Pagkatapos ng hapunan, naghiwalay si Avigail at Jake at umuwi sa kani-kanilang bahay.Pagdating ni Avigail, nandoon na ang mga batang lalaki na inaalagaan ni Tita Kaye at naglalaro ng Lego sa carpet.Pagkakita sa kanya, masayang binati siya ng dalawang bata.Hinaplos ni Avigail ang mga ulo ng mga bata at nagtanong nang may malasakit, "Kumain na ba kayo?"Tumango ang mga bata nang masunurin at sabay sabay na tumingin kay Mommy."Mommy, sinabi po ni Teacher na dadalhin kami para magtanim ng puno ngayong weekend."Nang marinig ito ni Avigail, nagulat siya ng kaunti, ibinaba ang kanyang mata at ngumiti sa mga bata. "Oo, Mommy knows." Pagkatapos ay pumasok siya sa living room na parang walang nangyari.Sumunod ang mga bata sa kanilang Mommy at tinahak ang daan patungo sa carpet.Dumapa si Angel at nagsimulang mag-ayos ng kalahating-tapos na Lego ng mga bata, may halong hiya sa mga mata.Habang bumabaybay sila sa daan kanina, iniisip niya ito buong oras, at ang huling konklusyon ay pareho.
Sa mansyon ng Villafuerte.Kinuha ni Dominic si Skylei at bumalik. Pagkatapos, nakita niya ang notification sa WeChat group at kumunot ang noo.Habang pauwi kanina, palaging tumitingin sa kanya ang maliit na bata, parang may gustong sabihin.Siguro may kinalaman ito sa aktibidad ng pagtatanim ng puno.“Magkakaroon ba kayo ng aktibidad ng pagtatanim ng puno?” tanong ni Dominic habang kumakain.Nang marinig na mismo ang kaniyang Daddy ang nagtanong, agad na tumango si Skylei nang masaya.Kanina sa kotse, gusto niyang sabihin ito sa kanyang Daddy, pero naisip niyang tuwing may mga ganitong aktibidad sa klase, madalas tumanggi ang kaniyang Daddy. Hindi niya alam kung paano ito sasabihin sa kaniyang Daddy para pumayag ito.Nakita ni Dominic ang mga mata ng bata na puno ng pag-asa, bahagyang bumangon ang mga kilay niya at naisip kung bakit nagbago ng ugali ang anak.Hindi ito ang unang pagkakataon na may ganitong mga aktibidad na may kasamang magulang. Dati, abala siya sa trabaho, at ang aut
Hindi nagtagal at dumating na ang weekend.Dinala ni Avigail ang mga bata sa kindergarten nang maaga.Ito ang unang pagkakataon na sumali ang mga bata sa isang group activity, kaya’t hindi maiwasang maging curious sila. Kasama siya, kaya’t naglalakad sila at tumitingin-tingin sa paligid.Isa-isa, may mga batang lumapit upang batiin ang dalawa, at ang mga bata ay sumasagot ng magiliw.Doon napansin ni Avigail kung gaano ka-popular ang kanyang mga bata sa kindergarten."Tita!"Biglang narinig ang boses ng isang bata mula sa likod.Matagal nang hindi nakikita ni Avigail si Skylei at miss na miss na niya ito. Nang marinig niya ang boses nito, natural na ngumiti siya at lumingon upang yakapin ang bata.Ngunit nang lingunin niya at matahan ang mga mata ng lalaki, bahagyang napatigil si Avigail. Ang ngiti sa kanyang mukha ay napawi, at medyo naging magaan na lang. Inabot niya ang kamay upang haplusin ang ulo ng bata, "Magandang umaga, Princess Skylei."Pagkatapos nito, tiningnan niya ang lal
Ang maliit na batang babae ay nakasuot ng asul na lace na blusa at mahabang puting palda. Mayroon siyang malaking pulang laso sa ulo. Rosas ang kanyang pisngi, at mukha siyang munting Snow White. Bukod pa rito, halos lahat sa kindergarten ay alam na siya ang paboritong anak ni Dominic.Nang makita ang maliit na batang nakahawak nang mahinahon sa palda ng isang babaeng si Avigail, agad napatingin ang lahat.Si Avigail ay may malambot na puso pagdating sa mga bata, at sa dami ng mga matang nakatingin sa kanya, saglit siyang nahiya at napatingin kay Dominic sa di kalayuan.Ang lalaki ay nakapalibutan ng ilang magulang, nakikipag-usap nang magalang, na parang hindi niya napansin ang nangyayari.Wala nang nagawa si Avigail kundi ibalik ang kanyang tingin, yumuko, at hinaplos ang ulo ng bata. "Paano naman hindi magugustuhan ni tita si Princess Skylei? Napakabait kaya ni Sky na ‘yan."Si Little Sky ay humikbi at nagreklamo sa kanyang munting boses."Hindi kaya naghahatid si Tita nitong mga
Dumating ang mga tao nang paisa-isa, at tinawag ng teacher ang lahat para magtipon. Ayon sa listahang ginawa kagabi, isa-isang pinasakay ang lahat sa bus. Si Avigail at ang dalawang bata ay pumuwesto sa dulo. Lahat ng bata sa klase ay nag-iisang anak, maliban kay Avigail na may dalawa, kaya’t ang kanilang mga upuan ay inilagay sa pinakahuling hilera. Tinawag ng teacher ang mga pangalan nina Dane at Dale, at tumingin siya upang kumpirmahin, ngunit napansin niya ang taong nakatayo sa tabi ni Avigail. “Mr. President, sasama rin po ba kayo kasama si Skylei?” Tumango si Dominic nang walang gaanong reaksyon. “Gusto ni Sky sumali.” Narinig iyon ng teacher at bahagyang nagkahiyaan.“Pero...” Noong nakaraan, hindi sumasali si Skylei sa mga ganitong aktibidad, kaya’t inakala niyang hindi rin ito sasama ngayon. Dahil doon, wala siyang nareserbang upuan o kwarto para sa kanya. Kumunot ang noo ni Dominic. “Anong problema?” “Dahil hindi kayo nakadalo noon, inakala kong hindi rin kayo dara
Nang makaupo si Dominic habang buhat si Skylei, napansin niya ang munting bata na di mapakali sa kanyang kandungan, kaya’t napakunot ang kanyang noo sa pagtataka. Nakatingin si Skylei nang may pagnanasa kay Avigail na nasa tabi niya. Sa isip ni Skylei, atagal nang hindi siya buhat ng kaniyang magandang tita at gusto rin niyang buhatin siya nito. Bukod dito, hindi rin siya komportable sa pagkakabuhat ng kanyang Daddy. Gustong dedmahin ni Avigail ang sitwasyon, pero hindi maalis ang titig ng bata sa kanya kaya napilitan siyang bumaling. “Tita,” wika ni Skylei habang inaabot ang kanyang kamay, nagpapahiwatig na nais niyang buhatin siya. Napansin ni Dominic na mahihirapan na si Avigail sa pagbuhat dahil buhat na nito Dale mag-isa, kaya’t mas hinigpitan niya ang yakap sa anak at nagsalita. “Skylei, huwag kang maglikot.” Lalo pang naasiwa si Sky at mas nagpupumiglas.“Tita, buhatin mo ako!” Napansin na ng ilan ang kanilang kilos. Ayaw nang makaabala pa ni Avigail sa iba, kaya tumi
Sa puntong ito, wala nang ibang paraan kaya napilitan si Dominic na pumayag.Tinawag ng guro ang mga magulang at tinanong kung sino ang maaaring maki-share ng kwarto kay Dominic at sa anak nito.Hinawakan ni Skylei ang kamay ng kanyang ama, at nang marinig ang sinabi ng guro, agad siyang tumingin kay Avigail Suarez.Gusto niyang matulog kasama ang magandang tita.Dahil sa estado ni Dominic at ang kanyang kahanga-hangang anyo, agad na nagtipon ang maraming magulang na nagsabing maaari nilang patuluyin ang mag-ama ni Dominic kasama nila.Pati ilang mga babaeng may kasamang anak ay lumapit.Dahil hindi pa gumagaling ang autism ni Sky, unti-unting pumusyaw ang kanyang maliit na mukha habang napapalibutan ng mga estrangherong matatanda.Hindi napansin ni Dominic, at nakawala sa kanyang kamay ang bata at tumakbo.Sakto namang nakatayo si Avigail Suarez sa labas, at tumakbo ang bata papunta sa kanyang mga bisig at tumingala sa kanya nang puno ng pag-asa.“Anong nangyari sa iyo Skylei?” Tano
Pagkatapos maayos ang mga kwarto na tutuluyan, gabi na. Inakay ng teacher ang mga magulang papunta sa restawran na inihanda ng botanical garden. Kinuha ni Avigail ang dalawa niyang anak para kumuha ng pagkain. Marami pa ring empleyado ng botanical garden ang nasa restawran, higit pa sa bilang ng mga nakita nila nang bumaba sila sa bus kanina. Hindi ito nagustuhan ni Skylei. Sumunod siya kay Avigail nang dahan-dahan at hindi niya inalis ang tingin dito. Napansin ni Avigail ang tingin ng bata at napatingin siya pabalik. Nang makita niya ang mahiyaing mukha ng bata, napuno ng habag ang kanyang puso. Kaya, hinayaan niya na maghawak-kamay sina Dale at Dane habang pinalaya niya ang isang kamay upang hawakan si Skylei. Tiningnan ni Skylei ang kamay na iniabot sa kanya ng kanyang tiyahin, at agad niyang inabot ito nang walang pag-aalinlangan. Ngumiti siya nang buong tuwa, at nawala ang takot sa kanyang mukha. Nag-aalala si Dominic para sa bata kaya sumunod siya dito mula sa likuran. Nang
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu