“Who was it?” Nag-aalalang tanong ni Alhaj nang ibaba ni Yvonne ang tawag.She bit her lower lip. Ang babaeng iyon talaga! Kung ano-ano na lamang ang iniisip.Umiling siya.“Si Yvonne. Mukhang nakita tayong nag-uusap.”Tumango ng marahan si Alhaj.“May problema ba? You look flustered.” Puna nito.Hinawakan niya ang pisngi. Totoong mainit ang kaniyang pisngi.Namumula ang kaniyang mukha dahil sa kahihiyan.“W-wala ‘to.” She answered.Ngumiti naman si Alhaj at pagkaraan ay nagbuntong-hininga.“Mukhang alam ko na kung ano ang sinabi ni Yvonne.”Kumunot ang kaniyang noo.“Did she tease you again?”Mas lalong nag-init ang kaniyang pisngi. Palagi naman ganoon, kahit noong college pa lamang sila. Iniisip ng lahat na may kahulugan ang pagiging mabait ni Alhaj sa kaniya.Kaya siya na ang nahihiya para kay Yvonne.Idinaan niya sa tawa ang pagkailang.“She thought this was a date.” Aniya.“She really didn't change. Palagi naman niya akong inaasar.” Dagdag niya nang mapansin ang paninitig ni Alha
Hindi pa man nag-a-alas otso ay hinatak na siya ni Yvonne papunta sa club na tinutukoy nito.Mabilis ang patakbo nito hanggang sa makarating sa parking lot ng club.At dahil nakasuot siya ng puting tube top na pinaresan ng high waisted jeans at pinatungan ng itim na coat, kinailangan niyang ayosin ang sarili. Pinahubad ni Yvonne ang coat at tanging tube top na lamang ang natira.Halos lamigin siya nang maglakad sila papunta sa entrance ng club.“Kailangan ba na alisin ko ang coat?”Nagtaas ng kilay si Yvonne.“You look so formal with a coat on! Goodness, we're going to a club.”Hinila na siya nito papasok ng club.The bouncer even greeted her friend!Bagong-bago ang club pero mukhang kilala na si Yvonne ng mga staff rito.Hinila siya nito papunta sa bar counter. Naupo ang babae sa high stool kaya naman sumunod na rin siya.“Good evening, Miss.” Bati ng bartender kay Yvonne.Ngumiti ang kaniyang kaibigan at nag-order ng inumin. Hinatak niya ang kamay nito para makuha ang atensyon nito,
Nakahilig si Greig sa maliit na sofa nang pumasok ang doctor para tingnan si Natasha.Hindi niya maiwan ang babae dahil maya't maya ito kung maghysterical, kinailangan pang turukan ng tranquilizer para kumalma.“We couldn't inject more than the enough dosage, baka mamaya ay magising din agad ang pasyente.” Iyon ang saad ng doktor bago umalis.Ilang oras lang iyon na pampakalma kaya nanatili siya sa ward ni Natasha. Nasa labas din si Ada dahil may inaasikaso ito sa nurse station para sa bagong gamot ng pasyente.Kapag gumising ito'y baka kung ano na naman ang gawin sa sarili.Hinilot niya ang sintido at ipinikit ang mga mata. Nakatanggap siya ng mensahe kaninang umaga na umuwi na ang kaniyang Lolo sa mansyon.Hindi man lang niya nasamahan dahil naging abala siya kay Natasha.Nang buksan niya ang mga mata, natanaw niya agad na gising na ang babae.Tumayo siya't naglakad palapit, pero halos matigilan din nang makitang umiiyak na naman ito.“G-greig,” nanginig ang boses nito. “Akala ko in
He could be nice to her, but he would never touch her.Paano niya iyon matatanggap? Akala niya'y nahuhulog na sa kaniya si Greig.Akala niya'y magkukumahog ito para angkinin siya. Hindi iyon matanggap ng kaniyang ego.Kaya para maiwasan na mapahiya pa lalo, kinabukasan ay umalis siya at nag-ibang bansa.Ilang buwan lang ay sumunod din si Greig, akala niya iyon ay dahil sa na-realize na nito ang halaga niya.Ngunit hindi niya inaasahan na mabalitaan na lang bigla ang tungkol sa pagpapakasal nito.She was not in the Philippines when it happened! Pero dahil sa marami siyang bantay kay Greig, nalaman niya agad ang tungkol sa pagpapakasal nito.Why would he do that?Kung nais nitong maikasal, dapat siya ang nilapitan nito! Siya nalang dapat ang kinausap nito hindi na si Ysabela!Parang apoy na kumalat sa kaniyang sistema ang galit at selos.She wants the title of Mrs. Ramos. She wants to own him! To own Greig Ramos, and his heart.Nakita niyang tumalikod si Greig at balak na nitong umalis
Her tube top, high waisted pants, and flat shoes are out of tune with the disco outfit.Hiyang-hiya siya dahil pinagtitinginan siya ng mga tao. Siguro'y naiisip nila na napaka-weird ng kaniyang suot samantalang club naman ang pinuntahan nila.Hinawakan ni Yvonne ang kaniyang kamay.“Come on, Sabby. Sway that sexy hips of yours!”Umiling siya.Ngunit hinawakan ni Yvonne ang kaniyang kamay at gumiling-giling ito sa kaniyang harap.Marami na rin ang nainom ng babae kaya sigurado siyang may tama na ito.Yvonne sway her hips sexily. Hawak nito ang kaniyang kamay at iniaangat nito iyon kapag gigiling ang babae.Namumula ang kaniyang mukha ngunit natatawa na rin.“Come on, Sabby! Dance for me.” Yvonne encouraged her.She tried to mimic her friend's action. Napahiyaw naman si Yvonne nang makitang sumasayaw na siya.Nahihiya pa rin si Ysabela pero dahil naisip niyang minsan lang naman ito ay pagbibigyan na niya si Yvonne.Pareho silang natatawa ni Yvonne habang sumasayaw. Siya ay dahil sa unan
Kahit puno ng pangamba ang kaniyang dibdib, pinatatag niya pa rin ang sarili.Umiling siya.“Hindi ako sasama. Kay Yvonne ako sasabay! Walang kasama ang kaibigan ko.”“D*mn it, Ysabela!” Malutong nitong mura.Humakbang palapit ang lalaki at pakiramdam niya'y sasaktan din siya nito kaya napa-atras siya.Pero ang metal na sasakyan ang lumapat sa kaniyang likod. Hindi na niya magagawang umatras.“Why would you go to that g*dd*mn club?! Huh!”Nanghihina ang kaniyang tuhod. Hindi siya sanay na ganito katinding emosyon ang kaniyang nakikita sa mga mata ni Greig.“What's wrong with you?” He asked.His jaw moved. Kita niya ang pilit nitong pagpigil sa galit na nararamdaman.Nag-iwas siya ng tingin.“Babalik ako.” Tanging nasabi niya.Hindi niya pwedeng pabayaan si Yvonne. Nakainom na rin ito.Humakbang siya palayo pero nahawakan na ni Greig ang kaniyang braso at ipinirmi siya sa kaniyang kinatatayuan.“Archie will drive your fried home, uuwi na rin tayo.”Ayaw niyang sumabay kay Greig. Parang
Hilom ng luha ang mga mata ni Yvonne nang nagmamaneho. Halos manlabo ang kaniyang paningin dahil sa hindi matigil na pag-iyak.Nanginginig ang buo niyang katawan dahil sa pinaghalong galit at takot.Hindi niya maalala kung kailan nagbago ang lahat. Hindi niya alam na magiging ganito si Archie.The Archie she used to love was gentle, soft-spoken, and feels like a home to her.Hindi ito isang halimaw na paunti-unti siyang inuubos.Biglaan ang kaniyang pagtapak sa break at hindi na napigilan ang paghagulhol.The pain was too much.Hindi niya rin gusto ang nangyari noon. She couldn't do anything before, she couldn't help him!She doesn't even know where he is!Ang tanging alam niya lang, simula nang umalis si Archie, nadurog din ang pagkatao niya. At ngayon na bumalik ito, parang pinaparusahan lang siya lalo sa mga kasalanan na hindi naman niya ginusto.Humigpit ang hawak niya sa manibela at doon kumuha ng lakas.She remember that night.Akala niya'y hindi na sila magkikita ni Archie pagk
Ipinikit niya ang mga mata habang tinatanggap ang malupit na halik ni Archie.If this is the only way to persuade Archie, then she will give in.Kung kapalit nito ay titigilan na ni Archie ang kaniyang pamilya, magtitiis siya.Bumaba ang halik ni Archie sa kaniyang dibdib. Pinigilan niya ang sarili na umungol.Kumapit siya sa bedsheet habang mas bumaba ang halik nito sa kaniyang puson.“I haven't touch you down here, but it's already wet.” Mapanudyo nitong saad.Uminit ang kaniyang pisngi.Ilang taon na walang nangyari sa kaniyang s*x-life. Natural lamang na ganiyan ang reaksyon niya.Pilit niyang ipinagtatanggol ang sarili, pero may bumubulong sa kaniya.You miss him so much.You miss his touch.Naramdaman niyang ibinaba ni Archie ang kaniyang panty at napasinghap siya nang maramdaman ang daliri nito.Nanlamig ang buo niyang pagkatao, napatingin siya sa lalaki at nakitang nakatitig ito sa kaniya.She bit her lower lip. Ayaw niyang isipin nitong gusto niya rin ang ginagawa nito, pero
“Sana magising na si Ysabela… para, para makabalik na kayo ng Pilipinas.” Mahina niyang sabi. Somehow, guilt creeped inside her. Alam niyang may problema rin na naghihintay dito sa Pilipinas kung sakaling bumalik na ang pamilya ni Greig. “Pumunta si Natasha sa bahay.” Bigla’y saad ni Greig. Nagsalubong ang kilay ni Gretchen. “H-huh?” “Pinuntahan ka niya, hindi ba?” Tanong ni Greig. Umawang ang labi ni Gretchen. Hindi niya inaasahan na alam ni Greig na pumunta sa kaniya si Natasha. Napakurap siya ng ilang beses. Paano nalaman ni Greig? “Nagkausap na kayo ni Natasha?” Sambit niya. Umiling si Greig bilang tugon. “Hindi pa. What did she tell you?” Natigilan si Gretchen, parang tumigil din ang tibok ng kaniyang puso. May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan dahil sa tanong ni Greig. Ito na ba ang tamang panahon para sabihin kay Greig ang kaniyang nalaman? Hindi na siya makakapagsinungaling pa, alam ng kaniyang anak na bumisita si Natasha. Ibigsabihin, may nagbabalita sa la
“Nababaliw na ako, dahil kahit anong pilit kong ayusin ang pagsasama namin ni Greig, ang dami pa rin humahadlang! I just want a happy and complete family. Bakit ang hirap no’n? Bakit ayaw ibigay sa akin?”Maagap niyang pinunasan ang kaniyang luha nang tumulo iyon. Totoong nasasaktan siya at hindi niya iyon itatago kay Gretchen.“I’m also ready to let him go, Mom. I was more than willing to sign the divorce paper if it’s the only way that I'd make him happy. Pero paano ako? Paano ang baby namin? Paano kami ng dinadala ko?”Nilunok niya ang mga hikbi.“What would happen to us in the future? Ano? Kukutyain siya dahil hindi maayos ang pamilyang pinagmulan niya? Ganoon ba? Hindi ba't mas maganda na habang wala pa ay putulin na agad ang hirap na kahaharapin niya?”“Natasha.” Nanghihilakbot si Gretchen sa kaniyang naririnig.Kahit paano, nagdududa siya sa pagdadalang-tao ni Natasha, pero kung totoo man na buntis ito at si Greig ang ama, dadalhin habang buhay ng kaniyang konsensya kung hahaya
Pilit iniinda ni Natasha ang sugat sa kaniyang tagiliran. Mabuti na lamang at hindi gaanong malalim ang sugat, dahil kung hindi, napuruhan na siya.Kinagat niya ang ibabang labi, habang pinagmamasdan siya ni Ada na nag-aayos ng kaniyang sarili.“Are you really going to see his Mom, Nat?” May pag-aalang tanong ni Ada.“What else could I f*ck*ng do, Ada? Maghintay hanggang sa makabalik si Greig kasama si Ysabela at ang anak niya? I wouldn't let that happen without making a scene—ah!”Hinawakan niya ang sugat sa kaniyang tagiliran nang kumirot iyon dahil sa kaniyang pagsigaw. Napapamura na lamang siya dahil sa pagkirot no’n.Kaninang umaga lamang siya nakalabas ng ospital, at hiniling ng doktor na magpahinga siya ng mabuti, pero hindi niya kayang manatili nalang sa bahay habang nagkakagulo ang mundo sa labas.“Alam mong hindi ka gusto ni Gretchen, baka magkasagutan na naman kayo.” Paalala ni Ada sa kaniya.Tiningnan niya ang repleksyon ni Ada sa salamin. Lately, napapansin niya na madala
Nang sumunod na araw, dumating si Patrick. Sinundo ito ng mga tauhan ni Greig sa airport at dumiretso agad sa ospital. Nang makita ni Patrick si Ysabela, hindi pa rin makapaniwala ang lalaki na totoo ngang buhay pa rin ito. Ilang taon rin siyang napapaniwala na wala na nga ang babae at sumakabilang-buhay na. Akala niya'y hindi na ulit sila magkikita pa, pero ito ngayon at lumalaban pa rin pala si Ysabela. Wala masyadong nagbago kay Ysabela. Sa isang tingin ay mamumukhaan ito agad, kaya naging sigurado agad si Archie nang makita ang babae, dahil kung siya rin naman ang unang nakakita kay Ysabela, makikilala niya ito agad. “Hi, Ysabela.” Bati ni Patrick sa nakapikit na babae. “Who is he?” Nilingon ni Patrick ang nagsalita, at nakita si Athalia na nakayakap na ngayon kay Greig. Kanina nang dumating siya, natutulog pa ito sa mahabang sofa. Mukhang naalimpungatan dahil medyo mapula pa ang namumungay na mga mata. Tumitig siya sa mukha ni Athalia. T*ng*na. Napapamura nalang talaga si
Walang paglagyan ng kasiyahan ang puso ni Greig, lalo pa’t responsive na si Ysabela. Kahit na hindi pa nito kayang imulat ang mga mata, madalas na nitong igalaw ang mga daliri.Madalas na rin si Athalia sa ospital para kausapin si Ysabela. Ang sabi ng doktor, mabuti at naagapan ang pagdurugo ng pumutok na ugat sa ulo ni Ysabela, kaya malaki ang tyansa na maka-recover pa rin ito.Mahigit isang linggo na sila sa ospital. Bahay-ospital lang lagi si Greig. Samantalang si Archie ay tumuloy sa Rome dahil doon ang huling lead na natanggap nila. Si Archie ang namamahala sa paghahanap kay Alhaj at Niccolò.Susunod din si Patrick sa Sicily para tulungan siyang alagaan si Ysabela. Magaling na doktor si Patrick kaya alam niyang malaki ang maitutulong nito sa kaniya lalo na sa ganitong sitwasyon ni Ysabela.“When will she wake up?” Tanong ni Athalia.Tapos na itong magkulay kaya siya naman ang pagdidiskitahan. Binuhat niya si Athalia at pinaupo sa kaniyang tabi. Kumuha siya ng panibagong coloring
Samantalang habang inooperahan ang babae, naglalakbay naman ang diwa nito. “Ysabela. Hija. Apo ko.” Sa isang pamilyar na koridor, nakita ni Ysabela ang kaniyang Lola. Nakaupo ito sa wheelchair at kumakaway sa kaniya. Noong una, hindi niya maalala ang mukha nito, ngunit habang tinatangay siya ng hangin palapit sa matanda, nakilala niya ang pamilyar nitong mukha. “Lola.” Puno ng pangungulila niyang wika. Tumigil siya sa tapat ng matanda. Ngumiti ito sa kaniya at agad na hinawakan ang kaniyang kamay. “Itong bata ‘tong talaga. Saan ka ba galing? Bakit ngayon ka lang bumisita?” May pagtatampo nitong tanong. Kumunot ang kaniyang noo. Hindi pa gaanong matanda tingnan ang kaniyang Lola, pero nakaupo na ito sa wheelchair at tila hindi na makatayo at makalakad. “Nagtatrabaho ka pa rin ba sa guwapo mong amo, apo? Kailan mo naman sa akin ipapakilala ang nobyo mo?” Tanong nito, may munting ngiti na ngayon sa sulok ng labi. “Kamusta kayo ni Greig?” Kumunot ang kaniyang noo. Greig? Si Gre
Hapon na, hindi pa rin lumalabas ang mga doktor. Nasa loob pa rin ng emergency room si Ysabela at pinapalibutan ng mga doktor at mga nars.Nasa corridor pa rin si Greig, tahimik na naghihintay na matapos ang operasyon.Ni-hindi niya namalayan na nakaidlip na pala siya sa paghihintay. Nang tapikin ni Archie ang kaniyang braso, saka lamang siya naalimpungatan.Pulang-pula ang kaniyang mga mata dahil sa pinaghalong puyat, pagod, at pag-aalala. Huminga siya ng malalim at nagbaba ng tingin sa dalang bottled water ni Archie.“Ayaw mo bang kumain muna? Ako na ang magbabantay kay Ysabela.” Alok niya.Tinanggap niya ang tubig na dala ni Archie. Umayos siya ng upo at marahang umiling.“I’m not starving.” Sagot niya.Totoo, hindi siya makaramdam ng gutom. Siguro ay pinaglalaruan nalang din siya ng kaniyang isip dahil sa matinding pag-aalala sa kalagayan ni Ysabela.“Tumawag ako sa mansyon, nakatulog daw si Athalia dahil sa pag-iyak. Hindi pa nagigising. Sigurado akong nag-aalala na iyon sa Mommy
“Kamusta si Ysabela?” Bungad ni Archie sa kaniya.Mula sa pagkakayuko, dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin.“She’s still in the emergency room. There’s internal bleeding. Hindi ko alam kung bakit ganoon kabilis ang lahat.”Inipit niya ang ulo gamit ang dalawang kamay at pumikit ng mariin. Gulong-gulo na siya. Hirap na hirap na ang kalooban niya sa mga nangyayari.“How’s Athalia? Did you go to her?” Nanghihina niyang tanong.“Hindi, dumiretso na ako rito para alamin ang kalagayan ni Ysabela. I actually talked to Dr. Greco, he said that if we triggered her memory in the most stressing way, something worse would happen. Baka… baka ito ang tinutukoy niya.”Tumuwid siya ng upo, tiningnan ang kaibigan at hindi na napigilan ang sarili. Marahan niyang iniumpog ang likod ng kaniyang ulo sa pader.St*p*d. You’re so st*p*d.Dahil sa kaniya, napahamak na naman si Ysabela. Dahil sa kaniya, nasa binggit na naman ng kamatayan ang babae.Kasalanan niya lahat. Siya dapat ang sisihin dahil sa pagig
Nagising si Ysabela dahil sa marahang haplos sa kaniyang buhok. Para siyang dinuduyan, nakakahilo. Iminulat niya ang kaniyang mga mata. Bumungad sa kaniya ang nag-aalalang mga mata ni Athalia. “Mommy?” Tawag nito nang makitang gising na siya. Sinubukan niyang bumangon ngunit sobrang sakit ng kaniyang ulo. Sinapo niya iyon at napapikit. “Mommy?” Umakyat si Athalia sa kama. Gusto nitong yakapin siya pero nahihirapan siyang indahin ang sakit ng kaniyang ulo. Bumukas ang pinto, naabutan ni Greig na nakaluhod si Athalia sa harap ni Ysabela habang ang babae ay nakayuko at hawak ng dalawang kamay ang ulo nito. Dali-dali siyang lumapit at hinawakan ang balikat ni Ysabela. “Ysabela.” “Ang sakit.” Mahina nitong daing, mas lalong idinidiin ang kamay sa kaniyang ulo. “We will call your doctor, Ysa.” Aniya. Kagabi pa nang mawalan ito ng malay. Kagabi niya pa rin gustong magpatawag ng doktor ngunit dahil maraming patay ang nakakalat sa buong mansyon, kinailangan nilang ilipat si Ysabela a