เข้าสู่ระบบแชร์
FML_6: กูไปส่งเอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-23 20:08:07#CHA
ฟุ้บ~
“เห้ย!” เธออ่อนยวบลงไปที่พื้นเล่นเอาผมตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะตั้งสติได้แล้วเขาไปเขย่าเธอ
“พาส! นี่เธอ!”
“...” ร่างบางนิ่งเฉยถึงจะเขย่าเธอแรงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ผมไม่เชื่อว่าคนเราจะสามารถเป็นโรคพวกนี้ได้ โรคประหลาดบ้าบออะไรนี่มันมีจริงเหรอว่ะ! ตอนแรกผมก็นึกว่าไอ้ฌอห์นมันจ้างเธอมาเพื่อทำให้ผมเลิกคิดถึงเรื่องพลอยก็เลยตั้งใจว่าจะเล่นงานเธอจนเธอยอมถอยทัพไป แต่ใครจะรู้ว่าไอ้โรคบ้านี่มันจะมีจริงอยู่บนโลก ...จะอุ้มกลับไปที่โต๊ะมันก็ยังไงๆอยู่คนเริ่มเยอะแล้วด้วย... เอาไงดีว่ะ
“พาส ได้ยินฉันไหม!”
“....”
“หาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆไอ้ชา!” ผมสบถแล้วตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นมา คงมีแต่ที่รถแล้วล่ะสภาพนี้
🎶~ เสียงเรียกเข้าของเธอดังขึ้นจังหวะเดียวกันกับที่ผมวางร่างบางรถในลงพอดี ผมหยิบมือถือเธอขึ้นมาดูหน้าจอปรากฎชื่อ
++Fon++
ฉึก~
“แกอยู่ไหนเนี่ย! ฉันมาตามที่ห้องน้ำไม่เจอแกเลย!” เสียงปลายสายดังแสบโสตประสานหูจนผมต้องเอามือถือออกห่างจากหู พวกผู้หญิงนี่แม่งน่าปวดหัว ผมส่ายหัวลำคาน
“..ฉันเอง ชา”
“ห๊ะ! ดะ..เดี๋ยวนะ! แล้วนายมารับโทรศัพท์ยัยพาสมันได้ไง! นายทำอะไรเพื่อนฉันหรือเปล่า!”
“ใจเย็นดิ เพื่อนเธออยู่กับฉันไม่ต้องห่วง”
“จะไม่ห่วงได้ไง ขอสายพาสหน่อย!”
“.....” เอาไงดีว่ะกู
“ขอสายพาสหน่อย!” อีกฝ่ายขึ้นเสียงใส่ผม ช่วยไม่ได้...
“อยู่ลานจอดรถ มาดูเพื่อนเธอด้วย”
“รออยู่นั่นเลยนะ!” แล้วตัดสายไปทันที มีเรื่องน่ารำคานจนได้!
ผมเดินไปยังฝั่งคนขับสตาร์ทรถและเปิดแอร์ไว้ ส่วนผมก็ยืนอยู่นอกรถแล้วมองร่างที่นั่งนิ่งผ่านกระจก ผมรู้ว่าผมมองพาสนานแค่ไหน แต่ที่สำคัญคือผมจะมองเธอเพื่ออะไร ผมหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเลื่อนดูฆ่าเวลา.. แต่ก็ต้องไปสะดุดก็รูปรูปหนี่ง รูปของผู้หญิง.. ที่ผมชอบ
“..ฟู่ว์~” ทำไมไม่เป็นกูว่ะที่ได้ดูแลมึง มึงจะยอมเจ็บเพื่อคนแบบนั้นเพื่ออะไรว่ะพลอย
“นี่นาย!” ผมยืนคิดแบบนั้นได้ไม่ทันจบเสียงแหลมก็ลอยมาแต่ไกล ฝนวิ่งมาอย่างตกอกตกใจโดยที่ข้างหลังมีไอ้ฌอห์นออกมาด้วย ฝนรีบเปิดประตูไปหาพาสทันทีที่ผมชี้ว่าผมไม่ได้ล็อคประตู ส่วนไอ้ฌอห์นก็เดินมาหาผม
“..นี่มันอะไร”
“ก็เห็นอยู่”
“...มึงไม่ได้ไปทำอะไรน้องมันใช่ป่ะ”
“แล้วมึงคิดว่ากูจะทำอะไร” ผมตอบแล้วเดินไปอีกทาง
“เดี๋ยว!”
“...” ไอ้ฌอห์นมันดึงผมให้หันกลับไปมองมัน มันนี้ก็อะไรหนักหนา เสือกกับชีวิตผมดีจริงๆ
“กูหวังว่ามึงคงไม่ได้ไปแกล้งอะไรน้องมันนะ”
“มึงชอบยัยนั่นไง ดูห่วงกันจัง”
“กูไม่ได้ชอบ”
“...ก็อย่าเดือดร้อน”
“ไอ้ชา แบบนี้ไม่สมกับเป็นมึงเลยนะ เมื่อไหร่มึงจะเลิกอาลัยอาวรณ์ไอ้พลอยสักทีวะ”
“กูไม่ได้อาลัยอาวรณ์”
“งั้นมึงก็ช่วยน้องมันดิ” ไอ้ชามองผมแล้วพูดเสียงแข็ง
“...”
“ถ้ามึงไม่ได้อาลัยอาวรณ์ไอ้พลอยอย่างที่มึงพูด”
“...ไม่ใช่เรื่องของกู”
“สุดท้ายมึงก็ขี้ขลาด!”
“ไอ้ฌอห์น!”
“มึงแม่งไม่ยอมรับความจริง ว่าสุดท้ายแล้วไอ้พลอยมันไม่เอามึง!”
“ไอ้ฌอห์น!”
ผลัวะ! ผมซัดหมัดใส่หน้ามันไปหนึ่งทีด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ จนเผลอลืมตัวทำลงไป ผมรู้ว่ามันหวังดีกับผม แต่นี่ชีวิตผมมันไม่ควรมายุ่งไงพูดถูกไหมล่ะ! ผมตั้งสติแล้วพยายามข่มอารมณ์เดินเข้าไปหามันแล้วยื่นมือพร้อมจะดึงมันให้ลุกขึ้น มันมองผมแล้วถุยเลือดลงพื้นก่อนจะจับมือผมลุกขึ้นยืน
“โทษว่ะ”
“..ที่กูพูดเพราะกูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้”
“....กูรู้”
“หาอะไรใหม่ๆให้ตัวมึงบ้างเหอะ ถ้าไม่คิดถึงตัวเองก็นึกถึงไอ้พลอยมันบ้าง มันคงไม่ดีใจที่รู้ว่าเพราะมันมึงถึงเป็นแบบนี้”
“...” ผมไม่ได้ตอบอะไร ไอ้ฌอห์นเข้ามาแค่ตบไหล่ผมแล้วเดินกลับไปที่รถผม มันช้อนร่างพาสขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“..เดี๋ยว!”
“...”
“..กูไปส่งพาสเอง” ผมทำเธอให้อยู่ในสภาพนั้นผมก็ควรรับผิดชอบ ถึงจะเป็นแค่ไปส่งแต่ผมก็ควรทำ ผมเดินไปช้อนร่างพาสกลับมาอีกครั้งแล้วสอดร่างเธอลงในรถแล้วปิดประตู แล้วค่อยหันไปถามที่พักของพาสกับฝนแต่สิ่งที่ฝนตอบ
“ฉันไม่รู้หรอก... พาสมันเพิ่งกลับมาจากการรักษา ตอนนี้ไม่รู้หรอกว่ามันพักอยู่ไหน”
“เป็นเพื่อนประสาไรว่ะ” ไอ้ฌอห์นหันไปบ่นฝน
“..ไม่เป็นไร ฉันจัดการเอง”
“แต่ว่า..”
“ฉันไม่ทำอะไรเพื่อนเธอหรอกน่า”
“....”
“เข้าใกล้แค่นี้ยังอยู่สภาพนี้เลย ถ้าฉันทำมากกว่านี้ยัยนี่ไม่ตายเอาเร๊อะ... ฉันไม่อยากโดนข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาหรอกนะ”
“ให้ชามันดูแลนั้นแหละ เพื่อมันจะช่วยให้เพื่อนเธออาการดีขึ้น อยากให้เพื่อนหายไม่ใช่ไง”
“.....” ฝนนิ่งไป ตอนแรกก็ดูคะนึกคะนองแต่พอเอาเข้าจริงก็ดูเป็นห่วงเพื่อนใช่เล่น เธอเม้มปากแล้วมองพาสก่อนจะเงยหน้ามองผม
“...ฉันฝากพี่ด้วยละกัน”
“อืม”
“ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ไอ้ฌอห์นขยี้หัวฝนก่อนจะเดินคล้องคอฝนออกไป ทีนี้ก็เหลือแค่ผม... ที่ต้องคิดแล้วล่ะว่าถ้าเธอตื่น ผมจะต้องทำยังไง
ผมกลับเข้ามานั่งในรถ แอร์เย็นไปหรือเปล่านะ... ผมมองหาผ้าในรถแน่นอนว่ามันไม่มี เลยหยิบเสื้อคลุมที่ผมเอาติดรถไว้มาคลุมให้พาส ตัวเล็กแค่นี้ไม่มีทางจะไม่หนาว แล้วชุดที่ใส่แล้วเหมือนไม่ได้ใส่นี่อีก ผู้หญิงนี่ชอบโชว์กันจริงๆสินะ ถ้าไม่ใส่ชุดแหวกนั่นเปิดนี่ออกมาเที่ยวผับนี่คงจะขาดใจตายกันหรือไง แล้วดูร่างบางข้างๆผมดิ แหวกซะอย่างกับมีเยอะงั้นอ่ะ แค่นี้ก็เอาเนอะ- -*
คอนโด
ฟุ้บ~ ผมวางร่างพาสลงบนเตียงนอนในห้องผม มันก็มีแค่ที่นี่ที่เดียวที่ผมนึกออก ช่วยไม่ได้... ผมจัดการให้เธอนอนบนเตียงเรียบร้อย เปิดแอร์ แล้วเดินไปนั่งๆข้างพร้อมกับยาดม ผมส่ายยาดมไปมาที่จมูกสักพักเธอก็ขยับตัวนิดหน่อย โล่งใจไปอีกเปราะนึกว่าตายไปละ- -* ไม่เป็นไรแล้วก็ดีผมจะได้จัดการตัวผมให้มันเสร็จๆจะได้ไปนอนสักที วันนี้วันอะไรว่ะมีแต่เรื่องน่ารำคานทั้งวัน พนันได้เลยว่าถ้ายัยนี่ตื่นมันต้องน่ารำคานมากแน่ๆ- -* ว่าแต่..ผมคุ้นหน้าเธอมากๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออก.... ช่างแม่งเถอะ
—————
ปากคอ! น่าจับตีปากจริงๆ! ความสุขนะจ๊ะเแต่งชุดสวยไปเที่ยวเนี่ย! พวกผู้ชายนี่ตาไม่ถึงหรืออะไรกันย่ะ เห็นใส่ไปกี่ทีกี่ทีพี่แกก็มองไรท์ตลอดอ่ะ ที่ออกสื่อทำเป็นพูดดี เชอะ!🥳
บทที่เกี่ยวข้อง
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_7: นมหก
ฉันค่อยๆลืมตาตื่น... วันนี้เตียงนุ่มจัง~ ฉันมุดหน้าลงใต้ผ้านวมอย่างสบายตัวก่อนจะตะหงิดว่ากลิ่นนี้ไม่ใช่กลิ่นผ้านวมของฉัน..มันหอมอ่อนๆแถมให้ความรู้สึกเย็นๆ... เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ!ฉันลืมตาเต็มที่แล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง... ไม่ใช่ห้องฉัน!พรวด! ฉันดีดตัวขึ้นนั่งทันทีก่อนจะพบร่างชายคนนึ่งนอนเอาแขนปิดหน้าเขาอยู่ข้างๆ บ้าแล้ว! ฉันรีบถอยห่างเขาจนลืมไปว่าตัวเองอยู่บนเตียง ก็เลย..ตุ้บ!“โอ๊ยย~” ฉันหงายท้องตกจากเตียงนี่ทันที แล้วมันก็ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัวแล้วหันมามองฉันนิ่งๆ ...“..เสียงดังชะมัด” เขางัวเงียแล้วก็ขยับตัวนอนหันหลังให้ฉันพร้อมกับดึงผ้านวมขึ้นมาห่ม ฉันรีบสำรวจร่างกายตัวเองก็พบว่าฉันอยู่ในชุดเดิมแต่แค่มีเสื้อเชิ้ตใส่คลุมตัวฉันอยู่โดยที่ฉันไม่รู้เรื่อง.... ฉันกำผ้าแน่นแล้วพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนจนพอจำเหตุการณ์ได้ ฉันเลยหมั้นไส้เขา ไอ้คนที่นอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียงนั่น นี่ขนาดฉันตกเตียงขนาดนี้ยังไม่ช่วยฉันเลยอ่ะ!ฉันพรวดพราดลุกขึ้นแล้วหยิบหมอนขึ้นไปปาใส่เขาจนเจ้าตัวหันขวับมาจ้องฉัน“ทำบ้าอะไรของเธอ”“นี่ เมื่อคืนนายทำฉันเป็นลม แล้วตอนนี้ฉันตกเตียงเพราะนาย ยังไม่คิดจะช่วยฉันอีก! ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_8: คืนนั้นฉันทำเธอเจ็บหรือเปล่า
1อาทิตย์ผ่านไป“แกนะแก ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่ โทรไปก็ไม่รับมีโทรศัพท์ไว้ใช้มันไปซื้อข้าวหรือไงกันแกนิ!”“ก็กลับมาแล้วนี่ไง จะบ่นไรหนักหนา”“ฉันไม่บ่นสิถึงจะแปลก” ฝนเข้ามาหาฉันมันทีที่เห็นว่าฉันกลับมาเรียนหลังจากหยุดเรียนไปหนึ่งอาทิตย์โดยไม่บอกมัน เพราะเหตุการณ์คืนนั้นแหละทำเอาฉันต้องสู้กับตัวเองพักใหญ่ก่อนจะทำใจได้แล้วกลับมาเรียนตามปกติ“แล้วนี่ แกโอเคไหม หมอนั่นทำอะไรแกหรือเปล่า”“..เปล่า” ฉันตอบแล้ววางกระเป๋าลงที่โต๊ะหินอ่อนหลังคณะ“ค่อยยังชั่ว... นี้ฉันคิดไปถึงขั้นที่หมอนั้นจับแกไปปู้ยี้ปู้ยำเลยนะ”“เหรอ เป็นห่วงฉันด้วยเหรอ~ ได้ข่าวว่าจับฉันใส่พานยื่นให้หมอนั่นเลยไม่ใช่ไง~”“..แหมมม~ ก็ตอนนั้นฉันแค่อยากช่วยให้แกหายไวๆนิ~ อย่าโกรธกันนะ~ นะๆๆๆๆ^^”“เออๆ ช่างเถอะ” ฉันตอบอย่างเซ็งๆก่อนจะหยิบสมุดจดของฝนมาลอก จริงๆมันถ่ายเอกสารก็ได้แต่จดแบบนี้แหละฉันจะได้จำไปในตัวฉันนั่งจดรอเวลาเข้าเรียนที่จะมาถึงในอีก15นาทีข้างหน้า... พอยัยฝนเงียบ ฉันก็ดันไปนึกถึงเรื่องคืนนั้นไม่ได้.. เขาทำฉันเป็นลมสองครั้งในวันเดียวได้แบบนั้น ฉันต้องกาหน้าผากเขาไว้แล้วละว่าหมอนี่อันตรายสำหรับฉัน! มากๆๆๆๆๆ“เออ ลืมบอกเลยว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_9: หาไรทำแก้เบื่อบ้างคงดี
ร้านอาหาร“;)” ฉันนั่งยิ้มแหย๋ๆหลายนาทีแล้วนะ จะพูดก็พูดสิ นั่งมองฉันอยู่นั่นแหละ อึดอัดเป็นบ้าเลย!“เรามาคุยเรื่องถ่ายแบบดีกว่า.. น้องโอเคนะที่คอนเซปพี่มันไปทางเซ็กซี่”“ถ้าไม่นู้ดฉันรับหมดค่ะ^^”“ดีเลย เอ๊ะ..แต่แบบนี้แฟนเราจะไม่ดุเอาเหรอ รับงานไม่เลือกเรทแบบนี้” สายตานี่น่าขนลุกสุดๆ เปลี่ยนใจไม่รับงานได้ไหมเนี่ย หล่อมากก็จริงแต่ดูน่ากลัวไม่แพ้กันเลยนะ“ยัยนี่ยังมะ!”“ไม่ค่ะ... แฟนฉันไม่ว่า^^” ยัยฝนหันมามองฉันก็จะทำท่าเหมือนเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ อีกฝ่ายพยักหน้าแล้วใช้ซ้อมม้วนเส้นสปาเก็ตตี้ไปมา“พี่ก็นึกว่าเรายังไม่ทีแฟนซะอีก”“....”“กะว่าถ่ายงานเสร็จ... จะจีบเราซะหน่อย” เขาดูเป็นคนตรงๆจนฉันหวั่นแต่ก็เลืกที่จะไม่แสดงอาการว่าฉันเริ่มเกรงเขา“เรา..กินก่อนไหมค่ะ ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันมีธุระต่อ”“...โอเคครับ” เราสามคนนั่งกินอาหารกันจนเสร็จฉันเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ระหว่างที่กำลังจะลุกจากโต๊ะสายตาฉันก็ดันไปเห็นผู้ชายคนนั้นเขาเพิ่งเดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับ...พี่ฌอห์น“เป็นอะไร ชะงักทำไม” >>ฝน“..อ๋อ เปล่า เดี๋ยวฉันมานะ” ฉันก้มลงพูดกับฝนแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ มันประหลาดอยู่อย่างนึงคือทำไมทุกครั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_10: มึงทำลายคลิปนั่นซะ
2อาทิตย์ผ่านไป~แช๊ะ~ แช๊ะ~~“ดีมาก พี่ขอจิกกว่านี้... เยี่ยม”แช๊ะ~ แช๊ะ“โอเค เสร็จครับ” ฉันเปลี่ยนมายืนในท่าสบายๆก่อนจะเดินเข้าไปดูรูปที่พี่ฮานถ่ายไว้ อื้มม~ สวยใล้ได้เลยนะเนี่ย“พี่นี่ถ่ายสวยใช่เล่นเลยนะ น่าเป็นมืออาชีพมากเลยอะ”“ชอบมากไหม”“มากเลยละค่ะ^^”“เป็นแฟนกับพี่สิ^^”“...” ฉันชะงักแล้วถอยหลังออกมาอีกก้าว จนพี่ฮานต้องแค่นเสียงหัวเราะ“พี่ล้อเล่น” แล้วเขาก็เดินไปไหนนี่แหละฉันไม่ได้สนใจ นั่งเลื่อนดูรูปต่อ จะว่าไปแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวปลดกระดุมสองเม็ดแล้วก็ถุงเท้าอีกคู่ แค่นี้พี่เขาก็ถ่ายออกมาดูเซ็กซี่สุดๆ ชอบจัง^^พรึบ~โขลก!“อ๊ะ!” จู่ๆก็ถูกเสื้อหนาคลุมไหล่จากทางด้านหลังฉันเลยตกใจจนเข่าสะดุ้งโขลกกับใต้โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่“ตกใจอะไรขนาดนั้น”“พี่มาเงียบๆฉันก็ตกใจสิ” ฉันยกมือทาบหัวใจที่เต้นแรงเพราะเหตุการณ์เมื่อกี้ก่อนจะค่อยๆไล่มาอยู่ในจังหวะปกติ“ถามจริง ทำไมถึงเลือกฉันล่ะ ทั้งที่ถ่ายคนอื่นไม่ต้องเสียค่าจ้างนิน่า”“ก็พี่อยากได้เรา”“เลยยอมเสียตังค์จ้างฉันเพื่อรูปไม่กี่รูปเนี่ยนะ”“ก็บอกแล้วไง... ว่าพี่อยากได้เรา”“....” แล้วสายตาแบบนั้นก็จ้องมองฉันอย่างไม่ค่อยบริสุทธ์ใจนัก ฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_11: เธออยากให้ฉันเป็นแบบไหนละ
“7888ซู บู รุ~” ฉันท่องทะเบียนรถแล้วเดินหารถคันนั้น... อ่า เจอล่ะ รถสีดำเงาวิ้งแวววับจอดเด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้าเล่นเอาฉันไม่กล้าเข้าใกล้รัศมีของมัน... ยืนตรงนี้แหละเนอะ ...ไม่นึกว่าคนอย่างเขาจะมีรถราคาแพงแบบนี้แถมยังดูเนี้ยบใช่เล่น มีฝุ่นเกาะรถเขาบ้างไหมนะ.. ฉันคิดอะไรพิเรนทร์ๆเดินเข้าไปใกล้ๆรถแล้วใช้นิ้วปาดหลังคารถหมอนี่ซะเลย“..ไม่มีฝุ่นจริงด้วย?”“ทำอะไร?”“อ๊ะ!” ฉันตกใจจนเผลอเสียหลักไม่ทรงตัวจนร้องเท้าส้นสูงฉันมันเที่ยวไปเกี่ยวฝาท่อถนน ดีนะดึงตัวเองกลับมาได้... แต่มัน.. กึกๆ~ เอาไม่ออก;(“เป็นอะไร?”“...รองเท้าฉันมันติด;(““...”“แปบนะ” ฉันก้มลงนั่งยองๆแล้วจัดการจะถอดรองเท้าออก แต่ก็มีเงาสูงเดินเข้ามาหาจนฉันต้องเงยหน้ามอง ก็รู้แหละว่าเป็นเขาแต่แค่อยากรู้ว่าเดินเข้ามาจะช่วยฉันหรือเปล่า.. แต่จริงๆฉันก็ไม่ได้ต้องการให้เขาช่วยซะหน่อยพรึบ! อะไรดำๆลอยใส่หน้าฉันทันทีที่เงยหน้า แกล้งฉันอีกหรือไงกัน!“นี่!”“หวอออก”“...เอ๊ะ!”“สั้นขนาดนี้ใส่กางเกงในเดินเถอะ- -*”“ไม่ช่วยก็อย่าพูดไหม? ชิ๊” ฉันรีบคว้าเสื้อนั้นมาปิดต้นขาฉันทันทีแล้วหันไปถอยสายส้นสูงโดยที่คนตรงหน้าก็ยืนกอดอกมองฉัน ฉันลุกขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_12:จูบตอบดิ!(18+นิดหน่อย)
คอนโดชา“..เข้ามาเถอะน่า ทำยังกับไม่เคยมางั้นแหละ” ชาเดินเข้ามาหาฉันที่ยังยืนอยู่หน้าห้องเขา รู้ไงว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกที่มาแต่ตอนนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันมาเหยียบห้องเขาโดยปกติสุดๆมันก็กังวลๆไง ชาที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเขายืนกอดอกแล้วเอนตัวพิงกับกำแพงในห้องกลับเดินเข้ามาใกล้ฉันจนฉันต้องรีบก้าวเท้าหนีให้ถอยหลังตาม“เข้ามา” แล้วเขาก็เป็นฝ่ายจับสายกระเป๋าสะพายฉันแทนมือฉันเอง แล้วก็ดึงให้เดินตามเขาไป ฉันมองตามหลังเขา ทำไมวันนี้เขาดูทำอะไรๆแปลกๆ ผีเข้าหรือไงกัน“ตามสบาย”“....” ชาเดินไปหยิบขวดน้ำกับแก้วมาให้ฉันตรงโซฟาที่เขาบอกให้ฉันนั่ง ส่วนตัวเขาเองก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาวแล้วปลดกระดุมเสื้อออกสามเม็ดมั้งแล้วก็นอนไปนิ่งๆ........ใช่ นอนนิ่งๆ.. แล้วเขาพาฉันมาทำอะไรของเขากัน ฉันกำลังบ่นอยู่ในใจ ชาเหลือบตามามองฉันแล้วชี้มาที่รีโมททีวีตรงโต๊ะเล็กนี่“ดูได้นะ.. ฉันของีบแปบนึง ตื่นแล้วเดี๋ยวไปส่ง”“..นายหลับแล้วจะหิ้วฉันมาเพื่อ?”“ผิดหวังหรือไง คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอ”“ฉันไม่ได้ผิดหวัง นายพาฉันมาห้องนายแล้วนายก็หลับใส่ แล้วฉันจะทำอะไร นั่งรอนายตื่นงี้เหรอ มันน่าเบื่อ” ชาฟังที่ฉันพูดเขาลืมตามองมาที่ฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_13: ไม่จูบ? ฉันจูบเองนะ
อึก~คนคนนี้..บทจะเอาจริงขึ้นมาก็น่ากลัวใช้ได้เลยอะ.. นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันอดทนได้ไม่เป็นลมไปซะก่อน ไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้.. เขาพยายามจะดุฉันเหมือนเบียนความสนใจของฉันให้ไปโฟกัสที่เขามากกว่ากังวลเรื่องหัวใจเต้น ถึงมันยังไม่ได้ผลชะงักนักแต่ฉันทนได้เพิ่มขึ้นเพียงหนึ่งนาทีคือดีมากๆแล้ว“เอาดิ จูบต่อ”“....”“ไม่จูบ? ไม่จูบฉันจูบเองนะ”“ดะ..เดี๋ยววววว!”“....?” เขามองหน้าฉันนิ่งๆ นี่ฉันต้องจูบเขาจริงๆเหรอ ใจฉันยังเต้นอยู่เลยนะ แล้วเหมือนเขาจะรู้ว่าใจฉันกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเพราะมือที่ทาบหน้าอกฉันยังคงอยู่ที่เดิมเขาก้มมองฝ่ามือเขาแล้วเงยหน้ามองฉันไปด้วยฉันเอามือสั่นๆของตัวเองจับไปที่ใบหน้าของเขาแล้วกลั้นใจเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันจะทนได้นานแค่ไหน แต่พอฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากกำลังจะประกบกัน อีกฝ่ายก็ดันขำในลำคอออกมาดื้อๆ“..อะไร?”“แกล้งเธอนี่สนุกจริง^^”“...แกล้ง แกล้งฉัน!”“เออดิ ไม่ใสนะเธออะ^^”“!!!!” อะ...ไอ้!!!“^^”“ไอ้บ้า! ปล่อยเลย!”“ฉันปล่อยเธอตั้งนานแล้วเถอะ” แล้วเขาก็แบบมือทั้งสองข้างขึ้นให้ฉันดู ทำให้รู้ว่าฝ่ายที่ยึดเขาไว้คือฉันเอง>////ตายแล้ววว น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_14: เธอกำลังยั่วฉัน
2อาทิตย์ผ่านไป#CHA@Pub“แม้งเอ้ย~ กูอยากจะพุ่งหลาวไปกลางดงตรงนั้น”“..เลิกม้อสักทีเหอะ กูขี้เกียจมาตามเช็ดตามล้างให้มึง” ผมพูดกับไอ้ฌอห์น ไอ้นี่ถ้าคนไม่สนิทกับมันจะมองว่ามันเหมือนพวกสุภาพบุรุษที่โลกต้องการ เอาจริงๆแม่งก็พวกหน้าม้อดีๆนี่แหละ ร้ายลึกมันอะ“ว่าแต่... มึงกับพาสนี่ยังไง”“ถามอะไรของมึง”“กูถามก็ตอบดิครับ ยังไงกัน”“...” ผมส่ายหัวแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม ระหว่างผมกับพาสไม่มีอะไรแน่นอน ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะถามเพื่ออะไร“กูว่าน้องมันก็ไม่เลวนะ สวย แถมยัง..น่าจะซ่อนรูปน่าดู”“หุบปากแล้วแดก”“เออ! เดี๋ยวนี้มีหัวร้อนแทนกันเว้ย!”“กูไม่ได้หัวร้อน แดกๆไปมึงอะ” ไอ้ฌอห์นทำท่ากวนตีนก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมามองก่อนจะยิ้มพร้อมกับเอามือถือแนบหู ผมไม่ได้สนใจว่ามันจะพูดหรือคุยอะไรกับใคร ผมก็ดื่มของผมต่อเรื่อยๆคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่นานนักก็เหมือนมีใครมายืนที่หัวโต๊ะ“..เธอ?”“อ้าว นายก็มาด้วยเหรอ” ร่างบางที่ผมรู้จักดีเธอมาในชุดเดรสเกาะอกสีขาว ผมจ้องเธอด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่เพราะผมไม่ค่อยเห็นเธอแต่งตัวในแนวนี้เลยสักครั้ง“กระพริบตาก่อนไหมมีง~”“...!”“ขอฉันนั่งด้วยคนดิ” เธอหันมาพูดกับผม แน่นอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
บทล่าสุด
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS :: special part (END) ::
Special Part (END)#CHAหลายปีต่อมา...“..พี่เพรส แม่อยู่ไหน~ ฮึก~”“ไม่ร้องน่า แม่ไม่สบายให้แม่นอนก่อนเถอะ”“..แต่ว่าหนู~”“ดึกขนาดนี้ทำไมไม่นอนกันเนี่ย” ผมเดินเข้ามาในห้องของเด็กๆ เพรสที่โตได้อายุ7ปี กับพริ้นท์ลูกคนเล็กของเราที่อายุ3ปี ทั้งสองคนยังไม่นอนแถมพริ้นท์ยังนั่งน้ำตาคลอปากบู้บี้“พ่อออ~ หนูอยากนอนกับแม่ ฮึก~”“อ่า แม่ไม่สบายนะลูก ให้แม่หายก่อนเนอะค่อยกลับไปนอนกับแม่^^”“T~T”“ผมพูดแบบนี้เป็นร้อยครั้งแล้วฮะพ่อ แต่น้องก็เอาแต่นั่งทำหน้าแบบนี้อ่ะ” ผมมองพริ้นท์ที่ใกล้จะร้องไห้เต็มทีจนต้องเดินเข้าไปหา เป็นอาทิตย์แล้วที่พาสไม่สบายผมเลยต้องรับหน้าที่ดูแลสองแสบนี่เต็มๆ ส่วนพาสผมให้นอนพักอยู่ที่ห้องแล้วพาสองแสบนี่มานอนกับผมที่อีกห้องนึงเพราะจะได้ไม่ติดไข้กัน“อย่าดื้อสิค่ะ อยู่กับพ่อแทนเนอะ”“...ฮึก~ แต่หนูคิดถึงแม่ แม่ไม่สบาย ไม่มีใครเล่านิทานให้หนูฟังก่อนนอนเลย ฮึก~” พริ้นท์ขยี้ตาไปมาเอาเป็นว่าผมรู้ว่าพริ้นท์คงง่วงนอนแต่คงนอนไม่หลับ เพราะปกติพาสเป็นคนพาพริ้นท์นอนทุกคืนแล้วยังเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน พอมาอยู่กับผมที่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเลยไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดตรงนั้น ซึ่งมันก็ทำให
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS :: special part ::
Special partหลายปีต่อมา.....#CHAฟึ่บ~ ฟึ่บ~ผมนั่งเรียงรูปที่ไปถ่ายเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนพวกเราไปภูทับเบิก มันไม่น่าเชื่อว่าผมจะมาอยู่ในจุดนี้ จุดที่ต้องกลายเป็นคนใจเย็น เป็นสามีที่ตามใจภรรยาและเป็นพ่อที่!!“พ่ออออออ!!! พ่อสอนการบ้านผมผิดตั้งหลายข้อนะ!”!! เอ่อ... เป็นพ่อที่สอนการบ้านลูก..ไม่ค่อยจะถูก - -*“..อีกแล้วเหรอ - -*”“ก็ใช่นะสิ นี่สมัยเรียนพ่อไม่ได้ตั้งใจเรียนสิท่า”“โธ่ มันก็นานแล้วไง พ่อก็หลงๆลืมๆบ้างสิ”“แล้วทำไมแม่ไม่เคยสอนผิดเลยล่ะ! นี่ถ้าแม่อยู่สอนการบ้านผมนะ ผมได้ที่หนึ่งของห้องไปแล้วล่ะครับ!” ผมปิดอัลบั้มรูปแล้วเอาการบ้านที่ผมสอนผิดของลูก.. ลืมบอก เราได้ลูกชายเลยตั้งชื่อให้ว่า ‘เพรส’ ไม่มีความหมายของชื่อ แค่อยากจะได้ชื่อคนที่เขาไม่ค่อยแต่งกันแค่นั้น“เดี๋ยวแม่ก็กลัวมาแล้วน่า~” ผมก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง พาสบินกลับไปที่เชียงใหม่เพื่อไปร่วมงานแต่งและแสดงความยินดีกับคุณหมอที่รักษาโรคของเธอมาตั้งแต่เริ่ม นี่ก็ได้เวลาน่าจะถึงบ้านแล้วนิ... ทำไมป่านนี้ยังไม่ถึง?“ผมจะไม่เชื่อพ่อแล้ว;(““โธ่ พ่อสัญญาคราวหน้าไม่ผิดแน่นอน^^”“..แต่ผมไม่อยากเชื่อพ่อแล้วนิ~..~”แอ๊ดดดด~ ระหว่างท
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_29: มันไม่จำเป็นต้องพูดก็ได้ไง (END)
หลายเดือนต่อมา...หลังจากที่เรารู้ว่ากำลังจะมีอีกหนึ่งชีวิตเกิดขึ้นมา ชาก็จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ เขาเคลียร์เรื่องเรียนที่เราต้องดรอป แล้วจัดการอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่างจนฉันเองไม่ต้องทำอะไร นอกจากนอน นอน แล้วก็นอน บางทีมันก็เบื่ออะ อยากออกไปข้างนอกบ้างนี่ฉันอยู่แต่ที่คอนโด อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมๆถ้าชาไม่กลับมาจะทำธุระนั่นนี่ฉันก็เหมือนหมาเหงาที่คอยเฝ้าบ้านอ่ะ ฉันอยากไปเที่ยววววว>~แอ๊ดดด~ เสียงเปิดประตูดังขึ้นเหมือนทุกทีและแน่นอนไม่มีอะไรตื่นเต้นเหมือนทุกครั้งนอกจากถุงขนมพะรุงพะรังที่ชาหิ้วมา“ยังไม่นอนเหรอ”“.....”“เป็นอะไร?” ชาวางถุงในมือลงที่โซฟาแล้วเดินมาหาฉันที่เตียง“...ฉันเบื่อ”“เบื่อ? เบื่ออะไร”“..ฉันได้แต่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมของนายอะ ฉันอยากออกไปนั่นนี่นายก็ไม่ให้ฉันไป;(““อย่างอแงสิ ก็ท้องเริ่มใหญ่แล้วจะเดินจะทำอะไรก็ต้องระวัง”“จะตอนท้องใหญ่ไม่ใหญ่นายก็ให้ฉันอยู่แต่ห้องอะ... ทุกวันนี้ฉันจะคุยกับเพดานห้องนายแล้วนะ” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ชากลับหัวเราะแล้วเขยิบตัวมานั่งข้างๆฉัน“โอเคๆ^^ อยากไปไหนบอกมาเลย”“...จริงนะ ถ้านายหลอกฉันโกรธจริงด้วย”“จริง อยากไปไหนล่ะ” ฉันนั่งคิดอยู
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_28: family
.....กลิ่นแบบนี้ ไม่ชอบเลย... มันเป็นกลิ่นที่ฉันไม่เคยหนีมันพ้นสักครั้ง....กลิ่นโรงพยาบาล เอ๊ะ!O..o!! ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลจริงๆด้วย ครั้งสุดท้ายที่จำได้คือ.. ฉันเหมือนจะหน้ามืดแล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว.ฉันมองไปรอบๆห้องก่อนจะเจอชานอนอยู่ที่โซฟา ฉันค่อยๆดันตัวขึ้น ยังคงมีอาการหน้ามืดนั่นอยู่หน่อยๆกึก~ เสียงขยับตัวทำให้เตียงส่งเสียงและมันคงไวต่อประสาทสัมผัสของชามาก ชาเลยตื่นขึ้นพอเขาเห็นฉันเขาก็รีบเข้ามาหาทันที“ทำไมไม่เรียกล่ะ”“..ฉันเห็นนายนอนอยู่ เลยไม่อยากกวนนะ”“ระวังๆสิ” ชาค่อยๆประคองฉันให้นั่งพิงหัวเตียง เขาดูเป็นห่วงฉันเหมือนฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายยังไงยังงั้นเลย“ฉันไม่เป็นอะไร พอได้แล้ว” ชานิ่งแล้วหันไปลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงเขาหยิบมือฉันไปกุมแล้วเหมือนพยายามจะบอกอะไรสักอย่าง“..ฉันขอโทษ”“...ขอโทษ? ขอโทษเรื่องอะไร”“ขอโทษที่ไม่รู้อะไรเลย”“...นายพูดแบบนี้ฉันกลัวนะ ฉันเป็นอะไร? ...มะเร็งเหรอ?!”“นั่นปากหรือนั่นอ่ะ” ฉันโดนเขาบ่น ก็สรุปฉันเป็นอะไรล่ะพูดแบบนี้ฉันก็ใจไม่ดีดิ“ฟังฉันนะ”“อื้ม” ฉันกลืนน้ำลายหวังแค่ว่าตัวเองจะแค่พักผ่อนไม่พอหรือรางก
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_27: ฉันทำเธอเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ(18+นิ๊ดดดดเดียว)
มหาวิทยาลัย“ไง ฉันไม่อยู่ไทยตั้งนานได้ข่าวว่ามีผู้แล้วโรคหาย”“ข่าวเร็วเนอะ”“เรื่องจริงเหรอว่ะ!” ไอ้แซมที่หายหัวไปทำธุระกับที่บ้านในต่างประเทศไม่ค่อยได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอก แต่ที่มันกลับมาแล้วรู้แบบนี้ก็มีอยู่แค่คนเดียว.... ยัยฝนมันคงบอก สองคนนี้มันชอบจับเข่าสุมหัวนินทาฉันจะตายไอ้พวกบ้า ไอ้แซมนี่ก็เป็นพวกผู้ชายปากผู้หญิงซะด้วยสิ กัดแค่ละทีนึกว่ามีเพื่อนสาวเถอะ- -* แต่มันเป็นผู้ชายจริงๆนะอันนี้ยืนยัน“แล้ว...ไปทำกันอีท่าไหนว่ะถึงหาย^0^”“ทะลึ่ง!”“ทะลึ่งอะไร? ...อ๋ออออ เข้าใจล่ะ^^” แซมมันมองฉันแล้วยิ้มกริ่มๆให้มา ฉันไม่ได้คิดลึกซะหน่อยมันนั่นแหละพูดให้คิดเองทำไมล่ะ!แต่ก็นั่งเถียงกันได้ไม่นานนัก ชาก็เดินเข้ามาในวงสนทนาเราทันทีนั่นยิ่งทำให้ไอ้แซมมันได้ทีปริปากถามชาเอาซะดื้อๆจนหน้าฉันแดงไปหมด“เอาตรงๆเลยนะ ไปทำกันอีท่าไหนไอ้พาสมันถึงหายได้เนี่ย ขนาดหาหมอรักษาตัวเป็นปีๆไม่หาย ถามจริง ผมขอเคล็ดลับหน่อย^^”“ไอ้แซม หุบปากเลย!” แต่ที่มากกว่านั้นคือชา!.... ดันตามน้ำไอ้แซมจ้า!“ก็ท่าปกตินี่แหละ”“ชาาาาาา!!!” >///ฉ่าาาาาาาาาา~“จริงดิ! ผมคิดว่าท่าพิศดาร*0*”“มันก็มีบ้าง”“หยุด! หยุดเลยทั้
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_26: ฉันขอโทษ
“ไอ้บ้าาาา! ปล่อยสิ!!!” ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด! ไอ้เชือกบ้านี่ก็เหนียวจังเลย นี่ฉันดิ้นจนจะหมดแรงแล้วนะ! แถมพี่ฮานยังมาปลดกระดุมฉันอีก ชาอยู่ไหนนนน ช่วยฉันด้วยยยยยยยย“จิ๊~ เลือกถูกคนจริงว่ะ~” พี่ฮานยืนมองร่างกายฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาอันตรายซะยิ่งกว่าตอนเสือกินเหยื่ออีกอ่ะ!“ปล่อยนะ! พี่ต้องการอะไร! ทำแบบนี้ทำไม!”“นั่นสินะ~ ฉันต้องการอะไร....”“..ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ นะพี่นะ;(“ เขาเดินเข้ามาหาฉันช้าๆแล้วย่อตัวนั่งให้เสมอกับฉันพร้อมกับใช้ปลายนิ้วจับคางฉันแล้วก็ออกแรงเหวี่ยงมัน“ผัวมึงลากกูเข้าคุก! คิดว่ากู..ไม่สิ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆงั้นเหรอ”“....” ตอนนี้เขาดูเหมือนกำลังจะพูดกับตัวเองอยู่ตลอดๆ ฉันว่าพี่เขาต้องไม่ปกติแน่ๆ ฉันจะทำไงดี!ฉันพยายามนิ่งแล้วอาศัยช่วงเวลานี้ใช้นิ้วตัวเองพยายามบิดและแก้เชือกเท่าที่จะทำได้แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย ยิ่งพี่ฮานยังนั่งอยู่ตรงหน้าฉันแบบนี้แล้วมันยิ่งทำอะไรอะไรลำบาก... แต่ยังไง ฉันก็ต้องหลอกล่อเขา“พี่อยากได้อะไรฉันให้หมดเลยนะ แต่พี่ต้องแก้มัดฉันก่อน ฉันกลัวที่แคบๆแบบนี้;(““แกมัด?... ให้ฉันช่วยฉันไม่แก้แค่เชือกนะ”อึก~ ฉันเชื่อว่าเขาทำ
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_25 : เมียมึงกูขอละกัน
“ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี เราไม่รู้ว่าไอ้บ้านั่นจะกลับมาเอาคืนหรือเปล่า”“...แกว่าฉันควรไปคุยกับพี่เขาดีไหม”“บ้าเหรอ! อยู่เฉยๆเลยแล้วก็เลิกคิดบ้าๆแบบนี้อีก แกไม่เห็นหรือไงว่าไอ้พี่ฮานมันทำอะไรกับแก” ฝนสั่งฉันเป็นชุด นี่ฉันแค่ถามเองไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปจริงๆนิ ฉันเล่าทุกอย่างให้ฝนฟังเพราะจะได้ช่วยกันคิดว่าจะเอายังไงต่อ ฉันเองก็ไม่อยากระแวงหน้าหลังแบบนี้ ครั้นจะรอให้เรื่องทันหายไปก็กลัวจะไม่เป็นแบบนั้น... แต่ถ้าคิดว่ามันไม่มีอะไร มันก็คงจะไม่มีอะไรแหละ อย่าคิดเยอะเลย“เออๆฉันรู้น่า แค่ถามค่ะแม่~~~~”“ดีมาก หัดฟังฉันบ้าง” ฝนยืดอกเหมือนมันพอใจมากที่ฉันฟังมัน“..ขอบใจนะ ขอบใจที่ยังอยู่ข้างๆกัน”“...อะไรของแก อย่ามาทำเลี่ยนน่า ขนลุก” ฉันก็แค่อยากขอบคุณที่ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนฝนมันก็อยู่ข้างๆฉันเสมอ แต่ดูมันทำ... ทำท่าเหมือนแบบฉันโดนผีที่ไหนสิงอย่างนั้นไม่มีผิด“เออน่า ช่างเถอะ ไปเรียนได้ละ” ฉันลุกขึ้นยืน.. แค่ยืนเท่านั้นอ่ะวืดดดด~ ฉันก็หน้ามืด แถมโลกมันยังหมุนอีก.. ฉันเซไปฝั่งไหนไม่รู้รู้แค่ว่าฝนเข้ามารับร่างฉันแล้วประคองให้ฉันนั่งที่เก้าอี้“โอเคปะเนี่ยพาสส”“...โลกมันหมุน”“..แกมียาดมป่ะ”“อื
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_24: ชา ฉันขอนะ
1เดือนต่อมา#CHAติ๋งต่องง~... ใครแม่งมากดออดตอนนี้ว่ะติ๋งต่องง~~คนกำลังหลับสบายๆ ผมต้องยันตัวขึ้นแล้วหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาใส่ก่อนจะดีงผ้าคลุมร่างของพาสที่ยังหลับสนิทอยู่แล้วใช้ขานี่แหละเขี่ยกล่องถุงยางที่มันอยู่ข้างเตียงเข้าไปใต้โซฟาแอด~“...มีห่าไรตอนนี้ว่ะ” ผมพูดทันทีหลังเปิดประตูแล้วพบว่าคนที่อยู่หน้าห้องผมคือไอ้ฌอห์น จริงๆคอนโดนี้ถ้าไม่ใช่คนที่พักอยู่ก็ไม่สามารถขึ้นมาได้ แต่สำหรับผม พาสกับไอ้ฌอห์นถือว่าเป็นกรณียกเว้นประชาสัมพันธ์ข้างล่างรู้ดีเพราะผมแจ้งเอาไว้เผื่อมีเหตุฉุกเฉินหรือเรื่องจำเป็นที่ผมไม่สามารถกลับมาที่นี่ทัน“มึงโอเคเปล่าว่ะ”“...โอเคดิ มึงเป็นอะไร?” ไอ้ฌอห์นมันดูกังวลๆแถมสีหน้ายังไม่โอเคสุดๆ“.....”“ไงมึง มีอะไรบอกมาดิ” ไอ้ฌอห์นถอนหายใจก่อนจะขะโงกเข้าไปในห้องแวบนึงแล้วมันก็ดึงผมออกมานอกห้องแล้วปิดประตูทันที“ตำรวจเขาโทรมาบอกกู ว่ามีคนมาประกันตัวไอ้ฮาน”“.....”“กูนึกว่ามันออกมาแล้วจะเล่นงานมึงทันที กูก็เลยรีบมาหามึงอะ”“..ตั้งแต่เมื่อไหร่”“เมื่อเช้า.. กูรู้ว่ามึงเอาตัวรอดได้ แต่พาส.. กูกลัวว่าจะเป็นเป้านิ่ง” จริงอย่างที่ไอ้ฌอห์นพูดนั่นแหละ ผมเอาตัวรอดได้มือตี
Famous Lady🍸/ รัก(ไม่รัก)ดี (20+)CHAxPASS FML_23: อยากให้ฉันอยู่ไหมล่ะ(nc)
~ปวดจัง... เมื่อคืนชาเล่นฉันจนฉันไม่ไหว คนบ้าอะไรบทจะหื่นก็หื่นซะ คนที่มันดูไม่น่ามีอะไรนี่มันก็น่ากลัวเหมือนกันนะ...ฉันวาดแขนจะไปกอดชาแต่มันกลับ.. ว่างเปล่า ไม่อยู่เหรอ.. ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมองข้างตัวชาไม่อยู่จริงๆด้วย ไปไหนของเขานะโทรศัพท์ก็อยู่นิ ฉันค่อยๆยันตัวเองนั่งพิงกับหัวเตียง ความเจ็บที่ส่วนนั้นยังคงหลงเหลืออยู่“หายไปไหนนะ”แอดดด~ ไม่นานนักประตูก็ถูกเปิดออก ชาเข้ามาพร้อมกับกระดาษในมือ“อ้าว ตื่นขึ้นมาทำไม”“นายไปไหนมา”“ไปหาอะไรอ่านนิดหน่อย” เขาชูกระดาษในมือที่มีหลายใบให้ฉันดูก่อนจะเดินมานั่งที่เตียงแล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไรผมฉันเบาๆ“ซีเรียสเหรอ นั่นนะ”ซึ่งฉันมองไปที่ใบกระดาษพวกนั้น“ไม่หรอก มันดีมากกว่า”“หื้ม? เรื่องอะไร บอกได้ไหม”“อยากอ่านเองหรือให้ฉันบอก”“...บอกสิ^^”“ว่าละ” เขายีผมฉันแล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้านวม เขาดึงฉันเขาไปนอนหนุนที่ไหล่เขาแล้วก็เล่นผมฉันไปมา“โรคที่เธอเป็นเดี๋ยวก็หาย”“....”“มันจะมีบางช่วงที่คนที่ป่วยเป็นโรคนี้จะรู้สึกกลัวและคิดว่าตัวเองไม่สามารถผ่านมันไปได้ นั่นจะยิ่งทำให้คนที่ป่วย ป่วยหนักกว่าเพราะมีอาการนั่นนี่แทรกซ้อน”“...อื้ม”“อย่างเธอที่เห็นชัด
