Kabanata 1- The Cheater

Amara's Point of View*

Nakakunot ang noo ko nang makita sa phone ko ang message ng ina na ko na umuwi ako sa bahay dahil ipapakasal nila ako sa kakilala nilang negosyante na matagal ko ng hinihindian.

Hindi ako kailanman uuwi dahil alam ko na hindi din naman pamilya ang turing nila sa akin at may nobyo na din ako ngayon na mahal na mahal ko at alam ko na ganun din siya sa akin.

Pinatay ko ang phone ko at napabuntong hininga na lang ako. Maayos na ako ngayon dahil kaya ko ng buhayin ang sarili ko dahil may pastry shop na din ako dahil sa pagsisikap ko.

Masaya kong tinapos ang dekorasyon ko sa cake na gawa ko dahil ngayon ang 4 years anniversary namin ni Henry.

"Wow, ma'am, wala talagang makakatalo sa gawa po ninyo at ang galing niyo po talaga sa mga designing."

Napatingin ako sa dalawang kasama ko dito sa kusina na namamangha pa ding nakatingin sa akin.

"Matutunan niyo din ang ganitong bagay kaya wag kayong mag-aalala," nakangiting ani ko sa kanila.

Nagmamay-ari kasi ako ng maliit na pastry shop na ito. Kahit maliit lang ito ay pinupuntahan talaga ng mga tao dito at bless ako sa bagay na yun at marami na din akong mga tinutulungan na mga part time students dito.

"By the way happy anniversary sa inyong dalawa ni Sire Henry po, Ma'am Amara."

Napangiti naman ako at dahan-dahan na napatango.

"Thank you so much."

"Ang swerte mo talaga dahil mahal na mahal ninyo ang isa't isa. Bihira na pag nakaabot ka ng ganung taon noh."

Agad na nilang inilagay sa box ang cake na gawa ko. Ano na naman kaya ang supresa na gagawin ni Henry sa akin. Iba-iba kasi ang supresa na ginagawa niya taon-taon eh. Kaya excited na ako sa bagay na yun.

Napatingin ako sa relo ko at mukhang oras na.

"Kailangan ko ng umalis baka ma-traffic na ako at kayo din matapos ninyong maglinis ay umuwi na agad kayo para makapagpahinga na din kayo, alam niyo naman na sobrang busy ngayong araw na ito."

"Okay, Ma'am Amara. Ingat po kayo at happy anniversary po!"

"Thank you, kayo din. Una na ako."

At umalis na ako at dumiretso sa sasakyan ko at inilagay ko sa gilid ang gawa kong cake. Napahawak ako sa dibdib ko di ko alam parang ang bilis ng tibok ng puso ko ngayon, baka excited lang ako sa mangyayari mamaya.

Nagmaneho na ako papunta sa bahay ni Henry at napatingin ako sa sasakyan niya na nakapark sa labas ng bahay niya. Kinuha ko ang susi sa bulsa ko at lumakad papasok at nakikita ko agad ang magandang sala na may designs at may nakalagay na happy anniversary.

Sinasabi ko na nga ba na mangyayari talaga ang bagay na yun at may pagkain din sa lamesa.

"Oh my god.... teka, asan na yun?"

Napatingin ako sa taas baka kasi nasa kwarto pa siya kaya lumakad ako papunta sa second floor kung nasaan ang kwarto niya.

Pero natigilan ako nang makita ang nagkalat na mga damit sa sahig at biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita na damit ng babae ang nakikita ko ngayon.

May nakita din akong panty at bra sa sahig at may heels din na kinatigil ko dahil pamilyar ang heels na yun. Ako pa ang bumili nun sa bestfriend ko noon.

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nung marinig ko ang ungol na nanggagaling sa kwarto ni Henry at naramdaman ko ang luha na tumutulo sa mga mata ko.

"N-No way..."

'Bilisan mo, Henry! Damn, ang sarap mo! Hindi mo ito matitikman kay Amara!'

'Okay! Ito na malapit na akong labasan. Ang sikip mo pa din kahit ilang beses na kitang kinak*ntot.'

'Bilisan na natin baka dumating na si Amara.'

'Ayos lang yun. Alam naman natin na parati iyong male-late at sulitin natin ang gabing ito bago siya dumating. Hindi naman niya malalaman ang ginagawa natin. Ayan na malapit na ako!'

Napatakip ako sa bibig ko habang sunod-sunod ang pagtulo ng luha ko dahil sa ginagawa nilang dalawa. Ang dalawang taong pinaka importante sa akin ay ginagawa nila ang bagay na ito. 

Kailangan mong maging malakas, Amara. Wag kang magpapatalo sa tadhanang ito dahil hindi lang ito ang naranasan mong hirap. Kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at pinunasan ko ang luha ko.

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at nakita ko agad silang dalawa. Nakapatong sa kanya si Bianca habang nagpatuloy pa din sila sa paggalaw hanggang natigil naman si Henry sa ginagawa dahil una niya akong nakita.

"Bakit ka huminto? Malapit na akong labasan! Henry!"

"Baby?"

Napatingin naman si Bianca sa akin at agad niyang kinuha ang kumot at tinakip sa katawan niya. Agad umalis si Bianca sa ibabaw ni Henry at nagmamadaling kinuha ang boxer na nasa sahig.

At agad lumapit sa akin.

"Baby, magpapaliwanag ako."

Walang emosyon akong nakatingin kay Bianca at hindi tiningnan si Henry.

"Masarap ba? Mukhang grabe ang sarap na nararamdaman mo ha?"

Napayuko naman si Bianca dahil sa sinabi ko.

"Walang kasalanan si Bianca, kasalanan ko lahat."

Hahawakan sana ako ni Henry pero agad akong umatras ng isang beses para di niya ako mahawakan.

"Walang kasalanan? Pero sabay ninyong ginawa ang kabalastugan na yun? At wag na wag niyong sasabihin na ito ang unang ginawa ninyo dahil malinaw ang mga sinasabi ninyo kanina at hindi ako bingi para di ko marinig ang lahat ng iyon at hindi ako tanga para hindi maintindihan ang ginagawa ninyong dalawa."

Napatayo naman si Bianca at lumapit sa harapan ko katabi kay Henry.

"We love each other."

Nagulat ako sa sinabi ni Bianca at napabuntong hininga na lang din si Henry at tumayo sa pagkakalunod niya.

"Nakakapagod na mag-acting. Tama na nga ang plastikan. Actually, wala ka na talagang kwenta sa akin at hindi na kita kailangan dahil si Bianca talaga ang mahal ko at ginamit lang kita para maging sunod na tagapagmana ako."

"Yes, that's true, kaya namin iyon ginagawa dahil mahal niya ako and he likes it when we do s*x everyday, day and night."

Isang iglap sinampal ko sa mukha niya ang dala kong cake at sumapol talaga yun sa mukha nilang dalawa.

"Mga hayop kayo! Magsama kayo! Wag na wag kayong magpapakita ulit sa akin! Kahit kailan!"

Aalis sana ako nang may nakalimutan ako at napatingin ako kay Henry at lumapit sa kanya at hindi sampal ang ginawa ko kundi suntok sa mukha ang ginawa ko at malakas ko ding sinipa ang alaga niya kaya gulat na gulat siya at umalis na ako doon na kina higa niya sa sobrang sakit.

At agad akong sumakay sa sasakyan ko paalis sa lugar na yun.

At isang lugar lang ang pwede kong puntahan ngayon at mas lalo kong pinabilisan ang takbo ng sasakyan ko.

"Damn him! Hindi ko siya kailanman mapapatawad!"

******

LMCD22