Matapos makita ni Dominic na pumasok na ang mga bata sa kindergarten, agad siyang pumasok sa kotse at umalis patungo sa flower shop kung saan siya nagpunta kahapon."Mr. Villafuerte..."Dahil sa nangyari kahapon, alam na ng mga empleyado ang kanyang pagkakakilanlan at hindi nila napigilang tawagin siya nang makita siya.Medyo nagkunot ang noo ni Dominic, naalala ang bouquet ng mga bulaklak na ibinalik kahapon, at siguro ay nahulaan na ng clerk kung paano nila nalaman ang kanyang pagkakakilanlan. Tumango siya nang bahagya bilang tugon sa clerk.Nakita ng clerk ang pagtango niya, kaya't naging nervyoso siya at nagsalita, "Kailangan po ba ng iba pa? Ano po ang inyong opinyon tungkol sa mga bulaklak kahapon?" Nang mabanggit ang mga bulaklak, agad niyang naisip ang nangyaring pagbabalik nito.Napansin ng clerk na nagsalita siya ng mali kaya't nanahimik siya at nahulog ang kanyang ulo sa pagkahiya. Lakas ng kaba niya, iniisip kung baka pinuntahan siya ni Dominic para magsumbong.Nang banggi
Nabigla si Henry at napatigil saglit bago siya naghanap ng dahilan para sa sarili, “Iniisip ko lang kung paano ko aalagaan ang bulaklak na ito. Kung pababayaan ko, malalanta rin ito agad.”Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Dominic at tumingin sa bouquet na nasa sofa, medyo nagtwist ang kanyang mga kilay.Pagkatapos ng ilang segundo, sumagot siya ng malalim na boses, “Ikaw na ang bahala.”Lihim na nakahinga ng maluwag si Henry at mabilis na sumagot, “Sige, magdadala na lang ako ng base para ilagay yung mga rosas.”Tumango si Dominic nang walang imik, tanda na ipagpatuloy na lang niya ang usapin sa trabaho.Naunawaan ni Henry, kaya’t sa pagkakataong ito, nagfocus na siya.Matapos ipaalam ang iskedyul, maingat na tumingin si Henry kay Dominic at nagsabi, “Master, maghahanap ba ako ng base?”Hindi sumagot si Dominic, at dahil sa kanilang mahabang panahon ng pagtutulungan, alam ni Henry na ang hindi pagsagot ay isang tahimik na pagsang-ayon.Kaya’t tahimik na lumabas si Henry, naghanap
Sa kabilang dako, kararating lamang ni Tita Kaye mula sa paghahatid ng mga bulaklak nang makita niyang nakaupo si Avigail sa sofa, abala sa paghanap ng impormasyon. May nais sana siyang sabihin ngunit napahinto siya."Naibalik mo na ba ang mga bulaklak?" tanong ni Avigail nang marinig ang kaluskos sa pintuan. Lumingon siya upang tingnan si Tita Kaye.Bahagyang tumango si Tita Kaye. "Pinadala ko na sa tindahan ng bulaklak para ibalik."Pagkarinig nito, hindi na muling nagtanong si Avigail at ipinagpatuloy na lamang ang kanyang ginagawa.Sa mga panahong ito, si Jake ang nangangasiwa sa lahat ng gawain ng instituto. Ngunit ang usapan sa pakikipag-ugnayan sa pamilya Hermosa ay kailangang si Avigail mismo ang humarap.Binigyang-diin ni Avigail ang kahalagahan ng proyektong ito, kaya’t halos dito umiikot ang kanyang atensyon habang nagpapagaling siya sa bahay.Sa kabutihang-palad, nauunawaan ni Ricky Hermosa ang kanyang kalagayan. Hindi nito minamadali ang progreso at hinintay siyang gumali
Sa mga sumunod na araw, araw-araw na tuwing ihahatid ni Tita Kaye ang mga bata pauwi, lagi niyang nakikita ang parehong delivery clerk na may dalang bulaklak sa harap ng pintuan.Bagama’t palaging sinasabi ni Avigail na ibalik ang mga bulaklak, dinadala pa rin ito ni Tita Kaye papasok upang makita ni Avigail.Sa pananaw ni Tita Kaye, ang mga bulaklak ay simbolo ng pagmamahal ni Dominic, at kahit hindi ito tanggapin ni Avigail, dapat niyang malaman ang intensyon nito.Makalipas ang ilang araw, nagdesisyon ang delivery clerk na maghintay na lang sa mismong pintuan ng bahay nina Avigail upang hindi na kailangang bumalik si Tita Kaye sa flower shop.Pagsapit ng weekend, inakala ni Avigail na hindi na magpapadala ng bulaklak si Dominic. Ngunit hindi niya inaasahan na magigising siya ng maaga dahil sa sunud-sunod na pag-ring ng doorbell.Walang tao sa bahay maliban kay Avigail at ang dalawa niyang anak dahil day-off ni Tita Kaye.Nagdadalawang-isip man, bumangon si Avigail mula sa kama haba
Napansin ni Avigail ang pagdududa ng mga bata, at bahagyang sumikip ang kanyang dibdib. Gayunpaman, nanatili siyang kalmado habang hinawakan ang kanilang mga kamay at inalalayan sila papunta sa sofa.Pagkatapos ng isang linggong pagpapahinga sa bahay, halos maghilom na ang sugat sa paa ni Avigail, at kaya na niyang maglakad nang mag-isa. Ngunit si Tita Kaye at ang mga bata ay nananatiling nag-aalala at pilit na pinapahinga siya ng dalawa pang araw."Mommy, bakit hindi mo po kinuha ang bulaklak?" tanong ng isa sa mga bata habang sila'y nakaupo na sa sofa. Hindi napigilan ng bata ang magtanong.Hindi inasahan ni Avigail ang tanong na iyon, kaya't hindi siya agad nakasagot. Napansin ng mga bata ang kanyang pag-aalinlangan at nagtanong muli, "Hindi naman sinabi ni kuya kanina kung para kanino iyon. Paano kung mali lang ang pinadalhan?"Matapos magsalita, tumayo si Dale mula sa sofa at naglakad patungo sa pintuan. "Titingnan ko na lang, Mommy. Paano kung mali nga ang napadalhan?" sabi nito.
Pagkatapos mag-almusal, naglaro muna si Avigail kasama ang mga bata bago siya pumasok sa kanyang opisina.Habang naglalaro siya kanina, hindi maiwasang mag-alala ni Avigail. Natatakot siyang baka magpadala ulit ng mga bulaklak ang klerk kinabukasan at mahirapan siyang magpaliwanag.Dahil dito, napagdesisyunan niyang tawagan muli si Dominic.Samantala, sa opisina ng Villafuerte Group.Abala pa rin si Dominic sa overtime sa trabaho. Sa loob ng isang linggo, halos mapuno na ng mga bouquet ng bulaklak ang kanyang opisina, na parang hindi bagay sa disenyo ng lugar.Habang dumarami ang bulaklak, lalo ring bumibigat ang aura sa opisina.Pumasok si Henry, bitbit ang isa pang ibinalik na bouquet, at inilagay ito sa isang plorera."Sir, binalik na naman po," sabi ni Henry nang marahan, ramdam ang tensyon sa hangin habang pilit na iniwasang huminga nang malakas.Tiningnan siya ni Dominic nang malamig, at lalong dumilim ang kanyang mga mata.Tahimik na inilagay ni Henry ang mga bulaklak at dahan-
Habang nakatingin sa madilim na screen ng kanyang telepono, muling dumilim ang mga mata ni Dominic.Hindi niya alam kung gaano katagal ang lumipas bago niya nahanap ang numero ng flower shop at tinawagan ito.“Huwag nang magpadala ng bulaklak bukas. Simulan niyong ipadala ito sa Virus Research Institute simula sa susunod na linggo,” mahina niyang utos.Agad namang sumang-ayon ang nasa kabilang linya.Kinabukasan, kahit malinaw na ang sinabi ni Avigail kay Dominic, hindi pa rin siya mapakali sa takot na ipilit nito ang gusto.Maagang bumangon si Avigail at naupo sa sala.Ang dalawa niyang anak ay tila may parehong iniisip gaya niya. Bumaba rin ang mga ito nang maaga at naupo sa tabi niya.Halos nasa mataas na alerto silang tatlo.Habang tumitindi ang kaba sa kanyang dibdib, ramdam ni Avigail ang bigat ng tensyon.Sa kabutihang palad, matapos ang buong umaga ng paghihintay, hindi tumunog ang doorbell.Nakita ni Avigail kung paanong unti-unting nawala ang pagdududa sa mga mukha ng kanyan
Habang nasa opisina, nais ni Jake na iulat kay Avigail ang progreso ng mga proyekto sa institute. Ngunit mabilis siyang pinutol ni Avigail."May kailangan pa akong tapusin. Kung wala kang mahalagang sasabihin, maari ka nang bumalik," saad nito na may malamlam na ekspresyon.Bahagyang napatigil si Jake at tumingin sa mga rosas na nakapatong sa gilid ng mesa. Kitang-kita niyang naaapektuhan ang damdamin ni Avigail dahil sa mga bulaklak na iyon.Sa dati nilang nakagawian, kung matagal na hindi pumapasok si Avigail, agad nitong inaalam ang estado ng mga proyekto. Pero ngayon, tila iba ang sitwasyon.Naging komplikado ang ekspresyon ni Jake. Kahit hindi madalas ang kanilang pag-uusap, hindi niya mawari kung sino ang nagpadala ng mga bulaklak at kung ano ang posisyon ni Avigail sa taong iyon.Nagtaka si Avigail nang makita pa rin si Jake sa kanyang opisina. "May iba ka pa bang sasabihin?" tanong niya.Nagulat si Jake at mabilis na nagbaba ng tingin. "Wala. Lalabas na ako. Kung kailangan mo
Nang makita niya si Tita Lera na nagpapakita siya ng nakakatakot na ekspresyon nanlamig si Sky at gusto niyang bumalik sa kwarto ng kanyang daddy ngunit hinawakan siya ni Lera sa pulso at hindi siya nakawala.Tiningnan ni Lera ang bata nang malamig, "Kung ayaw mong magdusa, makinig ka sa akin at huwag akong galitin, naiintindihan mo ba?"Sa banyo, habang naghihilamos si Dominic, tinawagan niya si Avigail.Ang maliit na babae ay laging workaholic. Natatakot siyang baka pag punta nila Henry doon wala si Avigail at kung hindi makita ng bata si Avigail , baka malungkot na naman ito.Buti na lang at mabilis sinagot ng kabilang linya. "Dominic, may kailangan ba?" tanong ni Avigail na medyo magulo pa ang boses, mukhang bagong gising lang siya, o baka naman nagising siya ng tawag niya.Nang maisip ito, isang ngiti ang dumapo sa mga labi ni Dominic at humingi siya ng paumanhin ng mahinahong tinig, "Pasensya na at nagising kita."Si Avigail ay napahikab at umupo mula sa kama.“ok lang dapat
Kinabukasan ng umaga, pagkagising ni Dominic, narinig niyang may kumatok nang maingat sa pintuan ng kanyang kwarto.Ang tanging tao na kumakatok sa kanyang pinto ay ang kanyang anak. Pumunta si Dominic upang buksan ang pinto, at tulad ng inaasahan, nakita niya ang bata na nakatayo sa pinto ng kanyang kwarto na may masigasig na mga mata.Nang makita siya, binati siya ng bata ng malambing na tinig, "Good morning, Daddy!"Bahagyang tumango si Dominic at hinaplos ang ulo ng bata, "Bakit ka gumising ng maaga ngayon, may kailangan kaba?" Sumulyap ang bata sa kwarto ni Lera sa kanto, itinaas ang mata at tiningnan ang kanyang daddy. "Gusto ni Sky pumunta kay Tita Avigail, Daddy, isasama ni Daddy si Sky doon!" Talaga namang hindi nais ng bata na manatili kay Lera, kahit na magkasama lang sila para sa almusal, ayaw pa niyang manatili.Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Dominic. Alam niya ang iniisip ng bata, at nauunawaan niya ito.Ngunit mayroong siyang isang mahalagang pulong na dadaluhan
Sa study room nakakunot ang noo ni Dominic habang tinitingnan ang hindi natapos na trabaho ngayong araw, nang bigla siyang makarinig ng mga yapak sa pinto.Maya-maya, kumatok ng malakas sa pinto. Inilipat ni Dominic ang kanyang mga mata mula sa screen ng computer at tiningnan ang pinto na may kunot na noo.Dati, sa oras na ito, ang mga katulong ng Villafuerte family mansion ay nagpapahinga na, at wala ni isa sa kanila ang maglalakas-loob na mag-abala sa kanyang trabaho sa study room.Bukod pa rito, ang malakas na katok ay nagmumungkahing ang tao sa pinto ay si Lera. Hindi niya alam kung ano ang ginagawa ng babaeng iyon.Nagpatuloy ang malakas na katok sa pinto. Matapos patagilid na patulugin si Sky, hindi nais ni Dominic na magising ang bata dahil sa katok, kaya't tumayo siya at binuksan ang pinto.Pagbukas ng pinto, nakita niya ang isang lasing na babae sa labas. Hindi niya alam kung gaano karami ang nainom nito, ngunit ang amoy ng alak ay masakit sa ilong at kumalat sa buong study r
Sa ibaba, nakaupo na si Lera sa dining table.Nang makita ang dalawa na bumaba, tumingin si Lera kay Sky at ang mukha nito ay puno ng paghingi ng paumanhin, "Sky, pasensya na, mukhang may nasabi na naman akong hindi maganda kanina."Hinawakan ni Sky ang kamay ni Dominic, itinaas ang mata at tinanong ang kanyang ama kung maaari ba niyang talikuran ang taong iyon.Hinaplos ni Dominic ang ulo ng maliit na bata at dinala siya sa kanyang tabi. Hindi pinansin ng mag-ama kay Lera.Sa isang saglit, ang atmospera sa mesa ay tila sobrang tensed. Pinapanood ni Lera ang mag-ama na nagsasalu-salo ng pagkain, ngunit ni hindi siya tinitingnan, para bang hindi siya nag-eexist. Puno ng galit ang puso niya, ngunit wala siyang magawa kundi magpasikat at magbigay galak sa maliit na bata."Sky, halika, bata ka pa, kumain ka nang marami para tumangkad ka pa." Ngumiti si Lera at kumuha ng piraso ng karne para sa maliit na bata.Nang makita ni Sky ang dagdag na karne sa kanyang mangkok, natigil siya.Nagkuno
Tinitingnan ni Lera ang likod ni Dominic habang siya ay umaalis, at dumilim ang mukha nito. Bagamat pumayag si Dominic na manatili siya sa mansyon, malinaw mula sa hitsura nito na hindi siya papansinin.Hindi siya papayag dito!Habang ito ay nangyayari, lumabas si Dominic mula sa kwarto, naglakad papunta sa pinto ng kwarto ni Sky, at kumatok, "Sky, buksan mo ang pinto."Sa loob ng kwarto, narinig ni Sky ang boses ng kanyang ama, at naisip ang mga sinabi ni Lera kanina. Agad siyang umiwas at nakatalikod sa pinto ng kwarto. Naghintay si Dominic ng matagal, ngunit walang sumagot. Alam niyang nagseselos na naman ang maliit na bata, at hindi niya maiwasang magka-headache.Gabi na at ang nanay at anak na babae ay nagpasakit sa kanya ng sabay... Matapos maghintay ng ilang sandali at walang narinig na galaw, nagdesisyon si Dominic na kunin ang susi at binuksan ang pinto upang pumasok. Pagpasok niya, nakita niya ang maliit na bata na nakaupo sa kama, nakatalikod sa pinto, at niyayakap ang kany
Si Sky ay nakatago sa likod ni Manang Susan, ngunit nang marinig niyang sinabi ni Lera na magiging mommy siya balang araw, agad nagbago ang ekspresyon ng bata, tiningnan siya nito ng galit at tumakbo papuntang taas gamit ang mga maiiksing mga paa.Nang makita ni Lera ang likod ng bata, agad niyang pinahid ang kanyang kilay at nagmukhang hindi kuntento.Si Manang Susan naman ay nakahinga ng maluwag nang makita niyang tumakbo ang bata, at nagsabi kay Lera, "Ang emosyon po ng little lady ay laging hindi stable, ma'am Lera, sana po ay maintindihan ninyo."Pagkarinig nito, nagbigay ng pilit na ngiti si Lera at nagsabing salamat.Habang nagagalit si Lera, narinig ang ingay mula sa pinto ng villa, at pumasok si Dominic mula sa labas."Dominic, umalis na ba si Tita Luisa?" mabilis na in-adjust ni Lera ang kanyang ekspresyon at tiningnan ang pinto nang may pagpapakitang awa.Itinaas ni Dominic ang kanyang mata at tiningnan siya, tumango ng walang kasamang komento, at pagkatapos ay tiningnan si
Alam ni Dominic kung ano ang nais sabihin ni Luisa, kaya't nagkunwari siyang hindi nakikinig, at hindi nagsalita, naghihintay na magsalita siya una."Paulit-ulit ko nang sinasabi, hindi madaling maghintay si Lera para sa'yo ng anim na taon, hindi mo siya dapat pabayaan!" seryosong sinabi ni Luisa.Maraming beses na nilang napag-usapan ito, kaya't nang marinig ito ni Dominic sumakit ang ulo niya at hindi na nagkaroon ng lakas ng loob na makipagtalo sa kanyang ina.Patuloy si Luisa sa pagsasalita, at tahimik lang si Dominic.Sa loob, tinitingnan ni Sky ang babae na nakaupo sa sofa, mahigpit na humahawak sa laylayan ng damit ni manang Susan, may pag-aalinlangan sa kanyang mukha.Napansin ni Lera ang pagtutol ng bata, at nakaramdam ng hindi magandang pakiramdam, ngunit nagkunwari pa rin siyang mabait, "Sky, tignan mo, may dalang regalo si Tita Lera para sa'yo."Sabay kuha ni Lera ng isang manika mula sa kanyang bag, "Tignan mo, gusto mo ba ito?" Walang pag-aalinlangan na umilibg si Sky. H
Gabing iyon, dinala ni Dominic si Sky sa bahay. Pagpasok nila ng pinto, nakita nila ang kanyang ina at si Lera na nakaupo sa sofa.Nang makita sila na bumalik, mukha pa ring galit si Luisa, ngunit nahihiya si Lera. Tumayo siya at binati sila, "Dominic, Sky, nakabalik na kayo."Tumango si Dominic sa kanya ng walang emosyon, tapos ibinaba ang mga mata at tumingin sa kanyang ina.Nang makita ni Sky si Luisa agad siyang umatras at nagtago sa likod ng kanyang ama at hindi man lang nagbigay-galang kay Luisa."Mom, bakit ka nandito?" hawak ni Dominic ang kamay ni Sky ng isang kamay, tahimik na inaalalayan ang maliit na bata, at nagtanong ng malalim na boses.Pagkarinig ng tanong mula sa kanyang anak, lalo pang dumilim ang mukha ni Luisa. "Bakit kami nandito? Ipinagkatiwala ko si Lera sa'yo. Okay lang na hindi mo siya dinala sa bahay, pero hindi mo man lang siya pinuntahan nang mag-recurr ang lumang sugat niya!"Hindi nakayanan ni Dominic at parang nag kasakit ng ulo siya. "Nagpadala na ako ng
Nang marinig ito, tumugon si Dominic ng malamig, "Kung ganun ipapadala ko na lang ang isa kung tao para dalhin ka sa ospital. Kung wala nang iba, maghahang up na ako, may meeting pa ako mamaya."Kinagat ni Lera ang kanyang mga labi at sinabi, "Sige, mauna ka na." Pagkabanggit niya nito, agad na pinatay ni Dominic ang tawag.Tinutok ni Lera ang kanyang tingin sa itim na screen ng telepono at kitang-kita sa kanyang mukha ang galit.Habang ito ay nangyayari, nagtatagilid na nagsalita ang waiter, "Miss, mas mabuti pang samahan kita sa ospital..."Bago pa matapos magsalita ang waiter, ininterrupt siya ni Lera ng malamig na boses, "Lumayas ka!"Nagulat ang waiter at nang itinaas niya ang kanyang mata, nakita niyang ang babaeng nagrereklamo tungkol sa sakit ng kanyang braso ay ginamit ang parehong braso para itapon ang pagkain sa mesa at pabagsakin ito sa sahig.Pagkalipas ng ilang sandali, ang sahig ay magulo. Lihim na nainis ang waiter, alam niyang nagkamali siya, ngunit wala siyang lakas n