Hanggang sa makakarating sa manila, saka lang inangat ni Avigail ang kumot at umupo nang mahinahon, ang mga mata niya’y puno ng kalinawan.Tumingin si Dominic sa kanya. Hindi siya nagulat nang makita ang malinaw na ekspresyon sa mukha ni Avigail. Isang kisap-mata ng pangungutya ang dumaan sa kanyang puso, ngunit hindi na siya nagsalita.Sa ganitong ugali niya, ang maliit na babaeng ito ay patuloy na iniiwasan siya. Kung tatawiran pa niya ang linya, malamang ay magtatago ito sa isang lugar na hindi siya matutunton, gaya ng nangyari anim na taon na ang nakalilipas.Ayaw ni Dominic na matakot ang babaeng natagpuan niya muli.Ang mga tao sa paligid nila ay nanatiling nakaupo, at si Avigail ay kumunot lang ang noo at hindi na nakipagpilitan pa.Hindi tumayo ang lalaki hanggang sa karamihan ng mga tao ay nakalabas na.Ang dalawa ay bumaba na ng buss na magkasunod. Si Daven at Henry naman ay naghihintay na sa labas.Kanina sa eroplano, nakita ni Daven si Dominic na nakaupo sa tabi ni Avigail,
Sa pagbabalik nila, nagmamaneho si Henry habang si Dominic ay nakaupo sa upuan ng pasahero. Si Henry maingat na tinatanaw ang kanyang amo sa rearview mirror. Nakita niyang hindi kailanman nagbago ang ekspresyon ng kanyang amo sa buong biyahe, at ang atmospera sa loob ng sasakyan ay lalong naging mabigat at mahirap palanghapin.Matagal nang sumusunod si Henry kay Dominic, ngunit bihira niyang makita itong ganito ka galit.Sa isang sandali, medyo naguguluhan si Henry. Hindi niya alam kung ano ang nararamdaman ng kanyang amo tungkol kay Avigail.Kung gusto siya ng amo niya, paano si Lera na malapit ng ikasal dito, at hindi naman itinanggi ni Dominic sa publiko na sila ang tungkol sa nalalapit na kasal?Pero kung hindi naman siya gusto...Mula nang bumalik si Avigail sa bansa, malinaw na naramdaman ni Henry na may pagbabago kay Dominic. Iba ang trato ng amo niya kay Miss Lera Gale at kay Avigail Suarez.Kapag kay Miss Lera, kahit sagutin man siya ng amo niya sa mga hiling, bihira itong mag
Mabagal na huminto ang sasakyan sa harap ng bahay ni Avigail Suarez.Naisip ni Avigail ang mga bata sa bahay, kaya pilit niyang itinago ang mga naiisip, ngumiti, at nagpasalamat kay Daven Cruz. "Salamat sa iyong abala, senior."Tumango si Daven, pinanood siyang bumaba ng sasakyan, at sinabi ng malalim na tinig. "Pag-isipan mo ang sinabi ko."Nabigla si Avigail sandali, at pilit na tumango.Pinanood niyang umalis ang taxi saka si Daven Cruz, inayos ang kanyang emosyon, at lumingon upang umakyat papunta sa condo nila.Pagbukas niya ng pinto, narinig niya ang mga batang nag-aaway sa sala kasama si Angel.Sa pagdinig sa kanilang mga boses, biglang nakaramdam si Avigail ng kaluwagan at ang ngiti sa kanyang mukha ay naging mas totoo."Mommy!"Si Dale ang unang nakakita sa kanya, agad na humiwalay sa gitna ng kaguluhan, tumakbo papunta at niyakap ang mga binti ng kanilang Mommy.Sina Dane at Angel naman ay patuloy na nag-aaway, at nang marinig nila ang tinig ni Dale, napansin nila ang tao s
Pagbalik ni Dominic sa mansyon, diretso siyang pumunta sa Villafuerte Company at inasikaso ang mga gawain na naipon sa nakaraang dalawang araw. Naging gabi na nang bumalik siya sa mansyon at nakita si Sky na nakadapa sa mesa sa sala, tutok na nagpipinta.Nang makita siya, iniwan ng bata ang pen na hawak at lumapit sa kanya.Yumuko si Dominic at hinaplos ang ulo ng bata. "Namiss ba ni Princess Skylei ang daddy?"Tumango si Skylei.Nakita iyon, ngumiti si Dominic ng kaunti, tumayo at tinawagan si Manang Susan para magtanong tungkol sa pagkain at araw-araw na buhay ng bata nitong nakaraang dalawang araw.Natuwa siyang malaman na naging maayos ang bata nitong mga nakaraang araw.Pagkatapos magpasalamat, tumakbo si Sky pabalik sa mesa at kinuha ang pen para magpatuloy sa pagpipinta.Lumapit si Dominic at sumilip, at nakita niyang may limang tao sa papel, dalawang batang lalaki na sinusundan ng isang babae na may mahahabang buhok at mahahabang damit, at isang batang babae na sinusundan ng i
Kinabukasan ng pagbabalik mula sa baguio, bumalik si Avigail sa trabaho sa institute.Nasa baguio siya ng dalawang araw at iniiwan ang lahat ng gawain sa kanya kay Jake Gray, na naging sanhi ng pagkaubos ng lakas nito.Pagkatapos ng trabaho sa gabi, sabay na lumabas sina Avigail at Jake"Iniwan mo sa akin lahat ng gawain sa loob ng dalawang araw, ako ang sumalo lahat ng trabaho, hindi mo ba ako pagpapasalamatan ng maayos?" pabirong banat ni Jake kay Avigail.Nang marinig ito, ngumiti si Avigail, "Dapat lang, wala akong gagawin ngayong gabi, dinner tayo together. Libre ko"Ilang beses nang iminungkahi ni Jake na maghapunan sila ng sabay, pero tinanggihan siya ni Avigail. Alam niyang itinuturing siya ni Avigail na isang ordinaryong kasamahan sa trabaho kaya hindi niya ito pinilit.Ngayon na siya na ang nagpasimula, naisip ni Jake na isang pagpapakita lamang ng pasasalamat ni Avigail para sa mga nakaraang dalawang araw, kaya pumayag siya agad."Yown. Syempre hindi ko tatanggihan ang bagay
Pagkatapos ng hapunan, naghiwalay si Avigail at Jake at umuwi sa kani-kanilang bahay.Pagdating ni Avigail, nandoon na ang mga batang lalaki na inaalagaan ni Tita Kaye at naglalaro ng Lego sa carpet.Pagkakita sa kanya, masayang binati siya ng dalawang bata.Hinaplos ni Avigail ang mga ulo ng mga bata at nagtanong nang may malasakit, "Kumain na ba kayo?"Tumango ang mga bata nang masunurin at sabay sabay na tumingin kay Mommy."Mommy, sinabi po ni Teacher na dadalhin kami para magtanim ng puno ngayong weekend."Nang marinig ito ni Avigail, nagulat siya ng kaunti, ibinaba ang kanyang mata at ngumiti sa mga bata. "Oo, Mommy knows." Pagkatapos ay pumasok siya sa living room na parang walang nangyari.Sumunod ang mga bata sa kanilang Mommy at tinahak ang daan patungo sa carpet.Dumapa si Angel at nagsimulang mag-ayos ng kalahating-tapos na Lego ng mga bata, may halong hiya sa mga mata.Habang bumabaybay sila sa daan kanina, iniisip niya ito buong oras, at ang huling konklusyon ay pareho.
Sa mansyon ng Villafuerte.Kinuha ni Dominic si Skylei at bumalik. Pagkatapos, nakita niya ang notification sa WeChat group at kumunot ang noo.Habang pauwi kanina, palaging tumitingin sa kanya ang maliit na bata, parang may gustong sabihin.Siguro may kinalaman ito sa aktibidad ng pagtatanim ng puno.“Magkakaroon ba kayo ng aktibidad ng pagtatanim ng puno?” tanong ni Dominic habang kumakain.Nang marinig na mismo ang kaniyang Daddy ang nagtanong, agad na tumango si Skylei nang masaya.Kanina sa kotse, gusto niyang sabihin ito sa kanyang Daddy, pero naisip niyang tuwing may mga ganitong aktibidad sa klase, madalas tumanggi ang kaniyang Daddy. Hindi niya alam kung paano ito sasabihin sa kaniyang Daddy para pumayag ito.Nakita ni Dominic ang mga mata ng bata na puno ng pag-asa, bahagyang bumangon ang mga kilay niya at naisip kung bakit nagbago ng ugali ang anak.Hindi ito ang unang pagkakataon na may ganitong mga aktibidad na may kasamang magulang. Dati, abala siya sa trabaho, at ang aut
Hindi nagtagal at dumating na ang weekend.Dinala ni Avigail ang mga bata sa kindergarten nang maaga.Ito ang unang pagkakataon na sumali ang mga bata sa isang group activity, kaya’t hindi maiwasang maging curious sila. Kasama siya, kaya’t naglalakad sila at tumitingin-tingin sa paligid.Isa-isa, may mga batang lumapit upang batiin ang dalawa, at ang mga bata ay sumasagot ng magiliw.Doon napansin ni Avigail kung gaano ka-popular ang kanyang mga bata sa kindergarten."Tita!"Biglang narinig ang boses ng isang bata mula sa likod.Matagal nang hindi nakikita ni Avigail si Skylei at miss na miss na niya ito. Nang marinig niya ang boses nito, natural na ngumiti siya at lumingon upang yakapin ang bata.Ngunit nang lingunin niya at matahan ang mga mata ng lalaki, bahagyang napatigil si Avigail. Ang ngiti sa kanyang mukha ay napawi, at medyo naging magaan na lang. Inabot niya ang kamay upang haplusin ang ulo ng bata, "Magandang umaga, Princess Skylei."Pagkatapos nito, tiningnan niya ang lal
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu