"Hala, anong nangyari dito?" tanong ni Shayne habang nilapitan ang crane machine at itinuro ang mga stuffed toys na hawak ni Andeline.Itinaas ni Andeline ang kanyang baba at itinuro ang nasa gilid. Napatingin si Shayne sa direksyon at doon niya nakita si Eldreed. Abala ito sa pagkuha ng stuffed toys mula sa loob ng machine, maingat na tinitingnan ang posisyon bago kunin ang sunod na target.Isang pindot, at ayun na naman—panibagong stuffed toy ang nahulog."Hindi ko inaasahan, ang seryoso at matapang na si Presidente Eldreed, may ganitong side pala?" biro ni Shayne habang hinampas ang balikat ni Eldreed."Marami ka pang hindi alam tungkol sa akin," sagot ni Eldreed nang hindi lumilingon, sabay hulog muli ng dalawang token. Ngunit sa pagkakataong ito, walang nakuha.Ang simpleng sagot na iyon ay nagdulot ng kakaibang kaba kay Shayne, kahit hindi niya maipaliwanag kung bakit.Buong araw, silang tatlo ay nag-enjoy sa arcade hanggang maubos ang lahat ng game tokens nila. Paglabas nila, h
Paulit-ulit na iniisip ni Shayne ang salitang iyon: "Magbigay galang sa isa’t isa." Sa totoo lang, simula nang magdesisyon siyang magpakasal kay Eldreed, madalas na niyang naririnig ang mga salitang iyon. Ngunit ngayon lang niya binigyan ng ganoon kalaking halaga ang mga ito.Pagkatapos nilang maghiwalay ni Andeline, umuwi si Shayne mag-isa. Hindi pa nakakauwi si Eldreed. Bumalik siya sa master bedroom para makapag-isip bago pa dumating ang asawa.Kinagabihan, pag-uwi ni Eldreed, hindi niya nadatnan ang Shayne na dating mahilig makipagtalo. Sa halip, parang masyadong tahimik at masunurin ngayon si Shayne.Napangisi si Eldreed habang walang pakundangang ginulo ang buhok ni Shayne gamit ang malaking kamay niya. "Bakit parang ang bait mo ngayon?"Sa gulat, gusto sanang sumagot ni Shayne nang pabalang, pero ang lumabas lang sa bibig niya ay isang mahinang tugon. "Oh."Nagulat si Eldreed sa reaksyon niya, ngunit hindi na rin ito nagsalita pa.Sa mga sumunod na araw, laging lumalabas si Sh
"Kanina ka pa dyan?" tanong ni Eldreed nang may gulat habang nakatingin kay Shayne, na mas bihasa sa pagluluto kaysa sa kanya, hindi man lang napansin na tila nabibighani siya."Saktong pagkakaluto ng tinapay mo," sagot ni Shayne habang patuloy sa pagprito ng itlog nang hindi tumitingin.Hindi nagtagal, handa na ang almusal. Sa mesa, hindi napigilan ni Shayne ang magtanong, "Nasaan ang mga kasambahay dito? Gusto ba nilang mawalan ng trabaho? Paano nila hinayaan na ikaw ang magluto?"Halos mabulunan si Eldreed habang iniinom ang gatas dahil sa sinabi nito, pero nagawa niyang magpanggap na normal lang at sagutin, "Binigyan ko sila ng bakasyon.""Ah." Tumango si Shayne. Sa kanilang pamilya kasi, binibigyan din ng ilang araw na bakasyon ang mga kasambahay. Kahit hindi masyadong mabigat ang trabaho ng mga ito, taon din ang ginugugol nila sa serbisyo kaya dapat din namang magkaroon ng pahinga. "Eh, bakit hindi mo ako ginising? Nagluto ka pa mag-isa?" tanong ni Shayne.Sa isip niya, kahit hi
"Kung talagang gusto mong ituloy ito, wala na akong masasabi. Tara, mag-klase na tayo," sabi ng principan. Guro rin siya ng klase kung nasaan si Shayne. Kinuha niya ang lesson plan sa mesa at sumunod kay Shayne papunta sa classroom nito.Nandoon na ang ilang estudyante, nagkukumpulan sa maliliit na grupo at nag-uusap tungkol sa pagdating ni Shayne sa eskuwelahan kanina.Pagpasok nila, biglang natahimik ang buong klase at sabay-sabay na napatingin kay Shayne na nakatayo sa pintuan.“Napaka-predictable naman,” bulong ni Shayne sa sarili, bahagyang umiling bago naglakad papunta sa isang sulok ng silid at umupo. Kinuha niya ang kaniyang libro at nagbasa mag-isa.Ngunit hindi naman siya tinantanan ng mga kaklase. Agad siyang pinalibutan ng ilan, nagtatanong ng kung anu-ano."Kumusta naman ang bagong kasal? Mabait ba si Eldreed Sandronal?" tanong ng isa.Ngumiti si Shayne habang isinasara ang libro. "Salamat sa pag-aalala, maayos naman kami. Magka-klase na, kaya balik na kayo sa upuan n'yo.
Isang malakas na sigaw ang pumailanlang sa dormitoryo at umalingawngaw sa buong gusali.Napatalon si Cassy sa sakit, saka itinuro si Shayne habang galit na galit na nagmumura. "Hayop ka! Ang lakas ng loob mong tapakan ako!"Nagkunwaring nagulantang si Shayne, halos maiyak habang nagsasalita. "Naku, sorry, sorry talaga, Cassy! Hindi ko sinasadya, huwag kang magalit, promise, hindi ko sinadya...""Huwag ka nang magkunwari rito! Umalis ka na nga!" galit na sigaw ni Cassy habang nakatitig nang masama kay Shayne.Hindi na nakipagtalo si Shayne at tahimik na kinuha ang kanyang mga gamit saka umalis ng dormitoryo.Nakahabol pa ng tingin si Cassy at nagsalita nang mapanlait, "Tseh! Babaeng walang hiya!"Nagtawanan naman ang ilang kasama nila sa dormitoryo. "Grabe, Cassy, parang ang bitter mo naman. Hindi ka makakain ng ubas, kaya sinasabing maasim?" biro ng isa sa kanila."Huwag kayong magkunwaring santo rito! Tignan n'yo muna mga sarili n'yo sa salamin bago n'yo ako husgahan!" sigaw ni Cassy
Pagkatapos tumunog ang bell ng klase, lumapit si Cassy kay Shayne at ngumiti. "Shayne, gusto mo bang sabay tayong pumunta sa banyo?"Ang biglang lambing at ngiti ni Cassy ay nagpa-kunot ng noo kay Shayne. Tinitigan niya si Cassy mula ulo hanggang paa bago nagtanong nang may pagdududa, "May nainom ka bang maling gamot?"Gusto na sana niyang murahin ito pero nagtimpi. "Ano bang sinasabi mo, Shayne? Dati naman tayong sabay pumupunta sa banyo, 'di ba?""Ayaw ko ngayon," malamig na sagot ni Shayne. Sa tingin pa lang niya kay Cassy, alam niyang may masamang binabalak ito, kaya hindi siya tanga para sumunod sa bitag nito."Pero gusto kong sumabay sa'yo. Huwag ka nang mag-isip nang kung anu-ano. Halika na..." Hindi na hinintay ni Cassy ang sagot ni Shayne at basta na lang hinila ito papunta sa banyo.Sa totoo lang, kaya namang kumawala ni Shayne sa paghatak nito. Pero mas pinili niyang sumama na lang para malaman kung anong kalokohan ang gustong gawin ni Cassy.Iba ang break sa kolehiyo kump
Sa pagbanggit ng "Mrs. Sandronal," tila lalo pang bumaba ang tingin ni Shayne sa sarili. Pilit niyang itinulak ang mga tao palayo habang paulit-ulit na sinasabi, "Wala ito, huwag niyo na akong alalahanin.""Sigurado ka ba? Pero basang-basa ka at na-lock ka pa sa banyo..." may pag-aalinlangan sa mukha ng mga tao."Wala talaga ito, alam niyo naman kasi..." Nagpakawala ng malungkot na ngiti si Shayne. "Simula nang maging kami ni Eldreed, marami talagang hindi matanggap 'yun — pati ang dati kong matalik na kaibigan..."Nagkunwari siyang hindi makapagsalita, tila ayaw nang ipagpatuloy pa. Hindi rin niya pinansin ang mga mukhang nagulat at nagtataka ng mga naroon. Nagpatuloy siya, "Pakiusap, huwag niyong ikuwento ito kahit kanino, ha? May klase pa ako. Salamat sa tulong niyo."Matapos sabihin iyon, naglakad siyang palayo na may mapait na ngiti habang naiwan ang iba na nag-uusap-usap.****"Ahh-choo!" Malakas na bumahing si Shayne at malungkot na kinuha ang isa pang piraso ng tissue mula sa
Bago pa man siya makatayo, narinig na ni Shayne ang pabirong boses ni Eldreed, "Ang asawa ko talaga, sobrang init ng katawan pero hindi pa rin nakakalimot magpalambing. Pero huwag kang mag-alala, dadalhin muna kita sa doktor."Alam niyang may sakit si Shayne kaya hindi na ito nagpatumpik-tumpik pa. Binuhat niya ito at naglakad papunta sa loob ng ospital, kahit pa nagulat si Shayne at napasigaw.Halos sumabog na naman ang ulo ni Shayne dahil sa sinabi ni Eldreed. "Pwede bang isang araw lang na hindi ka nang-aabuso ng sitwasyon?" tanong niya na may inis.Ngumiti lang si Eldreed, ngunit ang simpleng ngiti na iyon ay nagbigay ng kaba kay Shayne.Kahit hindi pa matagal na magkakilala, natutunan na ni Shayne na basahin ang mga galaw ni Eldreed. Kapag ngumiti ito nang ganoon, siguradong may masamang balak. Ang problema, wala siyang matatakbuhan dahil buhat pa rin siya nito."Ano ba!" sigaw niya nang bigla nitong kunin ang kamay niya at idampi sa dibdib nito. "Dito kasi, parang hindi mapakal
Matapos inumin ni Eldreed ang tsaa, marahan niyang ibinaba ang tasa at ngumiti ng bahagya. "Masarap nga. Kaya pala napakamahal." Sandali siyang tumigil bago idinugtong ang mga salitang tila may tusok, "Nakakagulat lang na ang isang opisyal ng gobyerno tulad ni Mayor Vasquez ay nakakabili ng ganito kamahal na tsaa. Nakakatuwang malaman na may panggastos pala kayo para sa mga bagay na ito."Biglang nanigas ang ngiti ni Mayor Vasquez. Parang may mabigat na bagay na bumagsak sa balikat niya. Si Carla naman ay lalong naging alerto — pakiramdam niya'y may kakaibang pakay si Eldreed sa pagpunta rito.Samantalang si Cassy ay tila wala sa sarili, lubos na nahumaling pa rin kay Eldreed. Hindi niya man lang naintindihan ang ibig ipahiwatig ng sinabi nito.Kung ibang tao lang ang nasa pwesto ni Mayor Vasquez, tiyak na matitigilan siya sa matalim na salita ni Eldreed. Pero dahil sanay na si Mayor Vasquez sa politika, mabilis siyang nakaisip ng palusot. Ngumiti ito ng peke at pilit na inayos ang si
Malapit nang magtaglagas, kaya unti-unti nang lumalamig ang panahon. Ang dating maliwanag na kalangitan ay naging kulay abo na, at ang mga babaeng dating nakasuot ng maiikling palda ay unti-unti nang nagsusuot ng pantalon.Pagdating ni Eldreed sa bahay ng mga Jane, si Cassy ang nagbukas ng pinto. Nang makita niya kung sino ang bisita, nanlaki ang mga mata niya na parang hindi makapaniwala."E-Eldreed... Ah, hindi—Mr. Sandronal! A-Ano pong ginagawa niyo dito?" tanong ni Cassy na halatang kinikilig.Kung hindi mo alam ang nangyari sa kanila noon, aakalain mong malapit talaga si Cassy kay Eldreed. Walang bahid ng kahihiyan o guilt na makikita sa mukha niya, kahit na ilang araw lang ang nakalipas mula nang sinampal siya ni Eldreed.Nagmamadali niyang pinapasok si Eldreed, sabay sumigaw papunta sa loob. "Mama, Papa! Tingnan niyo kung sino ang dumating!"Parang may fiancèe na sumasalubong sa kanyang nobyo ang kilos ni Cassy, ngunit nanatili lang na malamig ang ekspresyon ni Eldreed. Walang
Isang hindi maipaliwanag na init ang nagmula sa mga daliri ni Eldreed papunta sa buong katawan niya, dahilan para mapatulala si Shayne habang nakatitig sa matikas na mukha ng lalaki sa harapan niya.Dahan-dahang kinagat ni Eldreed ang kanyang daliri, at kahit banayad lamang ang pagkagat, parang mas naging malambing pa ito kaysa sa simpleng pagdampi. Dahil dito, namula ang mukha ni Shayne hanggang sa puno ng kanyang tenga.Sa gitna ng kanyang pagka-balisa, bigla na lang binitiwan ni Eldreed ang daliri niya at marahang hinawakan ito sa kanyang palad."Sa susunod na gawin mo ulit 'yan habang natutulog ako, hindi na kita palalagpasin ng ganon kadali."Malambing at banayad ang tono ng boses ni Eldreed, puno ng lambing na parang hindi naman galit o nanunumbat. Pero sa pandinig ni Shayne, parang may ibang ibig sabihin iyon—parang nagpapahiwatig ng isang bagay na mas malalim.Napaisip si Shayne ng kung anu-ano, dahilan para lalong mamula ang kanyang mukha. Hindi niya alam kung inaasar lang si
Lumipas ang ilang oras.Tahimik ang buong paligid, tanging ang tunog ng mga daliri ni Eldreed na pumipindot sa keyboard ang maririnig. Ngunit sa gitna ng pagtipa, bigla itong tumigil.Ibinaling ni Eldreed ang tingin kay Shayne at nakita niya itong mahimbing nang natutulog sa kanyang balikat. Mapulang-mapula ang pisngi nito, at sa simpleng pagmasid niya rito, tila nadagdagan ang tibok ng kanyang puso.Hindi niya maintindihan kung bakit, pero tila hindi niya magawang alisin ang tingin sa kanya. Maya-maya, gumalaw si Shayne—siguro'y hindi komportable sa kanyang balikat—at sa huli, humiga ito sa kanyang hita.Muling bumilis ang tibok ng puso ni Eldreed. Pinagmasdan niya ito sa kanyang kandungan, at matapos ang ilang sandali, hindi niya napigilang ngitian ito. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ni Shayne bago muling bumalik sa trabaho.Pinag-igihan niya ang pagtatapos ng kanyang gawain, at nang matapos, nag-type siya ng isang linya sa chat ng kanyang assistant:"Pagod na ako. Matutulog mu
Nararamdaman pa rin ni Eldreed ang bigat ng mga tanong sa kanyang isipan habang nasa opisina. Nang makabalik siya sa wisyo, madilim na ang paligid.Naalala niya ang sinabi ni Shayne bago siya umalis, "Kahit gaano pa ka-late, hihintayin kitang umuwi." Tumayo siya at naglakad pauwi.Ang tanong—Gising pa kaya siya at naghihintay?May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang puso. Bahagi ng sarili niya ang umaasang naghihintay pa ito, ngunit kasabay nito ay ang pag-aalala na baka hindi pa ito kumain. Mas gugustuhin niyang hindi ito magpuyat para lang maghintay sa kanya.Ngunit anuman ang sagot, isa lang ang nasa isip niya ngayon—umuwi.Pagkapasok niya sa bahay, agad niyang tiningnan ang hapag-kainan, ngunit wala siyang nakita. Parang biglang lumamig ang pakiramdam niya."Sabi niya maghihintay siya..."Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang labi. Pinagtawanan niya ang sarili sa pagiging tanga sa paniniwala rito. Hindi siya madaling magtiwala sa ibang tao, pero nang sabihin ni Shayne na m
Kasama sa umalis ang kaklase nilang si Eason. Wari'y wala namang pinagkaiba ang tingin ni Shayne sa kanya kumpara sa ibang kaklase, kaya't sa wakas, hindi na nagselos si Eldreed. Nakangiting sinabi nito kay Eason, "Punta ka ulit dito kapag may oras ka."Napangiwi si Shayne sa narinig. ‘Sa seloso mong 'yan, sa tingin mo ba may lakas ng loob pang bumalik si Eason?’Matapos maihatid ang mga bisita, napabuntong-hininga si Shayne. Busog na busog siya, at tulad ng dati, inaantok siya kapag ganoon. Agad siyang pumasok sa kwarto ni Eldreed at padapang bumagsak sa malambot na kama.Pagpasok ni Eldreed, napakunot ang noo niya nang makita si Shayne na nakahilata roon. Umupo siya sa sofa sa tabi ng kama at hindi na nagsalita.Tahimik lang ang dalawa, ngunit hindi naman nakakailang ang katahimikan. Para bang matagal na silang ganito sa isa't isa.Nasa kalagitnaan na ng antok si Shayne nang biglang tumunog ang cellphone ni Eldreed. Sinagot nito ang tawag at biglang nagbago ang tono ng boses niya, "
Parang isang batang natuwa si Eason matapos marinig ang papuri ni Shayne. Ngumiti siya at sinabing, "Talaga? Kung masarap, kumain ka pa."Habang nagsasalita, pinahid niya ang pawis sa kanyang noo gamit ang braso, pero dahil madulas at mamantika ang kanyang kamay, nahirapan siyang gawin ito.Napansin ito ni Shayne, kaya agad siyang kumuha ng tissue at pinunasan ang pawis sa noo ni Eason. "Huwag ka masyadong magpokus sa pag-iihaw, kumain ka rin kahit kaunti."Natural ang kilos ni Shayne, para bang normal lang ito sa pagitan nilang magkaibigan, na walang anumang hadlang sa kanilang relasyon.Ngunit sa paningin ni Eldreed, hindi niya nagustuhan ang nakita. Kumunot ang kanyang noo at malamig na sinabi, "Asawa, halika rito."Paglingon ni Shayne, nakita niya ang seryosong mukha ni Eldreed at agad niyang naunawaan ang sitwasyon. Napangiwi siya—grabe naman itong tao, ang bilis magselos!Kahit ganoon ang nasa isip niya, napabuntong-hininga si Shayne at dahan-dahang lumapit kay Eldreed.Hindi na
Napikon si Shayne, kaya hindi na siya nagdalawang-isip at kagat niya ang palad nito. Napaigtad si Eldreed sa sakit at agad na binawi ang kamay.Hingal si Shayne habang galit na tiningnan ito. "Ano ka ba! Paano ako sasagot kung tinatakpan mo ang bibig ko?"Napagtanto ni Eldreed ang pagiging padalos-dalos niya at bahagyang lumuwag ang kanyang ekspresyon. Gusto niyang humingi ng paumanhin, pero hindi niya alam kung paano sisimulan."Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na wala akong gusto kay Eason? Magkaibigan lang kami, Eldreed," matapang na sagot ni Shayne habang nakatingin nang diretso sa kanya.Tahimik na tinitigan lang siya ni Eldreed. Kahit na hindi pa rin mawala ang lungkot sa kanyang mukha, unti-unting humupa ang galit sa kanyang dibdib.Naging awkward ang katahimikan sa pagitan nila. Ibinaba ni Shayne ang tingin, at doon niya napansin ang mga bakas ng kagat sa palad nito.Nagulat siya at agad na hinawakan ang kamay ni Eldreed. "Masakit ba? Hindi ko naman yata gaanong nakagat."B
Nang dumating si Eason, agad na nagliwanag ang mga mata ng mga babaeng naroon.Samantala, nang makita ni Eldreed si Eason, agad siyang nanlamig. Bago pa man makalapit si Shayne kay Eason, agad siyang sumingit sa pagitan nilang dalawa, nginitian si Shayne, at mahina niyang sinabi, "Nauuhaw ako, gusto kong uminom ng tubig.""Andoon ang tubig, kumuha ka na lang," sagot ni Shayne habang itinuro ang direksyon. Matapos nito, muli na siyang hahakbang palapit kay Eason.Pero muling humarang si Eldreed at sinabi, "Hindi ako makaalis, nag-iihaw ako ng karne. Ikaw na ang magpainom sa akin."Sandaling natigilan si Shayne. Napansin niyang nakatingin sa kanila ang ibang kaklase. Matapos ang isang saglit na pag-iisip, napangiti siya at sumagot, "Sige."Binuksan niya ang isang bote ng mineral water at inilahad ito kay Eldreed. Ngunit sa halip na normal na uminom, sinamantala ni Eldreed ang pagkakataon at kinagat ang kamay ni Shayne. At sa malamyos at makahulugang boses, sinabi niya, "Kasing tamis pal