin, nawala kaming dalawa.
“Who is their parent Dexs?”
Tumulo na sa pisngi ko ang luha. Dahil sa araw na nakuha namin si Icy, lumabas sa bibig ni Jay ang mga masasakit na salita. Walang kwenta ang mga magulang nito na iniwa
(Dexs POV)Catherine ang pangalan ko, at heto na nga Dexs, bilang isang palaban na babae. Ngunit sa totoo, mahina parin ang aking kalooban. Lalo na sa mga bata.Matagal din akong nangulila matapos nga ibigay ni Master Jeff ang serbisyo ko kay Ivy. Ayos lang dahil nakikita ko sa kanya ang kabaliwan ko noon. Na ang paghihiganti walang mapupuntahan kundi papatunayan lang sayo na talagang maling-mali ka sa tinahak mong daan.Minsan ang sagot sa mga kasalanan na ginagawa sa atin ng ibang tao ay boung kapatawaran na lamang. Gagawin mo ang pagpapatawad hindi dahil para sa taong may kasalanan sa iyo kundi para sa sarili mo na ito lang ang magdadala sa atin sa tamang daan ulit.Minsan man tayo nabulag at naligaw, dahil mahirap na humarap sa daan na kailangan mong patawarin yung tao. Ngunit yun ang mas makakabuti.“Paanong nangyari ito Dexs?”“Yung isang gabi na tumawag ako sayo. Natatanda
(Missamy POV)Tahimik na nga lang namin inayos ang silid ko. Ang bilis gumaling ni Jeff. At sa tingin ko nilalabanan niya. Di siya nagpapakahina.Nang mabuksan ko yung pinto.“Labas ka na Jeff. Sa tingin ko kasi bato ang katawan mo.”“Nope. Masakit na nga ang likuran ko.” Nagkunwaring napaupo sa sofa. At napapa-aww na papansin nga sa akin.Anong gagawin ko sa lalaking to?“I need a massage Missamy. Can you give me a hand?”“No Jeff.”“I want it Missamy. Wag mo akong hahayaan na I force ko na makuha yun at baka iba ang mangyari.” Nakapikit niyang pagbabanta sa akin.May magagawa ka ba Missamy? Kundi sundin si Boss.Gusto talaga niyang imasahe ko siya?Ahhh. Ganoon Jeff? Sige! makuha mo sana ang hinahanap mo!Gigil ko nga siyang minasahe at napapa-aww na lan
(Jeff POV)“Edi next time sa hotel na lang kami ni Jude.”At bigla kong natigil yung treadmill. Ako dito ang umiinit ang ulo sa pinag-sasagot niya. Di ka na nag-iingat Missamy!Nilingon ko siya.Madala ka sa isang titig Missamy.“Hoy Jeff! Ikaw yung nag suggest diba?!”“Di ka marunong na tignan kung galit na yung tao Missamy?!”“Malay ko ba na mapipikon ka sa sarili mong suggestion. Saka wala naman talaga kaming ginagawa ni Jude. Kayo lang ang madudumi ang isipan eh. Mahirap ba intindihin na wala kaming ginagawa ni Jude? Nakaplano na ang tungkol sa amin. And we stick to the plan.”“At kailan kayo nagplano?” Napipikon na talaga ako sa talas ng bibig niya. At baka nga maihakbang ko na ang aking mga paa palapit sa kanya. At makukuha ni Missamy ang hinahanap niya!Sa buntisin ko na kaya siya. S
(Missamy POV) “Ok fine. Ang hirap mo kausapin. Isa ka ata sa babae ni Jude. Just wait.” Huh? Anong ibig sabihin ng babae? “Sir Jude may naghahanap sayo. And I'm sorry kung pinaki-alaman ko ang phone mo.” “Who?” Dinig ko sa kabilang linya. At may naririnig akong hagikhik na mga babae. Anong ibig sabihin nito? Hangang si Jude na nga ang nasa kabilang linya. “Jude?” Agad niyang nahulaan kung sino nga itong nagtatangkang tumawag sa kanya. “Missamy.” “Jude, kamusta ka na? Sor—.” “No need. Nakarecover na din.” at kasing lakas din ni Jude ang stamina ni Jeff. “Mabuti naman. Kina-usap ko na si Je—.” “Let's talk personally Missamy.” muling tigil niya sa sasabihin ko. “Marami tayong kailangan pag-usapan. And to avoid conflicts again with your damn stupid fake husb
(Jeff POV) “Master Jeff, the Montiveros heir is nowadays favorite at raising star ng business sa mundong to. We can't kill him that easily na hindi nga kayo ang natuturo sa gumawa ng bagay na ito. Specially kahit di man alam ng mga normal na tao. Your family, their family, alam nila ang issue sa pagitan ninyong dalawa ni Jude. About Missamy.” “See. Narinig mo na Missamy. Relaxs wala akong kailangan na gawin ngayon sa Mr. Future mo na pinagyayabang mo sa akin.” Sa naiinis din ako dahil wala akong magagawa sa ngayon. Hambog na pahumble ng pamilyang Montiveros. Tsk. Nakakapagtaka? “The only thing we can do right now Master Jeff as I dig more information about him. Ang sirain ang pangalan niya. Marami din siyang ginagawa behind the scenes.” Sa ngayon si Missamy na ang napatitig kay Jay. “Anong ibig mong sabihin Jay?” si Missamy. “Miss Missamy, nagb
(Jeff POV) “Make sure to lock her. At ako mismo ang magpapakita sa Jude na yan!” “The problem is, si Miss Missamy ang nakakaalam kung saan sila magkikita.” Lalo akong napangisi. “Seven’s phone, check the history activities.” dahil yun lang naman ang nakita kong paraan para magkaroon ng contact itong si Missamy kay Jude. Sa desperada ang iniibig mong babae Jeff sa ibang lalaki. Damn. “Yes Master Jeff.” at kumilos na nga si Jay. Ako napapahilot ng sintido ko dahil paano na nga kapag nalaman ito ng Elder? Ang hirap ng pinasok ko. At ang walanghiya kong puso nagpanakaw kay Missamy na lalo ngang ikinagulo ng lahat. Selos pa Jeff. Selos pa. Nakakainis lang dahil wala man lang cooperation si Missamy. Ang hirap! Matalino si Jude. Bakit di ka ba matalino Jeff? Napangisi ako sa sarili ko. Don't dare Missam
(Jeff POV) Ngunit sa tanong ko ang tanging natangap ko ang paghahampas sa akin ni Missamy. “Walanghiya ka Jeff!” hinayaan ko lang siya. Hangang sa pinigilan ko. “Di mo ba alam na meron akong phobia!” Nagkatitigan kaming dalawa. Walang sinabi si Juan Carlos tungkol sa kanya. Akala ko ba wala siyang sakit? Jeff, kung andito si Juan Carlos at ang matalino mong kaagaw na si Jude, tiyak pagtatawanan ka. Malayo ang pagkakaibahan ng Phobia sa sakit. Look. Napaka-healthy ni Missamy, but kung maramdaman niya ulit yung situation na ikakatakot nito… “Saan ka natatakot?” Ngunit sampal lang ang sinagot sa akin ni Missamy. Napapikit na lamang ako ng mata ko. Oo, ang tanga ko para takutin ka kung saan ka man nga natatakot at ngayon para akong tanga na nagtatanong sayo. Gusto ko rin maging aware Missamy. I don’t mean na matakot ka. “I underst
(Missamy POV)“Di mo naman siya talagang asawa Missamy.”Pwede na ba talaga sa kanya umamin?“At wala kayong anak ni Jeff.”Kung magsisinungaling ba ako, maniniwala ba siya?Napabuntong hininga na lamang ako.Naglakad kami papasok sa pamamahay nila na halata namang bantay sarado ang boung paligid. Anong oras mo ako papauwiiin Jude?“Andito ba ang mga magulang mo Jeff.” Napailing ito.“Asaan sila?”“Just don't ask.” saka niya ako pinanghila ng upuan.Seryoso ang mukha niya na may ipaglalaban din naman talagang kagwapuhan si Jude kay Jeff. Ahem. At sa mukha niya naiirita siya kay Jeff. Halata.Siguro dahil may pangako kami sa isat-isa na ewan kung legit ba yun.“Wag kang magsisinungaling sa akin Missamy.”“Na?”“Wala nga kayong
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In