Sa opisina, narinig ni Dominic ang mga salita ni Avigail, at unti-unting pumutok ang galit sa kanyang puso.Ngunit nang maalala ang layunin ng pagpapadala ng mga bulaklak, pinigilan niya ang galit, ngunit naging malamig ang tono niya, "Alam ko naman kung anong ibig sabihin ng pagpapadala ng mga rosas, at sa tingin ko, dapat ay nauunawaan mo din kung ano ang ibig kong sabihin."Bahagyang kumurap si Avigail at nakaramdam ng pagka-pagod, parang may hindi pagkakaintindihan kay Dominic ngayon."Hindi kita maintindihan Mr. Villafuerte. Kung may nais po kayong iparating, sabihin niyo na lang nang diretso."Lalong kumunot ang noo ni Dominic, at dahil sa galit, sinabi niya nang direkta, "Ang ibig ko sabihin, sana bumalik ka sa akin!"Nang marinig ito, natigilan si Avigail, at para bang nabigwasan siya ng malakas na hampas sa dibdib.Kung ako ito anim na taon na ang nakalilipas, tiyak ay magiging sobrang saya ko sa mga salitang iyon.Ngunit ngayon, pagkatapos ng ilang sandaling pagkabigla, nara
Nang ipadala ni Tita Kaye ang mga bulaklak pabalik sa flower shop, agad itong nakilala ng clerk bilang parehong bouquet na kanilang inihatid kaninang umaga. Pati ang card na nasa loob nito ay naroon pa rin."Magandang araw, ito po..." sabi ng clerk.Nagpakita ng ngiti si Tita Kaye at nagsabi ng paumanhin, "Puwede po bang tulungan ninyo akong ipadala ang bouquet na ito sa Villafuerte Group? At pakisigurado na si President Villafuerte ang makakapirma."Nakita ng clerk na medyo nagulat. Inisip niyang pamilyar ang customer kanina, hindi lang guwapo, kundi mukhang mayaman pa.Hindi niya inasahan na ang mga bulaklak pala ay para sa sikat na presidente ng Villafuerte Group.Mas nakagulat pa, ibabalik ang mga bulaklak kay President Villafuerte!Hindi maiwasang mag-isip ng clerk na baka hindi nila ito gusto, kaya't mabilis na nagtanong, "Pasensya na, may reklamo po ba tungkol sa aming mga bulaklak?"Ngumiti si Tita Kaye at umiling, "Wala, maganda ang mga bulaklak ninyo. Ang pagbabalik ng mga i
Pagkatapos ng maghapong trabaho, si Henry ay lihim na nakahinga ng maluwag.Tama ang hinala niya, mula nang makita ang bouquet ng mga bulaklak, tila naging mabagsik ang kanyang Amo. Ang atmosphere sa opisina ay naging mabigat at malamig buong hapon.Pero, masuwerte na hindi siya nakapagkamali at hindi siya nadamay sa galit ng kanyang amo, ngunit hindi pa rin siya tinrato ng maayos nito.Sayang naman ang mga senior executives na pumasok upang mag-ulat—isang isa, pinarusahan sila ng sigaw.Pagkatapos niyang lumabas mula sa opisina, halos maputla ang mukha ng mga ito.Akala pa ni Henry ay mag-o-overtime siya, ngunit hindi niya inaasahan na makakalabas siya sa tamang oras."Pakipick-up na si Sky," malamig na utos ni Dominic bago umalis.Tinitigan ni Henry ang kanyang amo na pumasok sa elevator, at bago pa siya makapag-isip ng mabuti, nakuha niyang sagutin ang elevator door nang paulit-ulit.Pero, bakit ganun, maaga siyang natapos sa trabaho, bakit hindi na niya lang ihatid ang kaniyang am
Naisip ni Martin, hindi niya napigilang magtanong, "Ano ba ang isinulat mo?"Hindi talaga plano ni Dominic na pag-usapan ang detalye na ito. Matapos ang lahat, hindi man lang binanggit ng babae ang tungkol sa kard. Kahit nang tanungin niya ito ng kusa, tinanggalan siya ng pansin ng babae.Nagtataka pa siya kung nakuha nga ba ng babae ang kard!Ngunit sa ikalawang pag-iisip, kung hindi nga siya nakita ng babae, paano nga ba niya malalaman na siya ang nagpadala ng mga bulaklak? Nang maisip ito, nagduda rin si Dominic.Sa palagay niya, kung tumawag sa kanya ang babae, tiyak nakita nito ang kard, ngunit tila ayaw niyang banggitin ito sa kanya.Baka may mali nga sa isinulat niyang mensahe sa kard?Matapos ang ilang sandali, hindi na nakatiis si Martin at nagtanong, "Ano ba talaga ang nakasulat? Kung hindi mo sasabihin, paano ko malalaman kung saan ang problema?"Pinisil ni Dominic ang kanyang noo at binanggit ang laman ng kard.Nang marinig ni Martin ang mga salitang iyon, hindi napigilan
"Naiintindihan mo ba ang sinabi ko?" Tanong ni Martin upang siguraduhin.Si Dominic ay pinagkurba ang kanyang mga kilay. Sa totoo lang, narinig niya ang lahat ng sinabi ni Martin, pero nalilito pa rin siya kung anong dapat niyang gawin.Matapos ang nangyari ngayon araw, ayaw na niyang magkamali ulit sa bagay na ito.Kaya kahit nahihiya siya, nagtanong pa rin siya, "Sa madaling salita, paano ko sasabihin sa kanya para maintindihan niya ang ibig kong sabihin?"Si Martin: "..."Hindi ba't maliwanag na ang sinabi niya?"Gusto kita."Tumingin si Martin sa kanyang kapatid nang seryoso.Pagkatapos ng mga salitang iyon, biglang dumilim ang paligid, parang ang lahat ay natigilan.Ang kanyang mukha ay sobrang seryoso na pati si Dominic ay napatigil ng ilang segundo.Nakita ni Martin ang reaksyon ni Dominic at alam niyang may epekto ang kanyang pagtuturo. Agad na nagbago ang mukha ni Dominic at nagpatuloy siya sa pagpapaliwanag, "Sasabihin mo ba ang mga salitang ito?"Tumango si Dominic bilang s
Nararamdaman ni Martin ang hirap ng pagpapaliwanag kay Dominic ng buong gabi bago siya tuluyang pumayag, at nagkunwaring nag-isip na may konting inis.Sa daan pabalik, paulit-ulit na naiisip ni Dominic ang mga sinabi ni Martin.Gusto niyang ibaba ang kanyang postura kay Avigail, ngunit tuwing naiisip ang galit niya sa babaeng iyon, nawawala ang kanyang kontrol.Madalas niyang pinagsisisihan ang kanyang mga aksyon pagkatapos. Ngunit ngayon, tila kailangan niyang magpigil ng emosyon.Dahil sa kanya, naging ganito sila.Pagdating sa mansyon ng Villafuerte pamilya, halos alas-diyes na ng gabi.Karaniwan, dapat ay natutulog na si Sky sa oras na iyon.Ngunit pagpasok ni Dominic sa villa, narinig niyang bumukas ang pinto ng kwarto ng maliit na bata sa taas.Nang tumingin siya, nakita niyang nakatayo si Sky, nakataas ang mga daliri, nakakunot ang labi, at titig na titig sa kanya.Nagkatinginan sila, at bahagyang nagkunot ang noo ni Dominic, inilayo ang mga iniisip kay Avigail, nag-alis ng sap
Nakatayo si Dominic sa harap ng pinto ng silid ng maliit na bata, at medyo nakakunot ang kanyang noo.Anuman ang estado ng relasyon nila ng maliit na babae, ginawa na niya ang pangako sa batang ito, kaya kailangan niyang bilisan at gawing tama ang lahat para makabalik ang babae sa kanyang tabi!Kinabukasan, inihatid ni Dominic si Sky sa kindergarten at saktong nakatagpo nila si Tita Kaye na naghahatid din ng dalawang bata."Little sister!" Bati ng dalawang bata kay Sky mula sa malayo.Ngumiti ang maliit na bata at sumagot, binitiwan ang kamay ni Dominic at nilapitan ang dalawang bata.Hindi pinigilan ni Dominic ang bata, kundi binigyan ito ng babala, "Mag-ingat, maglakad ka ng mabuti."Tumango ang maliit na bata ng maayos.Ang dalawang bata naman ay tila ngayon lang napansin siya. Nang marinig nila ang boses ni Dominic, nag-atubili silang tumingin sa kanya. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, medyo kumunot ang mga kilay ni Dominic at ang mga mata niya ay puno ng kumplikadong emosyon.
Matapos makita ni Dominic na pumasok na ang mga bata sa kindergarten, agad siyang pumasok sa kotse at umalis patungo sa flower shop kung saan siya nagpunta kahapon."Mr. Villafuerte..."Dahil sa nangyari kahapon, alam na ng mga empleyado ang kanyang pagkakakilanlan at hindi nila napigilang tawagin siya nang makita siya.Medyo nagkunot ang noo ni Dominic, naalala ang bouquet ng mga bulaklak na ibinalik kahapon, at siguro ay nahulaan na ng clerk kung paano nila nalaman ang kanyang pagkakakilanlan. Tumango siya nang bahagya bilang tugon sa clerk.Nakita ng clerk ang pagtango niya, kaya't naging nervyoso siya at nagsalita, "Kailangan po ba ng iba pa? Ano po ang inyong opinyon tungkol sa mga bulaklak kahapon?" Nang mabanggit ang mga bulaklak, agad niyang naisip ang nangyaring pagbabalik nito.Napansin ng clerk na nagsalita siya ng mali kaya't nanahimik siya at nahulog ang kanyang ulo sa pagkahiya. Lakas ng kaba niya, iniisip kung baka pinuntahan siya ni Dominic para magsumbong.Nang banggi
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu