Pagkatapos ng maghapong trabaho, si Henry ay lihim na nakahinga ng maluwag.Tama ang hinala niya, mula nang makita ang bouquet ng mga bulaklak, tila naging mabagsik ang kanyang Amo. Ang atmosphere sa opisina ay naging mabigat at malamig buong hapon.Pero, masuwerte na hindi siya nakapagkamali at hindi siya nadamay sa galit ng kanyang amo, ngunit hindi pa rin siya tinrato ng maayos nito.Sayang naman ang mga senior executives na pumasok upang mag-ulat—isang isa, pinarusahan sila ng sigaw.Pagkatapos niyang lumabas mula sa opisina, halos maputla ang mukha ng mga ito.Akala pa ni Henry ay mag-o-overtime siya, ngunit hindi niya inaasahan na makakalabas siya sa tamang oras."Pakipick-up na si Sky," malamig na utos ni Dominic bago umalis.Tinitigan ni Henry ang kanyang amo na pumasok sa elevator, at bago pa siya makapag-isip ng mabuti, nakuha niyang sagutin ang elevator door nang paulit-ulit.Pero, bakit ganun, maaga siyang natapos sa trabaho, bakit hindi na niya lang ihatid ang kaniyang am
Naisip ni Martin, hindi niya napigilang magtanong, "Ano ba ang isinulat mo?"Hindi talaga plano ni Dominic na pag-usapan ang detalye na ito. Matapos ang lahat, hindi man lang binanggit ng babae ang tungkol sa kard. Kahit nang tanungin niya ito ng kusa, tinanggalan siya ng pansin ng babae.Nagtataka pa siya kung nakuha nga ba ng babae ang kard!Ngunit sa ikalawang pag-iisip, kung hindi nga siya nakita ng babae, paano nga ba niya malalaman na siya ang nagpadala ng mga bulaklak? Nang maisip ito, nagduda rin si Dominic.Sa palagay niya, kung tumawag sa kanya ang babae, tiyak nakita nito ang kard, ngunit tila ayaw niyang banggitin ito sa kanya.Baka may mali nga sa isinulat niyang mensahe sa kard?Matapos ang ilang sandali, hindi na nakatiis si Martin at nagtanong, "Ano ba talaga ang nakasulat? Kung hindi mo sasabihin, paano ko malalaman kung saan ang problema?"Pinisil ni Dominic ang kanyang noo at binanggit ang laman ng kard.Nang marinig ni Martin ang mga salitang iyon, hindi napigilan
"Naiintindihan mo ba ang sinabi ko?" Tanong ni Martin upang siguraduhin.Si Dominic ay pinagkurba ang kanyang mga kilay. Sa totoo lang, narinig niya ang lahat ng sinabi ni Martin, pero nalilito pa rin siya kung anong dapat niyang gawin.Matapos ang nangyari ngayon araw, ayaw na niyang magkamali ulit sa bagay na ito.Kaya kahit nahihiya siya, nagtanong pa rin siya, "Sa madaling salita, paano ko sasabihin sa kanya para maintindihan niya ang ibig kong sabihin?"Si Martin: "..."Hindi ba't maliwanag na ang sinabi niya?"Gusto kita."Tumingin si Martin sa kanyang kapatid nang seryoso.Pagkatapos ng mga salitang iyon, biglang dumilim ang paligid, parang ang lahat ay natigilan.Ang kanyang mukha ay sobrang seryoso na pati si Dominic ay napatigil ng ilang segundo.Nakita ni Martin ang reaksyon ni Dominic at alam niyang may epekto ang kanyang pagtuturo. Agad na nagbago ang mukha ni Dominic at nagpatuloy siya sa pagpapaliwanag, "Sasabihin mo ba ang mga salitang ito?"Tumango si Dominic bilang s
Nararamdaman ni Martin ang hirap ng pagpapaliwanag kay Dominic ng buong gabi bago siya tuluyang pumayag, at nagkunwaring nag-isip na may konting inis.Sa daan pabalik, paulit-ulit na naiisip ni Dominic ang mga sinabi ni Martin.Gusto niyang ibaba ang kanyang postura kay Avigail, ngunit tuwing naiisip ang galit niya sa babaeng iyon, nawawala ang kanyang kontrol.Madalas niyang pinagsisisihan ang kanyang mga aksyon pagkatapos. Ngunit ngayon, tila kailangan niyang magpigil ng emosyon.Dahil sa kanya, naging ganito sila.Pagdating sa mansyon ng Villafuerte pamilya, halos alas-diyes na ng gabi.Karaniwan, dapat ay natutulog na si Sky sa oras na iyon.Ngunit pagpasok ni Dominic sa villa, narinig niyang bumukas ang pinto ng kwarto ng maliit na bata sa taas.Nang tumingin siya, nakita niyang nakatayo si Sky, nakataas ang mga daliri, nakakunot ang labi, at titig na titig sa kanya.Nagkatinginan sila, at bahagyang nagkunot ang noo ni Dominic, inilayo ang mga iniisip kay Avigail, nag-alis ng sap
Nakatayo si Dominic sa harap ng pinto ng silid ng maliit na bata, at medyo nakakunot ang kanyang noo.Anuman ang estado ng relasyon nila ng maliit na babae, ginawa na niya ang pangako sa batang ito, kaya kailangan niyang bilisan at gawing tama ang lahat para makabalik ang babae sa kanyang tabi!Kinabukasan, inihatid ni Dominic si Sky sa kindergarten at saktong nakatagpo nila si Tita Kaye na naghahatid din ng dalawang bata."Little sister!" Bati ng dalawang bata kay Sky mula sa malayo.Ngumiti ang maliit na bata at sumagot, binitiwan ang kamay ni Dominic at nilapitan ang dalawang bata.Hindi pinigilan ni Dominic ang bata, kundi binigyan ito ng babala, "Mag-ingat, maglakad ka ng mabuti."Tumango ang maliit na bata ng maayos.Ang dalawang bata naman ay tila ngayon lang napansin siya. Nang marinig nila ang boses ni Dominic, nag-atubili silang tumingin sa kanya. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, medyo kumunot ang mga kilay ni Dominic at ang mga mata niya ay puno ng kumplikadong emosyon.
Matapos makita ni Dominic na pumasok na ang mga bata sa kindergarten, agad siyang pumasok sa kotse at umalis patungo sa flower shop kung saan siya nagpunta kahapon."Mr. Villafuerte..."Dahil sa nangyari kahapon, alam na ng mga empleyado ang kanyang pagkakakilanlan at hindi nila napigilang tawagin siya nang makita siya.Medyo nagkunot ang noo ni Dominic, naalala ang bouquet ng mga bulaklak na ibinalik kahapon, at siguro ay nahulaan na ng clerk kung paano nila nalaman ang kanyang pagkakakilanlan. Tumango siya nang bahagya bilang tugon sa clerk.Nakita ng clerk ang pagtango niya, kaya't naging nervyoso siya at nagsalita, "Kailangan po ba ng iba pa? Ano po ang inyong opinyon tungkol sa mga bulaklak kahapon?" Nang mabanggit ang mga bulaklak, agad niyang naisip ang nangyaring pagbabalik nito.Napansin ng clerk na nagsalita siya ng mali kaya't nanahimik siya at nahulog ang kanyang ulo sa pagkahiya. Lakas ng kaba niya, iniisip kung baka pinuntahan siya ni Dominic para magsumbong.Nang banggi
Nabigla si Henry at napatigil saglit bago siya naghanap ng dahilan para sa sarili, “Iniisip ko lang kung paano ko aalagaan ang bulaklak na ito. Kung pababayaan ko, malalanta rin ito agad.”Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Dominic at tumingin sa bouquet na nasa sofa, medyo nagtwist ang kanyang mga kilay.Pagkatapos ng ilang segundo, sumagot siya ng malalim na boses, “Ikaw na ang bahala.”Lihim na nakahinga ng maluwag si Henry at mabilis na sumagot, “Sige, magdadala na lang ako ng base para ilagay yung mga rosas.”Tumango si Dominic nang walang imik, tanda na ipagpatuloy na lang niya ang usapin sa trabaho.Naunawaan ni Henry, kaya’t sa pagkakataong ito, nagfocus na siya.Matapos ipaalam ang iskedyul, maingat na tumingin si Henry kay Dominic at nagsabi, “Master, maghahanap ba ako ng base?”Hindi sumagot si Dominic, at dahil sa kanilang mahabang panahon ng pagtutulungan, alam ni Henry na ang hindi pagsagot ay isang tahimik na pagsang-ayon.Kaya’t tahimik na lumabas si Henry, naghanap
Chapter 1- Triplets Third Person’s Point of View "Dominic! Hindi ba pangarap mong makasama na si Lera? Pwede naman iyong mangyari kung ipapaubaya mo sa akin ang gabing ito. Ibibigay ko ang kalayaan na gusto mo ngunit magiging akin ka. Isipin mo na lang na kabayaran ito sa lahat ng nagawa ko sa iyo, sa pagmamahal ko. Ngayong gabi hinihingi ko na maging asawa kita, gawin natin ang bagay na tatlong taon mong pinagkait sa akin. Iyon lang sana Dominic.” mabilis na hinalikan ni Avigail ang lalaking nasa harapan niya. Despirado siyang hinalikan ito ng puno ng pananabik. Alam niyang hindi tama ang ginagawa niya ngayon sa kaniyang asawa. Sa mata ng lalaki ay nakakababa bilang isang babae. Ngunit matagal na niyang minamahal si Dominic, tatlong taon na din silang kasal kaya anong masama kung gustuhin niyang gawin nilang dalawa ang ginagawa dapat ng dalawang taong pinagtibay ng isang kasal. “Avigail!! Lasing ka ba? Ang lakas ng loob mo ah.” Nag-gagalaiti sa galit si Dominic. Hindi maipinta
Nabigla si Henry at napatigil saglit bago siya naghanap ng dahilan para sa sarili, “Iniisip ko lang kung paano ko aalagaan ang bulaklak na ito. Kung pababayaan ko, malalanta rin ito agad.”Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Dominic at tumingin sa bouquet na nasa sofa, medyo nagtwist ang kanyang mga kilay.Pagkatapos ng ilang segundo, sumagot siya ng malalim na boses, “Ikaw na ang bahala.”Lihim na nakahinga ng maluwag si Henry at mabilis na sumagot, “Sige, magdadala na lang ako ng base para ilagay yung mga rosas.”Tumango si Dominic nang walang imik, tanda na ipagpatuloy na lang niya ang usapin sa trabaho.Naunawaan ni Henry, kaya’t sa pagkakataong ito, nagfocus na siya.Matapos ipaalam ang iskedyul, maingat na tumingin si Henry kay Dominic at nagsabi, “Master, maghahanap ba ako ng base?”Hindi sumagot si Dominic, at dahil sa kanilang mahabang panahon ng pagtutulungan, alam ni Henry na ang hindi pagsagot ay isang tahimik na pagsang-ayon.Kaya’t tahimik na lumabas si Henry, naghanap
Matapos makita ni Dominic na pumasok na ang mga bata sa kindergarten, agad siyang pumasok sa kotse at umalis patungo sa flower shop kung saan siya nagpunta kahapon."Mr. Villafuerte..."Dahil sa nangyari kahapon, alam na ng mga empleyado ang kanyang pagkakakilanlan at hindi nila napigilang tawagin siya nang makita siya.Medyo nagkunot ang noo ni Dominic, naalala ang bouquet ng mga bulaklak na ibinalik kahapon, at siguro ay nahulaan na ng clerk kung paano nila nalaman ang kanyang pagkakakilanlan. Tumango siya nang bahagya bilang tugon sa clerk.Nakita ng clerk ang pagtango niya, kaya't naging nervyoso siya at nagsalita, "Kailangan po ba ng iba pa? Ano po ang inyong opinyon tungkol sa mga bulaklak kahapon?" Nang mabanggit ang mga bulaklak, agad niyang naisip ang nangyaring pagbabalik nito.Napansin ng clerk na nagsalita siya ng mali kaya't nanahimik siya at nahulog ang kanyang ulo sa pagkahiya. Lakas ng kaba niya, iniisip kung baka pinuntahan siya ni Dominic para magsumbong.Nang banggi
Nakatayo si Dominic sa harap ng pinto ng silid ng maliit na bata, at medyo nakakunot ang kanyang noo.Anuman ang estado ng relasyon nila ng maliit na babae, ginawa na niya ang pangako sa batang ito, kaya kailangan niyang bilisan at gawing tama ang lahat para makabalik ang babae sa kanyang tabi!Kinabukasan, inihatid ni Dominic si Sky sa kindergarten at saktong nakatagpo nila si Tita Kaye na naghahatid din ng dalawang bata."Little sister!" Bati ng dalawang bata kay Sky mula sa malayo.Ngumiti ang maliit na bata at sumagot, binitiwan ang kamay ni Dominic at nilapitan ang dalawang bata.Hindi pinigilan ni Dominic ang bata, kundi binigyan ito ng babala, "Mag-ingat, maglakad ka ng mabuti."Tumango ang maliit na bata ng maayos.Ang dalawang bata naman ay tila ngayon lang napansin siya. Nang marinig nila ang boses ni Dominic, nag-atubili silang tumingin sa kanya. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, medyo kumunot ang mga kilay ni Dominic at ang mga mata niya ay puno ng kumplikadong emosyon.
Nararamdaman ni Martin ang hirap ng pagpapaliwanag kay Dominic ng buong gabi bago siya tuluyang pumayag, at nagkunwaring nag-isip na may konting inis.Sa daan pabalik, paulit-ulit na naiisip ni Dominic ang mga sinabi ni Martin.Gusto niyang ibaba ang kanyang postura kay Avigail, ngunit tuwing naiisip ang galit niya sa babaeng iyon, nawawala ang kanyang kontrol.Madalas niyang pinagsisisihan ang kanyang mga aksyon pagkatapos. Ngunit ngayon, tila kailangan niyang magpigil ng emosyon.Dahil sa kanya, naging ganito sila.Pagdating sa mansyon ng Villafuerte pamilya, halos alas-diyes na ng gabi.Karaniwan, dapat ay natutulog na si Sky sa oras na iyon.Ngunit pagpasok ni Dominic sa villa, narinig niyang bumukas ang pinto ng kwarto ng maliit na bata sa taas.Nang tumingin siya, nakita niyang nakatayo si Sky, nakataas ang mga daliri, nakakunot ang labi, at titig na titig sa kanya.Nagkatinginan sila, at bahagyang nagkunot ang noo ni Dominic, inilayo ang mga iniisip kay Avigail, nag-alis ng sap
"Naiintindihan mo ba ang sinabi ko?" Tanong ni Martin upang siguraduhin.Si Dominic ay pinagkurba ang kanyang mga kilay. Sa totoo lang, narinig niya ang lahat ng sinabi ni Martin, pero nalilito pa rin siya kung anong dapat niyang gawin.Matapos ang nangyari ngayon araw, ayaw na niyang magkamali ulit sa bagay na ito.Kaya kahit nahihiya siya, nagtanong pa rin siya, "Sa madaling salita, paano ko sasabihin sa kanya para maintindihan niya ang ibig kong sabihin?"Si Martin: "..."Hindi ba't maliwanag na ang sinabi niya?"Gusto kita."Tumingin si Martin sa kanyang kapatid nang seryoso.Pagkatapos ng mga salitang iyon, biglang dumilim ang paligid, parang ang lahat ay natigilan.Ang kanyang mukha ay sobrang seryoso na pati si Dominic ay napatigil ng ilang segundo.Nakita ni Martin ang reaksyon ni Dominic at alam niyang may epekto ang kanyang pagtuturo. Agad na nagbago ang mukha ni Dominic at nagpatuloy siya sa pagpapaliwanag, "Sasabihin mo ba ang mga salitang ito?"Tumango si Dominic bilang s
Naisip ni Martin, hindi niya napigilang magtanong, "Ano ba ang isinulat mo?"Hindi talaga plano ni Dominic na pag-usapan ang detalye na ito. Matapos ang lahat, hindi man lang binanggit ng babae ang tungkol sa kard. Kahit nang tanungin niya ito ng kusa, tinanggalan siya ng pansin ng babae.Nagtataka pa siya kung nakuha nga ba ng babae ang kard!Ngunit sa ikalawang pag-iisip, kung hindi nga siya nakita ng babae, paano nga ba niya malalaman na siya ang nagpadala ng mga bulaklak? Nang maisip ito, nagduda rin si Dominic.Sa palagay niya, kung tumawag sa kanya ang babae, tiyak nakita nito ang kard, ngunit tila ayaw niyang banggitin ito sa kanya.Baka may mali nga sa isinulat niyang mensahe sa kard?Matapos ang ilang sandali, hindi na nakatiis si Martin at nagtanong, "Ano ba talaga ang nakasulat? Kung hindi mo sasabihin, paano ko malalaman kung saan ang problema?"Pinisil ni Dominic ang kanyang noo at binanggit ang laman ng kard.Nang marinig ni Martin ang mga salitang iyon, hindi napigilan
Pagkatapos ng maghapong trabaho, si Henry ay lihim na nakahinga ng maluwag.Tama ang hinala niya, mula nang makita ang bouquet ng mga bulaklak, tila naging mabagsik ang kanyang Amo. Ang atmosphere sa opisina ay naging mabigat at malamig buong hapon.Pero, masuwerte na hindi siya nakapagkamali at hindi siya nadamay sa galit ng kanyang amo, ngunit hindi pa rin siya tinrato ng maayos nito.Sayang naman ang mga senior executives na pumasok upang mag-ulat—isang isa, pinarusahan sila ng sigaw.Pagkatapos niyang lumabas mula sa opisina, halos maputla ang mukha ng mga ito.Akala pa ni Henry ay mag-o-overtime siya, ngunit hindi niya inaasahan na makakalabas siya sa tamang oras."Pakipick-up na si Sky," malamig na utos ni Dominic bago umalis.Tinitigan ni Henry ang kanyang amo na pumasok sa elevator, at bago pa siya makapag-isip ng mabuti, nakuha niyang sagutin ang elevator door nang paulit-ulit.Pero, bakit ganun, maaga siyang natapos sa trabaho, bakit hindi na niya lang ihatid ang kaniyang am
Nang ipadala ni Tita Kaye ang mga bulaklak pabalik sa flower shop, agad itong nakilala ng clerk bilang parehong bouquet na kanilang inihatid kaninang umaga. Pati ang card na nasa loob nito ay naroon pa rin."Magandang araw, ito po..." sabi ng clerk.Nagpakita ng ngiti si Tita Kaye at nagsabi ng paumanhin, "Puwede po bang tulungan ninyo akong ipadala ang bouquet na ito sa Villafuerte Group? At pakisigurado na si President Villafuerte ang makakapirma."Nakita ng clerk na medyo nagulat. Inisip niyang pamilyar ang customer kanina, hindi lang guwapo, kundi mukhang mayaman pa.Hindi niya inasahan na ang mga bulaklak pala ay para sa sikat na presidente ng Villafuerte Group.Mas nakagulat pa, ibabalik ang mga bulaklak kay President Villafuerte!Hindi maiwasang mag-isip ng clerk na baka hindi nila ito gusto, kaya't mabilis na nagtanong, "Pasensya na, may reklamo po ba tungkol sa aming mga bulaklak?"Ngumiti si Tita Kaye at umiling, "Wala, maganda ang mga bulaklak ninyo. Ang pagbabalik ng mga i
Sa opisina, narinig ni Dominic ang mga salita ni Avigail, at unti-unting pumutok ang galit sa kanyang puso.Ngunit nang maalala ang layunin ng pagpapadala ng mga bulaklak, pinigilan niya ang galit, ngunit naging malamig ang tono niya, "Alam ko naman kung anong ibig sabihin ng pagpapadala ng mga rosas, at sa tingin ko, dapat ay nauunawaan mo din kung ano ang ibig kong sabihin."Bahagyang kumurap si Avigail at nakaramdam ng pagka-pagod, parang may hindi pagkakaintindihan kay Dominic ngayon."Hindi kita maintindihan Mr. Villafuerte. Kung may nais po kayong iparating, sabihin niyo na lang nang diretso."Lalong kumunot ang noo ni Dominic, at dahil sa galit, sinabi niya nang direkta, "Ang ibig ko sabihin, sana bumalik ka sa akin!"Nang marinig ito, natigilan si Avigail, at para bang nabigwasan siya ng malakas na hampas sa dibdib.Kung ako ito anim na taon na ang nakalilipas, tiyak ay magiging sobrang saya ko sa mga salitang iyon.Ngunit ngayon, pagkatapos ng ilang sandaling pagkabigla, nara