Nauntog ang kaniyang ulo sa leather cushion ng sasakyan nang siilin siya ng halik ni Greig.Huli na para tumutol siya dahil mariin ang bawat nitong halik. Tila isang parusa sa kaniya.Gamit ang kaliwang kamay, pilit niyang itinulak ang lalaki, pero malakas ito. Why would Greig harshly kiss her like this?Bakit pagdating sa kaniya ay napakawalang puso nito?Nakababa ang salamin sa bintana ng sasakyan kaya makikita sila ng kahit na sinong dumaan. Ngunit tila walang pakialam si Greig.Tila nauubos ang pasensya nito habang inaangkin ang kaniyang labi samantalang pilit siyang lumalayo. Bawat pag-iwas niya ay sinusundan siya nito.Ang tanging nagagawa na lamang niya ang impit na pagtutol.Mariin ang halik nito at bawat parte ng kaniyang labi ay inaangkin. Pilit naman niyang itinitikom ang bibig. She would even give him enough access to kiss her.Nalalasahan na niya ang dugo sa dulo ng kaniyang dila. At hindi na siya magtataka kung sugat-sugat na ang kaniyang labi.Hindi niya maramdaman na h
Maraming katanungan ang bumabagabag sa isip ni Ysabela.Bakit paiimbestigahan ni Greig si Alhaj?Alam niyang maliit lang ang porsyento ng mayayamang pamilya sa buong Pilipinas kumpara sa mga naghihikahos. Pero imposibleng magkakilala na si Alhaj at Greig noon pa man.Alam niya iyon. Dahil iba ang line of work ng dalawa.Tahimik silang pareho sa loob ng sasakyan habang nagmamaneho ito. Mariin ang pagkakahawak ni Greig sa manibela at alam niyang galit pa rin ito.Pero ano ba ang ikinagagalit nito?Hindi niya pa rin lubos na maunawaan ang rason nito.Maybe it's his ego that's hurting? Tanong niya sa sarili.Sa bagay, hindi nga pala sanay si Greig na nakikita siya kasama ang ibang lalaki. Dahil noon pa man, iniiwasan na niyang maging malapit sa ibang lalaki.Palagi niyang iniisip na possessive si Greig. Kahit naman lihim lang ang kanilang relasyon, mapang-angkin pa rin ito sa kaniya.Why is it that he always act like a jealous husband but he's doing so much worse?Kinagat niya ang ibabang
Galit na pinagmasdan ni Greig ang matayog na gusali na pagmamay-ari ng pamilya ni Alhaj Jimenez. This is where their main office is located.Hindi lamang kalayuan sa kaniyang kompanya. Hindi niya halos napapansin ang gusaling ito, pero ngayon na ibinigay sa kaniya ni Christoff ang impormasyong ito ay hindi na maalis sa kaniyang isip.He knew Alhaj's parents. Pamilyar sa kaniya ang pangalan ng mga magulang nito at alam niyang may mga pagkakataon na nakakasalamuha niya ito sa malalaking event.Napapabilang ang pamilyang Jimenez sa mayayamang angkan, pero ngayon lang mas naging malago ang negosyo nito. But that wasn't enough.Mapait siyang napangiti. He could easily trick this small company to bankruptcy.Kung gugustuhin niya, baka wala siyang itira kay Alhaj at sa pamilya nito. Hanggang sa maging palaboy na lamang sila, o umalis nalang ng bansa para makaiwas sa kaniyang poot.Ikiniling niya ang kaniyang ulo at halos matawa sa sarili.Why would he do that?‘I've never seen the monster in
Tahimik sa hapag kainan nang gabing iyon. Masama ang loob ni Ysabela dahil hindi siya pinayagan ni Manang Lora na bumalik ng apartment.Iyon daw ang bilin ni Greig.Sigurado siyang kahit pilitin niyang umalis ng villa ay hindi rin siya makakalabas. Mayroong guard na nakabantay sa may gate at alam niyang hindi siya pagbubuksan nito kung hindi iniutos ng lalaki.Nasa hindi kalayuan ang mga katulong, naghihintay na pagsilbihin siya.Pagod siyang sinulyapan ang mga babae at wala sa sariling napabuntong-hininga.Sapat na noon na silang dalawa lang ni Greig sa bahay, pumupunta lang ang mga kasambahay kapag wala na sila at kailangan maglinis. Palagi naman silang nasa trabaho kaya halos hindi na sila magpang-abot ng mga kasambahay.Pero simula nang umalis siya, nanatili na pala ang mga kasambahay sa bahay nito.Sa bagay, kailangan nga pala ni Greig ng magsisilbi sa kaniya lalo at wala na siya.Hindi niya pa nauubos ang pagkain nang marinig ang pamilyar na mga yapak.Hindi na niya kailangan ti
Sa hallway pa lamang ng ospital ay nagkasabay na sila ni Ada, lumabas saglit ang babae para dalhin ang bagong gamot ni Natasha sa nurse station.“Mabuti naman bumisita ka na, Greig.” Ngumiti ito sa kaniya.Hindi niya nasuklian ang ngiti nito. Lalo pa't hindi maganda ang mood niya. Binuksan ni Ada ang pinto ng silid ni Natasha at agad niyang natanaw na nakahiga ito sa hospital bed pero dilat na dilat ang mga mata.Lumingon sa kanila si Natasha at nang makita siya ay agad na nanlaki ang mga mata.“Greig.” Napapaos nitong saad.Naglakad siya palapit sa babae samantalang pilit naman itong bumangon. Inalalayan ni Ada si Natasha dahil nahihirapan itong makaupo.“You're here.” Malungkot nitong sabi, pilit ang ngiti.“Do you need water, Natasha?” Tanong ni Ada.Tumango ng marahan ang babae. Ibinigay ni Ada ang isang basong tubig at pinangalahatian naman iyon ng huli.“T-thank you, Ada.”“How do you feel now?” Tanong niya sa babae.Nanatili ang pilit na ngiti nito at pagkaraan ay bumaling kay
“Nat, huminahon ka.” Lumapit si Ada at hinawakan ang kaniyang balikat.Tiningnan niya ng masama ang babae. Mabilis naman nitong itinikom ang bibig.“How can I calm down, Ada?! He just walk away like that. Hindi pa nga siya nag-iisang oras ay umalis na agad!”Huminga ng malalim ang babae.“Hindi ba babalik din naman siya? Iyon ang sabi ni Greig.”“Shut up!” She fired back.“May pakiramdam akong hindi na babalik si Greig. Aalis na iyon.”Umiling si Ada, pilit siyang kinukumbinsi.“Calm down, okay? Baka mamaya ay biglang bumalik si Greig at makita ka sa ganiyang disposisyon.”Natigilan siya dahil sa sinabi nito. Totoong galit siya at mahirap siyang mapakalma, pero dahil sa sinabi nito'y parang nahimasmasan siya.Kinagat niya ang ibabang labi at nanubig ang gilid ng kaniyang mga mata.“I feel so tired, Ada.” Naiiyak niyang sabi.Ang totoo'y mas lalo siyang nagiging emosyonal dahil sa ilang gamot na iniinom kahit wala naman siyang karamdaman. Alang-alang kay Greig ay tinitiis niya ang peke
Pagkatapos nang gabing iyon ay hindi na sila halos magkita ni Greig. Palagi na mag-isa siyang kumain sa hapagkainan at pagkatapos ay maghapon na siyang nagkukulong sa kuwarto.Noong nakaraan ay bumisita si Gretchen, isinima siya sa mall para mag-shopping ng ilang oras.At kagaya ng sabi nito, puno ng pananabik ang puso nito sa anak na babae kaya naman kahit na pagod na ang kaniyang katawan magsa-shopping ay pinakita niya pa rin na ayos lang.“This looks good on you, Ysa.”Itinaas ni Gretchen ang isang puting signature bag.Umiling siya.“Mom, tatlo na ang nabili nating bag.” Nahihiya niyang sabi.Hindi niya itatanggi na magaganda ang mga pinipili nitong bag, pero hindi bababa sa kalahating milyon ang mga presyo no’n.Hiyang-hiya na siya na mas marami ang dala niyang paperbag kaysa sa babae.Ngumiti ito sa kaniya ng masuyo, hindi pa rin ibinabalik ang hawak na bag.“You don't have enough bags on your closet.” Sabi nito.Natawa siya ng bahagya at lumapit sa babae.“Hindi ko naman po iyo
Tahimik sila buong byahe. Nasa magkabilang dulo silang dalawa at parang may pader na nakapagitan sa kanila.Ngunit napapapikit siya sa tuwing nanunuot sa kaniyang ilong ang pamilyar na pabango ni Greig.It was still so good, she thought.Ngunit sa tuwing nadadala ang kaniyang emosyon ay mabilis niyang kinukurot ang sarili.Parang pabango lang! Nababaliw na talaga siya.Ilang minuto ang lumipas at nakarating din sila sa wakas.Hindi na niya hinintay na pagbuksan siya ng pinto. Lumabas siya at agad napansin na hindi pamilyar sa kaniya ang lugar.Maliit na clinic lamang iyon katabi ng ilan pang establishmento.Naglakad si Greig papunta roon at sumunod naman siya. Nasa likod siya nito nang tumigil ang lalaki dahil nagvibrate ang cellphone nito.He fished it out. Hindi sinasadyang nasulyapan niya ang screen ng cellphone at nakita ang pangalan ng tumatawag.Nakaregister ang pangalang “Snow” sa screen.Saglit na parang tinusok ang kaniyang puso sa nakita. Mabilis siyang nag-iwas ng tingin at
Nanatili sa ospital si Yvonne ng isang linggo. Her head was badly injured. Madalas siyang mahilo at masuka, kaya hindi siya makaalis sa ospital dahil natatakot si Agatha na madehydrate siya.Yvonne badly wants to go home and see her mother. Walang kaalam-alam ang kaniyang Mommy sa nangyayari sa kaniya, buong akala nito, nasa Batangas siya para sa isang importanteng event na dadaluhan ng executives ng kanilang kompanya.Nagawang papaniwalain ni Archie ang lahat ng tao na maayos lamang siya sa ilang araw niyang pagkawala. Kaya pala hindi siya hinanap ng kaniyang pamilya, dahil akala ng lahat ay abala lamang siya sa pag-aayos sa problema ng kanilang kompanya.“Do you need some water?” Marahan na tanong ni Agatha.Dahan-dahan siyang bumangon. Inayos niya ang pagkakasandal sa headboard ng ospital. Mahina pa ang kaniyang katawan, pero mas maayos na ang kaniyang kondisyon kumpara noong mga nagdaang araw.“Yes, please.” She said hoarsely.Si Agatha ang tumatayong executive consultant ng kompa
Tahimik na ang pasilyo ng 4th floor. Walang mga pasyente sa labas, tanging mga nurse lamang ang dumadaan para bisitahin ang mga pasyente. Bawat nakakasalubong niya ay tumutungo at nag-iiwas ng tingin. May ilan na lumilingon, hindi mapigilan na hangaan siya saglit dahil sa lakas ng kaniyang karisma, ngunit nawawala rin ang paghanga sa tuwing naiisip na masama siyang tao. Tumigil si Archie sa paglalakad nang makita ang pamilyar na bulto ni Klaus Galvez sa parehong palapag. Naglalakad ito sa pasilyo, mabagal at tumitigil sa bawat pinto ng madadaanang ward. Tila may hinahanap itong eksatong silid. Lahat ng silid sa ikaapat na palapag ay private ward. Madalas, dito dinadala ang mga pasyente na may extreme cases upang ma-isolate. O ‘di kaya naman, mga pasyente na kayang magbayad ng mahal para masolo lamang ang buong ward. Muling kumunot ang noo ni Archie nang makitang tumigil si Klaus sa tapat ng silid ni Yvonne. Naisip niya kanina na baka may pamilya o kaibigan si Klaus Galvez na bibi
Agatha learned about Yvonne’s situation. Hindi rin nakatiis ang doktor na gumamot kay Yvonne, nang makita niyang umalis si Mr. Garcia kasama ang isang babae, naisip niyang tawagan ang pamilya ni Yvonne Santiago. Hindi niya man maisuplong sa pulis ang mga pangyayari, mabuti pa rin na tawagan niya ang pamilya ni Miss Santiago upang ipaalam ang kalagayan nito.Napag-alaman ng doktor na nasa ospital rin ang Daddy ni Miss Santiago kaya hindi niya ito matatawagan, kaya sinubukan niyang alamin kung sino ang iba pang kamag-anak ang pwedeng bumisita sa pasyente.“Agatha Dixon-Galvez is Miss Santiago’s first cousin.” Imporma ng isang batang nurse na siyang naghahanap sa mga kamag-anak ni Yvonne sa computer nito.“Do we have her number? Can we call her, or at least inform her that Miss Santiago is in the hospital?”“I will try, Dra.” Sagot nito.Mabuti na lamang at nahanap nila ang numero ni Agatha, kaya nalaman nito na nasa ospital si Yvonne.Kaya nang gumabi at makabawi ng lakas si Yvonne, nau
“How’s the patient?” Agad na sinalubong ni Archie ang doktor nang lumabas ito sa operating room. Madilim pa rin ang ekspresyon ng mukha ni Archie, ngunit hindi mawari ng doktor kung tunay ang pag-aalala nito para sa pasyenteng nasa loob. “Will she be okay?” Inalis ng doktor ang suot na mask. Saglit nitong sinulyapan ang maduming suit ni Archie, natuyo na ang mantsa ng dugo sa mamahalin at bago nitong damit. The doctor couldn't hide the contempt in her eyes. He looks like a powerful and abusive man. “We still have to check on the patient.” Pormal na sagot ng babaeng doktor. “She has injuries on the back and on her arms, ang fracture sa kaniyang paa ay mas lalong lumala. Bumalik ang pamamaga nito at baka hindi siya agad makapaglakad dahil sa nangyari. I already stitched the wound on her head, tumigil na ang pagdugo ng sugat, but it will likely leave some scars.” Masyadong malalim at malaki ang sugat kaya siguradong magiging peklat iyon kapag maghilom. “The patient also has a nee
Umihip ang hangin mula sa nakabukas na bintana. Kumalat ang amoy ng dugo sa buong silid, dahilan para maging mahirap para kay Archie ang huminga. Pababa ng hagdan, ramdam niya ang patuloy na pag-agos ng malagkit at mainit na dugo ni Yvonne sa kaniyang kamay at balikat. Ang pulang likido ay nag-iiwan ng marka sa kaniyang damit, ngunit hindi na niya naisip iyon. Bumalik siya dahil may nakalimutan siya, ngunit hindi niya inaasahan na maririnig niya ang sigawan sa ikalawang palapag, kaya umakyat siya para tingnan kung ano ang nangyayari. Nang makita niyang duguan si Yvonne, parang nablangko nang tuluyan ang kaniyang isip. She's bleeding! “Archie…” patakbong sumunod sa kaniya si Lindsy. Dali-dali itong humarang, namumutla ang mukha at bakas ang takot sa mga mata. Kagaya niya, halatang natataranta si Lindsy. “I… I didn't mean it. Nadala lang ako ng galit.” Sinubukan nitong magpaliwanag. Madilim ang ekspresyon ng mukha ni Archie. Wala siyang panahon para makinig sa paliwanag
Lindsy couldn't see anything but red. Dahil sa matinding galit, parang pula ang kulay ng lahat ng bagay. Nagtatagis ang kaniyang bagang at ramdam niya ang sasabog na emosyon sa kaniyang dibdib. Dahil sa nabaling buto sa paa, hindi pa rin makatayo si Yvonne, kaya nang sinasabunutan niya ito at hinihila-hila na parang basahang pamunas sa maduming sahig, walang ibang magawa ang babae kung hindi ang kumapit sa kaniyang kamay at magpakaladkad na lamang. Naririnig niya ang mahinang daing ni Yvonne, ngunit hindi ito nagmamakaawa na tigilan na niya. Mas lalong sinilaban ang galit sa kaniyang dibdib. “Malandi ka! H*y*p ka!” Kung hindi pa dahil sa location tracker ni Archie, hindi niya malalaman na magkasama pala ang dalawa sa lumang bahay na ito! Mabuti na lamang at nagawa niyang e-track ang lokasyon nito ngayong umaga kaya nalaman niya kung saan ito nagpapalipas ng gabi. Nag-usap na sila ni Archie, bakit nakikipaglaro pa rin ito kay Yvonne? H*y*p ang babaeng ito! Ramdam ni Yvonne na
“Hmmm. Ugh. Ugh.” Yvonne moaned louder. Ang sunod-sunod nitong ungol habang malakas niyang ibinabaon ang pagkalalaki ay talagang nakakataba ng puso para kay Archie. Bumilis lalo ang kaniyang paglabas-pasok. Nagsasalpukan ang kanilang maselang parte at yumuyugyog ang sofa dahil sa lakas ng kaniyang pwersa. Tinitingnan niya si Yvonne na hirap na magmulat ng mga mata. Mapula ang pisngi at dibdib nito. Malalim ang paghinga at madalas na mapaliyad sa tuwing malakas ang kaniyang pagbaon. Malakas ang kaniyang ungol, sinasabayan ang pag-ungol ng babaeng k*t*l*k. Nang namumuo na ang tensyon sa kaniyang puson, naramdaman niyang mas naging masikip ang pagkababae ni Yvonne. Hinawakan niya ang bewang nito. Halos madurog si Yvonne sa kaniyang pagbayo, ngunit hindi na niya naisip ang bagay na iyon, dahil gusto niya ang pakiramdam na sabay silang umaakyat sa alapaap. “Sh*t. Hmmm. Ugh. Cumming, baby. I’m cumming.” He chanted. “Ugh. Ugh. Archie.” Tawag ni Yvonne. Mahigpit ang kapit nito sa kani
Archie leaned forward and kissed her.Para siyang nalalasing. Nalasahan niya ang beer sa dila nito at naamoy niya ang alak sa hininga nito. She was so intoxicated.Sumisigaw ang kaniyang isip na hindi na ito panaginip na lang dahil masyadong detalyado ang lahat para sa kaniya, ngunit hindi na niya kayang diktahan pa ang kaniyang katawan.Tinutugon niya ang bawat halik ni Archie. Marubdob ang kanilang halikan, habang dahan-dahan nitong binabayo ang kaniyang pagkababae.“Hmm. Ugh.” She moaned in between kisses.Sa puso niya, alam niyang hindi kayang tapatan ninuman ang unang lalaki na kaniyang minahal. Kahit anong pilit niyang magkagusto sa iba, hindi niya magawa.Alam niya na hindi lang puso niya ang alipin ni Archie, kung hindi maging ang kaniyang katawan. Ito lamang ang may kakayahan na paamuhin siya't lasingin sa pamamagitan ng halik.Bumaba ang halik nito sa kaniyang leeg, hanggang sa kaniyang collarbone.She arched her back.Inalalayan siya ni Archie na mahiga sa ibabaw ng mesa. P
Bumalik ang liwanag sa kusina. Iminulat niya ang mga namumungay na mata at nagbaba ng tingin kay Archie nang bumaba ang mukha nito sa pagitan ng kaniyang hita. Umawang ang kaniyang bibig nang mapagtanto kung ano ang posible nitong gawin. Hinawakan ni Archie ang garter ng kaniyang shorts at ibinaba iyon kasama ang kaniyang panty. She couldn't even move. She couldn't flinch. She couldn't think. Ipinatong ni Archie ang kaniyang dalawang binti sa balikat nito at inilapit sa kaniyang pagkababae ang mukha nito. Isang malakas na singhap ang kumawala sa kaniyang bibig nang maramdaman ang labi nito at dila sa kaniyang hiwa. She closed her eyes tightly. Kumapit siya sa gilid ng lamesa. Imposible na totoo ito. He would never do this to me! Madalas, siya ang lumuluhod at nagpapaligaya sa alaga nito. Archie would always force her to give him a bl*wj*b. At wala siyang karapatan na magreklamo, kailangan niya lang sumunod. Ngayon, nang buksan niya muli ang mga mata at tingnan si Archie sa pagi