Kabanata Eighty-Two

HINDI nakaimik ang ginang kaya mabilis kong nilapitan ang kanyang asawa at masinsin na sinuri. Tinignan ko ang kanyang mga mata na ngayon ay lumubog na at halos hindi na makita, nanunuyo ang kanyang mga labi, nanlalamig at basang-basang balat at kulubot na mga kamay at paa. Lumapit ako sa isa pang naroon at gaya ng una ay parehas ang sintomas nito. Lumapit ako sa isang bata at hinawakan  ko ito ngunit bigla na lang itong humiyaw.

“Aray! Ina, napakasakit!” namamalat na hiyaw nito na mabilis na tinabig ng kanyang ina ang aking kamay.

“Huwag mo siyang hawakan sinasaktan mo ang anak ko!” sigaw sa akin ng ina ng bata at tinakpan niya ang kanyang anak na tila isa akong masamang tao na sasaktan ang anak niya. Hinayaan ko na lamang siya at muli kong pinagmasdan ang anak niya na ngayon ay may mabibigat na paghinga.

Iginala ko ang aking mga mata at mabilis na sinuri ang nakakarami at lahat sila pare-pareho ang sintomas.

“Asawa ko!