Bella's POV Kumakain kami ni Damian ng lunch nang may tumawag sa kanya. "What?" Napatingin ako sa kanya nang biglang tumaas ang boses niya. Nakakunot ang noo nito habang may kausap sa phone niya. "Book me a flight tonight." Inis na utos nito. Aalis siya? Mukhang importante ito dahil nagpabook kaagad siya ng flight niya ngayong gabi. "The 6:30 p.m." Anito at binaba na ang tawag. Napatingin siya sa akin. "Muffin, kailangan kong umalis mamaya. May aayusin lang ako sa isang branch ng kompanya sa Visayas." Turan nito. Tumango ako sa kanya, "kailangan mo ba ng tulong sa pag-eempake?" Tanong ko sa kanya. "Hindi na," sagot nito sa akin, "will you be okay here alone?" Tanong nito sa akin. "Oo naman. Kaya ko na ritong mag-isa." Sagot ko sa kanya, "kailan ka babalik?" "I don't know yet. Maybe after a week. Nagkaproblema lang doon at kailangan kong ayusin muna." Sagot nito sa akin. Tumango ako sa kanya. 1 week siyang mawawala rito at 1 week din akong walang kasama. "Ma
Bella's POV Limang araw na simula ng umalis si Damian para asikasuhin ang isang branch ng kompanya niya sa Visayas. Hindi ako lumalabas ng condo ni Damian para sa seguridad ko. Tapos na ang kaso ko laban kay Adrian dahil hindi na nagfile ng appeal ang kampo niya. May schedule na rin ang hearing ng kasong isinampa ni Eloiza kay Adrian. Naniniwala pa rin kami na mananalo si Eloiza laban kay Adrian. May narinig akong nagdoorbell kaya nagtungo ako sa pinto at tiningnan sa monitor kung sino ang nasa labas. Napangiti ako. Si Eloiza! Kaagad kong binuksan ang pinto. "Ate!" Nakangiting sabi nito. "Eloiza! Mabuti naman at nakapunta ka." Ani ko at pinapasok siya sa loob. Napatingin naman ito sa kabuuan ng condo ni Damian at halatang nagagandahan ito sa nakikita niya "I was busy, Ate. Ngayon lang ako nakapunta dahil wala ng pasok," aniya habang nakatingin pa rin sa loob ng condo ni Damian, "ang ganda pala rito!" She said. "Hindi ka man lang nagdala ng meryenda natin." Ani ko at umupo sa
Bella's POV Damian is attending a birthday party at isasama niya ako, nasa isang hotel kami ngayon dahil dito ako aayusan. Hindi na sana ako sasama pero mapilit si Damian kaya wala na akong nagawa kung hindi ang sumama sa kanya. Kasama ko ngayon si Jane dito sa loob ng makeup room, nasa labas naman si Damian. May nag-aayos din sa mga susuotin niya. "Bella, tapos na ang makeup mo." Ani Jane. Siya ang nag-makeup sa akin ngayon at nag-ayos ng buhok ko. Siya rin ang nagdala ng mga damit na pagpipilian kong suotin. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin na nasa harap ko. Ang ganda ng pagkaka-ayos sa akin ni Jane. "Salamat, Jane." Ngumiti ako sa kanya. "Halika na at pipili pa tayo ng isusuot mo." Aya nito sa akin. Tumayo naman ako at tiningnan ang apat na nakahanger na na nga evening dress. Lahat sila ay magaganda. Wala akong mapili. Kinuha ni Jane ang pulang evening dress. "Try this." Aniya at binigay sa akin ang dress. Walang banyo rito kaya nahihiya akong napatingin ka
Bella's POV Halos mag-aalas dose na nang makauwi kami sa condo ni Damian. Hindi ko alam kung bakit naging tahimik bigla si Damian. Gusto ko sana siyang kausapin pero parang wala ito sa mood kaya hinayaan ko na lang siya. Nang makapasok na kami sa condo niya ay tiningnan ko siya. "Salamat sa pagsama sa akin kanina sa party," wila ko at ngumiti sa kanya, seryoso lang itong nakatingin sa akin, "goodnight." Tumalikod na ako sa kanya at naglakad na patungo sa kuwarto ko ng hinila nito ang kamay ko papunta sa kuwarto niya. "Damian?" Nagtatakang pagtawag ko sa kanya. Sinarado nito ang pinto ng kuwarto niya nang makapasok na kami at binuksan ang ilaw. Napakaseryoso ng mukha nitong nakatingin sa akin. "Matutulog na ako. Anong oras na." Ani ko. "You will sleep beside me." Aniya. "Doon na ako sa kuwarto ko." Sabi ko at napalunok ng laway. Umiling ito, "no, Muffin." Saad nito at lumapit sa akin. "It was a mistake that I brought you in that party. You got their attention." Aniya. Hindi
Bella's POV Nagising akong masakit ang buong katawan ko. I tried to move pero ang bigat ng pakiramdam ko. Inabot ko ang orasan na nasa mesa at tiningnan ito, mag-aalas sais na. Maaga pa pala? So, kulang ang tulog ko? Pakiramdam ko naman ay hindi ako kulang sa tulog. Nakasara pa ang mga kurtina ng kuwarto ni Damian kaya hindi ko makita kung maliwanag na ba sa labas o hindi pa. Tiningnan ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot. Wala akong suot na damit. Na hold-up ako kagabi at naibigay ko ang lahat nang akin. I sighed. Bumukas ang pinto ng banyo ni Damian kaya napatingin ako roon. Lumabas si Damian habang tinutuyo ang buhok niya gamit ang maliit na towel. Nang makita niya akong gising na ay kaagad itong lumapit sa akin at umupo sa tabi ko. "Muffin! How are you?" Nag-aalala na tanong nito. "Good morning, Damian," bati ko sa kanya, "okay naman. Medyo mabigat lang at masakit ang katawan ko." Sagot ko sa tanong niya. "Good morning?" Pag-uulit nito. Tumango ako sa kanya, "6 a.m.
Bella's POV Halos isang linggo ko nang iniiwasan si Damian. Sinusubukan niya akong kausapin pero ako ang umiiwas. He tried so hard pero ako ang may ayaw na pansinin at kausapin siya. Ginagawa ko na lang ang trabaho ko rito. Mamaya na ang unang hearing ng kaso ni Eloiza at sinabihan na ako ni Damian na susunduin niya ako rito sa condo niya. Tapos na akong magbihis at hinihintay ko na lang siyang dumating. Maya-maya pa ay narinig ko ng bumukas ang pinto ng condo kaya lumabas na ako ng kuwarto ko. "Muffin--" "Umalis na tayo." Pagputol ko sa sasabihin niya. Naglakad na ako papunta sa pinto at binuksan ito. Sumunod naman sa akin si Damian. Tahimik lang kami habang nakasakay sa Van niya. May mga nakasunod sa aming tatlong itim na kotse, malamang ay mga tauhan niya iyon. Nararamdaman ko ang pagtitig sa akin ni Damian pero hindi ko siya pinansin. Nang makarating kami sa Hall of Justice ay dumiretso na kami sa waiting area ng courtroom.. Naabutan namin doon sila ni Tito, Tita
Bella's POV Nakaupo ako ngayon sa kama at sapo-sapo ang puson ko. Dinatnan ako ngayon at ang sakit ng puson ko. 6:30 na nang umaga. Kailangan ko pang maghanda ng agahan namin ni Damian. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kitchen habang sapo ang puson ko. Napahawak ako ng mahigpit sa dulo ng mesa at napapikit. Mahina akong napaungol dahil sa sakit ng puson ko. Nataon pa talaga na ngayong umaga ako nadatnan. Usually kase ay gabi ako dinadatnan. Nang hindi ko na kaya ay napaupo ako at napasandal sa silya. "D-damian..." Mahinang tawag ko sa pangalan niya. Halos wala akong lakas kahit na magsalita. Mabigat ang aking paghinga. Namimilipit ako sa sakit at nahihilo ako. Hindi ko alam kung gising na ba si Damian o tulog pa. "D-damian..." Pagtawag ko ulit sa pangalan niya. Wala na akong ibang mahihingan ng tulong kundi siya lang. Naiiyak na ako sa sakit. Pakiramdam ko rin ay namanhid ang mga binti ko. Nanlalamig din ako. "Muffin!" Malakas na sigaw ni Damian. Thank, God! Ma
Bella's POV Busy ako sa pagluluto ng hapunan namin ni Damian nang makarinig akong may nagdoorbell. Iniwan ko muna ang niluluto ko at nagtungo sa pinto, tiningnan ko ang monitor kung sino ang nasa labas. Nang makilala ko ang lalaki ay binuksan ko kaagad ang pinto. "Good evening, Ma'am." Bati sa akin ni Azrael, tauhan siya ni Damian. Siya ang palaging kasama namin ni Damian kapag umaalis kami. "Good evening din, Azrael. May kailangan ka ba?" Magalang na sabi ko. "Pinapasabi po ni Boss na pakitingnan daw po ang phone niyo. Kanina pa raw siya nagtetext sa inyo." Aniya. Naiwan ko ang phone ko sa kuwarto at hindi ko narinig na tumatawag si Damian sa akin. Nahihiya akong ngumiti kay Azrael. "Titingnan ko na." Ani ko. tumango naman ito sa akin at nagpaalam na na aalis na ito. Sinara ko naman ang pinto nang makaalis na si Azrael. Tiningnan ko muna ang niluluto ko bago ako pumasok sa kuwarto ko. 20 missed calls. 10 messages. "Muffin, I'll be late pero d'yan ako kakain n
"Damian!" Malakas na sigaw ko. Umiiyak ako habang tumatakbo. Hinahanap ko si Damian pero hindi ko siya makita. Punong-puno ng luha ang pisngi ko. "Damian? Please, nasaan ka?" Napapaos na sigaw ko. "Anak? Anak?"Napamulat ako ng mga mata ko. Panaginip lang pala. "Damian?" Kaagad na sambit ko. Nasisilaw ako sa ilaw pero pinipilit kong hinahanap si Damian. "Anak, wala si Damian dito." Rinig kong sagot ni Papa. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at minulat ulit. Nakita ko si Papa na nakaupo sa wheelchair. Nag-aalala itong nakatingin sa akin habang hawak ang kamay ko. "Anak? Kamusta ka na? May masakit ba sa 'yo?" Napailing ako. "S-si Damian, Pa?" Naiiyak na tanong ko. God! I need to see Damian. Kailangan ko siyang makita ngayon din. I want to hug him tight and tell him that I love him so much. I want to tell him na naaalala ko na siya. Naaalala ko na ang lahat. "Anak, bakit mo hinahanap si Damian? And why are you crying?" "P-papa," kinagat ko ang pang-ibabang la
Ysa's POV Nang magising ako ay dumiretso ako sa banyo para maghilamos at para makapagbihis na rin. Pagkatapos ko ay bumaba na ako para magluto ng agahan namin. Wala kaming kasambahay ngayon at naka day-off kaya hindi muna ako pupunta sa rancho para maasikaso ko rin si Papa. Habang hinihintay kong maluto ang sinaing ko ay hinuhugasan ko ang mga gulay na lulutin ko mamayang lunch namin. "Good morning." Narinig kong bati sa akin ni Damian. Nilingon ko naman siya, "good morning din. Maupo ka na muna r'yan." Ani ko at bumalik sa ginagawa ko. Maya-maya pa ay nasa tabi ko na si Damian at tinitingnan kung ano ang ginagawa ko. "Para sa lunch ba 'yan?" Tanong niya. Tumango ako sa kanya, "oo. Bigla kong namiss ang sinigang." Sagot ko sa kanya. "Namimiss ko na rin ang sinigang mo." Aniya. Hindi ko matandaan na nagluto ako ng sinigang na nandito siya. Maybe nagluluto rin ako nito noon bago ako ma-aksidenti? "Napaglutu-an na ba kita nito noon?" Tanong ko sa kanya. "Yeah, noong
Ysa's POV Pagkatapos kong dalhan ng pagkain si Papa sa kuwarto niya ay nag-ayos na ako para makaalis na rin. Pupunta akong rancho ngayon para tingnan ang mga kabayo. Hindi kasi ako nakapunta kahapon dahil binantayan ko si Papa. Mas lumalala na ang kalagayan niya ngayon. Gusto ko sana siyang dalhin sa hospital pero ayaw niya naman. I can't force him kaya wala rin akong nagawa, even Damian insisted na siya na ang bahala pero ayaw niya talaga. Pagkatapos kong mag-ayos ay nagpaalam na ako kay Papa at lumabas na ng kuwarto niya. Napatingin ako sa direksyon ng kuwarto ni Damian. "Nasaan kaya siya?" Mahinang tanong ko. Hindi ko kasi siya nakitang kumain ng agahan kanina. Nagkibit balikat nalang ako at umalis na. Habang naglalakad ako patungo sa rancho ay nakakasalubong ko ang iilang trabahante ni Papa noon, kinakamusta nila si Papa sa akin. Nakakatuwa lang na kahit hindi na sila nagtatrabaho kay Papa ay kinakamusta pa rin nila ang kalagayan niya. "You know what? May kilala rin akon
Ysa's POV "Papa, alis na po ako." Pagpapaalam ko kay Papa. "Mag-ingat ka, Anak." Ani Papa. Ngumiti ako sa kanya at humalik sa pisngi bago lumabas sa kuwarto niya. Tiningnan ko ang laman ng bag ko at baka may nakalimutan akong dalhin. Nang makita kong dala ko naman lahat ng kailangan ko ay tuluyan na akong lumabas ng bahay. Magpapa-ani ako ngayon kaya maaga akong umalis. Nakita kong nakaupo si Damian sa malaking bato at nakabihis ito. Napakunot ang noo ko. "Good morning, Muffin." Nakangiting bati nito sa akin. "Pervert!" I mumbled and roled my eyes. "Ang aga-aga mo namang nagsusungit. Hindi ka naman ganyan noon ah?" Aniya at lumapit sa akin. "Lumayo ka nga sa akin!" Inis na wika ko. Napangiwi ako ng maalala ko ang kabastusan niya nang isang araw. "Hey! I'm your boyfriend!" Giit nito. "Ano naman ngayon? That was before, Damian. Hindi naman kita maalala kaya layuan mo ako, utang na loob!" Ani ko at binilisan ang paglalakad. Sadyang mahahaba ang biyas ng lalaking ito
Ysa's POV Kinaumagahan ay maaga akong nagtungo sa rancho para makaiwas kay Damian. Naisip kong mas mabuting iwasan ko na muna siya. Hanggang ngayon ay pino-proseso pa ng utak at damdamin ko ang mga nalaman ko. Tanggap ko nang ako si Ysa Salvador at hindi ako galit kay Papa sa pagtago niya ng totoo kong pagkatao. It was for my own good, however, it was not good for the one I've left behind dahil inakala nilang namatay ako sa aksidenti. "You're early." Ani Damian. Napabuga ako ng hangin. Hindi ako nagsalita at hinaplos lang ang mukha ni Ella, ang kabayo ko. Ella snorted. "Shhh." Mahinang wika ko kay Ella. "How are you? Okay ka lang ba?" Tanong nito sa akin. "Of course." Maikling sagot ko. "Mabuti naman kung ganoon," aniya, ramdam kong naglakad ito papalapit sa akin, "samahan na kita rito. Wala naman akong ginagawa." Aniya at tumayo sa gilid ko. Hindi ko siya tiningnan at bahagyang tumalikod sa kanya. "Pwede ka naman ng bumalik sa Maynila. Your work is done here." Sabi
Ysa's POV "Papa?" Tawag ko sa kanya. He smiled at me nang makita niya ako. Tinaas niya ang kamay niya kaya lumapit ako kaagad para hawakan ito. Umupo ako sa gilid ng kama niya. "Alam mo na?" Tanong nito. Tumango ako kay Papa. Pinisil nito ang kamay ko. "You know I will do everything for you, right?" "Oo naman, Papa." Nakangiting wika ko. "I know I was wrong. I was selfish for keeping your true identity. Patawarin mo ako, Anak. Natakot lang akong may masamang mangyari sa'yo ulit. You almost died and it was a miracle that you survived that accident," panimula ni Papa, bumuga ito ng malalim na hangin bago nagsalita ulit, "I was in Manila for a business trip. I went to my old friends house malapit kung saan naganap ang aksidenti. Nasa gilid kami ng kalsada noon para magpahinga muna nang makita kita. Duguan ka at parang wala sa sarili. Naglalakad ka lang. I asked you kung saan ka nanggaling at kung ano ang nangayari sa'yo. I only heard you calling Damian. Tinulungan kita at s
Ysa's POV Nakarinig ako ng katok sa pinto kaya nilapag ko muna ang librong binabasa ko sa mesa. Binuksan ko ang pinto at nakita kong nakatayo sa harap ng pinto si Damian. His expression is serious but I can see tension in his eyes. "Can we talk privately?" Kalmadong wika nito. Napatango naman ako sa kanya at mas binuksan pa ang pinto ko para makapasok siya sa kuwarto ko. Hindi ko alam kung ano ang pag-uusapan naming dalawa. Siguro ay tungkol ito kay Papa or baka sa mga maiiwan ni Papa. He knows that my father will not live long. Baka nag-usap na rin sila ni Papa tungkol doon. Nang naisara ko na ang pinto ay nakita ko si Damian na nakatingin sa picture namin ni Papa na nakalagay sa maliit na mesa ko katabi ng kama. Seryoso niya itong tinitingnan. Tumikhim ako kaya napatingin siya sa akin. "You look both happy in that picture." Komento nito. I glanced at my picture with my father. Bahagya akong napangiti. "Hmm. Yes. That was taken last year," sagot ko sa kanya, "please si
Ysa's POV Nasa parking lot na kami ng airport ngayon dahil hinihintay namin ang pagdating ni Damian. Alas dyes pa ng umaga ang hearing ng kaso. Maya-maya pa ay tinawagan na ni Damian si Manong Juan para sabihing naghihintay na ito sa harap ng gate kaya pina-andar na ni Manong Juan ang kotse. Nakita ko na si Damian. Nakasuot ito ng grey suit niya at may hawak siyang luggage. Napatikhim ako at umayos ng upo. It's been 2 weeks since I last saw him. Palagi ko pa rin siyang napapanaginipan. I don't know why pero sa panaginip ko ay parang matagal ko na siyang kilala. He was always smiling at me and he was always calling me "Muffin". "Good morning, Attorney! Kamusta ka na?" Tanong ni Manong nang makalabas ito at sa kotse. Nakababa ang bintana ng kotse kaya narinig kong nagsalita si Manong. Damian glanced at me. Tipid naman akong ngumiti sa kanya. "I'm fine, Manong. How are you?" Magalang na sabi ni Damian. "Nako! Okay pa sa okay, Attorney!" Natatawang sagot ni Manong at binuksan
Ysa's POV Nasa malapad na hardin ako. Punong-puno ito ng mga bulaklak. Napangiti ako ng may mga dumapong paro-paro sa kamay ko. Tinaas ko ng bahagya ang kamay ko at mas marami pang lumapit sa akin na mga paro-paro. "Wow!" Namamanghang wika ko. Humangin at nilipad ang buhok ko. Napatingin ako sa lalaking nakatayo ilang dipa lang mula sa akin. Natatakpan ng malaking camera ang mukha nito. "1, 2, 3, smile!" Masiglang wika nito. Kaagad akong napangiti habang nakatingin sa camera. Ilang shots ang ginawa niya bago unti-unting binaba ang hawak na camera. Hinihintay kong maibaba na niya ng tuluyan ang camera niya para makita ko ang mukha niya. He sounded familiar to me. Nang maibaba na niya ang camera ay ngumiti ito sa akin. His face is blurry but I know he is smiling. "You're so beautiful, Muffin." Malambing na wika nito at lumapit sa akin. Hinawakan nito ang kamay ko at hinalikan. His touch is quite familiar to me. Kumunot ang noo ko. Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak