Sa pagbanggit ng "Mrs. Sandronal," tila lalo pang bumaba ang tingin ni Shayne sa sarili. Pilit niyang itinulak ang mga tao palayo habang paulit-ulit na sinasabi, "Wala ito, huwag niyo na akong alalahanin.""Sigurado ka ba? Pero basang-basa ka at na-lock ka pa sa banyo..." may pag-aalinlangan sa mukha ng mga tao."Wala talaga ito, alam niyo naman kasi..." Nagpakawala ng malungkot na ngiti si Shayne. "Simula nang maging kami ni Eldreed, marami talagang hindi matanggap 'yun — pati ang dati kong matalik na kaibigan..."Nagkunwari siyang hindi makapagsalita, tila ayaw nang ipagpatuloy pa. Hindi rin niya pinansin ang mga mukhang nagulat at nagtataka ng mga naroon. Nagpatuloy siya, "Pakiusap, huwag niyong ikuwento ito kahit kanino, ha? May klase pa ako. Salamat sa tulong niyo."Matapos sabihin iyon, naglakad siyang palayo na may mapait na ngiti habang naiwan ang iba na nag-uusap-usap.****"Ahh-choo!" Malakas na bumahing si Shayne at malungkot na kinuha ang isa pang piraso ng tissue mula sa
Bago pa man siya makatayo, narinig na ni Shayne ang pabirong boses ni Eldreed, "Ang asawa ko talaga, sobrang init ng katawan pero hindi pa rin nakakalimot magpalambing. Pero huwag kang mag-alala, dadalhin muna kita sa doktor."Alam niyang may sakit si Shayne kaya hindi na ito nagpatumpik-tumpik pa. Binuhat niya ito at naglakad papunta sa loob ng ospital, kahit pa nagulat si Shayne at napasigaw.Halos sumabog na naman ang ulo ni Shayne dahil sa sinabi ni Eldreed. "Pwede bang isang araw lang na hindi ka nang-aabuso ng sitwasyon?" tanong niya na may inis.Ngumiti lang si Eldreed, ngunit ang simpleng ngiti na iyon ay nagbigay ng kaba kay Shayne.Kahit hindi pa matagal na magkakilala, natutunan na ni Shayne na basahin ang mga galaw ni Eldreed. Kapag ngumiti ito nang ganoon, siguradong may masamang balak. Ang problema, wala siyang matatakbuhan dahil buhat pa rin siya nito."Ano ba!" sigaw niya nang bigla nitong kunin ang kamay niya at idampi sa dibdib nito. "Dito kasi, parang hindi mapakal
Ang mataas na lagnat ni Shayne ay mabilis na nawala. Dahil sa maingat na gamutan ng doktor at matibay niyang pangangatawan, nakabalik na siya sa villa ng pamilya Sandronal matapos ang magdamag na pananatili sa ospital.Matapos ang ilang araw ng pagpapahinga sa villa, tuluyan nang gumaling ang sipon ni Shayne. Buti na lang at may pundasyon siya sa martial arts; kung isa siyang pangkaraniwang dalaga o isang babaeng lumaki sa marangyang pamumuhay, baka inabot pa siya ng sampu hanggang labinlimang araw bago gumaling nang lubos.Kakaiba rin ang ikinilos ni Eldreed nitong mga nagdaang araw. Hindi siya nakipagtalo kay Shayne habang ito'y may sakit, at inalagaan pa siya nang maayos. Kaninang umaga, bago umalis papuntang trabaho, ilang beses pa siyang nagpaalala kay Shayne na mag-ingat.Natanaw ni Shayne mula sa bintana ang sasakyan ni Eldreed na papalayo na. Bumalik siya sa loob ng bahay at nag-inat ng katawan. Ilang araw na kasi siyang nakahiga at parang naging tamad na rin.Nagulat ang kasa
Dahil dito, hindi kailanman naging problema ni Shayne si Cassy. Ang imahe niya bilang isang mabuting babae ay matagal nang nakatatak sa isipan ng mga tao—hindi niya kayang magsimula ng gulo nang siya ang may pakana. Hindi siya katulad ni Cassy na makitid ang utak at kulang sa diskarte."Ano na naman?" Lumingon si Shayne nang may pagtataka, inosente ang kanyang ekspresyon, kaya't lalong nainis si Cassy. Halos magngitngit siya sa galit. Matapos niyang subukang ipahiya si Shayne noon, matagal siyang pinag-usapan sa likod ng iba. Sino ba naman ang magtatangkang sumalungat sa paboritong estudyante ng mga guro, sa iginagalang na babae ng mga kaklase, at sa anak na manugang ng isang makapangyarihang pamilya tulad ng Sandronal? Kung hindi lang dahil sa mataas din ang estado niya sa lipunan, baka matagal na siyang itinakwil ng lahat.Kahit ganoon, hindi pa rin siya nakatakas sa masamang tingin ng mga tao. Hindi niya matanggap iyon. Gusto niyang hubarin ang maskara ni Shayne at ipakita sa laha
Sa sandaling iyon, kahit gusto mang magsalita ni Cassy, wala na siyang lakas para gawin ito. Ang tanging magagawa niya na lang ay titigan si Shayne nang may matinding galit."Oh? May tapang ka pang tumingin nang ganyan? Ibig sabihin, hindi pa sapat ang sakit niyan." Ani Shayne, sabay hawak sa baba ni Cassy gamit ang isang kamay, habang walang habas na sinampal ang kanyang maputlang mukha gamit ang kabila!"Ito ang kabayaran mo sa pagtitig sa akin nang ganyan, sa pagsigaw, at sa pang-iinsulto mo!" Habang nagsasalita, paulit-ulit niyang sinampal si Cassy sa mukha hanggang sa tamaan ito sa mata.Dahil sa dami ng sampal na natanggap niya, bukod pa sa matinding sakit ng kanyang nabaling braso, naubos na ang natitirang lakas ni Cassy. Hindi na siya lumaban at ipinikit na lang ang kanyang mga mata, nakahandusay sa lupa, hindi gumagalaw.Kung hindi lang dahil sa mahina ngunit marahang paggalaw ng kanyang dibdib habang humihinga, iisipin ng kahit sino na wala na siyang buhay."Hoy! Para kanino
Kinabukasan, pumasok na sa paaralan si Shayne. Ngunit hindi niya nakita si Cassy.Narinig niyang pinag-uusapan ng mga kaklase niya na si Cassy ay malubhang nasugatan at kasalukuyang nagpapagaling. Tinatayang matatagalan pa bago siya makabalik sa paaralan. Ayon sa kanila, sobrang lupit ng taong nanakit sa kanya—nang matagpuan siya, nakahandusay siya sa lupa, hindi makagalaw dahil sa matinding sakit, at nawalan pa ng malay. Sa sobrang lamig, naging kulay-ube ang kanyang mga labi.Wala namang pakialam si Shayne sa usapan ng iba. Hindi man lang siya naapektuhan. Pinagpatuloy niya ang pagbabasa ng libro, hindi inaalis ang tingin sa pahina.Lumipas ang ilang araw, at nanatiling payapa ang buhay ni Shayne. Sa totoo lang, parang nabawasan ng saya ang kanyang buhay nang mawala si Cassy—wala na siyang nakakatuwaang inisin tuwing nababato siya.Pero nang halos lahat ay kumbinsidong hindi na babalik si Cassy ngayong semestre, bigla siyang lumitaw sa silid-aralan.Abala ang mga estudyante sa pag-u
Paglapit sa isang mesa, pinigilan ni Cassy si Shayne na gustong sumabay sa kanya para kumuha ng pagkain. "Ako ang taya ngayon, paano kita hahayaang sumama pa? Hindi ko mapapayagan na hindi kita mapakain ng masarap. Kaya umupo ka lang diyan at hintayin mo ako."Pagkasabi noon, agad siyang lumakad papunta sa food counter. Dahil sa sugat sa kanyang kamay, isa-isa lang niyang nadadala ang mga putahe pabalik sa mesa. Ang huling dinala niya ay isang mainit na mangkok ng sabaw.Habang pinagmamasdan ni Shayne ang pawis sa noo ni Cassy dahil sa pagod, napakunot-noo siya at sinabing, "Mukhang hirap na hirap ka na, at hindi mo naman kayang ubusin ang dami ng pagkaing kinuha mo."Ngumiti lang si Cassy. "Ayos lang, dahil gusto kong bumawi sa'yo, I need to show my sincerity. Kahit pawisan ako, wala akong pakialam. May panyo sa bag ko, pwede mo ba akong kuhanan?"Ngunit kahit sinabi niya iyon, hindi niya ibinaba ang mangkok ng sabaw. Dahil halos puno na ang mesa at wala nang mapaglagyan, hindi na it
Narating na nila ang bahay, at agad napansin ng kasambahay ang namumulang at namamagang mukha ni Shayne. Nag-aalalang lumapit ito at tinanong kung anong nangyari.Iwinasiwas lang ni Shayne ang kamay at sinabing aksidente lang iyon. Dali-daling kinuha ng kasambahay ang isang ice pack at iniabot sa kanya upang maibsan ang pamamaga.Kinagabihan, upang hindi mapansin ni Eldreed at makaiwas sa kung anong masasabi nito, sinadya ni Shayne na maglagay ng makapal na foundation sa kanyang mukha.Pagdating ni Eldreed sa sala at makita siya, agad itong napatigil at kumunot ang noo."Ano 'yang itsura mo? Para kang nahulog sa sako ng harina," diretsong puna nito.Napahiya si Shayne saglit pero agad niyang ibinaling ang usapan. "Hayaan mo na, kumain na tayo." Lumapit siya sa likuran ni Eldreed at tinulak ito papunta sa hapag-kainan.Habang hawak ang mangkok, hindi pa man nakakakain si Eldreed ay agad niyang napansin ang maputlang mukha ni Shayne na nakaupo sa harapan niya. Natural na maputi si Shayn
Kinabukasan, mataas na ang araw nang magising sina Eldreed at Shayne. Dahil sa sobrang dami ng nainom kagabi, nananatili pa ring hilo si Eldreed. Samantalang si Shayne naman, dahil sa abalang inabot sa pag-aalaga kay Eldreed, napagod nang husto kaya napasarap din ang tulog.Bahagyang gumalaw ang mga pilik-mata ni Eldreed, kumunot ang kanyang noo, at instinctively niyang inabot ang sentido niya para masahihin ito. Ngunit, bago pa man niya maigalaw nang maayos ang kanyang kamay, napansin niyang may mahigpit siyang yakap—hindi unan, kundi isang tao.Ano?! May niyayakap ako?! Gulat niya sa kanyang isipan.Gulat na iminulat ni Eldreed ang kanyang mga mata. Ang una niyang nakita ay isang maliit na ulo na may mahahabang hibla ng buhok, kasabay ng pamilyar na mabangong amoy. Shayne...Hindi niya maintindihan kung bakit, pero nang marealize niyang si Shayne iyon, bigla siyang nakahinga nang maluwag. Parang may bumagsak na malaking pabigat mula sa kanyang dibdib.Buti na lang… Buti na lang si
Pero si Eldreed, na halos wala nang malay, ay parang isang malaking baka—hindi siya matulak ni Shayne. Sa halip na lumayo, lalo pa itong dumikit sa kanya, at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap. Ang magandang mukha niya ay nakasubsob na ngayon sa dibdib ni Shayne habang mahina itong nagbulong, "Ang init..."Habang nagsasalita, tinanggal niya ang kanyang kurbata at sinimulang hubarin ang kanyang damit.Napanganga si Shayne sa gulat habang nakikita ang lalaking nasa harapan niya na tila nagsasagawa ng isang strip show. Mabilis niyang hinawakan ang kamay nito para pigilan.Alam niyang walang silbi ang pagsaway sa taong lasing, kaya naisip niyang kailangang gumamit ng puwersa. Sinamantala niya ang sandali habang si Eldreed ay abala sa pagbubukas ng damit at nakarelaks nang bahagya. Bigla siyang pumihit at nakawala sa ilalim nito, pagkatapos ay mabilis na pinigilan ang lalaki sa tubig.Nang lumubog ang katawan ni Eldreed sa malamig na tubig ng bathtub, unti-unti itong kumalma at tumigil sa
Nang marinig ni Eldreed ang sagot ni Shayne, bigla siyang natigilan, ang ngiti niya bahagyang nanigas sa mukha.Napansin ito ni Shayne at sa wakas ay nakahinga siya nang maluwag. Hinila niya si Andeline na nakatayo sa tabi niya at agad na nagsalita,"Hon, hindi pa ako kumakain maghapon. Kakain muna ako kasama si Andeline. Ikaw na bahala sa mga bisita, siguraduhin mong pasalamatan sila sa pagdalo sa ating 100th days."Narinig ito ng mga negosyanteng nasa paligid at ngumiti ang mga ito."Walang problema, Mrs. Sandronal. Kumain na po kayo, huwag kayong mag-alala sa amin."Ngumiti si Shayne at tumango bilang pasasalamat. Bago siya tuluyang lumakad palayo, tinapunan niya si Eldreed ng pilyong sulyap at kumindat pa, saka hinila si Andeline papunta sa food area.Naninigas ang pisngi ni Eldreed, bahagyang kumibot ang kanyang labi, pero pinigilan niyang ipakita ito sa iba. Akala ng lahat, ito ay isang special na paraan ng "paalam" sa pagitan ng mag-asawa, kaya nagtawanan na lang ang mga bisita
Hindi na maipaliwanag ang saya ni Shayne, sa sobrang tuwa ay gumulong-gulong pa siya sa sofa. Kung wala lang sigurong mga tao sa labas, baka napasigaw na siya sa sobrang tuwa. "Ang sarap sa pakiramdam! Sa wakas, natalo rin kita, Eldreed!"Habang abala siya sa pagdiriwang ng kanyang tagumpay, biglang bumukas ang pinto. Nagulat siya at dali-daling tumayo mula sa sofa, mabilis na inayos ang buhok, hinagod ang palda, at agad na nagpanggap na parang isang mabait at kagalang-galang na dalaga. Isang pormal na ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, handa nang bumati sa bisita—Pero nang makita niya kung sino ang pumasok, nanginginig sa kakatawa si Andeline."Shayne, sa wakas nahuli rin kita sa ganitong ayos! Ang laki ng pinagkaiba ng itsura mo kanina at ngayon!"Bago pa matapos ang tawa ni Andeline, mabilis na dinampot ni Shayne ang unan sa sofa at ibinato ito sa kanya.Dahil si Andeline naman pala ang pumasok, wala na siyang kailangang itago. Umupo siya pabalik sa sofa, nagdekwatro, at nakasim
Medyo nagulat si Jessa nang makita ang dalawa na walang pag-aalinlangang nagpapakita ng pagiging malapit sa publiko, pero nang tumingin siya kay Eldreed, ngumiti lang siya nang bahagya at hindi na nagsalita pa.Sa pamilyang ito, ang paraan para mabuhay ay ang hindi magpakita ng kahit anong emosyon—kahit alam mo sa puso mo ang totoo, kahit gusto mo man o hindi. Kailangang panatilihin ang isang mahinahong ngiti, dahil sa pamilyang Morsel, ang isang ngiti ay parang susi na magbubukas ng pinto sa maayos na pakikitungo.Hindi lang si Shayne ang nakakaunawa ng katotohanang ito, alam din ito ni Jessa.Samantala, labis naman ang tuwa ni Benjamin at Samuel nang makita ang pagiging malapit nina Shayne at Eldreed."Eldreed, Shayne, natutuwa ako na kitang-kita ang pagiging malapit niyo sa isa't isa. Eldreed, bata pa si Shayne, marami pa siyang hindi naiintindihan. Kung sakali mang magkamali siya, pagsabihan mo lang siya. Ang pagdidisiplina—kahit pisikal o salita—ay para rin sa ikabubuti niya, kay
Habang patuloy na nagpapakiramdaman sina Shayne at Cassy, nakangiti ngunit kapwa may itinatagong matatalas na kutsilyo sa kanilang mga titig, biglang lumingon si Eldreed mula sa hindi kalayuan. Abala ito sa pakikisalamuha, ngunit tila hindi sinasadyang napatingin sa direksyon ni Shayne. Nang makita niya ang peke nitong ngiti, may kung anong gumalaw sa kanyang puso.Sa nakalipas na mga araw, unti-unti na niyang nauunawaan ang mga nakasanayan ni Shayne. Alam niyang tuwing may pinagdadaanan ito o hindi masaya, lalo itong nagpapanggap na okay. Kapag mas malungkot ito, mas matamis ang kanyang ngiti—para bang iyon ang tanging sandata niya sa mundo."I’m sorry, please let me excuse myself. May pupuntahan lang ako," paalam ni Eldreed sa kanyang mga kasamang kausap bago siya naglakad papunta kay Shayne.Napansin ng mga kasama niyang negosyante ang direksyon ng kanyang tingin at agad silang nagtawanan. "Aba, kung mapapangasawa ko nga naman ang kagaya ni Miss Shayne Morsel, araw-araw din akong h
Habang lahat ay nakatingin kina Shayne at Eldreed nang may matinding inggit, alam ni Shayne sa sarili niya na kung ibang babae lang ang nasa kanyang lugar, sapat nang tanggapin ang bouquet ng rosas.Ang ingay sa paligid ay lumakas nang lumakas, tila nalunod na siya rito at hindi na makarinig ng iba pa. Tanging ang paulit-ulit na sigaw ng mga tao ang naririnig niya—“Kiss! Kiss!”Hindi na niya narinig ang mga reklamo ni Cassy, at habang ang iba ay tuwang-tuwa, may ilan ding hindi masaya.“Ang gusto ng karamihan, mahirap talagang hindi pagbigyan,” bulong ni Eldreed. Kasabay nito, niyakap na niya ang reyna ng gabing iyon—si Shayne.“Bakit bigla kang nagbigay ng rosas? Hindi naman ‘yan ang estilo mo.” Pabulong na tanong ni Shayne sa tainga ni Eldreed, ramdam niya ang mahigpit na pagkakayakap nito sa kanyang baywang.Hindi naman siya tatakbo, bakit parang hindi siya pakakawalan?Sa paligid, palakpakan at hiyawan ang maririnig. Kahit hindi siya komportable, nagawa pa rin ni Shayne na ipakita
Hindi mahilig si Shayne sa makeup, kaya kakaunti lang ang gamit niyang pampaganda. Bilang anak ng pamilya Morsel, hindi maiiwasan na kailangan niyang dumalo sa ilang mga party. Dahil dito, partikular na kumuha si Jessa ng isang propesyonal na stylist at makeup artist para alagaan ang itsura ni Shayne sa mga okasyon.Ang mga taong nasa harapan niya ngayon ay pawang mga miyembro ng kanyang styling at makeup team."A-Ano'ng ginagawa ninyo rito?" Itinuro ni Shayne ang mga ito, halatang naguguluhan. Wala siyang natatandaang okasyon na kailangang daluhan sa mga darating na araw. Bukod pa rito, simula nang ikasal siya kay Eldreed, hindi na siya dumadalo sa anumang party, maliit man o malaki. Si Eldreed na lang ang humaharap sa mga sosyal na pagtitipon, kaya wala na siyang pakialam sa mga ganitong bagay.Ngumiti si Eldreed at sinabing, "Maaari ka namang pumunta. Gusto kong makita kung paano ka magmukhang elegante sa isang evening dress.""Hindi ba nakita mo na? Nakita mo na noong suot ko ang
Matapos ang isa na namang almusal—tinapay na may palaman at gatas na inihanda ni Eldreed—hindi maiwasan ni Shayne na magkaroon ng kakaibang ekspresyon.Hindi niya talaga maintindihan ang iniisip ni Eldreed. Ilang araw lang ang nakalipas, halos hindi sila magkasundo, pero nitong mga nakaraang araw, biglang naging napakaalagain at malambing niya.Habang nag-iisip nang kung anu-ano si Shayne, biglang tumunog ang kanyang cellphone. Pagtingin niya, nakita niyang si Andeline ang tumatawag.“Ano?” sagot niya, halatang naiinis.“Bakit ang sungit mo? May nang-asar ba sa kapatid kong mabait? Sabihin mo lang, babanatan ko siya!” biro ni Andeline, na agad napansin ang tono ni Shayne.Pumihit ang mga mata ni Shayne. “Ikaw lang naman palagi ang nang-aasar sa akin.” Pagkatapos, idinugtong niya, “Sige, magkita tayo sa dati nating tagpuan sa loob ng sampung minuto.” At agad niyang binaba ang tawag.Nang makarating siya sa Wantai Club, sa parehong pribadong kwarto na palagi nilang ginagamit, naabutan n