chapter 10

AMARA

Napatayo at dahan-dahan akong napaatras dahil kanyang nag-aapoy na tingin sa akin. Nababanaag ko sa kanyang mga mata ang matinding galit. Maging ang tunog sa kanyang nakakuyom na kamao ay nakaabot sa aking pandinig. Natatakot ako sa ipinapakitang niyang anyo malayong-malayo na ito sa Zach na minahal ko noon. Tila itong halimaw na handa akong patayin ano mang oras. Dagling nawala ang kanina masuyong tingin na ipinukol sa akin at ang tinig niyang puno ng pag-aala nang pumasok siya rito sa silid. Mayroon nga ba? o imahinasyon ko lang ang mga iyon?

Nanginginig ang mga tuhod kong napasandal sa pader ngunit tila lalong nakandagdag sa aking nararamdaman kong takot ang lamig ng pader na tila ba pumapasok sa aking buong katawan.

“Talaga bang wala kang naalala? O sadyang kinalimutan mo lang lahat!” direktang nakatingin ito sa akin habang humahakbang ito papalit aa akin.

“Diyan ka lang! Hu-huwag kang lalapit sa akin!” nagkandautal-utal kong pigil sa kanya, pinilipit kong maging matap